ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Π.Ο.Σ.Σ.Α.Ε.Ν.

 

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ   (Π.Ο.Σ.Σ.Α.Ε.Ν.)  ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ Ε.Ν.

                                                                                                 ________

ΕΔΡΑ : ΠΕΙΡΑΙΑΣ      

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 100 – 18535 ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Τηλ./Fax: 210 4115381

ΕΤΟΣ  ΙΔΡΥΣΕΩΣ  1995  

e-mail: possaen@gmail.com

 

Αριθ. Πρωτ. 23/22  

Ημερ. 29/04/2022

ΔΕΛΤΙΟ   ΤΥΠΟΥ

 

Η Πανελλαδική Ομοσπονδία Σωματείων Συνταξιούχων Αξιωματικών Ε.Ν. συμμετέχει στον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιά τιμώντας τους αγώνες των εργαζομένων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη.

 

Είναι τιμή η συμμετοχή σε αυτόν τον διαχρονικό αγώνα για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, για την δίκαιη αμοιβή όσων μοχθούν, για την επιβίωση τους και του υπόλοιπου κόσμου.

 

Ότι κερδήθηκε δεν ήταν δωρεά αλλά πληρωμή του Αγώνα που έδωσαν και δίνουν οι εργαζόμενοι με κόστος ακόμη και την ζωή τους.

 

Σήμερα οι λαοί και οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς που διαμορφώνονται σε όλο τον κόσμο και στους οποίους πρωταγωνιστές είναι οι πλέον εξοπλισμένες χώρες με δυνατότητα επιβολής των θέλω τους. Χωρίς να σκέπτονται τον άνθρωπο αφού κατά χιλιάδες σκοτώνονται και στρατιώτες και άμαχοι.  Πάλι όπως όλες τις προηγούμενες φορές οι απλοί άνθρωποι πληρώνουν το τίμημα της προσπάθειας να αυξηθούν τα κέρδη των πολυεθνικών.

 

Δεν είναι δυνατόν οι διάφορες Κυβερνήσεις να μην καταλαβαίνουν ότι οδηγούμαστε στον όλεθρο. Ο Πλανήτης χρειάζεται Ειρήνη για να μην θρηνούμε αδικοχαμένους.

Με την Ειρήνη δίνεται η ευκαιρία στους λαούς να αναπτυχθούν και να εργαστούν για την ευημερία τους.

 

Η αντίδραση θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μαζική για να δουν αυτοί που μας κυβερνούν ότι δεν συμφωνεί ο λαός με την παρούσα κατάσταση.

 

Για το Δ.Σ. της  Π.Ο.Σ.Σ.Α.Ε.Ν.

Ο Πρόεδρος

 

______________

Γεώργιος Δεωνάς

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

 

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (Νο 63/ 26-04-2022)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

 

*Αγαπητοί μου συμπολίτες και αναγνώστες, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Η Ανάσταση του Κυρίου να σκορπίσει το Φως της θεϊκής Tου σοφίας και αγάπης γύρω μας και μέσα μας !

 

*Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω και μέσα από την παρούσα στήλη για τις εγκάρδιες ευχές, που μου απευθύνατε, με αφορμή την χθεσινή ονομαστική μου εορτή (Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου). Η αλήθεια είναι ότι, ήσαν τόσες οι κλήσεις στο τηλέφωνο που, απανωτά η μια μετά την άλλη, ερχόμενες διαρκώς και δίχως να σταματούν, δημιουργήθηκε εμπλοκή στο κινητό μου λίγο πριν το μεσημέρι και δεν λειτουργούσε το υπόλοιπο της ημέρας. Σας ευχαριστώ πολύ ! Υπολογίζω ότι, οι ευχές συνολικά (διαδικτυακές, τηλεφωνικές, ταχυδρομικές) ξεπέρασαν τις 1.000 ! Και του χρόνου με υγεία σε όλους μας !

 

*Πολύς λόγος έγινε, τις τελευταίες ημέρες, για την κατασκευή και τοποθέτηση ξύλινων στάντς, σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης, που απεικονίζουν πασχαλινά αυγά και φέρουν ευχές του Δήμου, λόγω του Πάσχα. Οι γνωστοί ΄΄αντιρρησίες παντός επιστητού΄΄ μίλησαν για το κόστος τους, επιχειρώντας για μια ακόμη φορά να κάνουν την ΄΄τρίχα τριχιά΄΄… Δεν θα σταθώ στα κόμπλεξ ορισμένων, που τίποτε και ποτέ δεν τους αρέσει. Θα ρωτήσω, όμως, το εξής: Τα ξύλινα <<μανιτάρια>>, αλλά και οι <<ευχούληδες>>, που είχαν κατασκευαστεί αντίστοιχα στο παρελθόν, πριν 4-5 χρόνια πόσο κόστισαν; Οι καμπίνες-αλλαξιέρες των λουομένων, που τοποθετούνται κάθε καλοκαίρι στις παραλίες της Χίου, πόσο κόστισαν τα προηγούμενα 6-7 χρόνια; Ας μην έχουν κάποιοι επιλεκτική μνήμη, διότι στο τέλος θα τους υπενθυμίσουμε εμείς …

 

*Μας αναφέρθηκε ως επισήμανση περιοίκων και το μεταφέρουμε, διότι το διαπιστώσαμε κι εμείς, ότι έτσι έχει, σε πρόσφατη περιοδεία μας: Στη συμβολή των οδών Χατζή Φραγκούλη Ανδρεάδη και Εθνικής Αντιστάσεως (περιοχή Τρεις Μύλοι Βροντάδου) υπήρχε επί δεκαετίες λάμπα στον εκεί ευρισκόμενο στύλο της ΔΕΗ, που διευκόλυνε τους διερχόμενους οδηγούς και πεζούς. Πρόσφατα, πραγματοποιήθηκαν εργασίες αντικατάστασης των στύλων, όμως οι νέοι στύλοι δεν φέρουν φωτιστικό σώμα, όπως στο παρελθόν. Επειδή ακριβώς στο σημείο αυτό έχουν γίνει πολλά θανατηφόρα ατυχήματα, παρακαλούμε τη ΔΕΗ να επιληφθεί και να επανατοποθετήσει το σώμα που –κατ΄εμέ παρανόμως (το γιατί μπορώ να το εξηγήσω)– αφαιρέθηκε. Ειδάλλως, μετά την παρούσα -δημόσια- επισήμανση, ας είναι έτοιμοι οι αρμόδιοι, σε περίπτωση ατυχήματος, να κληθούν να καταβάλλουν τις αιτούμενες αποζημιώσεις…! Το αυτό ισχύει και λίγο πιο πάνω, στη συμβολή των οδών Εθνικής Αντιστάσεως, Αγίου Ισιδώρου και Μούτσαινας, όπου και πάλι αφαιρέθηκε –αδικαιολογήτως– το φωτιστικό σώμα επί του στύλου της ΔΕΗ.

