Δεν είναι πρόξενος των δεινών ο Θεός

<<ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΙΤΙΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ>> 

(Μεγ. Βασίλειος)

(Δεν είναι πρόξενος των δεινών ο Θεός)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

         Ανείπωτος πόνος, θλίψη, αλλά και οργή διακατέχει τα συναισθήματα των ανθρώπων, ανά το πανελλήνιο, με όσα συνέβησαν πρόσφατα στις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική.

        Δεν είναι μόνο το φυσικό περιβάλλον που καταστράφηκε, δεν είναι μόνο οι περιουσίες που αφανίστηκαν, είναι –κυρίως και πάνω απ΄όλα– οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, μάλιστα βίαια, αιφνίδια και μαρτυρικά.

        Τις τελευταίες ημέρες ακούστηκαν, αλλά και γράφτηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολλά ! Άλλα σωστά και άλλα ανόητα ! Άλλα Ορθόδοξα, Χριστιανικά και άλλα μακράν της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού !

        Μήπως ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους αυτούς; Μήπως φταίει ο άθεος Τσίπρας;

        Η απάντηση, αγαπητοί μου, βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή, στους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά ακόμη και μέσα στην ανθρώπινη λογική.

        <<Ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός>> διακηρύττει ο Μέγας Βασίλειος. Δεν είναι ο Θεός πρόξενος κακών-δεινών. Στον Παρακλητικό Κανόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου (που θα ψάλλουμε κάθε βράδυ τώρα τον Δεκαπενταύγουστο) αναφέρουμε ότι, η Παναγία μας γέννησε τον πρόξενο του καλού. <<Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον>>. Ο Θεός είναι η πηγή του αγαθού, η πηγή της άκρας φιλανθρωπίας.

        Ποιος προξενεί, λοιπόν, το κακό; Ο ίδιος ο άνθρωπος ! Ο άνθρωπος σφάλλει, ο άνθρωπος πληγώνει, ο άνθρωπος τιμωρεί και αυτοτιμωρείται, ως αυτοκατάκριτος ! <<Αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος>> (Τίτον Γ, 11). Πως; Θα εξηγήσω.

        Χθες, Κυριακή 29 Ιουλίου 2018, στη Θεία Λειτουργία, ακούσαμε στο Αποστολικό Ανάγνωσμα μια εξαίσια παραίνεση του Αποστόλου Παύλου, από την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: <<ει τις φθείρει τον ναόν του Θεού, φθερεί αυτόν ο Θεός>> (Α΄ Κορινθ. Γ, 17). Δηλαδή, όποιος καταστρέφει τον άνθρωπο (που είναι ναός του Θεού- ως κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν Αυτού πλασθείς), τον καταστρέφει ο Θεός ! Είναι τούτο αποδεδειγμένο και νομοτελειακά.

        Μπαζώνεις τα ρέματα; Το χειμώνα θα πνιγείς ! Χτίζεις αυθαίρετα μέσα στα δάση;  Θα καεί το σπίτι σου ! Κάνεις ζωή ρέμπελη; Ο ίδιος καταστρέφεις τον εαυτό σου, που έχει αξία ανυπολόγιστη και εσύ τον θυσιάζεις για ευτελή και μικρά πράγματα, για ευμάρεια, πλούτο, χλιδή, ηδονή ! Τι θέλω να πω; Ότι, τα λάθη των ανθρώπων στοιχίζουν τις ζωές των συνανθρώπων μας, που δεν έφταιξαν σε τίποτα και πλήρωσαν με τη ζωή τους τα σφάλματα άλλων.

        Εάν κάπου φταίει ο Τσίπρας, όπως και οι προκάτοχοί του, αυτό έγκειται σε δυο γεγονότα: α) στο ότι κι εκείνος νομιμοποίησε χιλιάδες αυθαίρετα πανελληνίως, με μοναδικό σκοπό αφενός να γίνει αρεστός και αφετέρου να εισπράξει χρήματα το κράτος & β) στο ότι η κυβέρνηση ήταν ανίκανη να χειριστεί και να συντονίσει τα πράγματα την ώρα της κρίσης.

        Από εκεί και πέρα ούτε ο Θεός τιμώρησε κανέναν, ούτε ο Θεός εκδικείται (με την έννοια που κάποιοι θεωρούν) !

        Βέβαια, επειδή πρέπει να αποδίδουμε την αλήθεια της πίστεώς μας ακέραιη, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε και κάποια ζητήματα.

        Όποιος δεν πιστεύει ή δεν αντέχει να ακούει ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος, ψυχή, μετά θάνατον ζωή, αιωνιότητα, ας μην διαβάζει τα κείμενα τούτα !

        Στην Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) γίνεται μνεία πολλάκις για δικαιοσύνη Θεού, για οργή Θεού.

        <<τι συ ει ο κρίνων αλλότριον ικέτην (τον συνάνθρωπό σου); Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος>> (Εβρ. Ι, 30). Η απόδοση του δικαίου ανήκει στον Θεό.

        Ο Χριστός τελειοποίησε τον Νόμο (Παλαιά Διαθήκη) με τον Νόμο της Αγάπης (Καινή Διαθήκη).

        Όμως, υπάρχει η <<ένδικος μισθαποδοσία>> (Εβρ. Β΄, 2), δηλαδή η απόδοση του δικαίου, που είναι αρμοδιότητα μόνο του Θεού και κανενός ανθρώπου και που ο Κύριος θα αποδώσει εν ημέρα κρίσεως κατά την Δευτέρα Παρουσία Του (Ματθ. ΚΕ΄, 31-46).

        Αυτό σημαίνει ότι, υπάρχει Νόμος του Θεού, αλλά και ελευθερία –βούλησης και πράξης– του ανθρώπου. Κανέναν ο Θεός δεν έφερε με το ζόρι κοντά Του ! Ο άνθρωπος έχει ελευθερία να επιλέξει, αλλ΄ εν πολλοίς κάνει λανθασμένη χρήση της ελευθερίας αυτής. <<πάντα μοι έξεστιν, αλλ΄ ου πάντα μοι συμφέρειν>>, αναφέρει ο Απόστολος Παύλος (Α΄Κορινθ. ΣΤ΄, 12). Όλα μπορώ να τα κάνω, αλλά δεν μου συμφέρει να τα κάνω !

        Ας το γνωρίζουν και αυτό κάποιοι, οι οποίοι αρέσκονται μόνο σε μια ακατάσχετη αγαπολογία θεωρητικά, δίνοντας εσφαλμένη εντύπωση ότι, μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε μην υπολογίζοντας κανέναν και μη λογοδοτώντας σε κανέναν !

        Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες υπήρξαν, μεταξύ άλλων, δυο αιρέσεις: Οι Δονατιστές και οι Νικολαίτες. Οι Δονατιστές ισχυρίζονταν πως, ότι και να κάνει ο άνθρωπος, εφόσον αμαρτάνει, δεν σώζεται. Οι Νικολαίτες ισχυρίζονταν ότι, επειδή ο Θεός είναι αγαθός, ότι και να κάνει ο άνθρωπος σώζεται, γι΄ αυτό ας κάνει ότι θέλει μη λογαριάζοντας κανέναν ! Λάθος και οι μεν, λάθος και οι δε. Διότι και οι δύο ΄΄ξέχασαν΄΄ μια λέξη: την Μετάνοια. Και ο αμαρτωλός σώζεται εάν μετανοήσει ειλικρινά, αλλά και ο αμαρτωλός χάνεται εάν δεν μετανοήσει ειλικρινά. Ας το θυμούνται αυτό και ορισμένοι, σύγχρονοι, θεολογούντες !

        Ο Θεός παρεμβαίνει στην ιστορία, στο διάβα του χρόνου, σε δυο περιπτώσεις: α) όταν πρόκειται να γίνει κάτι, για τη σωτηρία του ανθρώπου & β) όταν ο ίδιος ο άνθρωπος το ζητήσει από τον Θεό με πίστη θερμή. Η φύση είναι δημιούργημα του Θεού. Και υπόκειται και αυτή σε όρους. Εάν ο άνθρωπος τους διαταράξει, θα υποστεί τις (καταστροφικές) συνέπειες της επιλογής του ! Όμως, <<Θεός όπου βούλεται νικάται φύσεως τάξις>> (Εσπερινός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Όρθρος Χριστουγέννων). Δηλαδή, ο Θεός είναι υπεράνω όλων, όλα υπόκεινται στη δική Του δύναμη και ενέργεια, συνεπώς και οι νόμοι της φύσεως που είναι δικό Του δημιούργημα.

        Όλοι αυτοί που δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη άυλου κόσμου και την παρουσία του Θεού, ας γνωρίζουν ότι, εάν αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι –που έχασαν τους δικούς τους από τη φωτιά, που έχασαν τους γονείς μαζί με τα παιδιά ή τα εγγόνια τους, που διαλύθηκαν τα σπίτια τους και ξεκληρίστηκαν περιουσίες ολόκληρες– στέκονται  όρθιοι και δεν έχουν πάει στο Δαφνί, τούτο γίνεται διότι έχουν πίστη στο Θεό, ελπίζουν στο έλεος του Θεού, υπομένουν, προσμένουν και αγαπούν. Γνωρίζουν ότι υπάρχουν ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, αλλά οι ψυχές τους ζουν. Γνωρίζουν ότι, τα παιδιά πορεύτηκαν κοντά στον Θεό και Τον υπηρετούν πλέον ως άγγελοι. Γνωρίζουν ότι, πρέπει να σφίξουν τα δόντια και τη γροθιά τους και να ΄΄γυρίσουν σελίδα΄΄, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό ανθρωπίνως, μαχόμενοι από σήμερα για ένα νέο αύριο, καλύτερο από το χθες.

        Όσο για τον κ. Τσίπρα, τι να πούμε; Χάθηκε το φιλότιμο και ο πολιτικός ανδρισμός ! Δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο από ανθρώπους που έχουν φλομώσει το λαό με ψέματα και φολκλόρ.

        Αλήθεια, η –κάποτε λαλίστατη, περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων– Περιφερειάρχης Αττικής κα Δούρου μπορεί να μας πει τι έπραξε εδώ και 4 χρόνια για την αντιπυρική –αλλά και την αντιπλημμυρική– προστασία της Αττικής; (διότι την θυμόμαστε με τα πλακάτ στους δρόμους να απαιτεί από τους κυβερνόντες για ευτελή ζητήματα, αλλά από τότε που ΄΄κάθισε στην καρέκλα΄΄ ποιεί ΄΄σιγήν ιχθύος΄΄ για όλα…).

        Για δε τον Δήμαρχο Μαραθώνος (ή τον περιβόητο Θεσσαλονίκης), που ο κόσμος εξέλεξε να τον εκπροσωπεί, τι να πούμε; <<Τρία πουλάκια κάθονταν…>> !!!

        Ωστόσο, εγώ θα σταθώ και σε κάτι ακόμη: Στον αλτρουισμό και την αλληλεγγύη των συνελλήνων-συμπατριωτών μας, που δεν ξέχασαν τον εμπερίστατο συνάνθρωπό τους. <<Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσατε (εφαρμόσετε) τον νόμον του Χριστού>> (Γαλάτ. ΣΤ΄, 2).

        Στην πραγματική αλληλεγγύη των συμπατριωτών μας που, από το υστέρημά τους –ως πενόμενοι Έλληνες, ελέω εθνομηδενιστών πολιτικών εξ όλων των αποχρώσεων– βοηθούν εμπράκτως τους πυρόπληκτους της Αττικής.

        Αυτό είναι το μεγαλείο της Ελληνικής αρχοντιάς και του Ελληνικού φιλότιμου, της χριστιανικής αγάπης.

Αλληλεγγύη θα πει να δίνεις από το υστέρημά σου και με την καρδιά σου, συνειδητά και δίχως να προσδοκάς ανταπόδοση από τον άνθρωπο που ευεργετείς. Να ξεχνάς αμέσως όποιον ευεργετείς και να μην ξεχνάς ποτέ όποιον σε ευεργέτησε !

Αλληλεγγύη δεν είναι οι έμμισθοι υπάλληλοι των Μ.Κ.Ο. (που εξασφαλίζουν για τους εαυτούς των περί τις 1.500- 2.000 Ευρώ μηνιαίως έκαστος) και παρουσιάζονται ως δήθεν συμπαραστάτες των προσφύγων και των μεταναστών. Διότι οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι –κατ΄ ουσίαν– εργοδότες τους και εάν εκλείψουν θα μείνουν οι ίδιοι άνεργοι !

Αλληλεγγύη είναι οι εθελοντές διασώστες, είναι οι Ερυθροσταυρίτισσες και Ερυθροσταυρίτες, είναι οι Πρόσκοποι και Οδηγοί, είναι οι απλοί πολίτες, είναι οι χωρικοί, είναι όσοι πήγαν να βοηθήσουν στην κατάσβεση της φωτιάς, είναι όσοι έδωσαν εθελοντικά αίμα, όσοι διέσωσαν ανθρώπους, ζώα, δέντρα, είναι όσοι έδωσαν ένα ποτήρι κρύο νερό σε όποιον το είχε ανάγκη !

Αυτή την αλληλεγγύη έχουμε ανάγκη όλοι κι έναν λόγο υποστηρικτικό, ενισχυτικό, παρηγορητικό για κάθε άνθρωπο που πονά και υποφέρει ποικιλότροπα, ώστε και πάλι όλοι μαζί να δούμε φως στο δρόμο μας, ξημερώνοντας μια νέα ημέρα !

  

ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Το νοιώθω. Τα πάντα  γυρνάνε γύρω στο Αρχιπέλαγος, με φίλους να ανταμώνουν ύστερα από τρεις - τέσσερις δεκαετίες και να μετρούν απώλειες και μπάκες. Στο Αρχιπέλαγος της νιότης μας, της καταγωγής μας, της μνήμης μας. Της στοιχειωμένης νοσταλγίας μας. Αλήθεια  τι  νοσταλγούμε;  Μάλλον το παρελθόν και τα φαντάσματα των δικών μας. 

Γεγονός πάντως, η νοσταλγία νοιώθεται, κατασκευάζεται, σαρκώνει την ύλη της.
Ποιά  είναι  η ύλη της; Ότι θυμόμαστε, ό,τι ζήσαμε, ο,τι νομίζουμε πως θυμόμαστε, οτι  έχουμε ανάγκη, τόσο, που να το ζούμε ξανά και ξανά. Λέτε να είναι κατασκευή του νου; Ονειροφαντασία; Ότι και αν είναι μου είναι αδιάφορο, αρκεί να μπορώ να το ζω.....

Να, κάπως  έτσι, ψάχνουμε και  τα  ίχνη των προγόνων μας σ’ένα μοναχικό εκκλησάκι στη καταπράσινη πλαγιά, σ’απέραντο γαλάζιο ουρανό, στην Αυγουστιάτικη αστροφεγγιά...

Στον τόπο που νιώσαμε την έκπληξη της ύπαρξης και σπαρτάρισε το δέρμα, όταν μας πρόλαβε ξάγρυπνους η αυγή σε ερωτικό παραδομό. 

Μια τέτοια νύχτα, με πεφταστέρια, σφραγίζει την ύπαρξη για πάντα. Γίνεται καταγωγή ... Είναι η νύχτα που νοσταλγούμε, αυτή που ψάχνουμε κάθε φορά που ανταμώνουμε στον τόπο που αγαπήσαμε.
Παιχνίδισμα του νου; Ονειροφαντασία; Τόπος επινοημένος; Αδιάφορο. Γιατί εκεί γεννηθήκαμε, εκεί μεγαλώσαμε, εκεί νοιώσαμε τον εαυτό μας ενήλικο, ερωτευμένο, λεύτερο, μονάχο......

Καλό καλοκαίρι

7/2013

 

Νικόλας Δημ. Χατζημανώλης

ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΛΟΓΙΑ

Τραγωδία ''ΜΑΤΙ'' 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑΒΡΩ ΛΟΓΙΑ ....
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΝΗΣΤΕΨΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ
ΜΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΓΙΝΟΜΑΙ

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΨΑΝ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΥΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΛΑΝΕ ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ .......

ΓΙΑΤΙ 

ΔΕ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΠΟΣΟ ΑΝΤΙΠΑΘΩ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ
<< ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ >>
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ .........

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΛΥΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΧΩΡΟ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ
ΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΛΑΚΩΣΕ

ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΕΩΡ. ΦΥΣΣΑΣ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Αγαπητέ εν θαλάσση αδελφέ

Σου στέλλω απανθίσματα από τον φιλοσοφο Χαλίλ Γκιλμπραν που έσβησε τη λάβρα του Λιβάνου στη ψύχρα του Λονδίνου'

Ομφαλοσκόπηση λοιπόν μετά την αγωνία των πυρκαγιών.

ΔΜ

khalil-gibran  : Πηγή   Frapress;gr

Τι έμαθα διαβάζοντας Χαλίλ Γκιμπράν

Από τον κήπο του Προφήτη του Χαλίλ Γκιλμπραν :

- Ποτέ η αγάπη δεν γνωρίζει το ίδιο της το βάθος, πριν φθάσει η ώρα του χωρισμού.

- Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την.

- Όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει.

- Η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χτες.

- Η άνεση και η ηδονή της άνεσης, μπαίνει στα σπίτια σαν καλεσμένος, ύστερα .  . γίνεται φιλοξενούμενος και μετά αφέντης.

- Μπορεί να βουβαίνεται το τύμπανο  και μπορεί να λύσετε τις χορδές, αλλά ποιος μπορεί να διατάξει τον κορυδαλλό να μην τραγουδά;

- Το λογικό, όταν κυβερνά μόνο, είναι μια δύναμη που φυλακίζει. Και το πάθος, αφύλακτο, είναι μια φλόγα που καίει μέχρι την αυτοκαταστροφή.

  Η ψυχή ας ανυψώνει το λογικό μέχρι τα ύψη του πάθους για να μπορεί να τραγουδά.

-  Αφήστε τη ψυχή να κατευθύνει το πάθος με το λογικό,  για να μπορεί το πάθος να ζει μέσα από την καθημερινή ανάστασή του, σαν τον φοίνικα που ξαναγεννιέται.

- Το χθες δεν είναι τίποτε περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και το αύριο, υο όνειρο του σήμερα.

- Κάμε το σήμερα να αγκαλιάσει το παρελθόν με την ανάμνηση και το μέλλον με τη λαχτάρα.

- Μια ασυάρτητη ομιλία μπορεί να δυναμώσει  μια αδύνατη γλώσσα.

- Το να αρνιέσαι στον εαυτό σου την ευχαρίστηση, το μόνο που κάνεις είναι να αποθηκεύεις τον πόθο στο εσωτερικό της ύπαρξής σου.

- Η ομορφιά είναι η ζωή, όταν η ζωή φανερώνει το ιερό της πρόσωπο.

- Αυτός που φοράει την ηθικότητά του σαν τοα καλλίτερο ρούχο του, θα ήταν καλλίτερα νε μείνει γυμνός.

- Το μυστικό του θανάτου βρίσκεται αν το γυρέψεις μέσα στην καρδιά της ζωής.

- Παντοτινά θ’ αναζητούμε τ’ ακρογιάλια, για να μπορέσομε να τραγουδήσομε και ν’ ακουστούμε.

- Να λυπάσαι το έθνος πού ναι γεμάτο πίστη και άδειο από θρησκεία.

- Να λυπάσαι το έθνος που υποδέχεται τον καινούριο κυβερνήτη του  με σαλπίσματα και το αποχαιρετά με γιουχαϊσματα.

Για το πιστό της αντιγραφής: 

Δημ. Μελαχροινούδης

-

«Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» .........

Που είναι;

Ποια μάτια πρέπει να δω και να μου ανοίξουν ένα δρόμο …. 

Σε τούτο τον πικρό Ιούλιο από τους πολλούς ματωμένους Ιούλιους των ολοκαυτωμάτων......

Γιατί Το σκοτεινό στιλπνό  και άγριο μάτι των  φονιάδων είναι επιμελώς κρυμμένο ............

Και όλοι οι γραμματείς και φαρισαίοι

το φροντίζουν επιμελώς,

και το στολίζουν με άνθη 

και φανταχτερούς καπνούς κι ομίχλες διακοσμητικές

Στα ανέκφραστα  απλανή γυάλινα μάτια του πανικού

δεν μπορείς να μπεις

γιατί δεν το επιτρέπει η παράνοια των δακρύων και του πένθους ......

Που είναι ο δρόμος επιτέλους

για να μπούμε από τα μάτια σε μια ζεστή  ανθρωπινή καρδιά

για να ξαποστάσουμε ;;

Μα είναι τα μάτια πίσω από τα μάτια μας

Δύσκολο να γυρίσεις δεις μέσα σου

δύσκολο να γυρίσουμε να δούμε μέσα μας

Δύσκολο να αρχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο μας

 καθαρίζοντας και εξασκώντας την ματιά μας ....

Γιατί είναι η ματιά πίσω από τα μάτια μας

Κι εκεί είναι η μόνη ελπίδα

να συναντήσουμε τον ΑΝΘΡΩΠΟ αν υπάρχει 

.........

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΥΣΣΑΣ

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΑΣΤΙΧΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Αγαπητέ εν θαλάσση αδελφέ,

Πρέπει να θεωρηθεί ως επιτυχημένη η πρώτη εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την ίδρυση  της Ενωσης Μαστιχοπαραγωγών η οποία αφιερώθηκε στη μνήμη του ισόβιου προέδρου της Γ. Σταγκούλη με παρουσία του βουλευτή Μηταράκη, αντιπεριφεριάρχη Ξενάκη, δημάρχου Βουρνού κ.α.

