ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Με αφορμή την περιβόητη τηλεοπτική εκπομπή -΄΄παιχνίδι΄΄ <<SURVIVOR>>

ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

        Το τελευταίο χρονικό διάστημα ένα νέο ΄΄φρούτο΄΄ κατέκλυσε τη ζωή πολλών πολιτών της χώρας μας: Το τηλεπαιχνίδι <<SURVIVOR>> που παρακολουθεί εντατικά, ενίοτε και με μανία, πληθώρα ανθρώπων από τους τηλεοπτικούς δέκτες.

        Βέβαια, θα μου πει κάποιος, γιατί αναφέρεις <<κατέκλυσε τη ζωή>>; Αφού, όποιος θέλει το βλέπει και όποιος δεν θέλει απλά γυρίζει το τηλεοπτικό κανάλι σε άλλο σταθμό (ή και καλύτερα την κλείνει εντελώς…). Όμως, ανέφερα <<κατέκλυσε>> διότι, ακριβώς, οι περιβόητες μετρήσεις δημοσκοπήσεων μαρτυρούν ότι, είναι μεγάλος ο αριθμός των Ελλήνων πολιτών που το παρακολουθούν.

        Αλλά, τι είναι το SURVIVOR; Μήπως είναι ένα απλό παιχνίδι ευγενούς άμιλλας; Όχι. Μήπως είναι ένα απλό παιχνίδι φιλικού ανταγωνισμού; Μάλλον όχι. Μήπως είναι ένα παιχνίδι που, βλέποντάς το, όχι απλά περνάς την ώρα σου, αλλά λαμβάνεις και μηνύματα που διαμορφώνουν την προσωπικότητά σου σε μια καλύτερη, ανθρωπινότερη και ποιοτική ζωή; Σίγουρα όχι. Τότε, τι είναι, τελικά, το ΄΄παιχνίδι΄΄ αυτό;

        Είναι ο εξευτελισμός της ανθρώπινης προσωπικότητας. Είναι ο ακούσιος βιασμός της ανθρώπινης φύσης (αφού σε βάζουν να κάνεις πράγματα που δεν πιστεύεις, δεν επιθυμείς να σου συμβαίνουν και δεν επέλεξες ο ίδιος. Μάλιστα πολλάκις γογγύζεις για το γεγονός ότι σου συμβαίνουν. Άρα το κάνεις διότι υποχρεώνεσαι, αναμένοντας μια αντιπαροχή που δεν σε πειράζει να τη λάβεις αφού ξευτελιστείς !). Και καλά για τον παίκτη αυτόν(-ήν) που επέλεξε να συμμετάσχει στο SURVIVOR… Αλλά αυτός που το παρακολουθεί, γίνεται παθητικός συμπαίκτης δίχως να το καταλαβαίνει. Μιλώντας δε και για παιδιά –μαθητές του Δημοτικού Σχολείου ή του Γυμνασίου, εύκολα βγάζει κανείς το συμπέρασμα για το ποια μηνύματα ζωής, διαβίωσης και τρόπου συμπεριφοράς στην καθημερινότητα με τους συνανθρώπους τους, δίνει αυτή η ΄΄εκπομπή-παιχνίδι΄΄…!  Ρουφιάνεψε, γονάτισε τον διπλανό σου, κοίτα το τομάρι σου και μόνο, πάτα επί πτωμάτων για να επιβιώσεις και να κερδίσεις το έπαθλο (δηλαδή την καθημερινότητα) αφού μόνον τότε δεν θα σε διώξουν (βλέπε περιθωριοποιήσουν στην καθημερινή βιοτή) και θα τύχεις του τελικού ΄΄νικηφόρου΄΄ επάθλου, μιας και θα τους έχεις ΄΄εξοντώσει΄΄ όλους… !!! Για να μην πούμε ότι, πολλά περιστατικά θυμίζουν Τάγματα Συγκέντρωσης (δίχως φαγητό, ψυχική και σωματική βία, κλπ). Μιλάμε για ζούγκλα !!!

        Στην Ελλάδα του 2017 το είδαμε και αυτό. Ωραία παραδείγματα δίνουν… Τα τηλεοπτικά <<σκουπίδια>> δίνουν και παίρνουν διαρκώς. Κανένας συναισθηματισμός, καμία ανθρωπιά, κανένας οίκτος. Απεναντίας, η ξεφτίλα, η προδοσία και η ντροπή είναι στην ημερήσια διάταξη για την νικηφόρα επικράτηση !

        Συμπερασματικά, το περιβόητο SURVIVOR δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα τηλεοπτικό παιχνίδι που συνιστά ένα δημόσιο μάθημα κανιβαλισμού. Όπως, χαρακτηριστικά, ανέφεραν οι εκπαιδευτικοί της Β΄/θμιας Εκπ/σης της Θεσσαλονίκης (μέσω της Γ΄ ΕΛΜΕ Θες/νικης) <<είναι η επιβολή του παράλογου, παρηκμασμένου πολιτισμού του κυρίαρχου συστήματος στα παιδιά μας, απ΄ αυτούς που τα έχουν στερήσει το πραγματικό παιχνίδι, το γέλιο, τη χαρά και την ελπίδα.

        Ας δώσουμε, λοιπόν, άλλη μια μάχη ενάντια στα τηλεοπτικά σκουπίδια, προβάλλοντας  τις αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, του σεβασμού του Άλλου, της φιλίας, του γνήσιου αθλητικού πνεύματος, του αληθινού αγώνα για απελευθερωμένη Παιδεία στα πλαίσια μιας δίκαιης και ανθρώπινης κοινωνίας>>.-

ΑΡΩΜΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ , ΑΡΩΜΑ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ

 

Εντυπώσεις από την εκδήλωση

«ΑΡΩΜΑ Μαστίχας ΧΙΟΥ: αφιέρωμα στα πολύτιμα δάκρυα της μαστίχας»

Το να συμμετέχεις σε κάθε εκδήλωση που αφορά τον τόπο που σε μεγάλωσε πιστεύω ότι είναι βασική υποχρέωση κάθε Χιώτη και Χιώτισσα στην Αττική, το να παρακολουθήσεις άλλη μια εξαιρετική σε οργάνωση και ομορφιά δραστηριότητα του Συλλόγου Πυργούσων Αττικής με θέμα την Μαστίχα Χίου σε κάνει να νιώθεις περηφάνια, νοσταλγία και προσμονή να δεις τη μυροβόλο νήσο σύντομα.

Το περασμένο Σάββατο υπό τον φόβο καταιγίδων στο πολύ φιλόξενο χώρο του δημαρχείου Χαϊδαρίου ο σύλλογος Πυργούσων Χίου «Το Πυργί» υπό την φροντίδα του Δήμου Χαιδαρίου διοργάνωσε ένα αφιέρωμα – γιορτή για το μοναδικό φυτικό προιόν, παγκοσμίως αναγνωρισμένο πλέον, την Μαστίχα Χίου.

Στην εκδήλωση είχαμε την τιμή να δούμε ένα δεκάλεπτο βίντεο δημιουργία του Δήμου Αβδελιώδη με αποσπάσματα από την ταινία του ίδιου «Το δέντρο που πληγώναμε», καθώς και μία πολύ ενημερωτική καθόλου κουραστική παρουσίαση  της  επιθεωρήτριας πωλήσεων  της MENTITERRA A.E-MASTIHASHOP κυρίας Πόπης Αμυγδάλου.

Το βίντεο πραγματικά μας συγκίνησε αφού μας ταξίδευσε πίσω στο χρόνο, θυμηθήκαμε εικόνες και πρόσωπα που και εγώ θυμάμαι από μικρό παιδί μέσα από μία σύντομη παρουσίαση του τρόπου παραγωγής της μαστίχας κάτι που η ταινία του Αβδελιώδη, φτιαγμένη εξολοκλήρου με ντόπιους ερασιτέχνες ηθοποιούς, το αναδείκνυε με πολύ πετυχημένο τρόπο.

Αυτό το μοναδικό αποκλειστικό προιόν, έχει άλλωστε χαρακτηρισθεί ως Προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.), που παράγεται αιώνες τώρα μόνο στην Χίο, ευλογημένο όπως φαίνεται και από τις διεθνείς αναγνωρίσεις ως μνημείο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO, και ως φυσικό φάρμακο από τον Ευρωπαικό Οργανισμό Φαρμάκων(ΕΜΑ), όπως τονίστηκε από την Πόπη Αμυγδάλου έχει πολύ μεγάλες ακόμα δυνατότητες  οικονομικής μεγέθυνσης και κοινωνικής και πολιτιστικής αρμονίας για τα Μαστιχοχώρια και την Χίο φυσικά. Μας παρουσίασε πολύ ευχάριστα στατιστικά στοιχεία μίας πετυχημένης πορείας της ΜEDITERRA που ξεκίνησε από το 2002.  Εδώ να τονίσουμε ότι η θαυμάσια λειτουργία της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου, των 20 συνεταιρισμών που την απαρτίζουν, καθώς και η λειτουργία της αναγκαστικότητας που υφίσταται, που επιτάσεως προασπίζομαι συνεχώς με κείμενα μου, δεν θα μπορούσε να μη μετέτρεπε τα «δάκρυα» των δέντρων που πληγώναμε σε ένα θησαυρό.

Τέλος η θαυμάσια μουσική των Καραολάνη, Ράπτη και Παπαγεωργίου το εξαιρετικό χορευτικό του συλλόγου και τα χιώτικα κερασματάκια εταιρειών όπως η Citrus, dyo dyo, Σαραντής, Μπουκιά και Χίος κ.α. ομόρφυναν και γλύκαναν την βραδιά ενώ μας έκαναν ακόμα περισσότερο να νοσταλγούμε εμάς τους Χιώτες της Αττικής και να επιθυμούμε με μεγάλη προσμονή τον γυρισμό στην πατρίδα.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στο Σύλλογο Πυργούσων Αττικής, στην δυναμική πρόεδρο κυρία Μαρία Μπρή Παπαμακάριου για την πολύ πετυχημένη σε κόσμο και ποιότητα εκδήλωση και μία προτροπή στους Χιώτες εκτός νήσου να ενισχύσουν τους χιώτικους συλλόγους με την παρουσία τους διότι έχουν να δώσουν το ελάχιστο ένα αέρα ψυχικής ισορροπίας. 

Κυριάκος Τσιπούρας

Γραμματέας της Ένωσης Γονέων Β΄ δημοτικής κοινότητας Πειραιά

ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΙΩΆΝΝΗ ΑΥΓΟΥΣΤΗ

 Χίος, Ανατολή στο Κοντάρι, 3.5.17.

Στην πολύπλευρη προσωπικότητα και το μεγάλο έργο του ιατρού και συγγραφέα Ιωάννη Αυγουστή, έγιναν ήδη εκτενείς αναφορές. Αντί άλλων λόγων θα ήθελα να καταθέσω στη μνήμη του «τον Πρόλογο» που μου ανέθεσε να γράψω για τη δεύτερη έκδοση που ετοίμαζε για το βιβλίο «Ιατρική του Ομήρου», ως μία ένδειξη του σημαντικού συγγραφικού του έργου.

             

                       ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

«Η οικουμένη σε όλη την πνευματική της πορεία υποκλίνεται μπροστά στον ποιητή των ποιητών, τον θείο Όμηρο, που όχι μόνο τὴν Ἑλλάδα πεπαίδευκεν, αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Το έργο του, μεγαλειώδες και ανεπανάληπτο, αγγίζει κάθε τομέα, αφού πάντα εἰπὼν καὶ πάντα νοήσας Χῖος Ὅμηρος. Επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων βρίσκουν τις απαρχές των ερευνών τους στον ακατάλυτο θησαυρό των ομηρικών ποιημάτων και χιλιάδες μελέτες έχουν ως αντικείμενό τους τα αθάνατα έπη του. Ανεξάντλητο το πεδίο παρέχει στοιχεία και για νέες λαμπρές έρευνες με εκπληκτική εξειδίκευση, όπως αυτή η θαυμαστή εργασία, η Ιατρική του Ομήρου, των ιατρών Καθηγ. Ι. Ν. Αυγουστή και Κ. Γ. Παπαδοπούλου, που επάξια έθεσε υπό την αιγίδα της η Ελληνική Εταιρεία Ιατρών Λογοτεχνών

Η σχέση του Ομήρου με την ιατρική είχε επισημανθεί από παλιά και πολλά γράφτηκαν για τον Όμηρο-ιατρό. Τούτο όμως το βιβλίο αποτελεί μία εμπεριστατωμένη μελέτη για όλα όσα στα ομηρικά ποιήματα σχετίζονται με ανατομία, τραυματολογία, χειρουργική, νοσολογία, διατροφολογία, θεραπευτική, με την ιατρική και τη φαρμακολογία εν γένει.

Βαθείς γνώστες των ομηρικών επών οι συγγραφείς, με αγαστή συνεργασία και επιτυχή αλληλοσυμπλήρωση, εκτός από την κατατοπιστική εισαγωγή για το βίο και το έργο του ποιητή, τις απαραίτητες ιστορικές πληροφορίες, τις στοχαστικές παρεκβάσεις και τα εντυπωσιακά παραθέματα, εστιάζοντας στο δικό τους θέμα, έσκυψαν με σεβασμό στα ομηρικά κείμενα και με παρατηρητικότητα αξιοθαύμαστη, υπομονή ανεξάντλητη και γνώση εκπληκτική, αναζήτησαν και εντόπισαν όλους τους στίχους που αναφέρονται σε ιατρούς, που παρουσιάζουν ασθένειες σώματος και ψυχής, που περιγράφουν τραυματισμούς, που δηλώνουν συμπτώματα, που εμβαθύνουν σε ανατομικές λεπτομέρειες, που εκθέτουν απλές και πολύπλοκες θεραπευτικές επεμβάσεις, που προλέγουν συνέπειες, που εκφράζουν σταδιακές οργανικές αλλαγές, που διηγούνται ιάσεις ή που δείχνουν την πορεία προς το αναπόφευκτο.

Παρόντες ο θεός ιατρός των Αχαιών, ο Ασκληπιός, και οι γιοι του Μαχάων και Ποδαλείριος, οι στρατηγοί ιατροί του ελληνικού στρατοπέδου, ισόθεοι και σεβαστοί, που εντυπωσιάζουν με τα μυστικά της ιαματικής τους τέχνης. Παρόντες και οι εμπειρικοί θεραπευτές με την πρακτική τους γνώση και τις άμεσες πρώτες βοήθειες, παρόντες και οι μάγοι με την ανεξήγητη δράση τους, παρόντες και οι θεοί με την άνωθεν σωτήρια παρεμβατική τους δύναμη. Ποίημα-ποίημα, ραψωδία-ραψωδία, στίχο-στίχο εντοπίζονται, καταγράφονται, σχολιάζονται οι αναφορές, όπως όμως μόνο γιατροί με παράλληλη βαθειά φιλολογική παιδεία θα μπορούσαν να πράξουν, ξεπερνώντας τις μεγάλες δυσκολίες, με τεράστια δαπάνη χρόνου και δυνάμεων σώματος, πνεύματος και ψυχής.

Συγκεντρώνονται έτσι πρώτα από την Ιλιάδα 184 περιστατικά και ύστερα από την Οδύσσεια άλλα 36, όπου περιγράφονται και αντιμετωπίζονται αρρώστιες και βάσανα, κυρίως όμως τραύματα, εξ επαφής ή από απόσταση, επιπόλαια ή βαριά, που ο πόλεμος, ο φοβερός και ανελέητος, με την άγρια σκληρότητά του και την εκδικητική μανία του προκαλεί. Παρουσιάζονται ιατρικές περιποιήσεις, από απλές περιδέσεις πληγών μέχρι καίριες χειρουργικές επεμβάσεις, αντιμετωπίζονται μολύνσεις, γιατρεύονται σωματικές αρρώστιες, θεραπεύονται ασθένειες ψυχών. Εκφράζονται οι συναισθηματικές εκδηλώσεις ανθρώπων που πάσχουν ή βιώνουν την πορεία προς το μοιραίο, αλλά και συντρόφων που γίνονται μάρτυρες τραυμάτων και ακρωτηριασμών, θανάτων ακαριαίων ή βασανιστικά αργών. Παρελαύνουν φάρμακα και δηλητήρια, βότανα και αντίδοτα, με ιδιότητες αναλγητικές και αναισθητικές, αντιφλεγμονώδεις και απολυμαντικές, αντικαταθλιπτικές και ψευδαισθησιογόνες.

Πέρα όμως από την παράθεση των ομηρικών στίχων και τη νεοελληνική τους απόδοση, στον ελεύθερο σχολιασμό που ακολουθεί την κάθε περίπτωση, με γλώσσα ρέουσα και κατανοητή, τα άκρως επιστημονικά ιατρικά θέματα αποδίδονται κοσμημένα διακριτικά με λογοτεχνική γραφή και συμπληρωμένα αριστοτεχνικά με βαθύ στοχασμό. Εκφράζονται ιστορικές αναδρομές και αναγωγές στο σήμερα, σκέψεις και πληροφορίες για τον πόλεμο και τις τεχνικές του, για τους ήρωες και τα ιδεώδη τους, για τις ανθρώπινες αξίες και τις κοινωνικές επιταγές, πρωτίστως για τον ἰητρὸ, ἄνδρα πολλῶν ἀντάξιο ἄλλων, αλλά και για την ανθρώπινη μοίρα και για το θάνατο, που σε κάθε πάλη στα μαρμαρένια αλώνια βγαίνει θριαμβευτής.

Ο Όμηρος, ο θείος και ανεξάντλητος, έδωσε την αφορμή για την έρευνα και οι ερευνητές ιατροί, ο Ιωάννης Αυγουστής, συνεχιστής της μακράς παράδοσης των λαμπρών Χίων ιατροφιλοσόφων, και ο άξιος συνεργάτης του Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, με την παράθεση των ομηρικών χωρίων και το σχολιασμό τους έδωσαν την απόλαυση της γνώσης αλλά και την αφορμή για στοχασμό στο μεγαλειώδες και φοβερό θέμα της ανθρώπινης ύπαρξης, που ανέκαθεν όχι μόνο γνωρίζει το βέβαιο τέλος, αλλά και που τη μαστίζουν ασθένειες, την κατατρύχουν τραυματισμοί, τη βασανίζουν οι σταδιακές εξασθενίσεις. Κυρίαρχα στα ομηρικά ποιήματα το μεγαλείο και η τραγικότητα του ανθρώπου και βαθύς ο προβληματισμός για την παρουσία των νόσων και το μυστήριο του θανάτου. Όμως, και αν το τραγικό πεπρωμένο είναι αναπόφευκτο, πάντα υπάρχει η ελπίδα και είναι διαρκής η προσπάθεια για την ανακούφιση από τον πόνο, για την περίθαλψη των τραυμάτων, για την ίαση των ασθενειών, για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, για τη διατήρηση της υγείας, που είναι από τα πρώτα και κύρια ζητούμενα στη ζωή του. Υπέρτατο αγαθό η πραΰγελος Ὑγιεία, η λιπαρόμματη μήτηρ ὑψίστων θρόνων, όπως λαμπρά την ύμνησε ένας άλλος Χιώτης, ο αρχαίος Λυκήμνιος, καταλήγοντας στη διαχρονική διαπίστωση: Σέθεν δὲ χωρὶς οὔ τις εὐδαίμων ἔφυ».

Αθηνά Κ. Ζαχαρού-Λουτράρη

ΦΑΝΗΣ ΦΑΝΤΕΜΗΣ - ΑΦΙΈΡΩΜΆ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον ναυτεργάτη Φάνη Φαντέμη

Παρουσιάζει η Τασσώ Γαΐλα 

Οκτώ χιλιόμετρα από τα Τούρκικα παράλια και 2 από τη Χίο το ακριτικό νησί Οινούσσες θα γίνει λίγο μετά την Μικρασιατική καταστροφή τόπος εγκατάστασης ανθρώπων ξεριζωμένων βιαίως από την πατρική γη αιώνων,  την Μικρά Ασία.. Κανείς δεν τους ρώτησε (το είπαν ανταλλαγή πληθυσμών), μα και  κανείς δεν τους ήθελε σ’ αυτή την άξενη γη και τόπο καραβοκύρηδων, τις Οινούσσες, το πλουσιότερο μέχρι σήμερα Ελληνικό νησί.

Παράγκες στήνουν πίσω και μακριά από τα πέτρινα αρχοντικά, στεγάζουν τους πρόσφυγες που κάποια στιγμή και με κλήρους αποκτούν κι από ένα κομμάτι γης, γης άγονης που δεν τους καλυτερεύει τη ζωή, φτώχεια, παιδιά ξυπόλυτα και πεινασμένα…

Ο μικρός Δημήτρης ένα από τα 7 παιδιά της πάμφτωχης προσφυγικής οικογένειας Ανδριώτη βιώνει την φτώχεια, την αδικία και την απόρριψη στα τρυφερά παιδικά χρόνια με μόνη παρηγοριά τις ιστορίες της Μικρασιάτισας γιαγιάς του,<… ιστορίες από την πατρίδα εκεί απέναντι που μια μέρα θα ξαναγυρίσουμε γιέ μου, του λέει…>, ιστορίες μέχρι την άκρη του κόσμου, το Μισίρι.

-<Και που είναι γιαγιά το Μισίρι;>

Οι ιστορίες της γιαγιάς και το όνειρο που χτίζει μέσα του το ξυπόλητο αγόρι ο Δημήτρης- και το κτίζει κοιτώντας τα καράβια στο λιμανάκι του νησιού-, το όνειρο να γίνει καπετάνιος, να ταξιδεύει, να βρει την άκρη του κόσμου, να φύγει μακριά. Πως; Συμπληγάδες πέτρες…

Β’ Παγκόσμιος πόλεμος. Ο Δημήτρης είναι 13 χρόνων. Οι κακουχίες στεριώνουν στην καρδιά του την απόφαση φυγής, τώρα είναι η ευκαιρία να φύγει για να υπηρετήσει πρώτα –πρώτα την μαχόμενη ενάντια στους κατακτητές πατρίδα του.

Με καΐκι, κρυφά για το φόβο των Γερμανών και συντροφιά κι άλλων στρατιωτών Ελλήνων κάνει την απίστευτη διαδρομή Τσεσμές-Σμύρνη-Βηρυτός-Παλαιστίνη- Αίγυπτος-Αλεξάνδρεια για να καταλήξει τελικά 16χρονο αγόρι στο πλήρωμα μιας από τις δυο ελληνικές κορβέτες που θα συμμετάσχουν αργότερα στην απόβαση στη Νορμανδία, αυτής με το όνομα< Τομπάζης>.(Δεύτερη Ελληνική κορβέτα ο Κριεζής). Το ναυτόπουλο μας φτάνοντας στην Αλεξάνδρεια έμαθε επιτέλους ότι αυτό ήταν το Μισίρι της γιαγιάς του, η άκρη του κόσμου…

6 Ιούνη 1944: Η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Νορμανδία.

-<Τη νύχτα της 6ης Ιουνίου κατά τα μεσάνυχτα, όλα τα πλοία που βρίσκονταν επι ποδός στη

περιοχή της Νορμανδίας δέχτηκαν ισχυρή αεροπορική επίθεση. Εγώ παιδί παρακολουθούσα τα τροχιοδεικτικά βλήματα που σχημάτιζαν πανύψηλα βουνά και είχα χαζέψει. Ένιωθα τον <Τομπάζη> να σείεται στη θάλασσα σαν από σεισμικές δονήσεις. Ο <Τομπάζης> παρέμεινε στις επιχειρήσεις αυτές συνοδεύοντας νηοπομπές από τη μια άκρη της Μάγχης ως την άλλη, ως το τέλος Σεπτεμβρίου, αν θυμάμαι καλά>.

-<Γίνετε πανδαιμόνιο. Τα κύματα των αμφίβιων προς τις ακτές επαναλαμβάνονται κάθε μισή ώρα. Οι Γερμανοί, οχυρωμένοι πίσω από το Ατλαντικό Τείχος, υποδέχονται τα συμμαχικά στρατεύματα με πολυβόλα, με όλμους, με χειροβομβίδες. Αποβατικά που φλέγονται από τα εχθρικά πυρά και άλλα που βυθίζονται από αυτά. Φαντάροι που κολυμπούν, φαντάροι που πνίγονται χωρίς καμία βοήθεια από τα διερχόμενα αμφίβια, αφού εκείνα είχαν λάβει αυστηρή εντολή να φτάσουν στις ακτές και να αδιαφορούν για ότι συμβαίνει γύρω τους>.

Αυτά είδε από τον <Τομπάζη> ο 16χρονος Δημήτρης την αποκαλούμενη από τους Αμερικανούς που είχαν το γενικό πρόσταγμα στην απόβαση < D-Day> (ημέρα απόφασης), στην καθοριστική για τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου απόβαση στη Νορμανδία όπου οι Αμερικανοί εφήρμοσαν για πρώτη φορά και επιτυχώς το στρατιωτικό δόγμα που έλεγε ότι κερδίζει εκείνος που διαθέτει τα περισσότερα και ισχυρότερα οπλικά συστήματα.

Ο νεαρός Δημήτρης με την απίστευτη βιογραφία του θα κάνει ένα πέρασμα από τα σύρματα(τα Αγγλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης για κομμουνιστές στη Λιβύη), θα είναι στην παρανομία στην Αθήνα κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και τελικά έρχεται η ώρα υλοποίησης του ονείρου του. Μπαρκάρει-μέσα (της 10ετίας ’50- με ποντοπόρα σκάφη, μάγειρας ως επί το πλείστον. Τον συναντάμε σε φάμπρικες του Αμβούργου και της Βρέμης –από το ’61-, εργάτη και ινστρούχτορα του Κομμουνιστικού κόμματος στην συνδικαλιστική οργάνωση των Ελλήνων ναυτεργατών ΟΕΝΕ (Στα απόρρητα έγγραφα του ελληνικού προξενείου στο Αμβούργο ο Δ. Α., αναφέρεται ως αμετανόητο μέλος της ΟΕΝΕ).

Χωρίς ναυτικό φυλλάδιο αφού η δράση του στο Κ.Κ.Ε. ήταν η αιτία να μπλοκάρει το κατεστημένο την ναυτική του καριέρα, ο χαρισματικός αγκιτάτορας Δ.Α., για άλλη μια φορά αντιμέτωπος με Συμπληγάδες πέτρες…

Βερολίνο: Τελικός τόπος εγκατάστασης του μέχρι τον θάνατο του στις 15 του Μάη 2016. Μάγειρας, η δουλειά που είχε μάθει στα καράβια, αυτήν εξασκεί για τον βιοπορισμό του και τώρα και συνάμα χαρτί και μολύβι…

Φάνης Φαντέμης, το λογοτεχνικό ψευδώνυμο που επέλεξε ο Δημήτρης Ανδριώτης για την υπογραφή των βιβλίων του ποιητικών και πεζών με θέμα τι άλλο; Θάλασσα και πάλι Θάλασσα, ο δρόμος- το πέρασμα για τη φυγή.

Αφοσιωμένος στο κόμμα του μέχρι τη διάσπαση του Κ.Κ.Ε το 1968 θα μετατραπεί κατόπιν σε ανένταχτο φιλελεύθερο αριστερό που εκτός του αγώνα της επιβίωσης έχει να αντιμετωπίσει και την απαξίωση έναντι του προσώπου του της ελληνικής ιντελιγκέντσιας του Βερολίνου, γιατί…

-<Με απαξίωναν γιατί δεν ήμουν Ακαδημαϊκός>.

-<Τυφλά πιστός στο κόμμα. Όταν πρωτοπήγα στην Ανατολική Γερμανία, ήθελα να πέσω στο έδαφος να το φιλήσω>.

Τα χρόνια περνούν, Ελλάδα 1974.

-<Όταν έφυγα μικρό παιδί από τις Οινούσες δεν μπορούσα να φανταστώ ότι σ’ όλη μου τη ζωή θα πατούσα ξένα χώματα και θα ζούσα σε ξένες πατρίδες- εκτός από τα πρώτα τα μεταπολεμικά, τα επονομαζόμενα <Πέτρινα Χρόνια> που τα πέρασα στην Ελλάδα. Επανέκαμψα μετά τη πτώση της χούντας, το φθινόπωρο του 1974, αλλά ήταν πια πολύ αργά. Τότε αισθανόμουν πια άβολα σαν ξένος, χειρότερα και από την ξενιτιά. Ήμουν δηλαδή δυο φορές ξένος. Μια μέσα στην πατρίδα μου και άλλη μια έξω, όπου ζούσα. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία…>.

Ανεξάρτητο πνεύμα ο Φάνης Φαντέμης, δίνει λύση στις νέες συμπληγάδες πέτρες που έχει να αντιμετωπίσει με  επιστροφή και πάλι στο Βερολίνο όπου και θα μείνει μέχρι το θάνατο του στις 15 Μάη 2016 και σε ηλικία των 89 ετών, ταλαιπωρημένος από μακροχρόνια ασθένεια γράφοντας βιβλία και επισκεπτόμενος τακτικά την γενέτειρα του Οινούσσες και τη γειτονική Χίο.

Σκόρπιοι τίτλοι έργων του Φάνη Φαντέμη, έργων όπου η προσωπική θεώρηση του συγγραφέα εμφιλοχωρεί πάντα στα γραπτά του.

Τι κουβεντιάζουνε στην πλώρη(1954), Γαλάζια κύματα(1954), Αργό σαλπάρισμα(1974), Βόρειοι κύκλοι(1984), Τρομπέτες(1984), Όσα πήρανε τα κύματα, Θανάτω Θάνατον πατήσας(μυθιστόρημα-μαρτυρία, αυτοβιογραφικό).

<Είναι αλήθεια ότι η ελευθερία είναι πολύτιμη. Τόσο πολύτιμη, που μερικές φορές πρέπει να τη χορηγούμε με δελτίο>, λόγια του Β.Ι. Λένιν (1870-1924), και ο Φάνης Φαντέμης κατά κόσμον Δημήτρης Ανδριώτης τη στερήθηκε πολλές φορές την ελευθερία στη πορεία της ζωής του, έδωσε μάχες να μείνει πιστός στην ιδεολογία του, χαρακτηρίστηκε κομμουνιστής,( και πράγματι υπήρξε ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές της ΟΕΝΕ στα Ευρωπαϊκά λιμάνια με απαγορευμένη την είσοδο του στη χώρα για 20 χρόνια), έδωσε μάχες  να μην εκφυλιστούν τα όνειρα του ψάχνοντας διαρκώς το μυστικό, το πέρασμα από τις συμπληγάδες πέτρες…

Τελευταία επιθυμία του συγγραφέα ήταν να καεί το σώμα του και τη στάχτη του να την παραλάβουν οι φίλοι του και να διασκορπιστεί στη θάλασσα των Οινουσσών. Επιθυμία του που πιστοί φίλοι πραγματοποίησαν λίγο μετά το θάνατο του στις 15 του Μάη 2016 και λίγο πριν την επίσημη παρουσίαση των δυο τελευταίων βιβλίων του που δεν την πρόλαβε…

<Ίντα λέγουσιν στην πλώρη>,< Στα βαθιά νερά> : οι τίτλοι των δυο βιβλίων του Φάνη Φαντέμη, ναυτικά διηγήματα, που τέθηκαν σε κυκλοφορία λίγες μέρες μετά τον θάνατό του από τις εκδόσεις Άλφα Πι, Ροδοκανάκη 7, Χίος.

Σημείωση: .

Συμπληγάδες πέτρες: στην Ελληνική μυθολογία(Ηρόδοτος) δυο μεγάλοι βράχοι αντικριστοί στο θαλάσσιο στενό- είσοδο του Βοσπόρου από τον Εύξεινο Πόντο. Το πρώτο πλοίο που κατάφερε τον ασφαλή διάπλου από τις πέτρες αυτές ήταν το Αργώ με τους Αργοναύτες. Μεταφορικά, η φράση έχει τη σημασία των εμποδίων που συναντά ο άνθρωπος στην προσπάθεια υλοποίησης των στόχων του.

Το αφιέρωμα στη μνήμη του λογοτέχνη Φάνη Φαντέμη γράφτηκε με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατό του. Τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα είναι από την αυτοβιογραφία του: <Θανάτω θάνατον πατήσας>.

Πληροφοριακό υλικό: λογοτεχνικό περιοδικό Δάφνη/Χίος(dafninet.gr)/εκδότης: Βαγγέλης Ρουφάκης. Φωτογραφίες από διαδίκτυο.

Φωτογραφικό Σαλόνι :

Η τεφροδόχος από τα χέρια του Βαγγέλη Ρουφάκη, στα χέρια της ανιψιάς του αξέχαστου Δημήτρη.

Δημ. Φρεζούλης - Νικ. Χειλάς - Βαγγ. Ρουφάκης - Μιχ. Καριάμης

Στέφανος και άνθη για Τιμή και συντροφιά του

Μιχ. Καριάμης - Γεωργ. Διλμπόης - Βαγγ. Ρουφάκης - Δημ. Φρεζούλης - Λευτ. Πυκνής - Δημήτρης Ανδριώτης (Φάνης Φαντέμης) .... Η Καθημερινή παρέα ,,, !!!

ΕΦΥΓΕ Ο Ι. Ν. ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ

Ιωάννης Ν. Αυγουστής 

Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας σήμερα το μεσημέρι ώρα 13:00 μ.μ. 22 Μαΐου 2017 ο Μεγάλος Δάσκαλος, Ιατροφιλόσοφος , καθηγητής παθολόγος Ιωάννης Ν. ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ. Η εξόδιος ακολουθία του θα γίνει την Τετάρτη 2:30μ.μ. 24 Μαΐου από το νεκροταφείο Παπάγου.

Συγκλονισμένος  και συναισθηματικά φορτισμένος είμαι εκ των γεγονότων αναγκασμένος μέσα στην θλίψη μου αντί επικηδείου που μου είχε ζητήσει ο ίδιος πολλές φορές να του απαγγείλω στην εξόδιο  ακολουθία του. Να καταγράψω με μεγάλη μου λύπη για την χιώτικη κοινωνία τα ακόλουθα:

Εφιάλτες, τύψεις  και ερινύες  θα καταδιώκουν για το υπόλοιπο της ζωής τους, όσοι συνέβαλαν στην ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του.

Δεν θα χαριστώ σε κανέναν , ούτε συγγενικά πρόσωπα, ούτε γείτονες, ούτε συνεργάτες ούτε παιδιά παλαιών συνεργατών του, ούτε φυσικά σε τοπικούς άρχοντες και παράγοντες για την εν γένει συμπεριφορά τους στα διαδραματισθέντα προ ένα μήνα γεγονότα σχετικά με την κλινική ΑΥΓΟΥΣΤΗ !!!

 ΟΥΑΙ ΗΜΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!!

 Ποιος είναι ο Γιάννης Ν. ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ:

Γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1929 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μοναχοπαίδι του Νικόλα Αυγουστή εκ Καρδαμύλων και της Καλλιμασιωτίνας  Αργυρώς Μαυράκη.

Μαθητικά χρόνια στα Ελληνικά σχολεία Αλεξανδρείας Ιατρική Πανεπιστημίου Αθηνών.  Το 1956 διορίζεται Αγροτικός Ιατρός Καρυών  και συγχρόνως έπαιρνε και ειδικότητα Παθολογίας στο Σκυλίτσειον Νοσοκομείο Χίου με Δ/ντή τον παθολόγο Σταμάτη Τσιμπή.

Τελειώνει την παθολογία στο Λαϊκό Νοσοκομείο  Αθηνών.

Ανδρ. Μιχαηλίδης - Ι. Καράλης Ι. Αυγουστης

Άνοιξε το πρώτο ιατρείο του στην οδό Αμάντου  στο οίκημα Μπόλλα δίπλα στην Μητρόπολη Χίου το 1958, ξεκινώντας πρωτοποριακή ιατρική και έρευνα με μηχάνημα Βασικού Μεταβολισμού για τον Θυρωειδή.

Τον Φλεβάρη 1962 ανοίγει την πρώτη Παθολογική Κλινική στην οδό Βασιλικάρη  2 στην Απλωταριά, τον πάνω όροφο σημερινό βιβλιοπωλείο «ΠΥΞΙΔΑ».      

Τιμητική Πλακέτα ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΗ, από τον ΦΙΛΟΤΕΧΝΙΚΌ ΟΜΙΛΟ ΧΙΟΥ και την ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΊΑ ΧΙΟΥ 

           

Μεταφέρεται στην νέα ιδιόκτητη κλινική στην οδό ΑΓ.ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 7, στις 16 Ιανουαρίου 1966 και συνεχίζει να αναπτύσσεται συγχρόνως με το χτίσιμο της χειρουργικής κλινικής που ξεκίνησε την λειτουργία της στις 2 Φεβρουαρίου 1968 με την νέα ενδοτραχειακή νάρκωση που έμαθα και με χειρουργό τον Κώστα Βαλαντάση.

Ανήσυχο πνεύμα Δημιουργίας-έρευνας και μελέτης σε πολλούς τομείς, γράμματα. Τέχνες, λογοτεχνία, επιστημονικά ιατρικά συγγράμματα, εφημερίδες συνδικαλιστής, για πολλά χρόνια πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου  και ΤΣΑΥ ΧΙΟΥ.  Ιατρικής εταιρείας Χίου (εκ των ιδρυτών), μέλος του Δ.Σ. του Σκυλίτσειου Νοσοκομείου και Δρομμοκαίτειου Ν.Ψ., μέλος του Φιλοτεχνικού Ομίλου με πολλές ομιλίες από το 1961 και το περίφημο πεζοτράγουδο το 1998, το καλαντάρι των ΑΘΑΝΑΤΩΝ.

Μ.Καριάμης - Δ. Μελαχροινουδης - Ι. Αυγουστής

Δεκαετία 1990. Δ/ντής Παθολογικού του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, και καθηγητής Ιστορίας της Ιατρική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Έχει τιμηθεί ποικιλοτρόπως από την Ακαδημία από την Ιατρική εταιρεία από τον Φιλοτεχνικό.

Υπήρξα ο πρώτος μαθητής του από το 1963, μαθητής ακόμη της εμπορικής σχολής μέχρι τον ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 1969.  Για εμένα παραμένει ζωντανός διότι ήταν και είναι ο μέντορας μου και έχω αφιερώσει στο πρώτο μου βιβλίο στις 15 Ιουλίου 2014, την ψυχή μου με τα λίγα λόγια καρδιάς που καταγράφω:

Δάσκαλος και Μαθητής

Ι. Αυγουστής - Λ. Πυκνής

 «Στον μεγάλο Δάσκαλο – Πλάστη και Δημιουργό μου Πνευματικό Πατέρα και αδερφό. Στον άνθρωπο που με γαλούχησε και με έμαθε να πράττω, να λειτουργώ και να δημιουργώ. Στον  άνθρωπο που μου μετάγγισε την φαιά ουσία τα εγκεφαλικά κύτταρα, τη σκέψη το αίσθημα και το συναίσθημα , τον οραματισμό και την δημιουργία, τη μάθηση και την εκπαίδευση , τη φιλοσοφία και την Ιατρική. Το στυλοβάτη και τον προστάτη της μεγάλης μας αγάπης, τον άνθρωπο που ένιωσε την ψυχή μας, τον έρωτα  μας και τα συναισθήματα μας , την μεγάλη μας αγάπη. Στον άνθρωπο που στάθηκε βράχος και κυματοθραύστης στον ανελέητο πόλεμο που δεχτήκαμε. Τον άνθρωπο που γνώρισε και πίστεψε στον μεγάλο μας έρωτα.

 Το πνεύμα και η ψυχή μας πάντα μαζί σου.

 Σε αγαπάμε σε λατρεύουμε

                           

ΛΕΥΤΕΡΗΣ – ΙΟΥΛΙΑ  »

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΥΚΝΗΣ

ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Αφιερωμένο σε μια ακόμη χαμένη πατρίδα και τις αδικοχαμένες ψυχές  του ΠΟΝΤΟΥ που αγωνίζεται και μένει ζωντανή στις ψυχές των ΑΝΘΡΩΠΩΝ της και στην ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ .......

         *               *               *

ΔΕΝ  ΞΕΧΝΩ .... Μιχάλης Γ. Καριάμης

ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

είναι κρίμα

κάθε φορά που χάνεται

μια πατρίδα ...

να χάνεται κάτι απ' το απόσταγμα

της σφαιρικής ομορφιάς

του γαλάζιου μας πλανήτη..........

κι οι ψυχές των αθώων μαρτύρων

το αιώνιο ματωμένο αντίκρισμα

του ανθρωπινού κατήφορου

της βλακείας

Γιατί ...  ο ανώτερος ...

ο ύπατος σκοπό της θυσίας ...

είναι η συμφιλίωση η κάθαρση

η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ...

... ξέρουμε

πως ακόμα κι ένα δάκρυ

πόνου ψυχής

και μια σταγόνα

άδικο αίμα

τα πιο ακριβά λύτρα

του κόσμου είναι

κι είναι ο ... κάθε άνθρωπος

ένα ΖΩΝΤΑΝΟ

βιβλίο του κόσμου τούτου

ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ...

Μανώλης Φύσσας

ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ

Μανώλης Φύσσας

Το 1984 βρέθηκα με ένα φορτηγό πλοίο στο λιμάνι της Τσιταγκόνγκ (Chittagong),  πρωτεύουσας του Μπαγκλαντές όπου ξεφορτώναμε σίδηρο σε χελώνες (Χυτά σιδηροτεμάχια σαν μεγάλα τούβλα).Σαν μερμήγκια οι εργάτες ήταν μέσα στα αμπάρια όπου γέμιζαν με το βαρύ φορτίο το συρμάτινο δίχτυ αμφίβολης ποιότητας και αντοχής και με τις μπίγες (γερανούς) του πλοίου το ξεφορτώνανε στον ντόκο στα φορτηγά. 

Αυτοί οι εργάτες νεαρά παιδιά τα πιο πολλά φορούσαν ένα κοντό παντελονάκι και γενικά ήταν τελείως απροστάτευτοι και ξυπόλητοι. Κάθε φορά που η μπίγα τραβούσε το δίχτυ επάνω κάποιες χελώνες ξέφευγαν και έπεφταν με δύναμη μέσα στο αμπάρι ανάμεσα στους εργάτες που όπως θυμάμαι αντιδρούσαν απελπισμένα μέσα στο σωρό με τα σιδερικά γιατί τους υποχρέωναν την ίδια ώρα να αρχίζουν να γεμίζουν το άδειο δίχτυ με φορτίο χωρίς να λογαριάζουν τον κίνδυνο.

Ο πλοίαρχος ένας λεβέντης κρητικός ο καπετάν Μανώλης μόλις αντιλήφθηκε αυτή τη κατάσταση αγρίεψε τόσο του πράκτορα των ναυλωτών, που και τα μουστάκια του βγάζανε φωτιές και κατάφερε να τους επιβάλλει, οι εργάτες να μη γεμίζουν το άδειο δίχτυ μέχρι να φύγει το γεμάτο έξω από το στόμιο του αμπαριού αλλά και άλλες προφυλάξεις. Μάλιστα ο υποπλοίαρχος και οι αξιωματικοί του καταστρώματος τους επιτηρούσαν πολύ αυστηρά

Ο κύριος Μιάμ ναυλωτής ο ίδιος και αντιπρόσωπος των παραληπτών, ένας τελείως κυνικός και ελεεινός τύπος, μας είπε ότι δεν είναι και τρομερό να σκοτωθούν και μερικά πιόνια. Συνήθως σε κάθε εκφόρτωση χάνουμε καμιά δεκαριά. Άλλωστε κανένας από αυτούς δεν έχει σπίτι ούτε συγγενείς ούτε οικογένεια. Αυτά τα παιδιά είναι τα ορφανά της μεγάλης θεομηνίας της δεκαετίας του 70 που τα θύματα είχαν ξεπεράσει τις 300.000 νεκρούς.

Ο καπετάν Μανώλης που δε ξαναδέχθηκε στο γραφείο του τον κύριο Μιάμ έβαλε τον καμαρότο τον Στέλιο και συγκέντρωσε όλα τα παιδιά που ήταν πάνω στο πλοίο άπραγα και χωρίς δουλειά . Στη συνέχεια μας μάζεψε και μας παρακάλεσε να μην πετάμε τίποτα από φαγητό και να τρώμε το απαραίτητο έτσι που να περισσεύει να ταΐζουμε όσους μπορούμε και βέβαια ενίσχυσε τη ποσότητα των φαγητών. Την ίδια ώρα τους αναθέταμε διάφορες δουλειές καθαρίσματα κ.λ.π. δίνοντάς τους και ένα μικρό χαρτζιλίκι ( από έρανο μεταξύ μας ) αλλά και ρούχα και παπούτσια που δεν χρειαζόμασταν.

Το κακό όμως παρόλα τα μέτρα του καπετάνιου δεν έκανε την εξαίρεση και σε μας. Ένα παλικαράκι γύρω στα 18 τραυματίστηκε θανάσιμα Για πρώτη φορά στα χρονικά ήρθε ένα ασθενοφόρο κι ο καπετάν Μανώλης (που τον τρέμανε οι πράκτορες) χειρίστηκε κλαίγοντας ο ίδιος με μαεστρία τη μπίγα για να βγάλουν το παλικάρι από το αμπάρι. Ο καμαρότος και τα καμαροτάκια βγήκανε στον ντόκο για να παραλάβουν το φορείο και γρήγορα να το μεταφέρουν στο ασθενοφόρο. Όμως μόλις το φορείο ακούμπησε στο έδαφος το παλικάρι ξεψύχησε. 

Σε λίγο ανέβηκαν στο πλοίο τα καμαροτάκια κι ο Στέλιος (ο καμαρότος) με τα μάτια μέσα στα δάκρυα.Τι έγινε ρε Στέλιο; τον ρώτησα Κι ο Στέλιος μου αποκρίθηκε σχεδόν κλαίγοντας «άνοιξε τα μάτια του κάτι είπε στη γλώσσα του μας είπε θενγκ γιού ( ευχαριστώ στα αγγλικά) και εξεψύχησε» .

Τούτο το περιστατικό είναι ένα ακόμη δείγμα της ανθρώπινης θηριωδίας των σκοτεινών ανθρώπων του χρήματος η της σκοτεινής πλευράς του ανθρώπου γενικότερα. Και είναι δυστυχώς επίκαιρο αν λάβουμε υπόψη μας το διαρκές ποδοπάτημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που συντελείται γύρω μας με τους όλο και περισσότερο κοινωνικά αποκλεισμένους ανθρώπους ιδιαίτερα νέους. Καθώς και τις χιλιάδες αυτοκτονίες κάτω από το κράτος της απελπισίας της απόγνωσης και της απογοήτευσης

Ας μην αφήσουμε λοιπόν το κύμα της ανθρώπινης σκληρότητας και εκμετάλλευσης να ακολουθήσει τη φοβερή θεομηνία κατοχή που πλήττει την πατρίδα μας. Με όση γενναιότητα διαθέτουμε ας προσφέρουμε ότι μπορούμε στις αποστολές βοήθειας αλλά και με άλλους τρόπους πιο διακριτικούς της επίσκεψης της παρηγοριάς της συμπαράστασης.

Ίσως οι ευχές και τα ευχαριστώ κάποιων ανθρώπων αλλά και παιδιών που χαμογελούν και όχι ξεψυχούν νάρθουν σαν χελιδόνια να μας βρουν και ίσως να κτίσουν και φωλιά στο μπαλκόνι μας

Μανώλης Φύσσας