Το πολυτεχνείο μας δίδαξε την ρευστότητα της ανθρώπινης φύσης
μας... όπου υπάρχει απόκλιση πάντα αλλά και διάσταση των λόγων και των
έργων.....
Κάποιοι άνθρωποι νέοι και μεγαλύτεροι βρέθηκαν στη δύνη των
γεγονότων τότε..... και θυσίασαν ο καθένας αυτό που είχε αλλά και ότι του φερε
η περίσταση
Μερικοί
θυσίασαν και τη ζωή τους στην εξέλιξη των γεγονότων
Κανένας δεν
πήγε στη μάχη για να πεθάνει
Το συναπάντημα με τον Θάνατο είναι διαρκές για όλους μας για
όλη μας τη ζωή ... έτσι κι αλλιώς
Η μάχη ...
σημασία έχει η μάχη και οι άξιες που την ορίζουν
Η οργή ποτέ
δεν βοήθησε...
Η οργή κι ο
θυμός παρεκτρέπουν
Γιατί εμποδίζουν τον άνθρωπο να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του
και να κάνει ειρήνη για να μπορεί να βλέπει καθαρά γύρω του ... Η ΜΕΣΑ ΜΑΧΗ
καθορίζει την έκβαση του κάθε αγώνα μαζί με τις αξίες που πρεσβεύει και
υπερασπίζεται ο κάθε μαχόμενος
Κι αυτός που έχει ελεγχόμενη την μέσα μάχη της συμφιλίωσης με
τον εαυτό του μόνο αυτός προάγεται σε ΜΑΧΗΤΗ ...αληθινό μαχητή...
Κι ο μαχητής δεν πάει στη μάχη για να πεθάνει αλλά ξέρει πως
αν πεθάνει αυτό που θα εξαργυρώσει ο θάνατος του θα είναι ειρήνη ζωή και τιμή
για την ανθρωπιά και για το ανθρώπινο γένος
ΕΚΕΙΝΟΣ θα βιώσει την θυσιαστική μαρτυρική ήρεμη και ειρηνική
ικανοποίηση της πραγματικής ολοκλήρωσης του στην πολύ υψηλή βαθμίδα που τόσο
απουσιάζει στις μέρες μας που καλείται ... ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Σε αυτή την τιμητική βαθμίδα προσωπικά θέλω να βλέπω τα νέα
εκείνα παιδιά του πολυτεχνείου...
Τις χαμένες
εκείνες νιότης
Κι αν πολλές φορές δακρύζω είναι γιατί ανησυχώ και φοβάμαι
μήπως πήγε χαμένη η πρόσφορα κι η θυσία τους
ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΥΣΣΑΣ
Φίλε κι αδελφέ μου Εμμανουήλ, πως θα μπορούσε χωρίς αέρα να φουσκώσει το πανί που σπρώχνει το πλοίο μακριά από τον βάλτο που είχε κολλήσει? Έτσι ακριβώς ήταν και τότε - και κάθε φορά - η οργή για τα γεγονότα που ακολούθησαν, μια δίκαιη οργή του κόσμου ενάντια σε μια κατάσταση που έκανε τον κόσμο να υποφέρει. Βέβαια, μετά από χρόνια, ο κόσμος που δεν συμμετείχε σε εκείνο το κορυφαίο γεγονός που ήταν η αιτία να ανατραπούν πολλά, αλλά συγχρόνως έφερε και δεινά, λέει πολλά. Αλλά πάντα από απόσταση... Το γεγονός είναι γεγονός... και σε κάθε γεγονός όλα παίζονται, απ' όλες τις πάντες. Εμείς εκείνο το βράδυ μετρούσαμε τραυματίες κι ακούγαμε για νεκρούς. Κανείς δεν ξέρει πόσοι επέζησαν από εκείνους που μεταφέρθηκαν στο Ρυθμιστικό με ασθενοφόρα, που δυστυχώς τους νοσοκόμους των ασθενοφόρων τους είχαν αντικαταστήσει αστυφύλακες. Οι γιατροί του Ρυθμιστικού, μετα από καιρό μιλούσαν για το πόσοι (ουκ εστι αριθμός) νεκροί - που έρχονταν ως τραυματίες - έφευγαν από κεί, αγνώστων στοιχείων. Τι να πούμε... Πόσα να πούμε... Γιατί να μιλήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραμεριτης Ευαγγ.
Μαρια Τσικουρα - - - Σοφα λογια!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα καπεταν μιχαλη ολλη πλουτησαν με το εδω πολητεχνιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Μυλωνάς