Ο κόσμος δεν
πρόκειται να αλλάξει όταν ο ίδιος ο δυνάστης σού κάνει τον ευεργέτη.
Αυτές οι μέρες
της εορταστικής περιόδου, είναι οι μέρες που συνηθίζεται να γίνονται εκδηλώσεις
αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας με στόχο την εξασφάλιση πρόσκαιρης χαράς στους
άνεργους, τους άστεγους και, γενικότερα, τους διαρκώς αυξανόμενους φτωχούς της
σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.
Όμως η
φιλανθρωπία δεν είναι ανθρωπισμός, δεν δίνει μόνιμη λύση στα προβλήματα των
ανθρώπων που υποφέρουν, παρά μόνο την προσωρινή ανακούφιση του ξεροκόμματου.
Αυτές τις μέρες ζούμε την υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Όλοι αυτοί που
καθημερινά εξαθλιώνουν το λαό, γίνονται ξαφνικά ευεργέτες και δήθεν αλληλέγγυοι
στον συνάνθρωπό τους.
Δίνουν
ευχές, κάνουν εορταστικές φιέστες της χλιδής, κρύβοντας, όμως, από την άλλη, τη
φτώχεια και την ανέχεια των απλών λαϊκών στρωμάτων. Έτσι, βάζουν επικάλυψη και
κουκουλώνουν ιδεολογικά ότι αυτή η καπιταλιστική κοινωνία είναι βαθιά ταξική
και εκμεταλλευτική. Όχι μόνο δεν αλλάζει με τη φιλανθρωπία, αλλά συντηρείται
κιόλας.
Οι
"φιλάνθρωποι" του συστήματος, πρόσωπα, ακόμα και προγράμματα
ελεημοσύνης της Ε.Ε., ανοίγουν δρόμο στην υποταγή, στη διαχείριση της ακραίας
φτώχειας, μόνο και μόνο για να μετριάσουν κάποιες από τις συνέπειες της
πολιτικής τους. Ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει, όμως, όταν ο ίδιος ο
δυνάστης σού κάνει τον ευεργέτη.
"Δε
συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης" όπως έλεγε και ο Μπρεχτ. Οι
εργαζόμενοι που οργανώνουν τη γνήσια ειλικρινή λαϊκή αλληλεγγύη τους για να
στηρίξουν την τάξη τους, τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν, βρίσκονται σε
αντίθετη κατεύθυνση.
Χρειάζεται
οργάνωση παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, ενότητα της εργατικής τάξης και των
ανέργων, για να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες στα δικά τους χέρια, αλλά και να
αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα της καθημερινότητας...
Ας δούμε και
τι λέει ο μεγάλος παιδαγωγός, Δ. Γληνός...
Σε άρθρο του
(Δεκέμβρης 1932- «Αλληλεγγύη και φιλανθρωπία») σημείωνε: «…Δεν πρέπει να
περιμένουν τη σωτηρία τους από την άλλη πλευρά. Και του πιο αδύνατου η δύναμη
διπλασιάζεται, όταν ενώσει τη λιγοστή του μπόρεση με την προσπάθεια των
συντρόφων του.
Όταν ο εργάτης, ο αγρότης, ο φτωχός
εργαζόμενος λαός νιώσει μιαν ολοκληρωτική αλληλεγγύη να τον ενώνει με όλους
τους συντρόφους του στη δυστυχία και μέσα στα σύνορα της χώρας κι όξω απ’ αυτή
σ’ όλες τις χώρες της γης, και όταν κινηθεί ομόψυχα και ολόψυχα να βοηθήσει τον
εαυτό του και τους άλλους, τότε θα βρει το δρόμο της ανακούφισης και της
σωτηρίας.
Αλληλεγγύη
των δυστυχισμένων!
Να το
σύνθημα μιας καινούργιας δράσης, που μπορεί να φέρει τα πιο χειροπιαστά
αποτελέσματα. Αλληλεγγύη οργανωμένη, ενεργητική ζωντανή, θετική και έμπρακτη,
είναι ο πρώτος όρος της σωτηρίας… Αλληλεγγύη και ενότητα. Και μαζί με τον
εργαζόμενο φτωχό λαό πρέπει να βαδίσουν όσοι νιώθουν τον εαυτό τους αλληλέγγυο
με κείνους, που αγωνίζονται για την απολύτρωση, όσοι νιώθουν και όσοι πονούν.
Ελάτε να
βοηθήσουμε τα παιδιά! Ελάτε
να οργανώσουμε την αλληλεγγύη σε τούτο τον τομέα. Να
βοηθήσουμε το ξύπνημα και τη συνειδητοποίηση της αλληλεγγύης, να βοηθήσουμε να
φανερωθεί έμπρακτα στο πρόβλημα του φτωχού παιδιού. Η αλληλεγγύη των
εργαζομένων κάνει θάματα. Μα και το πιο μικρό βήμα που μπορεί να γίνει απάνω σε
τούτο το σωστό δρόμο, θα έχει τεράστια σημασία. Γιατί θα ξυπνήσει τη συνείδηση
του σκοτεινού δρόμου σε χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπους. Όσοι μπορούν, όσοι θέλουν,
όσοι νιώθουν, ας κινηθούν. Τώρα είναι η στιγμή. Κάθε μέρα που περνάει θέτει τα
προβλήματα οξύτερα και επιτακτικότερα. Ο αγώνας για τα δικαιώματα του παιδιού
του εργαζόμενου λαού είναι ένας ευγενικός αγώνας…».
Ο λαός
πρέπει να παλέψει για μια κοινωνία ανθρώπινη, μια κοινωνία όπου οι παραγωγοί
του πλούτου θα είναι οι πολιτικά και κοινωνικά κυρίαρχοί του και θα τον
χρησιμοποιούν για να καλύπτουν τις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες τους. Μια
κοινωνία, δηλαδή, που δεν θα έχει ανάγκη από φιλάνθρωπους, μια κοινωνία της
πραγματικής αλληλεγγύης, μια κοινωνία σοσιαλιστική!
Γιάννης Ν. Παληός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου