Η ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΣΣΙΤΙΩΝ

Επί πολλά χρόνια η μητρόπολη Πειραιά έχει οργανωμένα συσσίτια  στους  περισσότερους ναούς  για αναξιοπαθείς  και απόρους …. Η διακονία αυτή,.. δηλαδή προετοιμασία  μαγείρεμα και διανομή, γινόταν και γίνεται από ιερείς , εθελοντές και εθελόντριες ενορίτες

Τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση και τα μνημόνια τα συσσίτια έγιναν καθεστώς Η εξαίρεση άρχισε να τείνει να γίνει κανόνας και το εργο  της σίτισης τεράστιο κουραστικό και οικονομικά βαρύτερο…

Έτσι η εκκλησία όχι μόνο στον Πειραιά αλλά παντού στην Ελλάδα  άρχισε κλιμακωτά να καθιερώνει μεταξύ άλλων και τα συσσίτια…. Και φυσικά  το μαγείρεμα σερβίρισμα αλλά και διανομή,.. τα επιτελούν και επιλαμβάνονται , ιερείς, εθελοντές και εθελόντριες  ενορίτες..

Παρατηρήθηκαν μάλιστα  περιπτώσεις ιερέων που  στην κυριολεξία γίνονται παρανάλωμα εξαντλητικής εργασίας παράλληλα με τα ήδη βαριά κοινωνικά και θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αυτό που έντονα δυστυχώς  παρατηρείται στις περισσότερες  περιπτώσεις,.. με το πέρασμα του χρόνου… είναι η δραματική μείωση των εθελοντών και η παθητική στάση των ευεργετημένων …. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς θα έλεγα οι πιο πολλοί μπορούν να βοηθήσουν λίγο η πολύ στην κουζίνα στην προετοιμασία των εδεσμάτων  στο μαγείρεμα  στη διανομή η στο σερβίρισμα …Όμως παραμένουν αμέτοχοι και  παθητικοί δεν κουνούν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι…

Μερικοί μάλιστα γίνονται προκλητικοί απαιτώντας να παραλάβουν τα γεύματα τους ακριβώς στην ώρα που θέλουν και δημιουργούν σκηνές. Υπάρχουν αρκετοί  που δεν έχουν ανάγκη συσσιτίου αλλά επωφελούνται χωρίς όμως κι αυτοί να βοηθούν σε τίποτα  ….

Έτσι οι ιερείς και οι λίγοι  εθελοντές οι ίδιοι και οι ίδιοι καταντάνε θύματα μια εξαντλητικής  κι αδιέξοδης πολλές φορές εργασίας. Εκ των πραγμάτων λοιπόν έχουμε  ένα κενό ηθικής τάξης στην κοινωνία μας

Οι ευεργετούμενοι δεν αισθάνονται  και δεν εκδηλώνουν προς Τον  Θεό το ευεργετικό συναίσθημα της ευγνωμοσύνης … Να πόνε βρε αδερφέ ένα <<Δόξα σοι  Ο Θεός>> και φυσικά ούτε ένα ευχαριστώ από καρδιάς έστω και ψιθυριστά. Και μετά από αυτό αν μπορούν κι όσο μπορούν   να προσφερθούν για λίγη η πολύ βοήθεια   σε αυτούς που ήδη αγωνίζονται να τους προσφέρουν ένα γεύμα  η οποιαδήποτε άλλη υποστήριξη…. Το θυσιαστικό πνεύμα επομένως και ο αγώνας των εθελοντών θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε μεγάλο βαθμό πάει χαμένο…. Πέφτει  στο κενό.

Η εκκλησία από τη μεριά της κάνει το καθήκον  να φροντίζει  τους άπορους  που βέβαια είναι το ένα σκέλος της ανθρωπιστικής δράσης της …μα  ταυτόχρονα  πρέπει  να εξισορροπήσει αυτή τη δράση της και ηθικά …Πρέπει δηλαδή να περάσει και ο λόγος της ο ανθρωπιστικός και θυσιαστικός, οι χριστιανικές αξίες της ..για να μεταλλαχθούν σε κοινωνία και  αγάπη  … αμεπιφύλακτη ....

Στη πράξη δηλαδή να συμμερίζεται ο ένας τον άλλο κι από τις δυο πλευρές  και αυτών που βοηθούν και αυτών που βοηθιούνται και σιγά σιγά να γίνουν  ΕΝΑ

Έτσι ο αγώνας των εθελοντών θα καρποφορήσει σε προσφορά και αγάπη  και οι βοηθούμενοι θα ευεργετηθούν πάνω από όλα με το λυτρωτικό συναίσθημα  της ευγνωμοσύνης και με  τη ζεστασιά της ανθρωπιάς.             

Μα… κι αυτό δεν σταματά εκεί ..αλλά …  συνεχίζεται  καθώς καλλιεργείται το κοινωνικό πνεύμα της αλληλοσυμπλήρωσης σε όλα τα επίπεδα των αναγκών ….Και ανάγκες δεν μόνο οι υλικές,..  θα έλεγα οι πιο μεγάλες ανάγκες είναι στο χώρο  τον ψυχικό εκεί που πρωταγωνιστές είναι τα συναισθήματα οι φοβίες μας οι αγωνίες μας …….τα ηθικά μας διλλήματα ….

Η κοινωνία μας είναι κατακερματισμένη  άρα και ευάλωτη στην αποσταθεροποίηση στις αντιπαραθέσεις  και στην κατάρρευση. Είναι επομένως απαραίτητο όσο ποτέ να ενεργοποιήσουμε τις αξίες εκείνες που μας ενώνουν.

Και για να γίνει αυτό πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι με ειλικρίνεια χωρίς να λέμε ανεύθυνα ψέματα στον εαυτό μας

Οι εφημέριοι οι επίτροποι και γενικά όλοι οι παράγοντες της κοινωνίας που συμπορεύονται με το ανθρωπιστικό έργο της εκκλησίας ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να ανακαινίσουμε τις ηθικές αξίες εκείνες που δίνουν και παίρνουν όχι μόνο υλικά πράγματα και τρόφιμα.. αλλά.. και τρυφερά αισθήματα αγάπης και ανθρωπιάς

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που αναιρεί τις μεθόδους του « διαίρει και βασίλευε » των σκοτεινών πολεμοκάπηλων ανθρώπων  αυτού του κόσμου

Οι οποίοι σπέρνουν συστηματικά «δόντια  δράκων» για να αλληλοεξοντωθούμε   προκειμένου να υλοποιήσουν τα άνομα σχέδια τους

 

ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΥΣΣΑΣ