ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.

ΑΡΘΡΟ 1

'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.

ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.

ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.

ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.

ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.

ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

ΑΡΘΡΟ 7

'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.

ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.

ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.

ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

ΑΡΘΡΟ 11

Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.

Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

ΑΡΘΡΟ 13

Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.

Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.

Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.

Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.

Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.

Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.

Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

ΑΡΘΡΟ 20

Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.

Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.

Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.

Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

ΑΡΘΡΟ 23

Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.

'Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.

Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.

Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.

ΑΡΘΡΟ 25

Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.

Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.

Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.

Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.

Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.

ΑΡΘΡΟ 29

Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

Ο όρος «Ηνωμένα Έθνη» είναι αμερικανικής εμπνεύσεως και συγκεκριμένα του προέδρου Ρούζβελτ, ο οποίος αναφερόταν κατ' αρχάς στις συμμαχικές δυνάμεις κατά του Άξονα. Έπειτα από διαβουλεύσεις τριών ετών, στις 24 Οκτωβρίου του 1945, τα Ηνωμένα Έθνη μετεξελίχθηκαν σε μια «παγκόσμια ένωση κρατών ταγμένη στην προώθηση της συνεργασίας στο διεθνές δίκαιο, την ασφάλεια και την ειρήνη, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ισότητα».

Τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού με έδρα τη Νέα Υόρκη ήταν 51, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

Σήμερα φθάνουν τα 191, όσα και τα κράτη του κόσμου.

Ο ΟΗΕ εκείνης της περιόδου αντανακλούσε τους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νικήτριες δυνάμεις που ηγήθηκαν του πολέμου, όπως οι ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, απέκτησαν και το δικαίωμα του «βέτο» στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Πηγή Κειμένου :

http://www.enikos.gr/

Η ιστορία της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου του 1948, ήταν το αποτέλεσμα των συνεπειών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.  Με τη λήξη  του  πολέμου και τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών, η διεθνής κοινότητα ορκίστηκε να μην ξανασυμβούν ποτέ στο μέλλον οι αγριότητες και η κτηνωδία  που προκάλεσε αυτός ο φονικός πόλεμος (60 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους  – 20 εκατ. στρατιώτες και 40 εκατ. άμαχοι).  Οι ηγέτες του κόσμου αποφάσισαν να συμπληρώσουν τον  Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών με ένα οδικό χάρτη που θα εγγυάτο τα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους παντού στον κόσμο.  Το κείμενο που είχαν κατά νου, και το οποίο αργότερα αποτέλεσε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ήρθε στην πρώτη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης το 1946.  Η Γενική Συνέλευση επανεξέτασε το προσχέδιο και  το παρέπεμψε  στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο το οποίο εξουσιοδότησε την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να συντάξει και να επεξεργαστεί έναν κατάλογο δικαιωμάτων. Το κύριο μέλημα της επιτροπής ήταν να ξεκαθαρίσει ποια δικαιώματα θα αναφέρονταν και τη νομική φύση του εγγράφου που θα προέκυπτε.   Η Επιτροπή, στην πρώτη της συνεδρίαση στις αρχές του 1947, εξουσιοδότησε τα μέλη  της να συντάξουν «ένα προσχέδιο της Διεθνούς Λίστας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Αργότερα την εργασία ανέλαβε μια συντακτική επιτροπή που την απάρτιζαν μέλη της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από 9 χώρες, που είχαν επιλεγεί με γεωγραφικά κριτήρια. Επικεφαλής της  Επιτροπής ήταν η Ελεάνορ Ρούζβελτ, χήρα του προέδρου των ΗΠΑ Φραγκλίνου Ρούζβελτ. Το τελικό κείμενο ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από δύο χρόνια.  Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου υιοθετείται από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ,  με ψήφους 48 υπέρ, 0 κατά και 8 αποχές (όλο το σοβιετικό μπλοκ κρατών, η Νότια Αφρική και η Σαουδική Αραβία). Είναι σημαντικό ότι καμία από τις χώρες που αντιπροσωπεύονταν στην Γενική Συνέλευση δεν ψήφισε ενάντια στη Διακήρυξη και ότι ακόμη και αυτές που απείχαν από την τελική ψηφοφορία, είχαν συμμετάσχει και συνεργαστεί στις ενδιάμεσες διαδικασίες σύνταξης. Σε μια εποχή όπου κόσμος είχε χωριστεί στο Δυτικό και Ανατολικό μπλοκ, το να βρεθεί ένας κοινός τόπος επί της  ουσίας του κειμένου αποδεικνύει ότι ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα.

Πηγή : https://www.amnesty.gr/

Για την αντιγραφή / Παρουσίαση

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν

ΛΟΓΟΣ ΤΙΜΗΣ

Είναι πολύ τιμητικό για μένα να με συμπεριλαμβάνει στους φίλους του ο Μιχάλης του αναστήματος Καριάμη. Με την ευκαιρία να υπενθυμίσω δυο από τα πολλά που αφιερώνει το χρόνο του και δεν αναφέρθηκαν:

1.- Η ανάδειξη της χιώτικης φύσης, υποδεικνύοντας την προστασία υπεραιωνόβιων δένδρων

2.- Η επίμονη προσπάθεια να βγάλει κάτω από το χαλί τον αγνοημένο κήρυκα της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, των ίσων ευκαιριών για όλους όπου οι Άξιοι δεν θα βρίσκουν εμπόδια για την ανέλιξή τους, του δικαιώματος στην παιδεία και στη δουλειά. Τον οραματιστή της ειρηνικής συνεργασίας, με ίσους όρους, των λαών της Ευρώπης με κυρίαρχη την Ελληνική Ιδέα. 

Αυτόν τον Οραματιστή που δεν βολεύει όσους κυβέρνησαν και τον βρίσκουν  εμπόδιο για την εκμετάλλευση των απλών ανθρώπων και για τούτο ''κάμνουν την πάπια'' στα διαχρονικά αιτήματα για ανάδειξή του (τελευταίο αίτημα  με την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου του 1913 να κηρυχθεί Άξιος της πατρίδας κατατέθηκε στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων τον περασμένο Μάρτη)

Εύχομαι ο Μιχάλης να μπορεί να νικά τη φθορά του χρόνου για να έχει την ευχέρεια να επαναλαμβάνει τον εαυτό του προσφέροντας

Ο εν θαλάσση αδελφός

Δημ. Μελαχροινούδης

Πλοίαρχος Ε.Ν.

ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΙΑΡΧΟ ΜΙΧ. ΚΑΡΙΑΜΗ

sted on20 Οκτωβρίου 2016

Συνέντευξη με τον πλοίαρχο Μιχάλη Καριάμη

…«Γιέ μου, φρόντισε να μπορείς να κοιτάς τον απέναντί σου, κατάματα. Να μην αισθανθείς ποτέ την ανάγκη να σκύψεις από ντροπή το κεφάλι. Να το σκύβει πάντα, ο απέναντι σου!»…

       Ο πατέρας του Μιχάλη Καριάμη (Γιώργος)

Λόγια του Γεωργίου Μιχαήλ Καριάμη στον μοναχογιό του Μιχάλη…Λόγια πού ο Μιχάλης τήρησε κατά γράμμα όπως και όλες τις άλλες διδαχές του πατέρα του, πατέρα-πρότυπο στη ζωή του. Αυτές τις διδαχές του αγαπημένου του πατέρα με τη σειρά του θα  διδάξει  αργότερα στα  δικά του παιδιά Γιώργο και Ανθή.

Με οδηγό, λοιπόν, σε όλη του τη ζωή , ο Μιχάλης Καριάμης, τον πατέρα του Γιώργο έναν ξεχωριστό Έλληνα, αφανή προσωπικότητα, άνθρωπο ακέραιο και ασυμβίβαστο, ακολούθησε και ακολουθεί δικό του προσωπικό δρόμο που προορισμό έχει ένα και μόνο στόχο: την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Η οικογένεια του παππού του Μιχάλη στη Σμύρνη-λίγο πριν την καταστροφή του 1922

Στο blog σας κ. Καριάμη τη ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ έχετε ανεβάσει το εκπληκτικό κείμενό σας <Αξέχαστε πατέρα μου >, όπου βλέπομε την αγάπη σας γι’ αυτόν αλλά και την δραματική δική του ιστορία. Τις ταλαιπωρίες που υπέστη…

-Προσφυγόπουλο από τη Σμύρνη, κ. Γαΐλα, ο πατέρας είχε την ατυχία να  βιώσει τον Εμφύλιο με τα οξυμένα πολιτικά πάθη , σκεφτείτε τότε στη Λαγκάδα αν ήσουν αριστερός δεν έβρισκες δουλειά, οι συνθήκες τον έκαναν να αποφασίσει την εγκατάστασή μας στον Πειραιά το 1952, η πίκρα του πατέρα από τη Χίο μεγάλη, και είχε πολεμήσει και στη Μέση Ανατολή…

Πέτρινα, μεγάλα εκείνα τα χρόνια και ο μικρός Μιχάλης που είχε γεννηθεί στη Λαγκάδα το 1946 θα μεγαλώσει στον Πειραιά  όπου και είναι μόνιμος κάτοικος, και μετά την αποφοίτηση του από το Ναυτικό Γυμνάσιο «Πρωτεύς», αρχίζει ατέλειωτη ναυτική καριέρα διάρκειας σχεδόν 30 χρόνων.

–Πρώτο ταξίδι, 3 ολόκληρα χρόνια. Τόσο κράτησε. Βγήκα από το καράβι ανθυποπλοίαρχος.

1961-1964 η τριετία που αναφέρει ο καπετάν Μιχάλης, κατόπιν ταξίδια σε όλο τον κόσμο με ποντοπόρα σκάφη, κάπου σε ταξίδι και σε κάποιο πέλαγος μαθαίνει για τον θάνατο του αγαπημένου του πατέρα…Το ταξίδι του πατέρα του στη γη σταματά, σταματούν και τα ταξίδια του καπετάν Μιχάλη  στα πελάγη, λόγω υγείας. Πάσχει από καρκίνο των πνευμόνων. Και τολμά να το δημοποιήσει.

-Ναι, το είπα πρώτα στους φίλους μου και μετά στον τύπο γιατί ήθελα να μάθουν οι άνθρωποι ότι ο καρκίνος νικιέται.Μετά την περιπέτεια της υγείας μου διετέλεσα επι σειρά ετών στέλεχος Ναυτιλιακού γραφείου.

Καπετάν Μιχάλη, σε σας τους ναυτικούς προσάπτουν την κατηγορία ότι όταν ‘βγείτε’ στη στεριά δεν έχετε τι άλλο να κάνετε και το ρίχνετε στο γράψιμο. Τι απαντάτε;

-‘Ότι γράφουν πολλοί δεν είναι ψέμα. ‘Όμως οι περισσότεροι γράφουν ωραία και είναι κάτι που τιμά τον ναυτικό και δείχνει την αγάπη για την πατρίδα που δεν έζησε. Προσωπικά εγώ άρχισα να γράφω τότε με την περιπέτεια της υγείας μου και στη διάρκεια της νοσηλείας μου στον Άγιο Σάββα, είχα μεγάλη αγωνία-δεν σας το κρύβω κ. Γαΐλα-, να μεταφέρω τις γνώσεις μου, να τιμήσω μνήμες, αναμνήσεις μιας σκληρής εποχής, αυτής που έζησα. Εμφύλιος, φτώχεια, κι’ όμως η γενιά μου τα κατάφερε. Παλαίψαμε σκληρά, κάναμε οικογένειες, και κοιτάξτε τώρα που μας έχουν οδηγήσει. Πτωχοποίηση… σχεδόν φοβόμαστε που ζούμε.Γράφω από μεράκι…

Και είστε πολυγραφότατος. Άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά, ηλεκτρονικό τύπο, το blog σας ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, το βιβλίο που μου προσφέρατε…

-Είναι μια μορφή πάλης η παρουσία μου στον τύπο, πάλης ενάντια στην αδικία και αγώνα για το δίκιο και το σωστό, όπως έμαθα από τον πατέρα μου.

Ο αείμνηστος πατέρας σας λάτρευε τη Χίο παρ’ όλο που εκείνη τον πλήγωσε θανάσιμα, εσείς κ. Καριάμη θα μας πείτε τι νοιώθετε για την γενέθλια νήσο Χίο;

Ήθελα να γινόμουν δελφίνι να γύρναγα καθημερινά γύρω από τη Χίο ή να γινόμουν βράχος σε μια άκρη της Μυροβόλου να με έδερνε   καθημερινά η θάλασσά της.

                         Μιχάλης Καριάμης.

Έτσι ξαφνικά στην παρέα έχει προστεθεί εδώ και ώρα ο κ. Δημήτρης Ανδριάνας, που σχολιάζει τα πάντα και παρεμβαίνει και στην παρακάτω ερώτηση σχολιάζοντας και αναφέροντας δικούς του Χιώτες φίλους.

-Δεν γίνετε να μην σχολιάσω και εγώ. Η Χίος  έχει σπουδαίους ανθρώπους. Και καλή πνευματική κίνηση. Τους περισσότερους που σας αναφέρει ο καπετάν Μιχάλης έχω τη χαρά και την τιμή να τους γνωρίζω και εγώ.

Moto του Μιχάλη Καριάμη: Προσέχω, οι φίλοι μου να είναι πολύ καλύτεροι από εμένα.

Και, θα μας αναφέρετε ονόματα φίλων σας;

-Να αρχίσω από Χιώτες ναυτικούς; Καλύτερα, πρώτα από τον Δημήτρη Ανδριάνα που είναι και παρόν και η φιλία του με τιμά, ο Δημήτρης Μελαχροινούδης, ο Μανώλης Φύσσας, ο Αλέκος Καραμούζος-που θα έρθει σε λίγο και θα τον γνωρίσετε-, ο Γιάννης Παπαδόπουλος - πέθανε πρόσφατα - , ο Κώστας Φράγκος, να περάσω στο γιατρό Τάσο Τριπολίτη, στο Νίκο Χαλκιά, στον αείμνηστο Δημήτρη Λαϊνά, στον Γιώργο Μπαχά , τον Βαγγέλη Ρουφάκη, την Ευαγγελία Παπαζή, Πόπη Χαλκιά Στεφάνου,  τον Λευτέρη Πυκνή, την Στέλλα Τσιροπινά, την Αθηνα Ζαχαρού-Λουτράρη, το Γιώργο Χαλάτση, το Γιώργο Φράγκο,… Με αιφνιδιάσατε   με την ερώτησή σας και ασφαλώς κάποιους φίλους λησμόνησα να τους αναφέρω και τους ζητώ συγνώμη… (Σταμάτη Κριμιζή, Δημήτρη Λινό, Μίκο Τσική, Ισίδωρο Πρώιο κ.α.)

Έντονη κοινωνική δράση, προσφορά στον συνάθρωπο, πολλές ώρες δουλειάς από τον καπετάν Μιχάλη στο Ναυτικό Σύλλογο Κορυδαλλού του οποίου είναι ιδρυτής και πρόεδρος, Σύλλογος με συνδικαλιστική, κοινωνική και πολιτιστική δράση. Μέλος Χιακών Σωματείων, πάντα στην πρώτη γραμμή στο χώρο της αρθρογραφίας και…

Και πάλι παρέμβαση του Ψαριανού Ερευνητή και ναυτικού κ. Δ. Ανδριάνα για να τονίσει τη βοήθεια που προσφέρει ο σύλλογος του Κορυδαλλού σε προβλήματα συνταξιούχων ναυτικών.

Παναγία Δέσποινα/Αφέντρα και Κορώνα της Αμανής,έκδοση:ΔΑΦΝΗ-Χίος, το βιβλίο που μου προσέφερε, βιβλίο λαογραφικό και ιστορικό, έρευνα πολυετής, ακόμα μια δράση του ανήσυχου αυτού πνεύματος, του Μιχάλη Καριάμη,  που είναι πάντα πρόθυμος  και έτοιμος να τεθεί επικεφαλής κάθε μορφής πάλης για δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ισότητα.

Ο Μιχάλης Γεωργίου Καριάμης, πλοίαρχος και αρθρογράφος, είναι παντρεμένος με την Φωτεινή μέλος της γνωστής οικογένειας της Χίου Ζουμίδη και απέκτησε μαζί της 2 παιδιά που λατρεύει και τους έχει μεταδώσει το πάθος του για τη Χίο. Είναι ο Γιώργος και η Ανθή. Δύο τα εγγόνια του ζεύγους από τον Γιώργο, ο Γιώργος και η Φωτεινή και δύο εγγόνια από την κόρη τους Ανθή, η Βασιλική και ο μικρούλης Θοδωρής.

-Κατάφερα να περάσω στα παιδιά μου την αγάπη μου για τη Χιο, όπως έκανε κι ο πατέρας μου σε μένα και αγαπώ πολύ τα εγγόνια μου.Τελειώνει η συνέντευξη; Να γυρίσω στο σπίτι, ξέρετε με τη Φωτεινή φροντίζουμε τον μικρούλη Θοδωρή, είναι μόλις 8 μηνών.

Moto του καπετάν Μιχάλη: Πιστεύω στην ηθική και όχι στα θρησκευτικά δόγματα.

Η ξυλογλυπτική, είναι μια τέχνη που αγαπά και έφτιαξε αρκετά έργα στο παρελθόν, ενώ τα τελευταία χρόνια  είναι γνωστή η ασχολία του΄Μιχάλη Καριάμη με το υποβρύχιο Ψάρεμα. Καταδύσεις- νερά- θάλασσα- Αιγαίο- Χίος. Συνεχές ταξίδι στο όνειρο με την πυξίδα πάντα κολλημένη στο σημάδι της Χίου.

Τασσώ Γαΐλα

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια

*Στη φωτογραφία του banner Ο Μιχάλης Καριάμης με την γραφούσα

ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ

Το ''ΟΧΙ'' του Μαργαρίτη 

( έθιμο αφής του «ΟΧΙ» 28ηςΟκτωβριου)

Σε δυο ημέρες στα Καρδάμυλα θα τελεστεί για άλλη μια φορά το έθιμο της αφής του «ΟΧΙ» στα βουνά Μαργαρίτης και Γριά. Νοιώθω την επιθυμία να γράψω δυο λόγια μια και ανήκω σε αυτούς που είχαν πάντα πολύ δραστηριότητα στο εν λόγω έθιμο.

                        

            Περπατώντας τα    στενά των Καρδαμύλων.             Μπροστά πάει η Ελληνική Σημαία και πίσω τα παιδιά που τραγουδούν εμβατήρια

Το έθιμο ξεκίνησε στο Μάρμαρο ( πλαγιά Μαργαρίτη) το 1948 από τους Στρατή Αναστασίου και Δημήτρη Τσίκνα ως πρωτεργάτες. Μετά το «ΟΧΙ» έγραψαν και το «11^η» και το «1821» δηλώνοντας τις επετείους 11 Νοέμβριου 1912 ( απελευθέρωση της Χίου) και 25η Μάρτιου 1821. Μετά από δυο χρόνια τα παιδιά των Άνω Καρδαμύλων αποφάσισαν να κάνουν το δικό τους «ΟΧΙ» στο βουνό Γριά. Τότε το «1821» μετατράπηκε σε «25» μια και ήταν ποιο εύκολο.

Ο λόφος της Γριάς ''Βιγλάτορας του χωριού των Καρδαμύλων 

Περισσότερο θα μιλήσω για τα Άνω Καρδάμυλα μια και άνηκα σε αυτή την ομάδα. Είχα ακούσει από τους παλαιότερους ότι όταν άναβαν το «ΟΧΙ» στην «Γριά» πάνω στην κορυφή άλλα παιδιά άναβαν μια μεγάλη φωτιά.  Εγώ αυτό δεν το έκανα ούτε το πρόλαβα.

Πρωτανέβηκα στο λόφο της Γριάς το 1967, σε ηλικία 12 ετών. Τότε ανάβαμε το «ΟΧΙ»,  το «11^η» και το «25». Σήμερα τα παιδιά το ανάβουν την παραμονή ενώ τότε το ανάβαμε την ημέρα.

Το ''ΟΧΙ'' στον λόφο της Γριάς

Δες τε τι εκάναμε τότε.

Μια εβδομάδα πριν την αφή, ανεβαίναμε στο βουνό για να φτιάξαμε τους λάκκους και να καθαρίσομε τα χορτάρια μην βάλομε φωτιά στο βουνό. Ξημέρωμα της 28ης Οκτώβριου, 11 Νοέμβριου και 25 Μάρτιου, κατά τις 3 γυρίζαμε το χωριό με τύμπανα και σάλπιγκες, τραγουδώντας εμβατήρια. Αυτό ήταν το περιβόητο Εωθινό που για μένα ήταν ένα έθιμο απαράμιλλης ομορφιάς.

Τρεις τα ξημερώματα για το .... Εωθινό ..!!!

Αφού τελειώναμε με το Εωθινό πηγαίναμε σπίτια μας να ετοιμαστούμε για την δοξολογία και την παρέλαση. Κάναμε την παρέλαση και μετά αφού τρώγαμε ανεβαίναμε στο βουνό.  Τότε το πετρέλαιο το κουβαλούσαμε με ζώα και στους ώμους μας, γιατί δεν υπήρχαν δρόμοι. Ένα «ΟΧΙ» για να ανάψει χρειαζόμασταν ένα βαρέλι πετρέλαιο. Την ώρα που ανάβαμε το «ΟΧΙ» κάποια παιδιά γύριζαν τους δρόμους του χωριού με τα περιβόητα «φουφουρίκια» τραγουδώντας εμβατήρια.

Τα '' Φουφουρίκια'' παρελαύνουν 

Το 1974 το έθιμο σταμάτησε να γίνεται λογω απροθυμίας των παιδιών! Το 1970 το έθιμο παρά λίγο να μην γίνει διότι λόγω φόβου ότι τελειώνει το πετρέλαιο στην γη δεν μας έδιναν το βαρέλι. Τελικά μετά από διαβουλεύσεις σκεφτήκαν οι προύχοντες να μας δώσουν το πετρέλαιο μια και δεν ήταν μεγάλη ποσότητα. Στα χρόνια της Χούντας κυκλοφόρησε η επιθυμία να πάμε να γράψομε το «ΝΑΙ», λόγω κάποιου δημοψηφίσματος. Δεν πήγαμε διότι η δουλειά ήταν πολύ και βαριόμασταν να την κάνομε.

Μπροστά η πρόεδρος του ΦΟΚ και το παιδάκι με το τύμπανο

Το 1981 είχα ξεμπαρκάρει κατά τις 15 Μάρτιου και είδα ότι τα παιδιά δεν θα άναβαν το «25». Τότε τους παρακίνησα να πάμε να το ανάψαμε! Τα παιδιά δεν ήξεραν. Πήρα τότε σκοινιά και ανεβαίνοντας στο βουνό ξαναχάραξα τα σημάδια που είχαν χαθεί. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που γράφτηκε το «25». Μετά ξανανέβηκα να γράψομε το «ΟΧΙ» με τους ίδιους νεαρούς που στο αναμεταξύ έμαθαν πως γίνεται. Από τότε γράφεται μόνο το «ΟΧΙ» . Το «11^η» και το «25» δεν ξαναγράφτηκαν. 

Παρέλαση 28ης Οκτωβρίου στα πανέμορφα Καρδάμυλα της Μυροβόλου νήσου μας

Ένα «ΟΧΙ» για να γραφτεί θέλει τουλάχιστον 30 παιδιά. Το «Ο» έχει διάμετρο γύρω στα 30 μέτρα. Γίνονται λαγουδάκια κάθε 20 - 30 πόντους. Μέσα στα λακουδάκια βάζομαι αχυλιά (στάχτη) που έχει μαλαχτεί με πετρέλαιο. Ανάβομαι την αχυλιά με το πετρέλαιο και κάθε λίγο ρίχνομαι πετρέλαιο για να μην σβήσει. Ο ποιο μαγκιόρος  έπιανε τα λακάκια στην βάση του «Ο», γιατί από κάτω υπήρχε ένας γκρεμός. Ο φουκαράς αυτός έτρωγε την περισσότερη κάπνα γιατί ήταν αναγκασμένος να είναι πίσω από τρία μέρη. Την βάση και τις κάτω πλευρές του «Ο». Φυσικά όλοι γυρίζαμε μαύροι από την κάπνα και για πολλές μέρες βρωμούσαμε πετρέλαιο. Είθε ο Θεός να ξανακάμομε το εωθινό και να ξαναγράψομε το «11» και το «25». Είναι ένα έθιμο μοναδικό και αξίζει μεγάλης προσοχής!

Όμορφες στιγμές Εθνικής ανάτασης στην πλατεία του ''Χωριού'' Αυτά τα παιδιά είναι βιγλάτορες που φυλάνε Θερμοπύλες στην Ανατολική Εσχατιά της Ελλάδας μας - Καμαρώστε τα !!!

Εγώ βέβαια λαχταρώ να ξανανεβώ στο βουνό. Την τελευταία χρονιά που ανέβηκα ήταν το 1988. Τότε είχα κάνει το «ΟΧΙ» και στο «Ο» είχα χαράξει το σήμα της ειρήνης. Μια άναβα το «ΟΧΙ» μια άναβα το «ΟΧΙ» με το σήμα της ειρήνης . Μια έσβηνα το «ΧΙ» και έμενε μόνο το σήμα της ειρήνης. Έτσι παίζαμε με τα γράμματα και στο τέλος άφησα το πάνω μέρος του «Χ»,  όπου ήταν το σήμα της νίκης «V». Τότε χαιρέτησα την Γριά και είπα τόπο στα νιάτα. Ίτε το λοιπόν παίδες Καρδαμύλων . Κρατάτε τα ήθη και τα έθιμα μας διότι αν τα χάσομε αυτά,  θα χάσομε τα πάντα.

Αλέκος Καραμούζος

Πλοίαρχος Ε.Ν

(Πρόεδρος  ‘’Αποφοίτων Λιβανείου Γυμνασίου Καρδαμύλων Χίου)

Μάνες και παιδιά γιορτάζουν την επέτειο και έτσι πρέπει

Τα περιβόητα Φουφουρίκια

Φωτογραφία Νίκου Χατζηγεωργίου  2016

Φωτογραφία Νίκου Χατζηγεωργίου  2016