ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ - ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ - ΕΜΕΙΣ

ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Σαν παιδιά θυμάμαι παίζαμε ένα αποτρόπαιο παιχνίδι χωρίς να έχωμε συνείδηση τι κάναμε

Μαζεύαμε μυρμήγκια μεγάλου μεγέθους από δυο διαφορετικές φωλιές και τα βάζαμε όλα μαζί σε ένα μέρος σαν μικρή κλειστή αρένα όπου άρχιζαν να μάχονται μεταξύ τους μέχρι τελικής αλληλοεξόντωσης

Εμείς παρακολουθούσαμε την μάχη… και όταν αυτή ατονούσε προτρέπαμε τα μυρμήγκια με διαφόρους τρόπους να συνεχίσουν να μάχονται μεταξύ τους μέχρι τελικά όλα να αλληλοεξοντωθούν.

Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι ότι τα διαφορετικά μυρμήγκια ήταν αμετακίνητα στην εμμονή τους να εξοντώσουν τους διαφορετικούς και εν πάση περιπτώσει αυτό ανάγεται στη φύση τους να το κάνουν έτσι … φυσικά όλα όσα περιγράφω δεν έχουν καμιά χροιά επιστημονικής παρατήρησης η μελέτης… απλά είναι μόνο μια παιδική ανάμνηση

 ΟΜΩΣ ΤΟΥΤΟ το παιδικό βάρβαρο παιχνίδι μας, μου ήλθε πολλές φορές στο μυαλό τον τελευταίο καιρό…Γιατί μοιάζει καταπληκτικά με τις συνθήκες που ζούμε στο νησί μας τη Χίο ...

Πράγματι η Χίος είναι μια αρένα όπου οι ενάντιοι μας έφεραν ανθρώπους … πολλών και διαφορετικών ειδών ασύμβατους με μας τους Χιώτες ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ και μας υποκινούν να αλληλοεξοντωθούμε

Οι άλλου είδους άνθρωποι είναι από πριν διαμορφωμένοι να είναι ασύμβατοι με μας σε όλα τα επίπεδα θρησκευτικά και κοινωνικά …

Έτσι δεν υπάρχει περίπτωση και δυνατότητα ούτε εμείς να ενταχθούμε στις δικές τους κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις ούτε αυτοί στις δικές μας

Έτσι μοιραία έχει αρχίσει να καλλιεργείται μια αντιπαλότητα που συνέχεια ενισχύεται.... και κάποια στιγμή θα προκύψει η έκρηξη της με αποτέλεσμα την αλληλοεξόντωση μας ….

Την ίδια στιγμή οι ενάντιοι από θέσεως ισχύος μας παρακολουθούν ασφαλείς και χαμογελαστοί και οργανώνουν τους υποκινητές τους και τους κάθε είδους προβοκάτορες και μισθοφόρους να μας προτρέπουν έμμεσα η άμεσα να συνεχίζουμε τον αλληλοσκοτωμό. 

Έργο : Νίκου Γιαλούρη 

Ποια είναι η λύση αναρωτιόμαστε και αν υπάρχει ελπίδα;

Για μένα πρώτα πρέπει να ηρεμίσουμε … να καθαρίσει το μυαλό μας και να γίνει πιο ευθύβολη η κρίση μας.

Να εντοπίσουμε πάση θυσία τα κακοποιά στοιχεία και τους υποκινητές και να τους απομονώσουμε … γιατί το άμεσο ζητούμενο είναι να μην αλληλοσκοτωθούμε με τους διαφορετικούς από μας ανθρώπους … επειδή είμαστε άνθρωποι έλλογοι και όχι μυρμήγκια όπως κάποιοι μας θέλουν να είμαστε ,.. προκειμένου να υλοποιήσουν τα άνομα σχέδια τους

Δυστυχώς η πατρίδα μας μοιάζει σαν σπίτι που είναι οι πόρτες του ανοιχτές κι αφύλαχτες για να μπαίνουν μέσα να μένουν και να ασελγούν δίκαιοι και άδικοι ... κάθε καρυδιάς καρύδι ...

Πρέπει πάση θυσία να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

 

ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΥΣΣΑΣ

ΔΗΜΟΣ ΧΙΟΥ

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η   Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ Ι Α

              Ν Ο Μ Ο Σ   Χ Ι Ο Υ                   

Δ Η Μ Ο Σ   Χ Ι Ο Υ

Γ ΡΑ Φ Ε Ι Ο   Α Ν Τ Ι Δ Η Μ Α Ρ Χ Ο Υ          
Π Α Ι Δ Ε Ι Α Σ -   Π Ρ Ο Ν Ο Ι Α Σ           

  

Χίος, 27/11/2016        

                          
                              ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ

Έπειτα   από   προσωπική   (τηλεφωνική)   επικοινωνία,   την   οποία   είχαμε   με   τον Προϊστάμενο του τμήματος Συμβάσεων και Διαγωνισμών της <<ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣΑ.Ε.>> (πρώην Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) κ. Αράπη, πληροφορηθήκαμε ότι, μέσα στις επόμενες   ημέρες,   θα   υπογραφεί   η   Σύμβαση   μεταξύ   της   εταιρίας   και   του   αναδόχου- εργολάβου του έργου κατασκευής του νέου 2θέσιου ολοήμερου Νηπιαγωγείου Αγίου Μηνά (με έδρα το Νεοχώρι). Μάλιστα,   σε   σχετικό   ερώτημά   μας,   για   το   πότε   υπολογίζεται   να   ξεκινήσουν   διεργασίες κατασκευής, λάβαμε την απάντηση ότι, η εγκατάσταση του εργολάβου θα γίνει στη Χίο μέσα στον μήνα Δεκέμβριο και αμέσως μετά (προφανώς μετά τις Εορτές Χριστουγέννων και νέου Έτους) θα ξεκινήσουν οι εργασίες ανέγερσης. Έπειτα   από   πάμπολλους   μήνες   πιέσεων,   συνεργασιών,   θεσμικών   και   δημόσιων παρεμβάσεων   μας   προς   τον   πρ.   Ο.Σ.Κ.   κρίνουμε   θετική   την   εν   λόγω   εξέλιξη,   που σημειώνεται   έστω   και   με   μεγάλη   καθυστέρηση   από   πλευράς   της   «ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε.».          

Ευελπιστούμε οι δεσμεύσεις και διαβεβαιώσεις, τις οποίες λάβαμε, να ισχύσουν και σύντομα να ξεκινήσουν οι απαιτούμενες εργασίες στο Νηπιαγωγείο Αγ. Μηνά

                                                                 

Ο Αντιδήμαρχος Πρόνοιας – Παιδείας                                                           & Πρόεδρος Δ.Ε.Π.                                                                    

Γεώργιος Φ. Παπαδόπουλος     

Λευτέρη Πυκνή «Ενθύμιο 1967-1969»

Το δεύτερο βιβλίο

ΛΕΥΤΕΡΗΣ  ΙΟΥΛΙΑ/ ΕΡΩΤΑΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.

Απρόσμενα το Αιγαίο γέμισε βάρκες με πρόσφυγες, ανθρώπους με άγρια τη ψυχή απ’ αυτά που βιώνουν… Απρόσμενα μια γυναίκα, μια σπουδαία κυρία φεύγει, μένει όμως ο σύντροφός της με άγρια την ψυχή απ’ αυτό που βιώνει…

Τα βιβλία του Λευτέρη Πυκνή είναι 3 και όχι 1! Και τα 3 θέμα τους έχουν τη σχέση του, σχέση ζωής με τη σύζυγό  του Ιουλία Ν. Πίττα. Να πάρομε τα πράγματα από την αρχή;

Πάμε στον Ιανουάριο του 1966- καταλυτική ημερομηνία στη ζωή του Λευτέρη, εποχή που πρωτογνωρίζει την Ιουλία που αλλού; Στη Χίο όπου και οι δυο έχουν γεννηθεί και μεγαλώνουν. Και λέω μεγαλώνουν γιατί πρόκειται για δυο πολύ νέα παιδιά 18 και 20 ετών. Η Ιουλία Πίττα είναι μαθήτρια του Λιβάνειου Γυμνασίου Θηλέων Χίου και ο 20χρονος Λευτέρης Πυκνής εργάζεται σε κλινική που από το παράθυρο του γραφείου του βλέπει στην αυλή του σπιτιού της, τη βλέπει, την ερωτεύεται και η συνέχεια επί της οθόνης; Όχι. Η συνέχειες στα τρία του βιβλία όπου ο συγγράψας συγκέντρωσε αλληλογραφία, ποιήματα, κάρτες, τηλεγραφήματα και κάθε σχετικό που διέθετε στο αρχείο του και που αφορά την κοινή πορεία ζωής με την αγαπημένη του Ιουλία, πορεία διάρκειας 47 ετών.

Το πρώτο Βιβλίο 

Ενθύμιο 1967-1969/Λίγες σελίδες ενός μεγάλου Έρωτα της δεκαετίας του 1960

Λευτέρης Πυκνής και Ιουλία Πίττα. Δυο νεαροί Χιώτες, ο Λευτέρης σπουδαστής και εργαζόμενος, η Ιουλία ακόμα μαθήτρια. Αρραβώνας στις 7-9-1968 και γάμος στις 15-6-1969. Δυο παιδιά, ένα αγόρι ο Σπύρος και ένα κορίτσι η Νίκη-Μαρία και ένας μεγάλος έρωτας και τρέξιμο πολύ τρέξιμο, πάλη με τις αντίξοες καταστάσεις του ’60 για την επιβίωση, την ευτυχία, την επαγγελματική καταξίωση, την κοινωνική και οικονομική τους ανέλιξη. Θα τα πετύχουν όλα! Η προσωπική-οικογενειακή τους ευτυχία και η επαγγελματική τους αξιοπρεπής παρουσία είναι δεδομένη. Οι 10ετίες περνούν το ευτυχισμένο ζευγάρι αποκτά εγγόνια, μα έτσι ξαφνικά κάποιος άλλος, η αόρατη Υπέρτατη Δύναμη που μας κυβερνά αποφασίζει πως η Ιουλία ήρθε η ώρα να αλλάξει διεύθυνση. Το αποφάσισε, 6 μήνες αγωνίσθηκε η Ιουλία να αντισταθεί χωρίς όμως να τα καταφέρει και στις 10 του Μάη του 2013 μετακόμισε σε νέα διεύθυνση, σε αδιέξοδο άγνωστο  στενό. Στην  παλιά του  διεύθυνση στην  Ιωάννου Λωρή 18 θα συνεχίσει να ζει ο Λευτέρης, σε δρόμο γνωστό και όχι στερνό. Κατεβάζει από τα ντουλάπια όλο το έγγραφο υλικό που αφορά τη σχέση του με την Ιουλία και μας το παρουσιάζει σε αυτά τα 3 βιβλία. Η προσωπική-ιδιωτική του ζεύγους ζωή σε κοινή θέα; Αυτό θα σκεφτούν οι ρεαλιστές. Άποψη μου είναι ότι ο Λευτέρης μάλλον με την κίνησή του αυτή έδωσε στο< φευγιό> της Ιουλίας την δική του απάντηση. Και αυτό γιατί η Ιουλία φεύγοντας βιαστικά άφησε τα υπάρχοντά της και  ανάμεσά τους τα γραφτά της που είναι και μια απόδειξη του μεγάλου της έρωτα. Με την δημοσιοποίηση, λοιπόν, αυτού του υλικού ο Λευτέρης Πυκνής της λέει ότι όποιος και να το αποφάσισε να την πάρει μακριά του, εκείνη θα είναι πάντα εδώ, άλλως τε…

Μια αγάπη που έχει θεμέλιο την θυσία, είναι αιώνια. Ιουλία Πίττα-Πυκνή, 27-10-1967.(από επιστολή της στον Λευτέρη μετά από τραυματισμό του).

Ενθύμιο 1967-1969/Λίγες σελίδες ενός μεγάλου Έρωτα της δεκαετίας του 1960.Εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2014. Περιέχει κυρίως ποιήματα των δυο νεαρών ερωτευμένων, ποιήματα που καλύπτουν το χρονικό διάστημα από τη γνωριμία μέχρι το γάμο τους.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ  ΙΟΥΛΙΑ/ ΕΡΩΤΑΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2015. Πολυτελές λεύκωμα με την πολυετή αλληλογραφία του ζεύγους και την διαδρομή τους στη ζωή, αλλά το κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου είναι οι συνοδευτικές φωτογραφίες από τις οποίες οι ασπρόμαυρες εποχής αποτελούν από μόνες τους πολύτιμο λαογραφικό υλικό για τους ερευνητές του 20^ου αι. Λένε, μια φωτογραφία= χίλιες λέξεις. Η φωτογραφία που ανταποκρίνεται σε αυτή τη ρήση και κοσμεί τις τελευταίες του λευκώματος σελίδες, εξ’ άλλου την βλέπετε, είναι αυτή της Ιουλίας με τις εγγονούλες της. Φωτογραφία τραβηγμένη λίγες μέρες αφ’ ότου έμαθε το δυσάρεστο για την υγεία της. Φωτογένεια, αγάπη, τρυφερότητα αποπνέει η χαρισματική Ιουλία η πανέμορφη αυτή γυναίκα, ακόμα και μέσα από μια φωτογραφία…

.

Ιουλία Πίττα-Πυκνή με τις εγγονές της.

Ένα Σώμα Μια Καρδιά Μια Ψυχή. Εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2016. Το βιβλίο περιέχει συμπληρωματική αλληλογραφία από την καθημερινότητα του ζεύγους και αρκετές φωτογραφίες.

Λευτέρης Πυκνής, ο συγγραφέας αυτής της τριλογίας, μια έντονη προσωπικότητα, άνθρωπος με πολλά χαρίσματα και ικανότητες, ικανή μόρφωση και καλλιέργεια πνεύματος, συνταξιούχος από το 2007, γεννημένος στις 7 Ιουνίου του 1947, τραυματίας στα 10 του και το 1957 με σπασμένο κεφάλι σε παιχνίδια και κυνηγητά με φίλους στο χωριό του την Καλιμασιά, έτυχε το 1967 να ξαναβρεθεί με σπασμένο κεφάλι σε κυνηγητό της Ιουλίας με την βέσπα του. Τη γλύτωσε, έζησε μαζί της 47 ολόκληρα χρόνια! Το 7 αριθμός-σύμβολο για την Ορθοδοξία μου φαίνεται πως  τον κυνηγά.

Το τρίτο βιβλίο

 Ένα Σώμα Μια Καρδιά Μια Ψυχή.

Σταθείτε στο κοινό και των τριών τίτλων εξώφυλλο. Η Ιουλία Πίττα και ο Λευτέρης Πυκνής τη μέρα των αρραβώνων τους. Τι βλέπετε; Αγνότητα ψυχής δυο νέων παιδιών της 18χρονης Ιουλίας και του 20χρονου Λευτέρη, που όμως δεν μετανάστευσαν στο εσωτερικό ή το εξωτερικό για καλύτερη τύχη παρά έμειναν στη γενέθλια Χίο, αγωνίσθηκαν και νίκησαν.

Αιγαίο 2016. Φτωχοποίηση, εξωτερικοί κίνδυνοι, προσφυγικό, ανασφάλεια. Μάθημα ζωής και επιβίωσης από τους δυο πρωταγωνιστές μας την Ιουλία και τον Λευτέρη που πλην του προσφυγικού όλα τα υπόλοιπα τα αντιμετώπισαν και εκείνοι στο ξεκίνημα της ζωής τους. ΜΕΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ.

Ο Λευτέρης Πυκνής σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο βιβλίο του με άρθρα από όλη την πορεία του στο χώρο του τύπου. Αρθρογραφεί από το 1962 στον τοπικό Χιώτικο τύπο ο πολυπράγμων Λευτέρης και μάλιστα επιτυχώς. Επιτυχία του ευχόμαστε να έχει το βιβλίο του αυτό καθώς και το … επόμενο που όπως μου είπε πρόκειται για έρευνα ιατρικού περιεχομένου από την εμπειρία του στο χώρο της Ιατρικής. Λέτε τα βιβλία του να γίνουν 7;

Ευχαριστώ Λευτέρη για την προσφορά των βιβλίων σου.

Τασσώ  Γαΐλα

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια

ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ

ΚΥΡΙΟΙ, ΜΟΥΖΑΛΑ, ΜΠΑΛΑΦΑ, ΤΟΣΚΑ,

 ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ

                               

 Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

Μέρες τώρα, εμβρόντητη η τοπική κοινωνία της Χίου παρακολουθεί τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών –Υπουργών– αναφορικά με τα μέτρα που σκοπεύουν να λάβουν για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος και, πραγματικά, απορεί με τον τρόπο σκέψης της «πρώτη φορά Αριστεράς» διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.

Κυνικός, δηκτικός και εκτός πραγματικότητας ο αρμόδιος Υπουργός κ. Μουζάλας, κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου, πριν δυο εβδομάδες, τους φορείς της τοπικής Αυτοδιοίκησης και τους Βουλευτές της Χίου για να τους δώσει «γραμμή- οδηγίες προς ναυτιλομένους» και ανέμενε να εισπράξει το ανάλογο «Ναι» (προσφιλής επωδός δυο ανδρών της νεότερης πολιτικής ιστορίας στη χώρα μας: του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου και του ροζέ Αριστερού Αλέξη Τσίπρα, μετά το γνωστό δημοψήφισμα !) στα προτεινόμενα ανοσιουργήματά τους.

Όμως, αντί του εύκολου και οσφυοκαμπτικού «Ναι» εισέπραξε από τους εκπροσώπους του Δήμου Χίου ένα τεράστιο «Όχι», μιας και αυτό εξέφραζε τη συντριπτική πλειοψηφία του χιώτικου λαού. 

Ο Χιώτης είναι φιλότιμος, αγαθός μα και έξυπνος. Είναι αλληλέγγυος και φιλάνθρωπος, αλλά όταν δει ότι εξαπατάται γίνεται θηρίο και επαναστατεί. Και πολύ καλά κάνει μιας και –εάν έχεις ήδη εξαπατηθεί από κάποιον – «το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού».

Την ‘’ πάτησε ‘’ η Χίος (κατά το κοινώς λεγόμενο) όταν πίστεψε σε λόγια αφερέγγυων πολιτικών, όταν υπεγράφη Συμφωνητικό με το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής για την παραμονή 72 ωρών (3 ημερών) των μεταναστών στο χώρο της πρ. ΒΙΑΛ. Ουδέποτε τηρήθηκε όχι μόνον αυτός ο όρος, αλλά και πλείστοι όσοι άλλοι του εν λόγω Συμφωνητικού.

Μας αραδιάζουν διαρκώς ψέματα, επιχειρώντας να κερδίσουν χρόνο, να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να επιβάλλουν πλαγίως όσα εκείνοι θέλουν, αντίθετα από τη βούληση και επιθυμία του κυρίαρχου λαού.

Έρχονται σήμερα και μας ζητούν νέα δομή. Δηλαδή νέο camp - hot spot για 1.000 ή 1.500 άτομα. Και βρίσκουν ως ψευδή δικαιολογία ότι θα κλείσει, έτσι, ο καταυλισμός της Σούδας στο Φρούριο.

Λένε, επίσης, ψευδώς και ανερυθριάστως, ότι θα είναι η δομή φιλοξενίας αυτή η μοναδική στο νησί.

Ξέχασαν, όμως, να πουν ότι, οι αριθμοί δεν τους βγαίνουν ! 900 περίπου άτομα βρίσκονται στη ΒΙΑΛ και άλλα 800 περίπου στη Σούδα. Επίσης, άλλα 300 περίπου σε ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα. Δηλαδή πάνω από 2.000 άτομα. Παρακάμπτω δε, τις πρόσφατες επίσημες ανακοινώσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, που αναφέρουν για 3.500 άτομα στη Χίο.

Και διερωτώμαι, ως απλός πολίτης: Που θα πάνε 2.500 μετανάστες και πρόσφυγες στο νησί; Στον ΧΑΔΑ; Μα, είπαν για 1.000 άτομα εκεί. Άρα, θα μας ΄΄ τη φορέσουν ΄΄ και θα κρατήσουν και τα δυο camp (ΒΙΑΛ και ΧΑΔΑ). Αδύνατον. Δεν θα το επιτρέψουμε ως κοινωνία.

Επιπλέον, ζητούν κέντρο κράτησης παραβατικών στη Χίο. Να μας πουν οι Υπουργοί κ.κ. Μουζάλας, Μπαλάφας και Τόσκας:

1).Σε ποιο άλλο νησί του ΒΑ Αιγαίου έχει γίνει κέντρο κράτησης παραβατικών και για πόσα άτομα;

2).Πόσα άτομα (πρόσφυγες, μετανάστες) θα παραμείνουν στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου και ειδικότερα στη Χίο;

3).Ισχύει ή όχι ο μέγιστος ποσοστιαίος αριθμητικός συσχετισμός-αντιστοιχία τοπικού (γηγενούς) πληθυσμού με εισερχόμενο (πρόσφυγες, μετανάστες, επί το πλείστον Μουσουλμάνοι) εξαιτίας του γεγονότος ότι ανήκουμε –ως νησί– σε ακριτική, νησιωτική, παραμεθόριο περιοχή, πλησίον της Τουρκίας; Υπάρχει δέσμευση της ΕΥΠ ή/και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ή όχι;

Ο κ. Μουζάλας και η περί αυτόν ομήγυρη επινόησε πρόσφατα μια νέα προβοκάτσια: Ότι δεσμεύεται η Ελλάδα, από τη Συμφωνία που συνήψε η Τουρκία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, να κρατά στα νησιά τους μετανάστες έως ότου εξεταστεί η αίτηση ασύλου τους.

Ξέχασε, όμως, ο λαλίστατος κ. Υπουργός, ορισμένα ζητήματα:

1).Ότι, η ανικανότητα του Υπουργείου, στο οποίο προΐσταται, έχει ως αποτέλεσμα να εξετάζεται το άσυλο με ρυθμούς χελώνας και ακόμη αργότερα.

2).Ότι, το Υπουργείο, στο οποίο προΐσταται, δεν έχει ακόμη απαντήσει –εδώ και 1,5 μήνα– στο Δήμο Χίου, πόσες αιτήσεις ασύλου έχει χορηγήσει στους πρόσφυγες-μετανάστες στη Χίο από τον προηγούμενο Μάρτιο μέχρι σήμερα;  Πόσες ενέκρινε και πόσες απέρριψε; Για πόσες εκ των απορριφθεισών χορηγήθηκε αρνητική απάντηση και απελάθηκαν οι αιτούντες; 

3).Πόσοι πρόσφυγες-μετανάστες βρίσκονται πραγματικά στο νησί;

4).Πόσοι έχουν ήδη φύγει από το νησί έχοντας ή όχι καταθέσει αίτηση ασύλου; 

5).Πόσοι βρίσκονται στο νησί μη έχοντας καταθέσει αίτηση ασύλου και γιατί δεν απελαύνονται; 

6).Σε ποιο σημείο της περιβόητης Συμφωνίας Τουρκίας-Ε.Ε. αναφέρεται ότι, οι εδώ καταλήξαντες μετανάστες, δεν μπορούν να μεταβούν στην ενδοχώρα της Ελλάδας και όταν κληθούν προς επιστροφή να γίνει μέσω των νησιών απ΄ όπου και εισήλθαν;

7).Πότε ενεκρίθη η Συμφωνία αυτή από την Ελληνική Βουλή, ποιοι Βουλευτές συνηγόρησαν σε τούτο και ποια στάση τήρησαν οι Βουλευτές των νησιών του ΒΑ Αιγαίου και της Δωδεκανήσου; 

8).Εάν π.χ. μέσα σε 2-3 μήνες από σήμερα φθάσουν στη Χίο 5-10.000 μετανάστες, θα μείνουν εδώ; Που; Και για πόσο χρονικό διάστημα;

Κύριε Μουζάλα,

Εάν δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε στα καθήκοντά σας, παραιτηθείτε, να ησυχάσουμε κι εμείς κι εσείς. Μην ρίχνετε στην τοπική Αυτοδιοίκηση ευθύνες που δεν της αναλογούν. Και μην λέτε ψέματα, διαρκώς διαψεύδεστε για όσα λέτε.

Εσείς κυβερνάτε, όχι εμείς. Πουθενά στις αρμοδιότητες μας δεν υπάρχουν ζητήματα αντιμετώπισης του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος. Σας έχουμε προσφέρει περισσότερα από όσα μπορούμε και από όσα έπρεπε. Το ίδιο και στους πρόσφυγες. Ασχολούμαστε καθημερινά μαζί σας και έχουμε αφήσει τις αρμοδιότητές μας

Ρίχνετε ευθύνες στους τοπικούς φορείς, όταν εσείς αδυνατείτε να διευθετήσετε ακόμη και τα πλέον απλά ζητήματα, όπως:

1).Να διαχωρίσετε τους πρόσφυγες από τους μετανάστες. 

2).Να διαχωρίσετε τις εθνικότητες που η κουλτούρα και το θρήσκευμα διαφέρουν από τους συμπαρακαθήμενούς τους στα camp (ξέρετε, η συντριπτική πλειοψηφία των Μουσουλμάνων δεν γνωρίζουν από δημοκρατία, ελευθερία, ευρωπαϊκό δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα…). Κι εσείς τους έχετε όλους μαζί, προκαλώντας τα επεισόδια !

3).Να διώξετε διαπαντός από τη χώρα μας τους παραβατικούς, ταραξίες, έκφυλους που δεν σέβονται τον τόπο που τους δέχθηκε, με συνοπτικές διαδικασίες.

4).Να αφήσετε την ΕΛΑΣ να κάνει τη δουλειά της και για όσους αυθαιρετούν να μην στέκονται τα ΜΑΤ ως διακοσμητικά στοιχεία, αλλά ως κατασταλτική δύναμη.

5).Να αλλάξετε, τέλος, τακτική, διότι με την ανικανότητα και πλήρη διοικητική διάλυση που επικρατεί στη χώρα μας, επί ημερών διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δίνετε τροφή στα ακροδεξιά και νεοναζιστικά στοιχεία. 

Πόσο ακόμα νομίζετε ότι η χώρα θα σας αντέξει, να τη διαλύετε καθημερινά; 

Απαιτούμε εδώ και τώρα αποσυμφόρηση του νησιού. Πάρτε τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες. Εάν δεν μπορείτε, παραιτηθείτε να γλυτώσει ο τόπος !-

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤ

Γεράσιμος Μελέτης 

Το ΝΑΤ, ιδρύθηκε το 1861, αλλά οι κυβερνήσεις είχαν αρχίσει να εισπράττουν χρήματα από τους ναυτικούς, ήδη από την εποχή της επανάστασης του 1821.             

Το 1863, το κράτος είχε ανάγκη από χρήματα. Έτσι πούλησε στο ΝΑΤ, τα 13 κανόνια που ανέλκυσε από την Τουρκική ναυαρχίδα στο Ναβαρίνο αντί 18.000.000 δρχ. ποσό πολύ μεγάλο για την τότε εποχή.

Το 1931 το ανάγκασε να δραχμοποιήσει 56.000 λίρες Αγγλίας, καθώς και χρεόγραφα πολλών εκατομμυρίων. Το ταμείο υπέστη τεράστια ζημιά.

Μετά τον Β’ Π.Π. η πολιτεία δεν κατέβαλλε την σημαντική δαπάνη, για την απονομή του πολεμικού σταυρού σε αρκετές χιλιάδες ναυτικών, όπωες είχε υποσχεθεί, αλλά την φόρτωσε στο ΝΑΤ. Πολλά εκατομμύρια δραχμές το κόστος.

Η πολιτεία, αρνήθηκε να αποδώσει στο ΝΑΤ, τις ασφαλιστικές εισφορές που για χρόνια παρακρατούσε, από τη μισθοδοσία των ναυτικών στα 14 Λίμπερτυς, των οποίων είχε την διαχείριση.

Το 1956, έγινε η μείωση της εισφοράς των εφοπλιστών από 12%  σε 9 %. Το 1976, η αναλογία αποκαταστάθηκε μερικώς, αυξανόμενη σε 11%. Όμως η απώλεια εσόδων του Ταμείου ανήλθε σωρευτικά σε δις δρχ.Διαφορετική θα ήταν η κατάσταση του Ταμείου σήμερα, αν δεν είχε γίνει αυτή η μείωση.

Όταν οι τόκοι για όλους τους Έλληνες ήταν αφορολόγητοι, το κράτος φορολογούσε επιλεκτικά, τους τόκους που εισέπραξε το Ν.Α.Τ. από τις καταθέσεις του εξωτερικού. Πολλά εκατομμύρια κάθε μήνα, τα οποία ενίσχυαν τον κρατικό προϋπολογισμό.  

Τα εφοπλιστικά δάνεια που δόθηκα με χαριστικούς όρους και τα περισσότερα δεν εξοφλήθηκαν ποτέ, έγιναν αιτία μόνιμης οικονομικής αιμορραγίας και απώλειας  σημαντικών πόρων, σε όλη σχεδόν την μεταπολεμική περίοδο.

Το 1974 η κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου, δίνει εντολή να μεταφερθούν στην τράπεζα της Ελλάδος, όλες οι καταθέσεις που ήταν σο εξωτερικό σε συνάλλαγμα, ανερχόμενες σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Οι οποίες για δεκαετίες απέδιδαν στο ΝΑΤ υψηλούς τόκους και κέρδη από τις διακυμάνσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Αντέδρασαν τότε προς τιμήν τους ο Πρόεδρος των Πλοιάρχων, Γεράσιμος Τσαγανέας και ο σύμβουλος του Ν.Α.Τ. Μπουσελάς και επαύθησαν.

Το 1977, έγινε η μετατροπή της μισθοδοσίας από λίρες Αγγλίας σε δραχμές. Κατά τους υπολογισμούς  της υπηρεσίας, η διαφορά το πρώτο εξάμηνο ήταν 3.300.000 δραχμές . 

Η δε διαδοχική ασφάλιση και ο νόμος περί ελαχίστης, έδωσαν την χαριστική βολή στο άλλοτε εύρωστο ταμείο μας.

 Μέγαρο του ΝΑΤ....Η Ακρόπολη του Πειραιά ,,

Φυσικά τα κατά περιόδους αίσχη των κυβερνήσεων κατά της περιουσίας του ΝΑΤ, δεν είναι μόνο αυτά που αναφέρουμε εδώ, είναι και πολλά άλλα.

Παρ’ όλ’ αυτά, η περίοδος 1955 – 1980, απετέλεσε την χρυσή εποχή της ,μεγάλης ναυτιλίας των Ελλήνων. Εποχή κατά την οποία, η ναυτιλία συνεισέφερε μεγάλα ποσά σε σκληρό συνάλλαγμα, που βοήθησαν το κράτος να αλλάξει την όψη της χώρας. Χτίστηκαν δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, επισκευαστικές μονάδες, κλπ. Πολλά απ’ αυτά, χάρη στις θυσίες και τη σκληρή δουλειά των Ελλήνων ναυτικών.

Το άλλοτε κόσμημα του Πειραιά . τοΜέγαρο του ''Οίκου Ναύτη'' , καμάρι των Ναυτικών μας

Όμως   «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Καμία κυβέρνηση δεν αναγνώρισε την σημαντική αυτή συμβολή των Ελλήνων ναυτικών, στην περίοδο της ανάπτυξης της πατρίδας μας. Όπως δεν αναγνώρισε και τις ιδιομορφίες του ναυτικού επαγγέλματος. Αντίθετα. Οι ναυτικοί, αυτοί οι σκληρά εργαζόμενοι αιμοδότες της εθνικής οικονομίας, υπέστησαν τις μεγαλύτερες μειώσεις των συντάξεων τους, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη κατηγορία εργαζομένων.

Το Ν.Α.Τ. είναι το δικό μας σπίτι. Η ακρόπολη των ναυτικών. Και τώρα που μας το παίρνουν μαζί με τον Οίκο τοου Ναύτου, δεν κάνουμε αυτό που έπρεπε εξ’ αρχής να είχαμε κάνει. Να νεκρώσουμε τα λιμάνια. Αντίθετα καθόμαστε στον καναπέ και τους κοιτάμε.

                               Γεράσιμος Μελέτης

Πρώην Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης  Αρχ/ιθ/λων Θαλ/ων Ε.Ν.

Αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Συνταξιούχων ΝΑΤ

Αντιπρόεδρος Ναυτικού Συλλόγου Κορυδαλλού.  

ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΟΧΙΑΣ

Ρινίσματα, ό,τι απέμεινε από το πάθος του ''πιστεύω'' μου 

Από   : Δημήτρη Μελαχροινουδη

Προς : Καριαμομίχαλο

                                               

Φίλε Μιχάλη'

Όταν κανείς είναι λουσμένος από τις ανταύγειες του ηλιοβασιλέματος, πειθαναγκάζεται, μια που δεν μπορεί να δει μπροστά, να κοιτάξει πίσω, τα περασμένα.

Έτσι, με την κακιά ενοχλητική συνήθειά μου να σκαλίζω, βρήκα μερικά ρινίσματα, ό, τι απέμεινε από το πάθος του ''πιστεύω'' μου. Σου τα στέλλω με ενδοιασμό, γιατί και πάλι μερικοί θα ενοχληθούνε. Προτρέποντάς σε και γνωρίζοντας πως θα θυμώσεις, ''Να μη βάζεις στο χέρι σου στο στόμα της οχιάς''

Πάντα με αγάπη

Δυο ''Γρουσούζηδες'' καπετάμιοι . Μιχ. Καριάμης - Δημ. Μελαχροινούδης      

Δημήτρης  Διον. Μελαχροινούδης

                        Πλοίαρχος Ε.Ν – Ερευνητής Ιστορίας

                     **                    **                    **

Υποστήριζει ο Μελαχροινούδης

- Η ΔΕΞΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

  Είναι δεξιά νοοτροπία η επιδίωξη της εξυπηρέτησης του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του συνόλου. Είναι ακόμα δεξιά νοοτροπία το στήσιμο του πολίτη που περιμένει όταν απουσιάζεις «για 5 λεπτά» για εξωυπηρεσιακές δουλειές σου.

 

  Όταν παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στο πεζοδρόμιο σε βάρος των πεζών.

   Όταν ποτίζεις τον κήπο σου από το νερό του διψασμένου.

  Όταν αφήνεις τα σκουπίδια σου στην παραλία ή πετάς τα προϊόντα του  πολιτισμού σου (σκουπίδια και αυτά σε σχήμα σακούλας) στα χωράφια και

στις πάντες του δρόμου.

   Δεξιά νοοτροπία είναι να συμβάλλεις στη φοροδιαφυγή με το να μη ζητάς απόδειξη για ό, τι πληρώνεις και να αγανακτείς για το έλλειμμα του

δημοσίου που θα σου καθυστερήσει τη σύνταξή σου.

  Δεξιά νοοτροπία είναι όταν γεμίζεις τον προθάλαμο βουλευτικού γραφείου και διορίζεσαι σε δημόσια θέση, χωρίς να έχεις τα προσόντα που χρειάζονται εκτοπίζοντας ένα καταλληλότερό σου.

    Όταν ο αγωνιστικός σου παλμός εξατμίζεται, αμέσως μόλις τακτοποιήσεις τα  ενδιαφέροντά σου.

  Όταν σκαρφαλώνεις στην ιεραρχία γλείφοντας και φιλώντας χέρια που κανονικά θάπρεπε νάχεις δαγκώσει.

 

   Είναι η Δεξιά νοοτροπία που φόρτωσε τη συντήρηση στο σβέρκο μας και ας μη γυρεύομε αλλού τους φταίχτες. Ας μη ξεχνούμε και το Χαλίλ Γκιλμπράν : «Αλίμονο στο λαό που υποδέχεται τον κυβερνήτη του με ζητωκραυγές και τον αποπέμπει με γιουχαΐσματα» Και έχομε τόσα παραδείγματα στην πλούσια ιστορία μας που με πείσμα αγνοούμε.

    (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 9 Μαϊου 1990/108)

καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης 

- Τα νειάτα όταν θέλουν ΜΠΟΡΟΥΝ να δημιουργήσουν και να προσφέρουν στο ΣΥΝΟΛΟ και για τούτο χρειάζονται την αμέριστη υποστήριξή μας και της Πολιτείας για μια σωστή και όχι κατευθυνόμενη παιδεία, απαλλαγμένης από τους στρουθοκαμηλισμούς του συστήματος.  Ενός συστήματος που σκοπεύει στην εκμετάλλευσή τους, τα θέλει ρομπότ στην υπηρεσία του αδίστακτου εμπορικού κέρδους, και για τούτο προκαλεί τον εκμαυλισμό τους, την περιθωριοποίησή τους και τα σπρώχνει στα παραισθησιογόνα και την αντίδραση.

(Επίσκεψη φοιτητών Πανεπ. Αιγαίου στο Πνευμ.

 Κέντρο Καλλιμασιάς.)

   (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 6 Ιουν 1990/112)

- Γιος μιανού πρόσφυγα αγνού κομμουνιστή, που πλήρωσε γιατί είχε το θράσος να σκέπτεται ελεύθερα (δεν του δόθηκε διαβατήριο για να εργαστεί στο εξωτερικό), βίωνα από τα πρώτα μου χρόνια τη φτώχεια, τον κατατρεγμό και την καταπίεση από αυτούς που ήταν στα πράγματα.

  Ακόμα το επίσημο κράτος που μεταχειρίζονταν αδιαμαρτύρητα τη θρησκεία της αγάπης, το μπαμπούλα χωροφύλακα, τους αργόμισθους τοποτηρητές του.

  

   Τους παράγοντες που αποφάσιζαν «εν ονόματι του νόμου» και της δημοκρατίας για την τύχη μου, χωρίς ποτέ να με ρωτήσουν.

   Τους διάφορους τέλος βολεμένους, για τους οποίους έπρεπε να «δουλεύει» κανείς για τη διατήρηση της «καθεστηκυίας» τάξης ή του σύγχρονου «κατεστημένου» (αντί του ορθού καθεστημένου).

 

   Τρία τα εφόδιά μου σαν βγήκα στην αρένα της βιοπάλης για να κυνηγήσω το ξεροκόμματο:

  1) Η εργατικότητα  και συσπείρωση γύρω από την οικογένεια που μου ενέπνευσε την αγάπη για τον τόπο μου.

  2) Το «ο Θεός είναι Αγάπη», που μούμαθε ένας φωτισμένος αγράμματος   παππάς.

  3) Ό, τι αποκόμισα από τον «Περικλέους Επιτάφιο» που μου δίδαξε ένας  κυνηγημένος χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες φιλόλογος, για Δημοκρατία και την  υποχρέωση του πολίτη να μετέχει στα κοινά.

 

    Θα πρόσθετα ακόμα και την εμπειρία μου στον Πειραιά, όταν πήγα να μπαρκάρω. Άφραγκος και νηστικός (με άγνοια των γονιών μου) μίσησα

αυτούς που έτρωγαν χωρίς αυτοί να φταίνε.

   (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 27 Οκτ. 1998/1374)

καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης 

- Η προσπάθειά μας είναι κόντρα στο ρέμα [και για την παραγκούπολη στο Ρίο ντε Ζανέιρο] Ο Χριστός ή είναι στραβός ή κάμνει πως δε βλέπει

  (Δημ.Φρεζούλης Ανφάς και Προφίλ Η ΑΛΗΘΕΙΑ 13    

   Νοεμ 1992/30(318)

- Ασχολούμαι με τον πολιτισμό από το 1992. Δεν με έχει καλέσει κανείς να βοηθήσω στη δράση του Οργανισμού [ΔΟΑΠΠ Ιωνίας].  Το θεωρώ ως απαξίωση για ό, τι έχω προσφέρει εις βάρος των συμφερόντων μου για χάρη του κοινωνικού συνόλου. Θέλω να εργασθώ και όχι να «πιάσω» καρέκλα.

(Πολίτης 21/01/09-1774)

- [Στα Σκλαβιά] Είναι η κληρονομιά μας που γίνεται ένας σωρός από πέτρες, χωρίς να δίνει κανένας σημασία. Είναι μνημεία «διατηρητέα από την

Πολιτεία», αλλά «κατεδαφιστέα από το χρόνο», την άγνοια και την αδιαφορία.

  Θέλω η ιστορία μας να μείνει ζωντανή, γιατί, όπως ζούμε στην ηλεκτρονική εποχή, όλα κάποτε θα σβηστούν και θα καταστραφούν από κάποιον ιό.

  Είμαστε η χώρα και η περιοχή των τυφλών, που ζητούμε την ανάπτυξη στα άστρα, ενώ βρίσκεται στα πόδια μας.

  Μέχρι κάποιου σημείου οι αντιδράσεις των ιδιοκτητών είναι λογικές. Οι  άνθρωποι σήμερα ζουν απ’ την εκμετάλλευσή τους. Έχω μετανοήσει γιατί

δυσκόλεψα τη ζωή τους, χωρίς να έχει γίνει τίποτα.

Καταλαβαίνω ότι δυσκολεύονται, δεν μπορούν ούτε να επισκευάσουν κάποια, ούτε να κτίσουν γιατί υπό την επίβλεψη της Αρχαιολογίας είναι πανάκριβες  αυτές οι ενέργειες

- Πρέπει να ενδιαφερθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση.        

   Πρέπει να αναδειχθούν τα Μνημεία, και να επιβιώσουν οι ιδιοκτήτες τους εκμεταλλευόμενοι τις

πολιτιστικές και αισθητικές δυνατότητές τους.     

  Χρειάζεται όμως να αναπτυχθεί άλλη νοοτροπία και αισθητική αντίληψη για να καταλάβομε, να το βιώσομε και να το κάμομε αναπτυξιακό εργαλείο. Πρέπει να ανακηρυχθεί παραδοσιακός, διατηρητέος οικισμός.

 

Τα πουλιά όμως πετούν πολύ ψηλά για τα ξόβεργά μας και δεν κάθονται να α πιάσομε.

Κυνηγώ το ηλιοβασίλεμα μη τυχόν  και αυτό το καταστρέψουν

  (Συνέντευξη στο Δημ. Μυωτέρη Πολίτης   

   07/12/09-1994)

- Ο πολιτισμός θα πρέπει να συμβάλλει στην ενίσχυση της ιστορικής μνήμης και ποτέ δεν συμφώνησα ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εφαλτήριο για επίτευξη της προσωπικής προβολής ή διαφήμισης εμπόρων

  (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 17 Μαρτ 1999/1471)

καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης 

- Η Νότια Χίος μπορεί να έχει καλλίτερο μέλλον, εφ’ όσον ληφθούν υπόψη τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και γίνουν οι σωστές επιλογές. Μόνο τότε θα σταματήσουν τα καραβάνια του ξενιτεμού (Πρόεδρος ΟΠΣΟΝΧ)

  (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 18 Νοεμ 1999/1628)

**                    **                    **                    **                    **

Απάντηση Μιχάλη Γ. Καριάμη

«Αδερφέ και μόνο το ότι ένας πνευματικός άνδρας του αναστήματος ενός Δημήτρη Μελαχροινούδη, με κάνει κοινωνό των ιδεών του, το θεωρώ ο μηδαμινός εγώ, ύψιστη τιμή και Θεία εύνοια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις '’ρήσεις’’ σου, «ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος σύμφωνα με τα δικά μας πιστεύω και τις σκέψεις μας». «Μη βλέπεις το ποτήρι…. μισογεμάτο» Από σήμερα Προσθέτω, μαζί με τα άλλα το : «Κυνηγώ το ηλιοβασίλεμα μη τυχόν και αυτό το καταστρέψουν». Καλέ μου γρουσούζη, (sic) ‘’Νοτιοχωρούση’’, ένας  άλλος γρουσούζης, χαρακτηρισμένος και αυτός σαν ’’εχθρός του τόπου'' του, του τόπου της Άγιας Μάνας γενέθλιας Γης των βορειοχώρων, που αγάπησε πιο πολύ και από τη ζωή του, ακούει πάντα τις Σοφές Συμβουλές σου. Γνωρίζει την επικινδυνότητα των φιδιών σαν την οχιά,  με τα οποία είναι γεμάτη η γης που πατούμε. Απροσκύνητη όμως κεφαλή, πάνω σε ένα θαλασσοδαρμένο - τυραννισμένο σακάτικο κορμί θα παρακούσει τη σοφή συμβουλή σου. Θα προσπαθήσει να βάλει στο μυαλό της οχιάς τα πανανθρώπινα κελεύσματα σου, μπας και την μετατρέψει σε ήμερο, άκακο, ζούδι σερπετό.

Με μια διαφορά αδερφέ που με θάρρος δημόσια θα την πω. Έπαψαν πια οι χρωματικές ετικέτες και ο πολιτικός διαχωρισμός. Βιώσαμε Εμφύλιο, Βασιλεία, Καραμανλισμό, Δικτατορία, Μεταπολίτευση. Την έκδοση του Σοσιαλισμού, Ελληνικού Τύπου. Δυστυχώς, σήμερα,  βιώνουμε και την ’’Πρώτη φορά (Ψευτο) Αριστερά’’ και να σου πω το κρίμα μου, δεν βλέπω καμιά ουσιώδη διαφορά. Απλά οι Ρουφιάνοι και οι Χωροφύλακες δεν παίζουν πια τον ρόλο που έπαιξαν παλιά. Ζούμε στην μοντέρνα  εποχή των κοριών ή των βαλιτσών της Ε.Υ.Π και όχι μόνον !

Δυστυχώς αδερφέ… Σκλάβοι γεννηθήκαμε και συνεχίζουμε να ζούμε σκλάβοι… !» 
Δυστυχώς καλέ μου άνθρωπε οι πολιτικοί μας, όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον δίσμοιρο τόπο,  με έκαναν να μην πιστεύω τίποτε και κανέναν. 
    Το δυνατό να γίνει θέλω.                                                               Το εφικτό πια ζητώ και όχι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.                                                       
    Στη γενιά που έρχεται αφήνω τις ελπίδες μου!      
    Στους αδικημένους Νέους μας.

Δυστυχώς αδερφέ ήμαστε πια πολύ μεγάλοι. Εμείς δεν θα ζήσουμε τη χαρά της «Ανάστασης». Έως τότε θα συνεχίζουμε συμβολικά να θρηνούμε στα χαλάσματα της «Άγιας μας Κυδιάντας» την χαμένη λευτεριά της πατρίδας, μαζί με τα πάθη Θεού και ανθρώπων, αντάμα με τις «αόρατες κουστοδίες». Τους βασανισμένους του σήμερα και τις γενιάς της «ελπίδας» που μας ακολουθεί.

Καπετάν Δημήτρη, για το καλό της Αγαπημένης μας πατρίδας, δίνουμε εδώ και πολλά χρόνια αγώνα καλό για την ανάδειξη του Μεγάλου Πανευρωπαίου Ορατατιστή Κώστα Δ. Περρίκου (τόσο επίκαιρου σήμερα) και των Φυτικών Μνημείων της Μυροβόλου γης (Ελιά του Μελαχροινούδη (και όχι Liverani). Toν Δρυ του Ορφανίδη και τον Πρίνο του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας )… Πιστεύω να κατάλαβες Φίλε μου ότι ξεκινήσαμε από το Άλφα και καταλήξαμε στο πλην μηδέν . Οι δυνάμεις μας αποδείχτηκαν πολύ κατώτερες των επιθυμιών μας. 
Πύλες ερμητικά σφραγισμένες παραβιάζονται. 
Κάστρα αλώνονται. 
Κοσμοθεωρίες και θρησκίες κρημνίζονται  στη λήθη. 
Δεν μπορεί όμως να συμβεί αυτό σε ανθρώπινες κεφαλές με επτασφράγιστα αυτιά, ανθρώπων που δεν στοχάζονται.

Καλή συνέχεια Αδερφέ….                                                           Φτάνουμε πια στο τέρμα του δρόμου μας.

Σε ευχαριστώ πολύ, που βάδισα κάμποσα μέτρα μαζί, καλυμμένος από την σκιά σου, μια και πάντα προπορευόσουν και μου έδειχνες το δρόμο!

καπετάν Μιχάλης  Καριάμης

Μιχάλης Γ. Καριάμης

(Καριαμομίχαλος)