Διαπίστωσα τα γνωστά κενά όσον αφορά στην ιστορία της ίδρυσης της ΕΜΧ και για τούτο μοίρασα το σχετικό για το Σταγκούλη άρθρο μου που φιλοξενήθηκε στην «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» σου. Θα σε παρακαλούσα να δημοσιεύσεις στους ίδιους αποδέκτες του προηγούμενου άγνωστα στοιχεία από έρευνά μου. Συμπληρώνω ότι από μέρους της 'ΠΡΟΟΔΟΥ' Καλλιμασιάς υιοθετήθηκε η πρόταση για τάφο του Σταγκούλη , αλλά και να δοθεί το όνομά του στο κέντρο έρευνας για τη Μαστίχα στην Καλλιμασιά.

Ευχαριστώντας για τη συνεισφορά σου στη γνώση του τόπου μας

Δημ. Μελαχροινούδης

Δημ. Μελαχροινούδης

Η ίδρυση της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου

(Από το ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ ΑΠΟ 8/9/29)

σελ. 49

Πρακτ. 99

Εν Καλλιμασιά Χίου σήμερον την 17^ην του μηνός Νοεμβρίου του έτους 1930 ημέραν της εβδ. Δευτέραν και ώραν 7μ.μ. συνελθόν το Κοιν. Συμβ. Καλλ. εν τω Κοιν. γραφείω προσκλήσει του κ. Προέδρου αυτού Μιχαήλ Αναγνωστοπούλου αποτελούμενον εκ των μελών αυτού Γε. Ρυθιανού, Ιω. Σταμούλη και Στε. Κρουσουλούδη, του σώματος όντος εν απαρτία κηρύσσεται η έναρξις της συεδριάσεως. Μεθ’ ό ο Πρόεδρος εισηγούμενος λέγει

σελ. 50

ότι είναι ανάγκη επιβεβλημένη το Κοιν. Συμβ. να λάβη υπό λίαν σοβαράν σκέψιν το ζήτημα του ευτελισμού της τιμής της μαστίχης και συγχρόνως την επεξηγηματικήν εγκύκλιον και τους νόμους περί της απαγορεύσεως της χρήσεως της μαστίχης υπό των παραγωγών εις τους άμβυκας και προτείνει όπως αν εγκρίνη  το Συμβ. κληθώσιν επειγόντως οι Πρόεδροι των Μαστιχοχωρίων εν Καλαμωτή την πρώτην Κυριακήν του Δ/βρίου  να στείλωσιν αντιπροσώπους και συσκεφθώσιν από κοινού περί διαμαρτυρίας, αφ’ ενός διά την απαγόρευσιν της χρήσεως της μαστίχης εις τους άμβυκας παρά της Κυβερνήσεως και της λήψεως καταλλήλων μέτρων προς καλλιτέρευσιν της τιμής αυτής.

Το Συμβ. ακούσαν τα πατά του κ. Προέδρου αυτού εκτεθέντα και συσκεφθέν αποδέχεται και ορίζει ως αντιπροσώπους του τον Ιωάννην Αναγνωστόπουλον και Ιωάννην Σταμούλην με την παρατήρησιν όπως αμέσως κοινοποιηθή δι’ επιστολών εις τους Προέδρους των Μαστιχοχωρίων η απόφασις προκειμένου περί του μόνου εναπομείναντος προϊόντος του διαμερίσματός μας

Εφ’ ω συνετάγη το παρόν και υπογράφεται δεόντως

Το Κοιν. Συμβ.

Ο Πρόεδρος                           Τα Μέλη

                                       (Υπογραφή)                           (Υπογραφές)

σελ. 116

Πρακτ. 151/10-8-32

Ψηφίζεται ανάληψις 1000 δρχ  δια ‘να αποσταλή εις τρη επιτροπήν προστασίας της μαστίχης ως υπεσχέθημεν κατά την συνέλευσιν της Καλαμωτής της 15 Μαϊου ε.έ. … διά τα έξοδα διακηρύξεως βραβείων κ.λ.π.’

σελ. 165

Πρακτ. 7/5-6-34

Αποστολή εις το συνέδριον των Μαστιχοπαραγωγών στην ‘’Καλαμωτή  την 10 τρέχοντος υπό την προεδρίαν του Νομάρχου, τριών αντιπροσώπων της Κοινότητος ως η σχετική πρόσκλησις της οργανωτικής του συνεδρίου επιτροπής […] τον 1) Γεώργιον Παναγ. Σταμούλην 2) Γεώργιον Σταγκούλην ιατρόν* 3) Γε. Λεων. Σταμούλην γεωργοκτηματίαν. Πληρεξουσιοδοτεί δε τούτους όπως συζητήσωσι και λάβωσιν αποφάσεις σχετικάς με την ίδρυσιν αναγκαστικού συνεταιρισμού* των Μαστιχοπαραγωγών

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ ΚΟΙΝ/ΤΟΣ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ ΑΡΧΟΜΕΝΟΝ  1 ΙΟΥΛΙΟΥ 1931

380- 28/11/31 Νομογεωπόνος Χίου: όπως γνωρίσομεν εν πάση λεςπτομερεία τας αντιλήψεις και γνώμας περί του όλου ζητήματος του εξευτελισμού της μαστίχης

184- 18/6/34 Νομ. Χίου: όπως συνταχθη κατάστασις Μαστιχοπαραγωγών* μετά παραγωγής ενός εκάστου

226- 18/6/32 Προς Νομαρχία Χίου: Αναφέρομεν ότι δεν προσέρχονται εις τας συνεδριάσεις οι εκ των μελών [του Κοιν. Συμβ] Γεωρ. Ρυθιανός  και Γεωρ Σταγκούλης

244- 23/6/34 Από πότε δεν προσέρχονται; Απάντησις: Ο μεν Σταγκούλης ** εις 5 συνεχείς, ο δε ρυθιανός εις 12

271- 29/8/34 Προς Νομ.: Ουδείς Μαστιχοπαραγωγώς  προσήλθε να δηλώση την ετησίαν αυτού παραγωγήν.

276- 3/9/34 Προς Νομ. Πέμπομεν πίνακα Μαστιχοπαραγωγών μετά ετησίας εκάστου παραγωγής* (27.380 οκ.)

(*) Υπογράμμιση δική μας

(**) Ο Σταγκούλης, κοινοτικός τότε σύμβουλος της μεοψηφίας των Βενιζελικών

(Στοιχεία από την ανέκδοτη εργασία του Δ. Μελ. για τη μαστίχη)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Γ. ΣΤΑΓΚΟΥΛΗ

Αγαπητέ εν θαλάσση αδελφέ, καπταν Μιχάλη

Διαβάζοντας τις σημειώσεις του αρχείου μου με την ευκαιρία της τιμής στο Σταγκούλη, ξεχώρισα μερικές που ξεχωρίζει η δημοκρατικότητά του, καθώς και η επιχειρηματολογία του στις τοποθετήσεις του.

Αυτά για όσους ασχοληθούν σοβαρά με την προσωπικότητά του και ως συμβολή μου στην ανάδειξή του.

Ευχαριστω για τη φιλοξενία στην ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ σου

ΔΜ   

*                            *                            *

Βιβλίον Πρακτικών Κοινότητος Καλλιμασιάς από 8/9/1929

σελ. 8 Πρακτ 63 (1-10-1929)

…. Ο Γ. Σταγκούλης δεν παραδέχεται όπως ενοικιασθή νέον οίκημα  δια Κοιν. Γραφείον δια τους λόγους που ισχυρίζεται ο Πρόεδρος [γίνονται αντιληπταί αι αποφάσεις του Κοιν. Συμβ.] δεδομένου ότι αι συνεδριάσεις των Κοιν. Συμβουλίων δεν είναι μυστικαί, τουναντίον μάλιστα αι αποφάσεις και αντίγραφα των πρακτικών αυτού τοιχοκολλώνται έξωθεν του Κοιν. Καταστήματος

σελ.21 Πρακτ. 76 (26-3-1930)

….ο Πρόεδρος δια την έκθεσιν της εξελεγκτικής επιτροπής: ‘… δεν δύναμαι να εκφέρω γνώμην, καθ’ ότι εκ της ολιγοχρόνου μου υπηρεσίας παρατηρώ ότι εις πολλά ζητήματα αναφερόμενος εν αυτή ευρίσκεται εν τάξει η υπηρεσία του προκατόχου μου. Επειδή όμως θέλω να απαλλαχθώ της ευθύνης, καθ’ ότι πολλά παράπονα ηκούοντο τότε κατά του Προέδρου, υποβάλλω ταύτην εις την κρίσην της Σ. Νομαρχίας η οποία αν πράγματι αποκαλύψει τι το κολάσιμον παραπέμψει ταύτην εις την εισαγγελικήν αρχήν δια τα περαιτέρω.

Σελ. 22

Σταγκούλης δηλοί κατηγορηματικώς και απεριφράστως ότι ουδεμίαν κατ’ αρχήν έχει αντίρρησιν όπως […] η έκθεσις υποβληθεί εις την Νομαρχίαν. Ορθόν λέγει από πάσης απόψεως είναι να ελέγχωνται οι διαχειριζόμενοι τα κοινά, αλλ’ εν τη παρούση περιπτώσει η έκθεσις αύτη μάλλον έκθεσις παρατηρήσεως των βιβλίων κατρτησθείσα υπό προσώπων εκ των ενεργοτέρων κατά την περίοδον των εκλογών αναμειχθέντων υπέρ της πλεςιοψηφίας του Κοιν. Συμβ. και προκατειλημένοι εν τη εκτελέσει των καθηκόντων, η έκθεσις λέγει αύτη εν πολλοίς παιδαριώδης και το σπουδαιότερον άνεθ πορίσματος, εκτός αν λάβωμεν το τοιούτον, Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει, δεν δύναται να υποβηθεί εις την Νομαρχίαν των εν αυτή αναφερομένων στοιχείων και ούτε είναι δυνατόν να επικαλεσθή ανικανότητα ή αναρμοδιότητά το[υ] διότι το Κοιν. Συμβ. είναι εκείνο το οποίον και διώρισε την εξελεγκτικήν επιτροπήν. Το Κοιν. Συμβ. ώφειλε να παραπέμψη την ως άνω έκθεσιν μόνον εάν επείθετο  ότι έπρεπε να παραπεμφθεί αύτη περαιτέρω καλούν ακόμη εις απολογίαν το καθ’ ου η έκθεσις Κοιν. Συμβ. και όχι να αποδέχεται έκθεσιν ήτις ούτε ολίγον ούτε πολύ ελέγχει και ψέγει εμμέσως αυτήν ταύτην την Νομαρχίαν διότι ενέκρινε τους εν τη εκθέσει προϋπολογισμούς, και τα εν αυτοίς κονδύλια, από της απόψεως ταύτης ο άνω Γεώργιος Σταγκούλης τονίζει την μεγίστην ευθύνην τοθ Κοιν. Συμβ., άλλωστε τούτο αφού είχε το θάρρος να επιληφθή της υπολήψεως πέντε ανθρώπων ώφειλε να έχει και το θάρρος να διακηρύξη  την αθωώτητα ή την ευθύνην αυτών ζητούν και λαμβάνων πάντα τα στοιχεία, όσα δεν του παρείχε η λεγομένη έκθεσις της λεγομένης εξελεγκτικής επιτροπής, επαναλαμβάνει και πάλιν μόνον κατόπιν εξετάσεως και εξηκριβωμένης μελέτης έπρεπε να υποβληθή’

σελ. 30 Πρακτ. 84 (28-5-1930)

Προτείνεται η αντικατάστασις του ειδικού Γραμματέως Νέστορος Σγουρούδη διότι τυγχάνει εκπαιδευτικός αποσπασμένος εις Κοιν. Παγίδος, από τον πρώτον που υπέβαλεν αίτησιν Κων. Στυλ. Μπόλιαν.*

σελ. 34

Ο Γ. Σταγκούλης** δεν ευρίσκει αποχρώντες τους λόγους του Προέδρου, αφού ο Νέστωρ Σγουρούδης και επίσης έφεδρος είναι και αδελφόν φονευθέντα εν πολέμω έχει. Επίσης έχει υπηρετήσει τιμίως και προθύμως την Κοινότητα  επί μίαν εξαετίαν.

Πακτ. 531(22-6-2943)

Σταγκούλης: Είναι τελείως άδικον να απαιτώμεν εις χείρας οιουδήποτε υπαλλήλου αποδοτικότητα εφ’ ὀσον δεν αμείβεται σχετικώς

(*) Με το Πρακτ. 86 (24-6-1930) ορίζεται έναρξις καθηκόντων του Κ. Μπόλια η 1 Ιουλίου 1930

(**) Εις το Πρακτ. 97(24-8-1938) έχει ήδη αναλάβει ως Πρόεδρος της Διοικούσας 3μελούς επιτροπής με Συμβούλους τους Ιωάννη Λεων. Σταμούλη και Πέτρο Ιωαν. Σταμούλη οδοντοϊατρούς. Θα παραδώσει δε μετά την απελευθέρωση.

Για την αυθεντικότητα

Δημ. Μελαχροινούδης

ΣΤΑ ΧΙΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΛΕΜΕ ΝΑΙ !!!

28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018TVIKARIA

Καλοκαίρι και στο Χιώτικο παραμύθι λέμε ναι

Λαϊκά Παραμύθια που πριν αρχίσουν οι ερευνητές της λαϊκής μας παράδοσης και λαογραφίας με μολύβι και χαρτί να τα καταγράφουν για να τα σώσουν και να τα μάθουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι από άλλα μέρη κι όχι να μείνουν μόνο στην ντόπια κοινωνία, αιώνες ολόκληρους τα λαϊκά παραμύθια στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλο τον κόσμο μεγάλωσαν γενιές και γενιές ανθρώπων μεταβιβάζοντας τους γνώσεις και διδάγματα.

Εμείς πάμε Χίο και στο βιβλίο :

Με καιρόν κρίνει ο Θεός

                 Και άλλα 22 παραμύθια

                 ‘ΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΧΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ’/Εκδόσεις Άλφα πι /Χίος.

όπου έχουν συγκεντρωθεί 23 λαϊκά παραμύθια της Χίου που τα είχε καταγράψει ο Κωνσταντίνος Κανελλάκης.

 Κωνσταντίνος Κανελλάκης: Χίος 1846- Χίος 1917. Ένας από τους πλέον αξιόπιστους λαογράφους της εποχής του. Πολυσχιδής προσωπικότητα που έγραψε την δική του σελίδα στην ιστορία της πατρίδας του της Χίου, και στην σελίδα των ανθρώπων των γραμμάτων.

23 τα παραμύθια του βιβλίου σας παρουσιάζω ένα από αυτά με δική μου προσαρμογή και επεμβάσεις στο γλωσσικό του πρωτότυπου κειμένου προσέχοντας να διατηρηθεί το ‘ύφος’ του συγγραφέα. Παραμύθι θα λέγαμε… σοσιαλιστικό… μα αναμφισβήτητα βγαλμένο από τη σοφία του λαού…

Και…

Αρχή του παραμυθιού

Καλησπέρα σας!

Ο πτωχός κι ο πλούσιος.

Κάποτε ήταν μια χήρα, τίμια και καλή γυναίκα, αλλά ήταν η καημένη φτωχιά. Ήταν όμως πολύ προκομμένη, και δούλευε μέρα νύχτα για να ζήσει τα παιδιά της.

Ήρθε όμως ένας καιρός που δεν είχε δουλειές κι η φαμελιά της πείναγε το ψωμί και ένα βράδυ δεν είχε τίποτα να της δώσει να φάει.

Σκεφτόταν τι να κάνει, και στο τέλος αποφάσισε με πολύ κόπο και με μεγάλη ντροπή, να πάει στο σπίτι ενός πλούσιου, που ήταν γείτονας της, και να του ζητήσει ότι τον φώτιζε ο Θεός να της δώσει, για να περάσουν τα παιδιά της εκείνη τη βραδιά και να μην μείνουν νηστικά.

Λοιπόν , βγήκε από το σπίτι και μια πήγαινε τα ποδάρια της εμπρός και δυο πίσω, αλλά επιτέλους πήγε κι ανέβηκε το σπίτι του πλουσίου με μεγάλη ντροπή.

Έπεσε στα γόνατα του και τον παρακάλεσε με πολύ συστολή, να της δώσει ότι τον φωτίσει ο Θεός , για να περάσουν τα παιδιά της μια βραδιά. Μα ο πλούσιος της είπε με θυμό, να ξεκουμπιστεί να φύγει από εκεί και δεν είναι υποχρεωμένος να συντηρεί τους φτωχούς.

Η δυστυχισμένη χήρα από τη μεγάλη της ντροπή βγήκε έξω από το σπίτι του και ζαλίστηκε, και κατέβηκε στον δρόμο σαν άρρωστη, και δεν ήξερε τι να κάνει και που να πάει.

Κατά τύχη, τη στιγμή εκείνη πέρασε ένας κυνηγός και σαν την είδε να στέκεται εκεί και να μην πηγαίνει ούτε πίσω ούτε εμπρός, τη ρώτησε γιατί δεν πηγαίνει πίσω ούτε εμπρός και μάλιστα νυχτιάτικα.

Αυτή στην ερώτηση του έμεινε βουβή. Πάλι την ξαναρώτησε μια και δυο φορές , κι αφού συνήλθε του είπε τότε το τι έτρεχε και των παιδιών της τον καημό.

Ο κυνηγός την έπιασε από το χέρι και της είπε πως έχει ο Θεός και την πήγε στο σπίτι της , και έψαξε την τσέπη του αλλά παρά δεν βρήκε γιατί ήταν κι αυτός φτωχός.

Έτσι την παρακάλεσε να πάει στα παιδιά της κι ας περάσουν την νύχτα όπως μπορούν.

Έφυγε ο κυνηγός και πήγε να κοιμηθεί, και σκεφτόταν γατί ο Θεός, γιατί η φύση να κανονίσει τα πράγματα του κόσμου μ’ αυτό τον τρόπο, μα πάλι ξανασκέφτηκε κι είπε πως αυτά είναι μυστήρια που τα άφησε ο Θεός για τον εαυτό του, κ’ εκείνος μόνο τα ξέρει.

Πριν να ξημερώσει, ετοιμάστηκε ο κυνηγός κι επήγε στο κυνήγι, κι γύριζε εδώ κι εκεί μα κυνήγι δεν έβρισκε.

Ύστερα σκέφτηκε να πάει σε μια σπηλιά που είχε μέσα φωλιές με αγριοπέρδικες.

Όταν έφτασε εκεί, τράβηξε μια και δυο και κάμποσες σκότωσε, και πάλι ξαναγέμισε και τράβηξε για να βγει έξω, μα ξαφνικά βλέπει μεγάλο φίδι στην πόρτα μπροστά και το φοβήθηκε.

Σκέφτηκε, με φώτιση Θεού, πως είχε στον τρουβά του δυο μπαλαρμάδες, τους έριξε στο τουφέκι μέσα, και εις το όνομα του Θεού, πυροβόλησε και οι μπαλαρμάδες του πήραν το κεφάλι του φιδιού, που ήταν τόσο μεγάλο σαν κεφάλι μικρού μοσχαριού.

Από την χαρά του, που το σκότωσε το φίδι κρέμασε το κεφάλι στο τουφέκι του, πήρε και τα πουλιά και ξεκίνησε για να πάει στης χήρας τα παιδιά.

Από το μέρος που περνούσε ήταν χωριό, και τα μικρόπαιδα καθώς είδαν το κεφάλι έτρεχαν από πίσω του.

Ύστερα έτρεξαν κι οι γονείς, να πάνε να το δουν , κι ένας στον άλλον έλεγε, πως είναι το φίδι που τους έτρωγε όλα τα ζώα τους. Κι έτσι από λόγο σε λόγο πήγε και στ’ αυτί του άρχοντα του χωριού και πήγε κι αυτός μαζί με τους άλλους να το δουν.

Αφού το είδαν και πείστηκαν ότι ήταν εκείνο το φίδι που νόμιζαν, τον ρώτησαν που και πως το σκότωσε, κι αυτός που είχε καλή και χριστιανική καρδιά τους είπε την αλήθεια.

Του είπαν τότε πως από καιρού είχαν συμφωνήσει και είχαν αποφασίσει γι’ αυτό το φίδι ότι σε όποιον το σκοτώσει θα του πληρώσουν λίρες τριάντα ως αμοιβή, και πως ήταν της τύχης του, αυτός να το σκοτώσει και θα πάρει αυτά τα χρήματα κι ας τα κάμει ότι θέλει.

Πήρε λοιπόν ο κυνηγός τις τριάντα λίρες στο χέρι, κι έτρεξε αμέσως στη χήρα, κι επάνω ανέβηκε κι έδωσε τα πουλιά στα ορφανά, κι άφησε στο τραπέζι σωστές τις τριάντα λίρες κι έφυγε.

Ύστερα από ώρα πολύ, η χήρα βρήκε τις λίρες πάνω στο τραπέζι και νόμιζε πως ήταν όνειρο, μα αφού τις έψαξε, αφού τις έπιασε καλά-καλά το κατάλαβε πως εκείνος ο ξένος ο φτωχός κυνηγός, της τις άφησε εκεί.

Τότε σκέφτηκε, πια διαφορά υπάρχει στον κόσμο, και στους ανθρώπους, κι από τους πλούσιους ως τους φτωχούς. Και πως οι πρώτοι, ως χορτασμένοι, αδιαφορούν στις ανάγκες και τις περιστάσεις των δυστυχών…

ΝΑΙ στην Ελληνική παράδοση και την λαογραφία. ΝΑΙ στα παραμύθια.!!!

Βιβλίο: Με καιρόν κρίνει ο Θεός

                          Και άλλα 22 παραμύθια

                    ‘ΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΧΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ’/ Εκδόσεις Άλφα πι/ Χίος.

Επιμέλεια

Τασσώ Γαΐλα

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια

Υγ : 

Το άρθρο ''Καλοκαιρι και στα Χιώτικα παραμύθια λέμε Ναι!!!

δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο   Ενημερωτικό περιοδικό της Ικαρίας ''ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ'' στις 28 Ιουνίου 2018, στην στήλη Πολιτισμος