ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ

                               Διά χειρός Νίκου Γιαλούρη 

Αλλοίμονο ο λαιμός μας βρίσκεται ακριβώς,

ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα ...

και τα χέρια μας δεμένα πισθάγκωνα ...

 

Η ζωή μας γέμισε ψυχαναγκασμό…

 πάνω από τα όρια ....

 

Χωριστήκαμε άθελα μας …………

 

ΣΤΟΥΣ  ΘΕΑΤΕΣ .. ΚΑΙ … ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΟΜΑΧΟΥΣ....

 

Οι ΘΕΑΤΕΣ ….

μάθαμε αγόγγυστα να λέμε μόνο ψέματα στον εαυτό μας ...........

Κι οι ΜΟΝΟΜΑΧΟΙ……

να αδελφο-σκοτωνόμαστε για μια μέρα, μια βδομάδα, έστω ένα μήνα παραπάνω ζωή, στις φυλακές των θηριοτροφείων ..................

                                                                      Υπάρχουνε κι αυτοί…….

που στις πλάτες τους κουβαλούν αγόγγυστα,

το αγνό χαμόγελο του κόσμου και τής ζωής ..........

 

ΓΙΑΥΤΟΥΣ …. οι κρυμμένοι παντού ελεύθεροι σκοπευτές ,

τους σκοτώνουν πάντα έξω απ’ τις αρένες .................

 

Είναι κι οι δικαστές….

που δικάζουν και συχνά καταδικάζουν…….

με γενικές συνελεύσεις σε ΣΤΑΥΡΩΣΗ ..

τα άδολα μάτια,  αυτών που γελούν ΑΥΘΌΡΜΗΤΑ

 

ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ  δυστυχώς  είμαστε οι πιο πολλοί …..

και κάποιοι  από εμάς κατά καιρούς  επιλεγόμαστε  για μονομάχοι

 

Ελεύθερη μετάφραση - διατύπωση από το χθες και το σήμερα

 

 

 

Μανώλης Φύσσας

 Μ. Φύσσας 31/1/2021