ΚΙΣΜΕΤ !!!

ΑΛΗΘΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ  !!! ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ της ΖΩΗΣ μου !!!

Οι ημερομηνίες, οι αριθμοί, οι μήνες, οι μέρες, οι ώρες, ακόμη και τα δευτερόλεπτα μια ζωή μονίμως με κυνηγούν και με στιγματίζουν ! ´Ήταν 31 ΜΑΪ́ΟΥ 2001 μεσημέρι και άφηνε την τελευταία του πνοή, μετά από τρίμηνη περίπου ταλαιπωρία στο δωμάτιο Νο 2 της Κλινικής ΑΥΓΟΥΣΤΗ ο πατέρας μου Σπύρος Πυκνής σε ηλικία 77 χρονών !

Σπύρος Πυκνής

Το ένατο και τελευταίο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας της ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ που δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον πατέρα του γιατί έφυγε πολύ ξαφνικά : ( λένε ότι τον ματιάσανε επειδή σήκωνε πολύ βαριές και μεγάλες πέτρες στις πελεκανιές που δούλευε στο χωριό ) .

Γεγονός είναι ότι ο πατέρας μου δεν γνώρισε πατέρα και εμείς τα τέσσερα παιδιά του δυστυχώς κανέναν παππού ! Στην πραγματικότητα την πατρότητα ανέλαβαν τα μεγαλύτερα αδέλφια του που ήταν τότε 23 χρονών κ.λπ. ´Απ´ ότι κατάλαβα στην παιδική μου ηλικία την αυστηρότητα που ένοιωσα από τον πατέρα μου οφειλόταν στην παιδική καταπίεση που ο ίδιος μικρός πέρασε από τους μεγαλύτερους αδελφούς του ! Ο Σπύρος Πυκνής ήταν ένας αξιαγάπητος οικογενειάρχης μέσα στην Χιώτικη Κοινωνία κάτι που φάνηκε στην εξόδιο ακολουθία του στην Παναγία Τρουλωτή ! ´Ήταν ένας απλός κτίστης, δουλευταράς που έπιανε την πέτρα και την έκανε σκόνη ! Μας έμαθε και εμάς τα παιδιά του να δουλεύουμε από πολύ μικροί ειδικά τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1950 ! Παρά τις δύσκολες συνθήκες και πρωτίστως την οικονομική δύσκολη κατάσταση και τα τέσσερα παιδιά πήγαμε Εμπορική Σχολή και μορφωθήκαμε ανάλογα με τις ικανότητες μας !

Μπορεί εγώ λόγω μεγάλης ζωηρότητας και ανυπακοής να έφαγα το ξύλο της αρκούδας αλλά πιστεύω ότι το χρειαζόμουν γιατί διαφορετικά δεν θα ήμουν έστω και αυτός που είμαι σήμερα ! ´Ήταν πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη , με το γαρίφαλο ,ή την γαρδένια ή τα διατσίντα στα χέρια ή στο πέτο και το ΚΑΛΗΜΕΡΑ απ´ όπου περνούσε έδινε και έπαιρνε με το καλαμπούρι και τα πιπεράτα πειράγματα και αστεία ! ´ΕΧΟΥΝ περάσει δέκα οκτώ χρόνια και θυμάμαι την κοσμοσυρροή στην Παναγία Τρουλωτή από το πλήθος κόσμου από όλα τα στρώματα της Χιώτικης Κοινωνίας !

η Γιαγιά και ο πατέρας μου Σπ. Πυκνής

Την άλλη μέρα της κηδείας , μου είπε ο μεγάλος δάσκαλος και πνευματικός μου πατέρας : ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ, στην δική μου κηδεία άραγε θα έχει τόσο κόσμο; Μέσα και έξω η εκκλησία ήταν κοσμοπλημμύρα ! Γιατί είχε βρεθεί σε αντίστοιχη κηδεία μεγαλογιατρού και δεν ήταν ούτε είκοσι άτομα ! Βέβαια του είπα τότε το αμίμητο και χαμογέλασε !  Συνήθως στις χαρές γάμους, βαφτίσεις κ.λπ. σου στέλνουν πρόσκληση δηλαδή είσαι καλεσμένος! Ενώ στις λύπες και κηδείες πηγαίνεις μόνος και απρόσκλητος ! Αυτή την ώρα που γράφω μου έστειλα με email ο αδελφός μου Στέφανος το σκίτσο γράφημα από την πολύπλοκη εγχείρηση που έκανε ο πατέρας μας και ήμουν παρόν και συμμετείχα που κράτησε οκτώ ώρες στο Νοσοκομείο Παπαδημητρίου Πεντέλης του ΙΚΑ στις 26-7-1988 ! Από τον Χειρουργό Νικόλαο ΔΟΡΚΟΦΥΚΗ ο οποίος και έκανε το γράφημα της χειρουργικής πολύπλοκης ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ !

Σκιτσογράφημα του χειρουργού κ. Νικολ. Δορκοφύκη

Του το ζητούσα πολύ καιρό να το βρει γιατί θέλω να το συμπεριλάβω στο νέο μου βιβλίο την Περιρρέουσα ιατρική Υγειονομική ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ από το 1963 έως το 1980 στην Χίο ! Παραδόξως έζησε ακόμη 13 χρόνια ! Η φωτογραφία με την γιαγιά μου Ελένη ! Μόνος ο πατέρας μου και το ΠΑΣΧΑ 1990 με παρέα τον Ντέμη Ρούσσο ,τον Κώστα Μπαρμπαγιάννη ,τον πεθερό μου Νικόλαο Πίττα και την μητέρα του Ντέμη ΟΛΓΑ που σήμερα είναι 95 χρονών ζει και βασιλεύει και μιλάμε κάθε εβδομάδα τηλεφωνικώς ! Τόσο χρονών θα ήταν και ο πατέρας μου εάν ζούσε !

Ο Μήνας Μάιος δυστυχώς για μένα είναι πολύ βαρύς και ασήκωτος ! Έχω χάσει όλα τα αγαπημένα και προσφιλή μου πρόσωπα !

Αυτά τα λίγα λόγια αντί ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ !!!

ΑΙΩΝΙΑ όλων η ΜΝΗΜΗ !!!    

Χίος 31 Μαΐου 2019        

 

Λευτέρης Πυκνής ( Μαλλιάς ) 

Καλλιμασιωτης 

Σαλόνι Φωτογραφιών :

 ΠΑΣΧΑ 1990

 Με παρέα τον Ντέμη Ρούσσο, τον Κώστα Μπαρμπαγιάννη, τον πεθερό μου Νικόλαο Πίττα και την μητέρα του Ντέμη ΟΛΓΑ