ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΟΧΙΑΣ

Ρινίσματα, ό,τι απέμεινε από το πάθος του ''πιστεύω'' μου 

Από   : Δημήτρη Μελαχροινουδη

Προς : Καριαμομίχαλο

                                               

Φίλε Μιχάλη'

Όταν κανείς είναι λουσμένος από τις ανταύγειες του ηλιοβασιλέματος, πειθαναγκάζεται, μια που δεν μπορεί να δει μπροστά, να κοιτάξει πίσω, τα περασμένα.

Έτσι, με την κακιά ενοχλητική συνήθειά μου να σκαλίζω, βρήκα μερικά ρινίσματα, ό, τι απέμεινε από το πάθος του ''πιστεύω'' μου. Σου τα στέλλω με ενδοιασμό, γιατί και πάλι μερικοί θα ενοχληθούνε. Προτρέποντάς σε και γνωρίζοντας πως θα θυμώσεις, ''Να μη βάζεις στο χέρι σου στο στόμα της οχιάς''

Πάντα με αγάπη

Δυο ''Γρουσούζηδες'' καπετάμιοι . Μιχ. Καριάμης - Δημ. Μελαχροινούδης      

Δημήτρης  Διον. Μελαχροινούδης

                        Πλοίαρχος Ε.Ν – Ερευνητής Ιστορίας

                     **                    **                    **

Υποστήριζει ο Μελαχροινούδης

- Η ΔΕΞΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

  Είναι δεξιά νοοτροπία η επιδίωξη της εξυπηρέτησης του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του συνόλου. Είναι ακόμα δεξιά νοοτροπία το στήσιμο του πολίτη που περιμένει όταν απουσιάζεις «για 5 λεπτά» για εξωυπηρεσιακές δουλειές σου.

 

  Όταν παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στο πεζοδρόμιο σε βάρος των πεζών.

   Όταν ποτίζεις τον κήπο σου από το νερό του διψασμένου.

  Όταν αφήνεις τα σκουπίδια σου στην παραλία ή πετάς τα προϊόντα του  πολιτισμού σου (σκουπίδια και αυτά σε σχήμα σακούλας) στα χωράφια και

στις πάντες του δρόμου.

   Δεξιά νοοτροπία είναι να συμβάλλεις στη φοροδιαφυγή με το να μη ζητάς απόδειξη για ό, τι πληρώνεις και να αγανακτείς για το έλλειμμα του

δημοσίου που θα σου καθυστερήσει τη σύνταξή σου.

  Δεξιά νοοτροπία είναι όταν γεμίζεις τον προθάλαμο βουλευτικού γραφείου και διορίζεσαι σε δημόσια θέση, χωρίς να έχεις τα προσόντα που χρειάζονται εκτοπίζοντας ένα καταλληλότερό σου.

    Όταν ο αγωνιστικός σου παλμός εξατμίζεται, αμέσως μόλις τακτοποιήσεις τα  ενδιαφέροντά σου.

  Όταν σκαρφαλώνεις στην ιεραρχία γλείφοντας και φιλώντας χέρια που κανονικά θάπρεπε νάχεις δαγκώσει.

 

   Είναι η Δεξιά νοοτροπία που φόρτωσε τη συντήρηση στο σβέρκο μας και ας μη γυρεύομε αλλού τους φταίχτες. Ας μη ξεχνούμε και το Χαλίλ Γκιλμπράν : «Αλίμονο στο λαό που υποδέχεται τον κυβερνήτη του με ζητωκραυγές και τον αποπέμπει με γιουχαΐσματα» Και έχομε τόσα παραδείγματα στην πλούσια ιστορία μας που με πείσμα αγνοούμε.

    (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 9 Μαϊου 1990/108)

καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης 

- Τα νειάτα όταν θέλουν ΜΠΟΡΟΥΝ να δημιουργήσουν και να προσφέρουν στο ΣΥΝΟΛΟ και για τούτο χρειάζονται την αμέριστη υποστήριξή μας και της Πολιτείας για μια σωστή και όχι κατευθυνόμενη παιδεία, απαλλαγμένης από τους στρουθοκαμηλισμούς του συστήματος.  Ενός συστήματος που σκοπεύει στην εκμετάλλευσή τους, τα θέλει ρομπότ στην υπηρεσία του αδίστακτου εμπορικού κέρδους, και για τούτο προκαλεί τον εκμαυλισμό τους, την περιθωριοποίησή τους και τα σπρώχνει στα παραισθησιογόνα και την αντίδραση.

(Επίσκεψη φοιτητών Πανεπ. Αιγαίου στο Πνευμ.

 Κέντρο Καλλιμασιάς.)

   (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 6 Ιουν 1990/112)

- Γιος μιανού πρόσφυγα αγνού κομμουνιστή, που πλήρωσε γιατί είχε το θράσος να σκέπτεται ελεύθερα (δεν του δόθηκε διαβατήριο για να εργαστεί στο εξωτερικό), βίωνα από τα πρώτα μου χρόνια τη φτώχεια, τον κατατρεγμό και την καταπίεση από αυτούς που ήταν στα πράγματα.

  Ακόμα το επίσημο κράτος που μεταχειρίζονταν αδιαμαρτύρητα τη θρησκεία της αγάπης, το μπαμπούλα χωροφύλακα, τους αργόμισθους τοποτηρητές του.

  

   Τους παράγοντες που αποφάσιζαν «εν ονόματι του νόμου» και της δημοκρατίας για την τύχη μου, χωρίς ποτέ να με ρωτήσουν.

   Τους διάφορους τέλος βολεμένους, για τους οποίους έπρεπε να «δουλεύει» κανείς για τη διατήρηση της «καθεστηκυίας» τάξης ή του σύγχρονου «κατεστημένου» (αντί του ορθού καθεστημένου).

 

   Τρία τα εφόδιά μου σαν βγήκα στην αρένα της βιοπάλης για να κυνηγήσω το ξεροκόμματο:

  1) Η εργατικότητα  και συσπείρωση γύρω από την οικογένεια που μου ενέπνευσε την αγάπη για τον τόπο μου.

  2) Το «ο Θεός είναι Αγάπη», που μούμαθε ένας φωτισμένος αγράμματος   παππάς.

  3) Ό, τι αποκόμισα από τον «Περικλέους Επιτάφιο» που μου δίδαξε ένας  κυνηγημένος χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες φιλόλογος, για Δημοκρατία και την  υποχρέωση του πολίτη να μετέχει στα κοινά.

 

    Θα πρόσθετα ακόμα και την εμπειρία μου στον Πειραιά, όταν πήγα να μπαρκάρω. Άφραγκος και νηστικός (με άγνοια των γονιών μου) μίσησα

αυτούς που έτρωγαν χωρίς αυτοί να φταίνε.

   (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 27 Οκτ. 1998/1374)

καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης 

- Η προσπάθειά μας είναι κόντρα στο ρέμα [και για την παραγκούπολη στο Ρίο ντε Ζανέιρο] Ο Χριστός ή είναι στραβός ή κάμνει πως δε βλέπει

  (Δημ.Φρεζούλης Ανφάς και Προφίλ Η ΑΛΗΘΕΙΑ 13    

   Νοεμ 1992/30(318)

- Ασχολούμαι με τον πολιτισμό από το 1992. Δεν με έχει καλέσει κανείς να βοηθήσω στη δράση του Οργανισμού [ΔΟΑΠΠ Ιωνίας].  Το θεωρώ ως απαξίωση για ό, τι έχω προσφέρει εις βάρος των συμφερόντων μου για χάρη του κοινωνικού συνόλου. Θέλω να εργασθώ και όχι να «πιάσω» καρέκλα.

(Πολίτης 21/01/09-1774)

- [Στα Σκλαβιά] Είναι η κληρονομιά μας που γίνεται ένας σωρός από πέτρες, χωρίς να δίνει κανένας σημασία. Είναι μνημεία «διατηρητέα από την

Πολιτεία», αλλά «κατεδαφιστέα από το χρόνο», την άγνοια και την αδιαφορία.

  Θέλω η ιστορία μας να μείνει ζωντανή, γιατί, όπως ζούμε στην ηλεκτρονική εποχή, όλα κάποτε θα σβηστούν και θα καταστραφούν από κάποιον ιό.

  Είμαστε η χώρα και η περιοχή των τυφλών, που ζητούμε την ανάπτυξη στα άστρα, ενώ βρίσκεται στα πόδια μας.

  Μέχρι κάποιου σημείου οι αντιδράσεις των ιδιοκτητών είναι λογικές. Οι  άνθρωποι σήμερα ζουν απ’ την εκμετάλλευσή τους. Έχω μετανοήσει γιατί

δυσκόλεψα τη ζωή τους, χωρίς να έχει γίνει τίποτα.

Καταλαβαίνω ότι δυσκολεύονται, δεν μπορούν ούτε να επισκευάσουν κάποια, ούτε να κτίσουν γιατί υπό την επίβλεψη της Αρχαιολογίας είναι πανάκριβες  αυτές οι ενέργειες

- Πρέπει να ενδιαφερθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση.        

   Πρέπει να αναδειχθούν τα Μνημεία, και να επιβιώσουν οι ιδιοκτήτες τους εκμεταλλευόμενοι τις

πολιτιστικές και αισθητικές δυνατότητές τους.     

  Χρειάζεται όμως να αναπτυχθεί άλλη νοοτροπία και αισθητική αντίληψη για να καταλάβομε, να το βιώσομε και να το κάμομε αναπτυξιακό εργαλείο. Πρέπει να ανακηρυχθεί παραδοσιακός, διατηρητέος οικισμός.

 

Τα πουλιά όμως πετούν πολύ ψηλά για τα ξόβεργά μας και δεν κάθονται να α πιάσομε.

Κυνηγώ το ηλιοβασίλεμα μη τυχόν  και αυτό το καταστρέψουν

  (Συνέντευξη στο Δημ. Μυωτέρη Πολίτης   

   07/12/09-1994)

- Ο πολιτισμός θα πρέπει να συμβάλλει στην ενίσχυση της ιστορικής μνήμης και ποτέ δεν συμφώνησα ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εφαλτήριο για επίτευξη της προσωπικής προβολής ή διαφήμισης εμπόρων

  (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 17 Μαρτ 1999/1471)

καπετάν Δημήτρης Μελαχροινούδης 

- Η Νότια Χίος μπορεί να έχει καλλίτερο μέλλον, εφ’ όσον ληφθούν υπόψη τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και γίνουν οι σωστές επιλογές. Μόνο τότε θα σταματήσουν τα καραβάνια του ξενιτεμού (Πρόεδρος ΟΠΣΟΝΧ)

  (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 18 Νοεμ 1999/1628)

**                    **                    **                    **                    **

Απάντηση Μιχάλη Γ. Καριάμη

«Αδερφέ και μόνο το ότι ένας πνευματικός άνδρας του αναστήματος ενός Δημήτρη Μελαχροινούδη, με κάνει κοινωνό των ιδεών του, το θεωρώ ο μηδαμινός εγώ, ύψιστη τιμή και Θεία εύνοια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις '’ρήσεις’’ σου, «ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος σύμφωνα με τα δικά μας πιστεύω και τις σκέψεις μας». «Μη βλέπεις το ποτήρι…. μισογεμάτο» Από σήμερα Προσθέτω, μαζί με τα άλλα το : «Κυνηγώ το ηλιοβασίλεμα μη τυχόν και αυτό το καταστρέψουν». Καλέ μου γρουσούζη, (sic) ‘’Νοτιοχωρούση’’, ένας  άλλος γρουσούζης, χαρακτηρισμένος και αυτός σαν ’’εχθρός του τόπου'' του, του τόπου της Άγιας Μάνας γενέθλιας Γης των βορειοχώρων, που αγάπησε πιο πολύ και από τη ζωή του, ακούει πάντα τις Σοφές Συμβουλές σου. Γνωρίζει την επικινδυνότητα των φιδιών σαν την οχιά,  με τα οποία είναι γεμάτη η γης που πατούμε. Απροσκύνητη όμως κεφαλή, πάνω σε ένα θαλασσοδαρμένο - τυραννισμένο σακάτικο κορμί θα παρακούσει τη σοφή συμβουλή σου. Θα προσπαθήσει να βάλει στο μυαλό της οχιάς τα πανανθρώπινα κελεύσματα σου, μπας και την μετατρέψει σε ήμερο, άκακο, ζούδι σερπετό.

Με μια διαφορά αδερφέ που με θάρρος δημόσια θα την πω. Έπαψαν πια οι χρωματικές ετικέτες και ο πολιτικός διαχωρισμός. Βιώσαμε Εμφύλιο, Βασιλεία, Καραμανλισμό, Δικτατορία, Μεταπολίτευση. Την έκδοση του Σοσιαλισμού, Ελληνικού Τύπου. Δυστυχώς, σήμερα,  βιώνουμε και την ’’Πρώτη φορά (Ψευτο) Αριστερά’’ και να σου πω το κρίμα μου, δεν βλέπω καμιά ουσιώδη διαφορά. Απλά οι Ρουφιάνοι και οι Χωροφύλακες δεν παίζουν πια τον ρόλο που έπαιξαν παλιά. Ζούμε στην μοντέρνα  εποχή των κοριών ή των βαλιτσών της Ε.Υ.Π και όχι μόνον !

Δυστυχώς αδερφέ… Σκλάβοι γεννηθήκαμε και συνεχίζουμε να ζούμε σκλάβοι… !» 
Δυστυχώς καλέ μου άνθρωπε οι πολιτικοί μας, όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον δίσμοιρο τόπο,  με έκαναν να μην πιστεύω τίποτε και κανέναν. 
    Το δυνατό να γίνει θέλω.                                                               Το εφικτό πια ζητώ και όχι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.                                                       
    Στη γενιά που έρχεται αφήνω τις ελπίδες μου!      
    Στους αδικημένους Νέους μας.

Δυστυχώς αδερφέ ήμαστε πια πολύ μεγάλοι. Εμείς δεν θα ζήσουμε τη χαρά της «Ανάστασης». Έως τότε θα συνεχίζουμε συμβολικά να θρηνούμε στα χαλάσματα της «Άγιας μας Κυδιάντας» την χαμένη λευτεριά της πατρίδας, μαζί με τα πάθη Θεού και ανθρώπων, αντάμα με τις «αόρατες κουστοδίες». Τους βασανισμένους του σήμερα και τις γενιάς της «ελπίδας» που μας ακολουθεί.

Καπετάν Δημήτρη, για το καλό της Αγαπημένης μας πατρίδας, δίνουμε εδώ και πολλά χρόνια αγώνα καλό για την ανάδειξη του Μεγάλου Πανευρωπαίου Ορατατιστή Κώστα Δ. Περρίκου (τόσο επίκαιρου σήμερα) και των Φυτικών Μνημείων της Μυροβόλου γης (Ελιά του Μελαχροινούδη (και όχι Liverani). Toν Δρυ του Ορφανίδη και τον Πρίνο του Άγιου Γιάννη της Κυδιάντας )… Πιστεύω να κατάλαβες Φίλε μου ότι ξεκινήσαμε από το Άλφα και καταλήξαμε στο πλην μηδέν . Οι δυνάμεις μας αποδείχτηκαν πολύ κατώτερες των επιθυμιών μας. 
Πύλες ερμητικά σφραγισμένες παραβιάζονται. 
Κάστρα αλώνονται. 
Κοσμοθεωρίες και θρησκίες κρημνίζονται  στη λήθη. 
Δεν μπορεί όμως να συμβεί αυτό σε ανθρώπινες κεφαλές με επτασφράγιστα αυτιά, ανθρώπων που δεν στοχάζονται.

Καλή συνέχεια Αδερφέ….                                                           Φτάνουμε πια στο τέρμα του δρόμου μας.

Σε ευχαριστώ πολύ, που βάδισα κάμποσα μέτρα μαζί, καλυμμένος από την σκιά σου, μια και πάντα προπορευόσουν και μου έδειχνες το δρόμο!

καπετάν Μιχάλης  Καριάμης

Μιχάλης Γ. Καριάμης

(Καριαμομίχαλος)