 

*Με την παρούσα ευκαιρία να επισημάνω ότι, έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ισιδώρου Βροντάδου, καλόν είναι να τοποθετήσει ο Δήμος πλαστικά κολωνάκια αποτροπής στάθμευσης οχημάτων. Η κατάσταση είναι τραγική: Αφενός στενεύει ο δρόμος πολύ (λόγω των σταθμευμένων οχημάτων) και αφετέρου είναι αδύνατον να διαβεί κάποιος στην κεντρική είσοδο, στον αύλειο χώρο του Ναού. Ας το δει κάποιος αρμόδιος εκ του Δήμου και ας τοποθετήσει τα κολωνάκια σύντομα, μιας και πλησιάζει η πανήγυρις του Ναού (14 Μαΐου), οπότε θα ενταθεί το όλο θέμα. 

 

*Τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος εκατοντάδες συμπολίτες μας διέσχισαν πεζή την οδό Κωνσταντίνου Αμάντου, η οποία βρίσκεται πλησίον του Μητροπολιτικού Ναού και έμπροσθεν των γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου. Ως γνωστόν, από την εν λόγω οδό διέρχονται όλοι οι υψηλοί επισκέπτες (επίσημοι προσκεκλημένοι) των Αρχών του νησιού μας. Όμως, το οδόστρωμα της δεν περιποιεί καμία τιμή για τον τόπο. Γνωρίζω ότι, η δημοτική Αρχή αφουγκράζεται, διαβάζει, ακούει και ενεργεί, οσάκις απαιτείται. Γι΄ αυτό και θα παρακαλέσω, να ασφαλτοστρώσει σύντομα και την οδό αυτή, η οποία έχει μετατραπεί σε ΄΄κρανίου τόπο΄΄, μιας κι έχει να πέσει άσφαλτος επάνω της τουλάχιστον 15 χρόνια… Ξέρω ότι, η δημοτική Αρχή θα το πράξει κι ευχαριστώ εκ των προτέρων !

 

*Έγραψα και τις προάλλες για την διάνοιξη της οδού Ριζαρείου και την δημιουργία πεζοδρομίου για τους μαθητές και τους διερχόμενους στην περιοχή. Πιστεύω ο κ. Ταξίαρχος να ευαρεστηθεί και να διαθέσει γη (δύο μέτρα πλάτος επί εκατόν πενήντα μέτρα μήκος), δυτικά του στρατοπέδου Σαλαλέ και να τον ευγνωμονεί όλη η Χίος. Εξάλλου, ο προκάτοχός του (περιόδου 2004-2006), είχε συνηγορήσει για την παραχώρηση προς τον Δήμο Χίου. Διαφορετικά, είναι λάθος να επιχειρηθεί κατασκευή πεζοδρομίου με τα σημερινά γεωμετρικά δεδομένα της οδού, ως άκουσα ότι κάποιοι πρότειναν. Δύο μέτρα γης δυτικά του στρατοπέδου είναι απαραίτητα για το κοινωνικό σύνολο και άχρηστα για τη λειτουργία του στρατοπέδου, αφού τα συνορεύοντα κτίρια -άλλοτε απολύτως απαραίτητα υπηρεσιακώς- έχουν μετατραπεί σε λέσχη (ή κέντρο αναψυχής) και η διαπλάτυνση του παρακείμενου δρόμου (Ριζαρείου) θα ευνοήσει αμφοτέρους (Στρατό και τοπική κοινωνία). Αποτολμήστε το, κ.κ. Ταξίαρχε και Δήμαρχε ! Σας στηρίζουμε σ΄ αυτό !

 

*Πέρασαν 2,5 και πλέον χρόνια, αφότου εξαγγέλθηκε ότι, η τοπική Αυτοδιοίκηση της Χίου θα πράξει κάτι, ώστε να δημιουργηθεί ένας ξενώνας βραχείας διαμονής (ολίγων ημερών) στη Χίο, για την άμεση αντιμετώπιση περιστατικών αστέγων στο νησί μας. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, ουδεμία πρόοδος επήλθε. Το είχα προβλέψει και το είχα πει και τότε. Όπου ακούς εξαγγελίες δίχως μελέτες, συγκεκριμένα κτίρια, προϋπολογισμούς, κλπ., βάστα μικρό καλάθι… Γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, για τις κάμερες και για τα ΄΄like΄΄ στο ΄΄facebook΄΄… Το θέμα είναι, τι θα πεις στο τέλος στον κόσμο που τα ανακοίνωσες, διότι κάποιοι σίγουρα θα σου τα θέσουν στις εκλογές ! Εγώ, θα επαναφέρω και πάλι την πρόταση που κατέθεσα το 2019 (αλλά δεν πρόλαβα να την υλοποιήσω, ελέω αφενός της ΄΄Τσίπρειας΄΄ απλής αναλογικής και αφετέρου ένεκα του ότι με διαβουκολούσαν προεκλογικά συγκεκριμένα άτομα της τοπικής πολιτικής σκηνής…): Το κτίριο του πρώην ΄΄Κοκκάλειου΄΄ Μαιευτηρίου Χίου (ιδιοκτησίας του Νοσοκομείου Χίου) ρημάζει έρμαιο στο χρόνο. Χρησιμοποίησαν την αυλή του για πάρκινγκ, προκειμένου να έχει το Νοσοκομείο κάποια έσοδα, όμως όσον αφορά το κτίριο ΄΄αγρόν ηγόρασαν΄΄. Επί σειρά ετών ακούμε για αξιοποίησή του. Μετά την λήξη του παραχωρητηρίου προς την Ιερά Μητρόπολη Χίου, εδώ και χρόνια (κι αφού ίδρυσε μια πολύ όμορφη βιβλιοθήκη ο Μητροπολίτης στο Βροντάδο – διότι γι΄αυτό ήθελε το κτίριο του πρώην Μαιευτηρίου, συνεπώς ο λόγος της αρχικής παραχώρησης εξέλιπε), πρέπει να διατεθεί στην Αυτοδιοίκηση, ώστε να κατασκευαστεί ο προαναφερόμενος ξενώνας, μέσα από μια προγραμματική Σύμβαση Νοσοκομείου- Δήμου- Περιφέρειας. Προσωπικά, δύναμαι να βοηθήσω και να εργαστώ επάνω στο κομμάτι αυτό, εάν και εφόσον μου επιτραπεί. Θα υπενθυμίσω και πάλι ότι, ήδη υπάρχει προμελέτη, για την επισκευή του κτιρίου, επί δημοτικής Αρχής Μεννή (έτους 2005), η οποία μπορεί να επικαιροποιηθεί και να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα (πολύ χειρότερα με αυτά προ δεκαπενταετίας). Αν μη τι άλλο, θεωρώ προσβολή προς την μνήμη των δωρητών το γεγονός ότι, μέχρι σήμερα ουδόλως έχει προχωρήσει η αξιοποίηση ενός τέτοιου κτιρίου στην καρδιά της πόλης, δίπλα στο λιμάνι. Κτιρίου το οποίο δημιουργήθηκε ως προνοιακή δομή στη διάθεση του λαού της Χίου, όχι έχοντας σκοπό το καθαρό οικονομικό κέρδος ή οτιδήποτε άλλο ! Ας το δει πιο ΄΄ζεστά΄΄ και η διοίκηση του Νοσοκομείου !

 

*Αρκετά ακούστηκαν τον τελευταίο καιρό και για την αύξηση των τουριστών στη Χίο και τα νησιά μας ευρύτερα. Οι ΄΄συνήθεις ύποπτοι΄΄ κρίνουν και επικρίνουν τους ασχολούμενους με τον τουρισμό από το πληκτρολόγιο του καναπέ τους, αδιαφορώντας εάν κάποιοι δουλεύουν ενεργά προς την κατεύθυνση αυτή. Εγώ συγχαίρω τους ασχολούμενους με τον τουρισμό και ιδιαίτερα τον Φορέα Τουρισμού Χίου, που απαρτίζεται από νέα παιδιά, γεμάτα όρεξη για δουλειά και επαγγελματισμό. Δίπλα τους στέκεται και η τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ βαθμού. Εκείνο, που δεν μπορούν να καταλάβουν οι μονίμως επικρίνοντες, ιδιαίτερα όσοι μιλούν για εσωτερικό τουρισμό, είναι ότι, δεν μπορείς να υποχρεώσεις κανέναν να έλθει εδώ υπό τις υφιστάμενες συνθήκες. Βέβαια, μοχθείς και προσπαθείς. Αλλά ξεχνούν ότι, ο κόσμος έχει πληγεί οικονομικά με την γενικότερη κρίση, με τον covid αλλά και με όσα του έρχονται στο κεφάλι απανωτά (τρελά έξοδα εισιτηρίων, μαγαζιών, λογαριασμών ρεύματος, πετρελαίου θέρμανσης, βενζίνης κίνησης, κ.α.). Δηλαδή αντί να λέμε πάλι καλά, ζητάμε αφορμή να βγάλουμε τα μάτια μας…! Ά, ρε σύγχρονε νεοέλληνα, αθάνατε… ! Ποτέ δεν θα γίνουμε άνθρωποι… !!!

 

*Ειλικρινά, τις τελευταίες ημέρες μάτωσε η καρδιά μου με όσα διαδραματίζονται ένεκα του πολεμοχαρούς Πούτιν. Αυτός ο άνθρωπος θέλει να λέγεται Χριστιανός Ορθόδοξος. Είδα την Μεγάλη Εβδομάδα τους Ουκρανούς να είναι αποκλεισμένοι από τις Εκκλησίες τους, να θέλουν να τιμήσουν τα Πάθη του Χριστού και την Ανάστασή Του και να μην μπορούν λόγω του πολέμου, αλλά να προσπαθούν να καλύψουν αυτή την πνευματική τους ανάγκη αποκλεισμένοι στα υπόγεια… Κανένας δεν μπορεί να στερήσει την ανθρώπινη ψυχή από την Εκκλησία, διότι απλούστατα είναι η μάνα και τροφός της. Δίχως την Εκκλησία ο άνθρωπος πεθαίνει. Όποιος δεν μπορεί να το αντιληφθεί είναι ήδη νεκρός πνευματικά και ψυχικά κι ας βρίσκεται όσο πιο ψηλά στην κοινωνία κατά την κοσμική θεωρία. Εδώ ισχύει ο λόγος του Κυρίου <<άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς>> (Λουκ. Θ΄, 60). Ο Πούτιν εάν έχει μέσα του ίχνος Ορθοδοξίας, οφείλει να σταματήσει τον πόλεμο ΤΩΡΑ. Η δε Εκκλησία της Ρωσίας, θα έπρεπε να μην ΄΄ρίχνει λάδι στη φωτιά΄΄ αλλά να συμβάλλει στο να λήξει ο όποιος πόλεμος από όπου κι αν προέρχεται. Αλλά, δυστυχώς, το ιστορικό αποτύπωμα της εποχής μαρτυρεί περί του αντιθέτου ! Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε ότι, πάνω από τα κράτη και τα έθνη είναι ο Χριστός και η Ορθόδοξη Εκκλησία (αυτό ισχύει και για ορισμένους, εγχώριους, ΄΄υπερπατριώτες Ελληναράδες΄΄, που στο μυαλό τους τα έχουν κάνει κουβάρι…) ! Και ή δεχόμαστε όσα λέει η Αγία Γραφή και είμαστε Χριστιανοί ή δεν τα δεχόμαστε και είμαστε κάτι άλλο, πάντως όχι Χριστιανοί !

 

*Κάποιοι νομίζουν ότι, ο κόσμος ΄΄τρώει κουτόχορτο΄΄: Υπήρξε αιρετός (ο γνωστός ακατανόμαστος), ο οποίος σε δύο ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας πήγε σε 8 Εκκλησίες για να τον δουν !!! Δηλαδή και θεομπαίχτης και λαομπαίχτης !!! Μικροπολιτικάντηδες της δεκαετίας του ΄50 ! Ούστ, από εδώ … Το καλό είναι ότι, ο κόσμος του γύρισε την πλάτη όπου κι αν πήγε, αλλά –βέβαια–εκείνος πλέει σε πελάγη ευτυχίας …!!! Ευχόμαστε να μην του την γυρίσει και ο Θεός, λόγω της υποκρισίας που επιδεικνύει έναντί Του !!!

 

*Πριν από μια εβδομάδα έγραψα για την ανάγκη αδελφοποίησης των Δήμων Χίου και ηρωικής πόλεως του Μεσολογγίου. Μόλις έμαθα ότι, ήδη το όλο εγχείρημα προχωρά, μάλιστα με παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Μάρκου ο οποίος έφερε σε επαφή τους δύο Δημάρχους. Εύγε και πάλιν εύγε ! Αναμένομεν !

 

*Ο χώρος και ο χρόνος μάς κατέλιπαν, συνεπώς περατώνουμε εδώ τον λόγο μας, ευελπιστώντας να τα πούμε και πάλι σε λίγες ημέρες ! Χαίρετε εν Κυρίω Αναστάντι ! Όποιος πιστεύει στην Ανάσταση του Χριστού δεν φοβάται τον θάνατο ! <<Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος>> (Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Ο Αναστάς Κύριος να φωτίζει και ελεήσει όλους μας !-

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 

Μεγ. Σάββατο  &  Κυριακή  του  Πάσχα:  Η  ΕΙΣ  ΑΔΟΥ  ΚΑΘΟΔΟΣ  ΚΑΙ  Η  ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ  ΚΥΡΙΟΥ

ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ;

Του  Γεωργίου  Φωτ.  Παπαδόπουλου- Μaster Ορθόδοξης θεολογίας

Πηγή : https://www.messinialive.gr

          Με  τη  βοήθεια  του  Θεού,  προσπαθούμε  να  εξηγήσουμε  στον  κόσμο,  με  απλό  και  κατανοητό  τρόπο,  ορισμένες  από  τις  μεγάλες  αλήθειες  της  πίστεώς  μας. 

Τις  Άγιες  αυτές  ημέρες  (Μεγ.  Σάββατο  &  Κυριακή  του  Πάσχα)  η  Εκκλησία  μας  τιμά  την  θεόσωμο  ταφή,  την  εις  Άδου  κάθοδον  και  την  Ανάσταση  εκ  νεκρών  του  Κυρίου  ημών  Ιησού  Χριστού.  Όσον  αφορά  την  εις  Άδου  κάθοδον  οφείλουμε  να  γνωρίζουμε  ότι,  ο  Κύριος  κήρυξε  σε,  κατά  σάρκα,  ζωντανούς  και  νεκρούς.  Κήρυξε  στη  γη  αλλά  κήρυξε  και  στον  Άδη,  τον  κατεξοχήν  χώρο  των  νεκρών,  όπου  βρίσκονται  οι  ψυχές.  Μάλιστα,  για  να  κηρύξει  στους  ζωντανούς  (στη  γη)  χρειάστηκαν  τρία  χρόνια,  ενώ  στους  νεκρούς  μόλις  τρεις  ημέρες  (από  το  απόγευμα  της  Μεγάλης  Παρασκευής  μέχρι  τα  ξημερώματα  της  Κυριακής  του  Πάσχα).  Ο  Κύριος,  ως  Θεός  και  ζώντων  και  νεκρών,  κήρυξε  το  μέγα  μήνυμα  της  Σωτηρίας  και  της  Ανάστασης  σε  ζωντανούς  και  νεκρούς. 

          Μελετώντας,  πρωτίστως  την  Αγία  Γραφή,  τους  Πατέρες  της  Εκκλησίας  μας,  αλλά  και  τις  ερμηνείες  θεολόγων  που  έχουν  εντρυφήσει γύρω  από  τα  πνευματικά  και  θρησκευτικά  ζητήματα,  θα  προσπαθήσουμε  να  κατατοπίσουμε  τον  λαό  για  ένα  ζήτημα  που  τον  απασχολεί  εδώ  και  αιώνες,  χιλιετίες,  και  που  αποτελεί  ένα  πάγιο  ερώτημα  του  σύγχρονου  ανθρώπου:  Που  πηγαίνουν  οι  ψυχές  των  ανθρώπων  μετά  (σαρκικό)  θάνατον;  Θα  πούμε  δυο  λόγια  για  ένα  θέμα  που  έχουμε  μελετήσει  επισταμένως  εδώ  και  χρόνια.

          Για  να  έχει  νόημα  η  όποια  κουβέντα  (είτε  δια  προφορικού,  είτε  γραπτού  λόγου)  πρέπει  να  ξεκινήσουμε  λέγοντας  ότι,  ακράδαντη  πεποίθησή  μας  είναι  ότι,  ο  άνθρωπος  είναι  σώμα  και  ψυχή.  Το  σώμα  ζει  ορισμένες  δεκαετίες  (ή  και  λιγότερο)  επί  της  γης,  ενώ  η  ψυχή  έχει  αρχή  (<<άμα  σύλληψις  άμα  άνθρωπος>> - Ι. Χρυσόστομος),  από  τη  στιγμή  της  δημιουργίας-συλλήψεως  του  εμβρύου  στη  μήτρα  της  μητέρας  του - θεία  χάριτι - αλλά  δεν  έχει  τέλος.  Είναι,  λοιπόν,  η  ψυχή  αθάνατη.  Τούτο  αποδεικνύεται  από  χιλιάδες  (ναι  χιλιάδες)  χωρία  της  Αγίας  Γραφής  (Παλαιάς  και  Καινής  Διαθήκης),  τα  οποία  δεν  είναι  του  παρόντος  να  παρουσιάσουμε,  διότι  θα  χρειαστούμε  σειρά  άρθρων  για  να  το  καταστήσουμε  σαφές  στον  κόσμο,  ιδιαίτερα  δε  στους  άπιστους,  υλιστές, μαρξιστές,  χιλιαστές- ψευδομάρτυρες  του  Ιεχωβά,  κ.α.  Είναι,  λοιπόν,  το  σώμα  φθαρτό- πρόσκαιρο,  αλλά  η  ψυχή  αθάνατη.

          Καταρχήν,  πρέπει  να  πούμε  ότι,  στην  αντίληψη  του  κόσμου  επικρατεί  μια  εσφαλμένη  άποψη. Μια  άποψη  την  οποία  έχουν - εν  πολλοίς - υιοθετήσει,  ακόμη  και  κληρικοί  αλλά  και  άνθρωποι  με  περγαμηνές  και  πανεπιστημιακούς  τίτλους,  οι  οποίοι  είτε  λόγω  άγνοιας  είτε  λόγω  παρανόησης,  διακηρύττουν  ότι,  μετά  τον  θάνατο,  την  κάθοδο  στον  Άδη  και  την  Ανάσταση  του  Χριστού,  όσες  ψυχές  των  ανθρώπων  ήταν  στον  Άδη,  έφυγαν  από  εκεί  και  πορεύθηκαν  στον  ουρανό.  Ακόμη,  θεωρούν  ότι,  οι  ευσεβείς  ψυχές  όσων  πεθαίνουν  μετά  την  Ανάσταση  του  Χριστού  δεν  κατεβαίνουν  στον  Άδη  αλλά  ανεβαίνουν  στον  ουρανό.  Τούτο  το  έχουν  ενστερνιστεί  λαμβάνοντας  υπόψη  τους  ιερά  κείμενα  στα  οποία  δεν  έχουν  προσδώσει  την  αρμόζουσα  ερμηνεία,  ούτε  τα  έχουν  συσχετίσει  με  τον  υπόλοιπο  θεόπνευστο  λόγο  της  Αγίας  Γραφής.  Για  παράδειγμα,  αναφέρει  ο  ψαλμωδός  το  Μεγ.  Σάββατο  <<Σήμερον  ο  Άδης  στένων  βοά,  κατεπόθη  μου  το  κράτος… ώνπερ  εβασίλευον  εστέρημαι. Και  ούς  κατέπιον  ισχύσας,  πάντας  εξήμεσα.  Εκένωσε  τους  τάφους  ο  σταυρωθείς,  ουκ  ισχύει  του  θανάτου  το  κράτος>>. Επίσης,  την  Κυριακή  του  Πάσχα  αναφέρει  ο  ψαλμωδός  <<Θανάτου  εορτάζομεν  νέκρωσιν,  άδου  την  καθαίρεσιν,  άλλης  βιοτής,  της  αιωνίου,  απαρχήν>>.  Αλλά  και  ο  Αγ.  Ιωάννης  ο  Χρυσόστομος,  στον  γνωστό,  περίφημο,  Κατηχητήριο  λόγο  του,  που  αναγιγνώσκεται  κατά  το  πέρας  της  Θείας  Λειτουργίας  του  Πάσχα,  επισημαίνει,  μεταξύ  άλλων  <<Μηδείς  φοβείσθω  θάνατον,  ηλευθέρωσεν  γάρ  ημάς  ο  του  Σωτήρος  θάνατος.  Έσβεσεν  αυτόν,  υπ΄ αυτού  κατεχόμενος.  Εσκύλευσεν  τον  άδην  ο  κατελθών  εις  τον  άδην.  Επίκρανεν  αυτόν,  γευσάμενος  της  σαρκός  αυτού.  Και  τούτο  προλαβών  ο  Ησαίας,  εβόησεν  Ο  άδης,  φησίν,  επικράνθη,  συναντήσας  σοι  κάτω.  Επικράνθη  και  γαρ  κατηργήθη.  Επικράνθη  και  γάρ  ενεπαίχθη.  Επικράνθη  και  γάρ  ενεκρώθη.  Επικράνθη  και  γάρ  καθηρέθη… Που  σου,  θάνατε,  το  κέντρον;  Που  σου,  άδη,  το  νίκος;>>.

          Όντως,  ο  Κύριος,  με  τη  Σταύρωση  και  την  Ανάστασή  Του  κατετρόπωσε  και  κατήργησε  τον  θάνατο  και  τον  Άδη.  Αλλά  τούτο  το  γεγονός  θα  συμβεί  στην  πληρότητά  του  (δηλαδή  τελείως),  για  τον  άνθρωπο  (δηλαδή  το  ανθρώπινο  γένος),  κατά  την  Δευτέρα  Παρουσία  του  Κυρίου  και  εφεξής.  Μέχρι  τότε  υπάρχει  θάνατος  για  τα  σώματα  και  υπάρχει  ο  Άδης  όπου  δέχεται  τις  ψυχές  των  κεκοιμημένων  (γι΄ αυτό  ονομάζονται  και  κεκοιμημένοι- όχι  νεκροί- διότι  κατά  τη  Δευτέρα  Παρουσία  οι  νεκροί  που  κοιμούνται  θα  ξυπνήσουν  και  θα  εγερθούν,  θα  αναστηθούν,  με  σώμα  ένδοξο,  σώμα  αφθαρσίας).  Τότε  θα  καταργηθεί  ουσιαστικά  η  ύπαρξη  του  Άδη  και  δεν  θα  υπάρχει  πλέον  θάνατος  για  τα  σώματα  (υπό  την  σημερινή,  φθαρτή  τους  έννοια)  διότι  θα  μετατραπούν  σε  άφθαρτα,  ανεξίτηλα,  αιώνια.

          Ο  Απόστολος  Παύλος  στην  Α΄ προς  Κορινθίους  Επιστολή  του,  Κεφ.  ΙΕ΄,  στ.  26  δίδει  σαφή  ερμηνεία  του  γεγονότος  αυτού  που  θα  συμβεί  οπωσδήποτε  (όσο  βέβαιο  είναι  ότι  εμείς  σήμερα  αναπνέουμε  οξυγόνο  για  να  ζήσουμε,  τόσο  βέβαιο  είναι  ότι  θα  γίνει  και  ανάσταση  των  νεκρών  κατά  την  Δευτέρα  Παρουσία).  Ας  μην  πιστεύουν  οι  άπιστοι,  ας  ανοίξουν  την  Αγία  Γραφή  να  δουν  αναρίθμητα  χωρία  που  μιλούν  για  ανάσταση  νεκρών,  Δευτέρα  Παρουσία  και  αιώνια  ζωή.  Τότε,  λοιπόν,  κατά  την  Δευτέρα  Παρουσία  θα  καταργηθεί  ο  σωματικός  θάνατος,  θα  καταργηθεί  και  ο  Άδης.  Τι  θα  υπάρχει,  πλέον,  αντί  αυτών;  Παράδεισος  και  Κόλαση.  Μάλιστα.  Ανοίξτε  το  κατά  Ματθαίον  Ευαγγέλιο  να  διαβάσετε  την  περικοπή  της  Κρίσεως  (Δευτέρας  Παρουσίας),  στο  Κεφ.  ΚΕ΄ (25^ο).  Αλλά  και  το  Κεφ.  Ε΄ (5^ο)  του  κατά  Ιωάννην  Ευαγγελίου.  Οι  ψυχές  θα  φύγουν  από  τον  Άδη.  Στον  Άδη  βρίσκονται  όλες  οι  ψυχές,  καλές  και  κακές,  πιστές  και  άπιστες,  αγαθές  και  φθονερές.  Και,  μετά  την  τελική  κρίση,  θα  πορευθούν  οι  μεν  καλές  στον  παράδεισο,  οι  δε  κακές  στην  κόλαση  (όπου  κόλαση  και  παράδεισος,  καλός  και  κακός  αντίστοιχα  τρόπος βίωσης –ζωής – της  ψυχής  από  την  Δευτέρα  Παρουσία  και  μετά. Ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι τρόπος ζωής, όχι τόπος με γεωγραφικά χαρακτηριστικά).  Τα  λέω  με  όσο  το  δυνατόν  απλό  τρόπο  ώστε  να  γίνονται  τα  γραφόμενά  μου  κατανοητά  και  από  τους  πλέον  αδυνάμους. 

          Έτσι,  υπάρχει,  σώμα  και  ψυχή.  Το  σώμα  λιώνει  στον  τάφο,  η  ψυχή  (είτε καλή είτε κακή) πάει  στον  Άδη. Εκεί  προγεύεται  της  κατάστασης  στην  οποία  πρόκειται  να  περιέλθει  μετά  την  τελική  κρίση  (κατά  την  Δευτέρα  Παρουσία).  Υπάρχει  και  ανάσταση  νεκρών  και  τελική  κρίση.  Τότε  θα  καταργηθεί  το  φθαρτό  σώμα  του  ανθρώπου  που  πεθαίνει  (αποσυντίθεται  στον  τάφο)  και  θα  αντικατασταθεί  με  άφθαρτο.  Τότε  θα  καταργηθεί  και  ο  Άδης,  οι  δε  ψυχές  που  βρίσκονται σ΄ αυτόν  σήμερα  θα  μεταφερθούν  αντίστοιχα  στον  παράδεισο  και  την  κόλαση,  δηλαδή  τις  καταστάσεις  εκείνες  αφενός  της  αγαλλίασης  και  αφετέρου  της  αποξένωσης  όπου  και  θα  ζουν,  πλέον,  σ΄ αυτές  στο  διηνεκές. {Άλλο  ένα  σημείο  που  λησμονούν  οι  κήρυκες  να  τονίσουν  στον  λαό  είναι  η  τιμωρία.  Μα,  ο  Θεός  δεν  τιμωρεί,  λένε.  Ασφαλώς.  Ο  Θεός  δεν  τιμωρεί,  ο  άνθρωπος  αυτοτιμωρείται.  Ό  Θεός  αποδίδει  το  δίκαιο.  <<Εμοί  εκδίκησις,  εγω  αποδώσω  λέγει  Κύριος>> (παράβαλε  Ρωμ. ΙΔ΄, 3).  <<Εγώ  θα  αποδώσω  δικαιοσύνη,  λέει  Κύριος  ο  Θεός>>.  Όταν  εσύ  κάνεις  κάτι  παρά  τον  νόμο  και  πας  στο  δικαστήριο  και  τιμωρηθείς,  θα  φταίει  ο  δικαστής  που  εφαρμόζει  τον  νόμο  ή  εσύ  που  παρανόμησες;  Ας  μην  μπερδεύουν, λοιπόν,  οι  άπιστοι  τα  περί  της  δικαιοσύνης  του  Θεού  με  την  τιμωρία.  Ναι,  ναι,  ναι,  το  λέω  και  το  ξαναλέω  χίλιες  φορές  για  να  γίνει  κατανοητό,  υπάρχει  τιμωρία,  ας  το  ξέρουν  καλά. Υπάρχει τιμωρία με την έννοια της αποξένωσης και της αποστέρησης της αγάπης. Αλλά  υπάρχει  και  μετάνοια  που  διαγράφει  την  επερχόμενη ποινή.  Υπάρχει  και  το  Μυστήριο  της  Ιεράς  Εξομολογήσεως,  το  νέο  βάπτισμα,  το  λουτρό  της  αναγέννησης  και  του  καθαρισμού  από  την  αμαρτία.  Και  τούτο  γίνεται  μόνο  εδώ,  πριν  κλείσουμε  τα  μάτια  μας.  Μετά,  πλέον,  δεν  υπάρχει  μετάνοια  και  να  θέλεις. <<εν τω Άδη ουκ έστιν μετάνοια>> (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος).  Όποιος  καταλαβαίνει,  κατάλαβε !}.    

          Συνεχίζοντας  λέμε  ότι,  το  Μεγάλο  Σάββατο  ο  Κύριος  βρισκόταν  στην  εξής  κατάσταση:  Η  ψυχή  Του  δεν  έμεινε  στον  Άδη,  αλλά  έφυγε  από  τον  Άδη  (μετά  το  κήρυγμά  Του)  και  επανήλθε  στον  τάφο,  και  έτσι  ο  Χριστός  αναστήθηκε,  και  την  ημέρα  της  Αναλήψεως  ανέβηκε  στον  ουρανό  και  κάθησε  στα  δεξιά  του  Θεού.  Με  σώμα  και  ψυχή.  Χαρακτηριστικά,  προς  επιβεβαίωση  τούτων,  μπορεί  κάποιος  να  ανατρέξει  στο  βιβλίο  των  Πράξεων  των  Αποστόλων  (Κεφ.  Β΄, στ.  27 & 31-34  αλλά  και  ΙΓ΄,  34-37).  Εκεί  γίνεται  σαφής  μνεία  περί  του  θανάτου  και  της  ταφής  του  Δαυίδ,  όπου  επισημαίνεται  ότι,  η  ψυχή  του  Δαυίδ  δεν  έφυγε  από  τον  Άδη  και  δεν  ενώθηκε  με  το  σώμα  του  στον  τάφο,  κι  έτσι  ο  Δαυίδ  δεν  αναστήθηκε  και  δεν  πήγε  στον  ουρανό.  Κατά  παρόμοιο  τρόπο,  αφού  η  ψυχή  του  Δαυίδ,  που  ήταν  ευσεβής,  δεν  πήγε  στον  ουρανό,  μετά  την  Ανάσταση  του  Χριστού,  αλλά  παρέμεινε  στον  Άδη,  έτσι  και  των  άλλων  ευσεβών  οι  ψυχές  παρέμειναν  εκεί  και  μετά  την  Ανάσταση  του  Χριστού,  με  τη  διαφορά  ότι,  πλέον,  όσοι  επίστευσαν  στον  Κύριο  και  Τον  αποδέχθηκαν  γεύονται  ήδη  (προγεύονται  όπως  προαναφέραμε  έν  τινι  μέτρω,  δυνάμει  και  χάριτι  Κυρίου  Αναστάντος)  της  τρυφής  (χαράς,  ευτυχίας  και  μακαριότητας)  των  δικαίων,  οι  δε  απιστήσαντες  (μη  πιστεύσαντες  και  μη  αποδεχθέντες  τον  Κύριο)  ομοίως  τα  δεινά.

          Στην  προς  Φιλιππησίους  επιστολή  του (Κεφ. Β΄,  στ. 7-11),  ο  Απόστολος  Παύλος  αναφέρει  για  τον  Χριστό: <<Εκένωσεν  εαυτόν  μορφήν  δούλου  λαβών>>  και  <<εταπείνωσεν  εαυτόν  γενόμενος  υπήκοος  μέχρι  θανάτου,  θανάτου  δε  σταυρού.  Διό  και  ο  Θεός  αυτόν  υπερύψωσε  και  εχαρίσατο  αυτώ  όνομα  το  υπερ  παν  όνομα,  ίνα  εν  τω  ονόματι  Ιησού  παν  γόνυ  κάμψη  επουρανίων  και  επιγείων  και  καταχθονίων,  και  πάσα  γλώσσα  εξομολογήσηται>>.  Μετά,  δηλαδή,  την  κένωση  (ταπείνωση)  του  Ιησού,  μέχρι  σταυρικού  θανάτου,  ο  Θεός  δια  της  αναστάσεως,  της  αναλήψεως  και  της  εκ  δεξιών  καθέδρας,  ύψωσε  και  δόξασε  τον  Ιησού  στον  υπέρτατο  βαθμό,  ώστε  στο  όνομα  του  Ιησού  να  κάμψη  προσκυνηματικά  και  λατρευτικά  κάθε  γόνυ,  των  αγγέλων  στον  ουρανό,  των  ανθρώπων  στη  γη  και  των  ψυχών  κάτω  στον  Άδη.  Και  κάθε  γλώσσα,  αγγελική  και  ανθρώπινη,  να  δοξολογήσει.  Στο  σημείο  αυτό,  δίδεται  η  απάντηση  στην  λανθασμένη  ερμηνεία  πολλών  ότι  με  τη  φράση  <<των  καταχθονίων>>  εννοεί  ο  Απόστολος  τους  δαίμονες. Οι  δαίμονες  δεν  προσκυνούν  και  δεν  δοξολογούν  τον  Θεό.  Γνωρίζουν  και  αναγνωρίζουν  την  παντοδυναμία  και  παντοκυριαρχία  Του,  όμως  δεν  Τον  δοξολογούν  ούτε  Τον  προσκυνούν.  Ο  Απόστολος  εδώ  θεωρεί  με  τη  φράση  <<καταχθονίων>>  τις  ψυχές  που  βρίσκονται  στον  Άδη.  Είναι  ένα  από  τα  λεπτά  σημεία  που  οι  πιστοί  πρέπει  να  γνωρίζουν,  ώστε  να  μην  πέφτουν  σε  σφάλμα.  Συμπερασματικά  των  ανωτέρω,  εξάγεται  ότι,  αφού  με  τη  φράση  <<καταχθονίων>>,  ο  Απόστολος  Παύλος  εννοεί  ψυχές  στον  Άδη,  που  λατρεύουν  τον  Χριστό,  άρα  εξακολουθεί  ο  Άδης  να  υφίσταται  ως  χώρος  όλων  των  ψυχών  και  μετά  την  εις  Άδου  κάθοδον  και  την  Ανάσταση  του  Χριστού.

Μπορεί, βεβαίως, να μην έχει την έννοια του Άδη στην προ της Αναστάσεως του Κυρίου περίοδο, όμως υφίσταται ως χώρος παραμονής των ψυχών, δικαίων και αδίκων, μετανοησάντων και μη εν ζωή- ανθρώπων που εξεδήμησαν εκ του προσκαίρου βίου και προγεύονται της μελλούσης κρίσεως. Αυτός είναι και ο λόγος που επιτελούνται τα ιερά μνημόσυνα. Δίδουν προσωρινή αναψυχή και ανακούφιση στις ψυχές και με την μεσιτεία των ζώντων παρακαλείται ο Πανάγαθος Θεός να γίνει ίλεως και να δώσει ανάπαυση σε αυτές. Τα μνημόσυνα ωφελούν και τις ψυχές των κεκοιμημένων, αλλά και τους ζώντες εν γη. Είναι πράξη προσευχής, ελεημοσύνης και ικεσίας προς τον Θεό και υποδηλώνουν μέριμνα υπέρ των ψυχών.

          Θα  περατώσω  τούτη  την  αναφορά  με  μια  φράση  από  την  Αποκάλυψη  του  Ευαγγελιστή  Ιωάννη,  το  τελευταίο  και  πλέον  προφητικό  βιβλίο  της  Καινής  Διαθήκης  και  ολόκληρης  της  Αγίας  Γραφής.  Στο  Κεφ.  Κ΄,  στ. 13-14,  γράφει  τι  θα  συμβεί  στο  θάνατο  και  στον  Άδη  την  ημέρα  της  Δευτέρας  Παρουσίας: <<Και  έδωκεν  η  θάλασσα  τους  νεκρούς  τους  εν  αυτή, και  ο  θάνατος  και  ο  άδης  έδωκαν  τους  νεκρούς  τους  εν  αυτοίς,  και  εκρίθησαν  έκαστος  κατά  τα  έργα  αυτών.  Και  ο  θάνατος  και  ο  άδης  εβλήθησαν  εις  την  λίμνην  του  πυρός,  ούτος  ο  θάνατος  ο  δεύτερος  εστιν>>.  Εδώ,  είναι  πασιφανές  ότι,  και  ο  θάνατος  και  ο  Άδης  με  μορφή  προσώπου  (δηλαδή  προσωποποιούμενοι,  όπως  γίνεται  με  μια  σειρά  φαινομένων,  καταστάσεων  και  γεγονότων  στην  θεόπνευστη,  Αγία  Γραφή, ώστε  να  μπορούν  να  είναι –οι  καταστάσεις  αυτές – αντιληπτές  από  τον  άνθρωπο)  υπάρχουν  και  θα  δώσουν  τους  νεκρούς  τους  (εννοεί  προς  κρίση,  για  να  κριθούν  από  τον  δικαιοκριτή  Κύριο  κατά  την  Δευτέρα  Παρουσία  Του).  Και  τότε  ο  θάνατος  και  ο  Άδης  (όπως  προσωποποιούνται)  θα  ριφθούν  στη  λίμνη  της  φωτιάς  (να  οι  καταστάσεις  της  αποκατάστασης  και  απόδοσης  του  δικαίου  και  της  τιμωρίας  που  λέγαμε  πριν  και  που  αμφισβητούν  οι  άπιστοι.  Αυτά  τα  λόγια  δεν  είναι  δικά  μας,  είναι  της  Αγίας  Γραφής),  θα  παύσουν  να  ισχύουν,  θα  καταργηθούν  ολοσχερώς. 

          Εν  κατακλείδι,  παραθέτω,  για  το  προβαλλόμενο  ζήτημα,  μια  παράγραφο  από  κείμενο,  ενός  μεγάλου  θεολόγου  και  φιλολόγου  των  ημερών  μας,  του  κ.  Νικολάου  Ιω.  Σωτηροπούλου,  αγωνιστή  της  Ορθοδοξίας  και  άψογου  ερμηνευτή  των  δυσκολοτέρων  χωρίων  της  Αγίας  Γραφής: <<Μέχρι  τη  Δευτέρα  Παρουσία  λοιπόν  και  την  κοινή  ανάσταση  των  νεκρών  ο  θάνατος,  ο  οποίος  θανατώνει  τα  σώματα,  και  ο  Άδης,  ο  οποίος  δέχεται  τις  ψυχές  των  νεκρών,  θα  ισχύουν.  Αλλά,  βεβαίως,  στον  Άδη  δεν  βρίσκονται  όλοι  στην  αυτή  κατάσταση.  Μετά  τον  θάνατο  γίνεται  μερική  κρίση.  Και  οι  μεν  ασεβείς  πηγαίνουν  σε  δυσάρεστη  κατάσταση,  οι  δε  ευσεβείς  σε  ευχάριστη  κατάσταση.  Δυσάρεστη  κατάσταση  μερικώς,  όχι  πλήρως, και  ευχάριστη  κατάσταση  επίσης  μερικώς,  όχι  πλήρως.  Μέχρι  τη  Δευτέρα  Παρουσία  και  την  τελική  κρίση  οι  ασεβείς  προγεύονται  την  κόλαση,  και  οι  ευσεβείς  προγεύονται  τον  παράδεισο.  Κατά  τα  έργα  τους  πλήρως  θα  κολάζονται  οι  κακοί  και  πλήρως  θα  έχουν  την  απόλαυση  του  παραδείσου  οι  καλοί  μετά  την  τελική  κρίση>> (Περιοδικό  <<Ο  ΣΤΑΥΡΟΣ>>,  (Αριθμ. Τεύχους  589, Μάιος  2013).

          Ας  ληφθούν,  όλα  τούτα,  σοβαρότατα  υπόψη,  από  όλους  τους  χριστιανούς  (αλλά  και  μη),  ώστε  να  κατανοήσουν  το  μέγεθος  του  γεγονότος  της  Αναστάσεως  του  Κυρίου  και  Θεού  μας,  που  οδήγησε  το  ανθρώπινο  γένος  στη  σωτηρία,  γνωρίζοντας  που  και  πως  βρίσκονται  οι  ψυχές  των  ανθρώπων  πριν  και  μετά  την  Ανάσταση  Του,  αλλά  και  που  και  πως  θα  βρεθούν  κατά  τον  χρόνο  της  Δευτέρας  Παρουσίας  Του  και  εφεξής.

          Εμείς έχουμε θάρρος καθότι, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !-

 

 

 

    Γεώργιος  Φωτ.  Παπαδόπουλος

Κήρυκας  του  Θείου  Λόγου – Μaster Ορθόδοξης θεολογίας