ΣΤΟΝ ΦΑΝΗ

\

Φάνης Φαντέμης (Δημήτρης Ανδριώτης) 

ΟΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ  ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ  ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΩΝ....ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ

ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΕΙΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΑ.... ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ ΤΩΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ....ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ  ΠΑΤΑΕΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ  ΣΑΝ ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΑΡΧΙΚΑ  ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΤΕΙΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ

ΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑΣ

ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΙΓΗ ΕΠΑΦΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΦΑΝΤΕΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΣΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΟΧΑΣΜΟ....ΕΚΡΙΝΑ ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΞΑΝΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΝΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

ΣΤΟΝ ΦΑΝΗ ΦΑΝΤΕΜΗ

ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ... με τα βουλωμένα αυτιά ...

τραβούσαν κουπί ... μακάριοι ...

μέσα σε μια μοναξιά αδειανή των παθών ...

και στο κατάρτι δεμένος ... χαμογελούσες ...

στα τραγούδια των σειρήνων

με την καρδιά καθαρή και ξεπλυμένη

από μύριες μπόρες και καταιγίδες ...

μέχρι πούπιασες το τελευταίο σου λιμάνι ...

εκεί σε λύσανε από το κατάρτι οι συντρόφοι

μόνο που ξέχασαν να ξεβουλώσουν τα αυτιά 
τους ...

ξεχάσαν έτσι να ακούν την καρδιά τους ...

κι άραξαν πια μόνιμα χωρίς επόμενο ταξίδι

... ΤΙ ΚΡΙΜΑ !!!!!!

ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΥΣΣΑΣ