Από : Δημήτρης Μελαχροινούδης
Προς : Michalis Kariamis
Τα γραμμένα
του πολύ αγαπητού Μανώλη Φύσσα, αναγκάζουν τη θύμησή μου να στραφεί πάλι στον Κώστα
Περρίκο.
Με την κήρυξη του πολέμου το '40, ο απότακτος τότε αξιωματικός
αεροπορίας ζήτησε να υπηρετήσει σαν απλός στρατιώτης.
Όταν αυτό επιτεύχθηκε
έγραψε στον Αναστάση Κανελλόπουλο (αδελφό του γνωστού Παναγιώτη, από το
Πόγραδετς που υπηρετούσε:
Είμαι
καλά. Οι δυο αυτές λέξεις δεν έχουν πια το στερεότυπο νόημά τους. Το είμαι καλά
σημαίνει ότι είμαι ευτυχισμένος και μαζί και περήφανος γιατί ημπορώ πλέον να
λέγω ότι ανήκω σε εκείνους που με ένα μεγαλειώδη, με ένα ελληνοπρεπή τρόπο,
αγωνίζονται εναντίον των βαρβάρων της εποχής μας. σε εκείνους που οραματίζονται
την αύριον της ανθρωπότητος, στους εργάτες μιας νέας εποχής, της εποχή που θα
φέρει στους αιώνες ανεξίτηλα τα ίχνη της σφραγίδας της Ελληνικής Ιδέας ...
Αυτόν τον Περρίκο αρνήθηκαν οι υπηρέτες του Συστήματος να αναδείξουν μέχρι
σήμερα, παρά τις προσπάθειές μας, γιατί χαλά τα σχέδια του Μεγάλου Αφεντικού.
Αν κάποιοι διαβάσουν τα κατά καιρούς σχετικά αιτήματα, το πολύ-πολύ να τον
ονομάσουν Ήρωα αρνούμενοι το χαρακτηρισμό του Οραματιστή και να τον κυκλοφορούν
συνεχώς με το πηλήκιο.
Με το Πάσχα ας έλθει και η Ανάστασή του κόσμου φίλοι μου.
Δημ. Μελαχροινούδης
Της άτυπης ομάδας 'Φίλοι Κώστα Περρίκου'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου