ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

 

(Νο 25/27-11-2020)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

 

          *Εδώ και αρκετές εβδομάδες διαβάζουμε σε τοπική, ειδησεογραφική, ιστοσελίδα του διαδικτύου (μάλιστα με ικανή επισκεψιμότητα αναγνωστών), για τα έργα και τις ημέρες του Υπουργού Μετανάστευσης και Βουλευτή Χίου κ. Μηταράκη και -ομολογουμένως- εκπλησσόμαστε με όσα αναγράφονται σ΄αυτή. Η αλήθεια είναι ότι, ο κ. Μηταράκης έχει ανοίξει πολλά μέτωπα με την τοπική μας κοινωνία, κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως πολιτικό πρόσωπο του νομού μας. Μόλις μέσα σε ένα χρόνο, ξεκίνησε με τα ΜΑΤ στο Βροντάδο και τα Μεστά, ήλθε σε αντιπαράθεση με δικηγόρους, κατόπιν με Ιατρούς, με μεμονωμένα πρώην φιλικά προσκείμενα στον ίδιο στελέχη της Χίου, με ομοϊδεάτες (νυν αλλά και πρώην) αιρετούς, κ.α. Νομίζω ότι, δεν έχει -πλέον- τον ΄΄αέρα΄΄ του βουλευτή, που είχε πριν 1,5 – 2 χρόνια και αυτό, βέβαια, προοιωνίζει την πορεία του… Ενώ, Υπουργός ων, θα περιμέναμε το αντίθετο…

          Στην ιστοσελίδα αυτή, λοιπόν, διαβάσαμε ότι, προέβη σε ανάθεση συμβουλευτικών υπηρεσιών σε εταιρία έναντι του ποσού των 6,2 εκατομμυρίων Ευρώ. Και διερωτηθήκαμε τι είδους συμβουλευτικές υπηρεσίες είναι αυτές, τι αφορούν, ποιος θα τις πάρει, για ποια ακριβώς δουλειά και για πόσο χρονικό διάστημα. Τα εκατομμύρια Ευρώ δεν είναι…΄΄πλατανόφυλλα΄΄… ! Όσοι διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα οφείλουν να ενημερώνουν, εξηγούν και διαφωτίζουν τον λαό για το που πάει το δημόσιο χρήμα, σε ποιον, γιατί, πως και πότε.

Ακόμη δε αναμένεται εξήγηση (πάλι σύμφωνα με την ίδια ιστοσελίδα), για τη διάθεση ποσού 25.000 Ευρώ αναφορικά με την τοποθέτηση καλλιτεχνικών πινάκων στο Υπουργείο Μετανάστευσης. Καλά, 25.000 Ευρώ κόστισε η τοποθέτηση καλλιτεχνικών πινάκων; Τι πίνακες ήσαν αυτοί και που τοποθετήθηκαν; Και εάν κόστισε 25.000 Ευρώ η τοποθέτησή τους, πόσο κόστισε η προμήθειά τους; Μήπως και η αντιπολίτευση ΄΄κοιμάται τον ύπνο του δικαίου΄΄ κι ενώ αυτά όλα έπρεπε να τα φέρνει στη δημοσιότητα ασχολείται με δευτερεύοντα; Απλά διερωτώμαι και ρωτώ !

 

*Το κέντρο της πόλης μας -και όχι μόνο- το τελευταίο διάστημα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ΄΄λακουβότοπο΄΄ εξ αιτίας της τοποθέτησης οπτικών ινών από συγκεκριμένη εταιρία. Δεν έχουμε τίποτε με την εταιρία, εξάλλου η νομοθεσία προβλέπει στα δημοτικά συμβούλια των Δήμων της χώρας να επιτρέπουν τη διέλευση τέτοιων καλωδίων για την εξυπηρέτηση των πολιτών και την αναβάθμιση των ηλεκτρονικών και τηλεφωνικών σημάτων. Όμως, με μια λεπτομέρεια. Δίνει στα δημοτικά συμβούλια την δυνατότητα και τις προϋποθέσεις που θα τεθούν για την αποκατάσταση του οδοστρώματος, ιδιαίτερα όταν αφορά την εσωτερική οδοποιία της πόλης, καθώς και το διάστημα εκτέλεσης των εργασιών.

Έτσι, από παλιά υπήρχε μια ΄΄ασφαλιστική δικλείδα΄΄ του Δήμου προς τους εργολάβους που έθετε δυο προϋποθέσεις: α) Την κατάθεση εγγυητικής επιστολής προς τον Δήμο η οποία θα επεστρέφετο στον εργολάβο μόνο εφόσον το οδόστρωμα αποκαθίστατο πλήρως μετά το πέρας του έργου και β) Την απαραίτητη προϋπόθεση ότι, εάν οι τομές γίνονταν έπειτα από πρόσφατη πλήρη οδόστρωση των δρόμων με άσφαλτο, θα υποχρεώνονταν οι εργολάβοι να οδοστρώσουν τον δρόμο καθόλο το πλάτος τους και όχι μόνο σε αυτό της τομής. 

Δυστυχώς, σήμερα, μετά λύπης μας βλέπουμε ότι, πρόσφατα στρωμένοι με άσφαλτο δρόμοι ξανασκάφτηκαν τόσο σε σημεία εντός της πόλεως όσο και του επαρχιακού δικτύου. Λυπηρότατο. Φαίνεται κάποιοι δεν σχεδιάζουν σωστά και δεν θέλουν να αναλάβουν και το πολιτικό κόστος βάζοντας αυστηρότερους όρους.

 

*Το διάβασα και νόμιζα ότι διαβάζω ανέκδοτο…! Κάποιοι μελετούν την τοποθέτηση μεταλλικής ή πλαστικής (Plexiglas) κατασκευής στον κεντρικό δρόμο (παρά θιν΄αλός) έναντι του Τάγματος Δεσπότη στα Λιβάδια- Καστέλο, προκειμένου να αναχαιτίσουν τα χειμερινά φουρτουνιασμένα κύματα της θάλασσας, που βγαίνουν στη στεριά. Ειδικά τώρα που έχουν τοποθετηθεί φωτεινοί σηματοδότες στο συγκεκριμένο σημείο. Βέβαια, θα έπρεπε να προβλεφθεί αυτό πριν τοποθετηθούν οι σηματοδότες, αλλά λέμε τώρα… Στην Ελλάδα ζούμε, πολλά ζητάμε… !!! Τι άλλο θα ακούσουμε …!!!

Γιατί δεν παραδειγματίζονται από το παραθαλάσσιο μέτωπο του Βροντάδου, από τους Τρεις Μύλους μέχρι τον Όρμο Λω, που ήταν στην ίδια κατάσταση και το έφτιαξε ο Μάρκος Μεννής, όταν ήταν Δήμαρχος Βροντάδου, τη δεκαετία του 1980; Τόσο μυαλό θέλει; Το κύμα ΄΄πιάνεται΄΄ μέσα στη θάλασσα, όχι στη στεριά. Υπάρχουν ειδικά ΄΄μπλόκια΄΄ που τοποθετούνται 50-100 μέτρα μέσα στη θάλασσα και ανακόπτουν το ύψος και τη δύναμη του κύματος εντός θαλάσσης, ώστε το κύμα που φτάνει στην ακτή να είναι πολύ αδύναμο και να μην αλλοιώνει την εικόνα της υφιστάμενης ακτής. Όσο για τα περί αδειοδότησης αυτού που προτείνω, σίγουρα θα χρειαστεί λιγότερο χρόνο από το να αδειοδοτηθεί μια κατασκευή επί της ακτής…! Δεν νομίζω το Λιμενικό Σώμα- Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας να φέρει αντίρρηση. Με συνεννόηση όλα λύνονται !

 

*Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για την μείωση των ανταποδοτικών τελών του Δήμου Χίου. Η αλήθεια είναι ότι, η πρόταση του 65% των εκλεγμένων εκπροσώπων των Χιωτών στο Δημοτικό Συμβούλιο (4 παρατάξεις μειοψηφίας) με βρίσκει σύμφωνο. Τα ανταποδοτικά τέλη βαρύνουν τη τσέπη του δημότη και πρέπει να επιστρέφονται στον ίδιο με τη μορφή παροχής υπηρεσιών. Οφείλει ο Δήμος να τα μειώνει, εάν και εφόσον έχει την οικονομική δυνατότητα. Βέβαια, πάντοτε οι Υπηρεσίες είναι αρνητικές, διότι στοχεύουν στη δημιουργία ισχυρού αποθεματικού. Αλλά, εκεί υπεισέρχεται ο πολιτικός παράγοντας και η πολιτική σκέψη και οφείλεις να σκεφτείς ότι, και τον Δήμο πρέπει να σώσεις, αλλά και να επιστρέψεις γενναία στους δημότες όσα τους πήρες. Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει κάποιον προκάτοχό του ότι αύξησε ή μείωσε τα ανταποδοτικά τέλη (εκτός εάν ήταν η τελευταία χρονιά τη θητείας του-προεκλογική), διότι η κρίση αύξησης ή μείωσης αφορά τον προϋπολογισμό του ίδιου και του επόμενου μόλις χρόνου. Κατ΄ εμέ Δήμαρχος που δεν απορροφά τις χρηματοδοτήσεις που λαμβάνει και επικαλείται τη δημιουργία ΄΄μεγάλου αποθεματικού΄΄ είναι άπραγος Δήμαρχος και δεν κάνει γι΄ αυτή τη δουλειά ! (μιλώ γενικότερα και όχι ειδικότερα για τη Χίο). Τον τελευταίο χρόνο, στα ταμεία του Δήμου Χίου εισήλθαν αρκετά Εκατομμύρια Ευρώ που δεν είχε στο παρελθόν, κυρίως από δυο πηγές: Την ανακατανομή, νέα καταγραφή των σωστών τετραγωνικών μέτρων των ιδιοκτησιών στο Δήμο. Και το περίπου 1,5 εκατομμύριο Ευρώ που επιχορήγησε το υπουργείο Μετανάστευσης τον Δήμο (χρήματα που πριν από 2-3 χρόνια οι σήμερον διοικούντες τον Δήμο έλεγαν ότι δεν τα θέλουν γιατί είναι ΄΄καραμέλες για να μας γλυκάνουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι΄΄ να δεχθούμε νέα δομή…!!!). Ουτοπώς έχουν τα πράγματα κι έτσι ο Δήμος, αφού δεν δίνει τίποτε περισσότερο στους χειμαζόμενους -από την οικονομική κρίση και τον κορονοιό- δημότες του (σε σχέση με το παρελθόν), οφείλει να μειώσει τα ανταποδοτικά τουλάχιστον 15 %. Τότε, θα τους παραδεχτώ όλους. Και για όσους ΄΄πονηρούληδες΄΄ σπεύσουν να πουν για τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Μετανάστευσης ότι, κακώς η αντιπολίτευση την προσμέτρησε στα ανταποδοτικά τέλη, θα τους απαντήσω ότι, καλώς έπραξε, αφού με αυτά τα χρήματα προσλαμβάνουν εργάτες, βάζουν φώτα, κάνουν εργασίες, κλπ., άρα είναι ανταποδοτικά τέλη. Οι πονηριές μπορεί να περνούν στους νέους, αλλά στους παλιούς αυτοδιοικητικούς δεν περνούν !

 

Γ.Φ.Παπαδόπουλος

*Προχθές, πέρασα έξω από το Δημαρχείο και το είδα κατακόκκινο… Μου είπαν ότι, είναι το χρώμα ΄΄ευαισθητοποίησης΄΄ κατά της βίας προς τις γυναίκες. Να τιμηθεί η μέρα, βρε παιδιά, αλλά όχι κι έτσι… Μου θύμισε κάτι κόκκινα λαμπάκια στην παρακείμενη οδό Δρομοκαίτη… !!! (πιπέρι στο στόμα και το μυαλό !).

 

*Άντε να περάσει ο κορονοιός να  ξεκινήσουμε τις επισκέψεις σε γειτονιές !- 

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

 

Κοιτάζοντας εκ των υστέρων ένα τετελεσμένο ιστορικό γεγονός όπως η απελευθέρωση   τη   Χίου   την   περίοδο   των   Βαλκανικών   πολέμων   και εστιάζοντας   σε   στιγμές   της   καθημερινής   στρατιωτικής,   διπλωματικής και   κοινωνικής   ζωής   αυτής   της   περιόδου,   έμεινα   έκπληκτος   πως γεγονότα όπως ένα μουχλιασμένο τυρί σε πολεμικό πλοίο, ένα νησί που το θέλουν   όλοι  σαν   μία   μονάκριβη   νύφη,   μία   παιδική   αταξία   σε   δημοτικό σχολείο, έδειχνε ότι σύντομα θα φέρει την μυροβόλο νήσο μπροστά στο πεπρωμένο της, που θα ήταν η ελευθερία και η ένταξη της στο εθνικό κορμό της Ελλάδας.

Η παιδική αταξία στους Τούρκους στρατιώτες

«Ραγιά καμένε μου ραγιά

Για σήκω το κεφάλι

Τη δόξα που΄χες μια φορά

Απόκτησε την πάλι»

Πρώτοι   στίχοι   από   το   τραγούδι   ΞΥΠΝΑ   ΚΑΜΕΝΕ   ΜΟΥ   ΡΑΓΙΑ   Αγία Παρασκευή(Κιοστέ) Τσεσμές 1912

Στο λεύκωμα «Δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία χθες και σήμερα» της διεύθυνσης   Πρωτοβάθμιας   εκπαίδευσης   Χίου   διαβάζει   κανείς   για   το δημοτικό   του   Αγίου   Γεωργίου   Βροντάδου,   εδώ   εξέπνευσε   στους Βαλκανικούς   πολέμους   ο   πρώτος   αξιωματικός   του   ναυτικού ανθυποπλοίαρχος Ιωάννης Ρίτσος, ότι δίπλα στην αυλή του σχολείου το καλοκαίρι του 1912 στρατοπέδευσαν Τούρκοι στρατιώτες προφανώς στα πλαίσια της ισχυροποίησης της Οθωμανική άμυνας του νησιού ενόψει της έντονα   φημολογούμενης   πιθανότητας   κατάληψης   της   Χίου   από   τους Ιταλούς.

Τα   παιδιά   βλέποντας   να   κυριαρχείται   ο   γύρω   χώρος   του   από   ξένους ανθρώπους άρχισαν να τους περιγελούν είτε κοροϊδεύοντας τους, είτε το πιο   εξτρεμιστικό   θα   λέγαμε,   να   ρίχνουν   μικρά   κομμάτια   σοβάδων   στο καζάνι του μαγειρείου που βρίσκονταν κοντά στα κάγκελα του σχολείου. Εκεί μαζεύονταν τα παιδιά και συνέχιζαν αυτές τις παιδικές αταξίες μέχρι φυσικά να γίνουν αντιληπτοί και να δημιουργηθεί ένας μεγάλος σαματάς.

Λένε ότι την αλήθεια την μαθαίνεις από τα μικρά παιδιά από αυτή την μικρή ιστορία μπορούμε να υποθέσουμε ότι στην κοινωνία της Χίου, αλλά και στην   απέναντι  ακτή  στην   Αγία Παρασκευή  από   εκεί προέρχεται   το μικρό απόσπασμα και το οποίο είναι ένα τραγούδι που ακούγονταν στα σχολεία, υπήρχε διακαής πόθος απελευθέρωσης από τον Οθωμανικό ζυγό ιδιαίτερα   όταν   το   κίνημα   των Νεότουρκων   αποδείχτηκε   πολύ   γρήγορα ακραίο εθνικιστικό.

Μάλιστα   αρχές   του   1912   είχαν   δημιουργηθεί   εθελοντικά   αντάρτικα σώματα   στην   Χίο   όπως   στα   Καρδάμυλα   με   100   περίπου   νέους   και αντιπροσωπεία   τους   μάλιστα   επισκέφτηκε   και   τον   τότε   πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι Χιώτες ήταν τόσο διατεθειμένοι  να διώξουν τους Τούρκους   ακόμα   και   αν   αυτό   επιτυγχάνονταν   με   τους   Ιταλούς   όπως συζητήθηκε   στην   συνάντηση   που   κανονίστηκε   από   τον   Εμμανουήλ Μπενάκη στο σπίτι του στην Αθήνα.

Χίος μία μονάκριβη νύφη που την θέλουν όλοι

«Ο επιθυμών να κερδίσει, ριψοκινδυνεύει»

Υποπλοίαρχος Πελοπίδας Τσουκαλάς  Καθηγητής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων 1910 – 1911. Την   περίοδο   που   μιλάμε   εξελίσσονταν   ο   Ιταλοτουρκικός   πόλεμος   που κράτησε από την   29 Σεπ 1911 έως 18 Οκτ 1912 με έντονες πολεμικές επιχειρήσεις σε πολλές περιοχές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όπως τα Δωδεκάνησα.   Τα   Δωδεκάνησα   τα   και   «των   νησίδων   των   εξ   αυτών εξαρτωμένων» σύμφωνα με το άρθρο 15 της συνθήκης της Λωζάννης,  η Τουρκία παραχωρεί οριστικά τα δικαιώματα κυριαρχίας στην Ιταλία που είχε καταλάβει από το 1912 μέχρι να απελευθερωθούν και να ενταχθούν στην Ελλάδα το 1947.

Ο τύπος της εποχής αναφέρεται συχνά στην πιθανότητα κατάληψης τη Χίου   από   τους   Ιταλούς   μάλιστα   έντονα   φημολογούνταν   ότι   μετά   την κατάληψη της Κω οι Ιταλοί θα κινούνταν προς αυτή την κατεύθυνση, μία φημολογία   που   τροφοδοτούνταν   και   από   Ιταλούς   του   εκστρατευτικού σώματος. Το ενδιαφέρον  είναι  ότι υπήρχε έντονη  κινητικότητα Χιωτών και   Αιγαιοπελαγιτών   της   διασποράς   όπως   της   ακμάζουσας   ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας όπου σε συνεννόηση με τους Αιγαιοπελαγίτες των Αθηνών και Πειραιά αποφασίστηκε και ορίστηκε αντιπροσωπεία που θα επισκεπτόταν τον Βασιλιά της Ιταλίας με αίτημα την απελευθέρωση των νησιών του Αρχιπελάγους από τους Τούρκους.

Η   διπλωματική   σκακιέρα   αργότερα   θα   είναι   πολύ   περίπλοκη   και εντυπωσιακά ρευστή ενόψει της επικείμενης   έναρξης του Ά παγκοσμίου πολέμου.   Ήδη   αρχίζουν   να   ξεχωρίζουν   οι   μετέπειτα   αντιμαχόμενες ομάδες ευρωπαϊκών κρατών, η ομάδα της Τριπλής Συνεννόησης (Αγγλία, Γαλλία,   Ρωσία)   και   από   την   άλλη   η   ομάδα   της   Τριπλής   Συμμαχίας (Αυστροουγγαρία, Γερμανία, Ιταλία).

Το Θρυλικό θωρικτό μας ''ΑΒΕΡΩΦ'' 

Στις   διαπραγματεύσεις   που   θα   ακολουθήσουν   για   την   λήξη   του   Α΄ Βαλκανικού πολέμου και ειδικότερα για την κατάπαυση του πυρός μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας τον Δεκέμβριο του 1912, η Τριπλή Συμμαχία δεν αποδέχονταν την επιτυχή κατοχή των νησιών από τον ελληνικό στόλο του Αιγαίου   με   αρχηγό   τον   Παύλο   Κουντουριώτη,   και   προωθούσαν   την επιστροφή τους σε Οθωμανική διοίκηση.  Πραγματικά   τυχοδιωκτική   και   έντονα   μεταβαλλόμενη   η   εξωτερική πολιτική   της   Ιταλίας,   πριν   ήταν   ο   απελευθερωτής   από   τους   Τούρκους τώρα   θέλουν  να   μας   δώσουν   πάλι  στους  μελλοντικούς   συμμάχους   της Τριπλής   Συμμαχίας   την   Οθωμανική   Τουρκία.   Αυτή   η   αυτοκρατορικού τύπου   πολιτική     θα   συνεχιστεί   αρχικά   στην   Μικρασιατική   εκστρατεία μετά την περίοδο του Μεσοπολέμου και με τραγική κατάληξη την εισβολή την Ελλάδα το 1940.

Το μουχλιασμένο τυρί που έφερε τον νικητή. Η πατρίς αξιοί από υμάς όχι  απλώς να αποθανήτε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήταν το ολιγότερο. Άξιοι να νικήσετε.       Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος                       Επιθεώρηση στόλου Φάληρο 5/10/1912

Η   ολοκλήρωση   της   κατάληψης   της   Λέσβου   και   ιδιαίτερα   της   Χίου οφείλεται κατά κύριο λόγο στην επικράτηση του Ελληνικού στόλου στο Αιγαίο   με  την   νικηφόρα   ναυμαχία   αρχικά   της   Έλλης   όπου   πλέον   ήταν αδύνατον   να   βοηθηθούν   οι   τουρκικές   φρουρές   των   νησιών   κάτι     που αργότερα επιβεβαιώνει ο Τούρκος διοικητής της Χίου Ζιχνής Μπέης σε συνέντευξη του στις 28/12/1912 στην εφημερίδα ‘Αθήναι¨.

Αδιαμφισβήτητα ο κύριος πρωταγωνιστής των επιτυχημένων ενεργειών είναι   ο   διοικητής   του   στόλου   από   την   ναυαρχίδα   του   το   θωρηκτό καταδρομικό   ¨Αβέρωφ΄   ο   Παύλος   Κουντουριώτης   χωρίς   όμως   να παραβλέψουμε   την   άριστη   συμμετοχή   και   το   πάθος   των   ναυτών, στρατιωτών,   υπαξιωματικών   και   αξιωματικών   που   δικαίωσαν   την προτροπή του Βενιζέλου   να  αξιωθούν την  τιμή  της νίκης.  Αργότερα   η δεύτερη   νικηφόρα   για   την   Ελλάδα   ναυμαχία   της   Λήμνου   βοήθησε   σε διπλωματικό επίπεδο να αρθούν οι διαφωνίες των αντίπαλων παρατάξεων όπως λέχθηκε προηγουμένως και η κυριότητα των νησιών να δοθεί στηνΕλλάδα που επικράτησε στρατιωτικά.

Πως επήλθεν η προσάραξις

Η ανάληψη της διακυβέρνησης του ¨Αβέρωφ¨ από τον Κουντουριώτη έγινεμε   επεισοδιακό   τρόπο   αφού   πρωτύτερα   στο   παρθενικό   του   ταξίδι   το καταδρομικό   προσάραξε   σε   ύφαλο   στο   Πλύμουθ   της   Αγγλίας   και   μετά ξέσπασε μία αναταραχή του κατώτερου πληρώματος που μαίνονταν για δεκαοκτώ   ολόκληρες   ημέρες.   Πιο   συγκεκριμένα   όπως   λέχθηκε   στο ναυτοδικείο   για   τους   14   υπαίτιους   της   εξέργεσης   από   το   ίδιο   τον Κουντουριώτη   και   τον   τότε   κυβερνήτη   του πλοίου,   αργότερα   διοικητή των   επίτακτων   Ευδρόμων,   πλοίαρχο   Δαμιανό,   η   αναταραχή   (έτσι ονόμασαν   στις   αναφορές   τους   οι   κυβερνήτες   την   εξέγερση)   οφείλεται στην   παρεχόμενη   κακή   διατροφή   και   στην   κακή   συμπεριφορά   των αξιωματικών στο κατώτερο πλήρωμα.

Η παρεχόμενη κακή διατροφή λέχθηκε ότι ήταν το μουχλιασμένο τυρί αν και   υποψιάζομαι   ότι   πρόκειται   περισσότερο   για   πρόσχημα   επειδή   αν μιλάμε για  το αγγλικό τυρί  Stilton τότε πράγματι δείχνει μουχλιασμένο.

Σίγουρα η κακή διατροφή ήταν το πρόσχημα διότι τα βαθύτερα αίτια θα πρέπει   μάλλον   να   αναζητηθούν   στην   αντιδικία   των   φιλοβασιλικών αξιωματικών   με   τον   φιλοβενιζελικό   κυβερνήτη   Δαμιανό,   μία   αντιδικία όπου σύμφωνα με τους στασιαστές  οφείλεται  η   προσάραξη  του  πλοίου αλλά   και   η   προσπάθεια   ανατίναξη   του   πλοίου.   Προμηνύματα   του επερχόμενου Εθνικού διχασμού. Οι εξεργεθέντες αφού φυλακίστηκαν για περίπου ένα χρόνο δικάστηκαν τον Μάιο του 1912, οκτώ αθωώθηκαν ενώ οι υπόλοιποι την γλίτωσαν θα λέγαμε με μικρές ποινές φυλάκισης. Μερικοί από αυτούς συνέχισαν την θητεία     στο   ναυτικό   με   κυβερνήτη   τους   τον   μετέπειτα   νικητή   και κυρίαρχο της θάλασσας του Αιγαίου ναύαρχο Κουντουριώτη.

Το   πάθος   για   την   νίκη   των   Ελλήνων   στους   Βαλκανικούς   πολέμους ειδικότερα   για   την   απελευθέρωση   της   Χίου   πιστεύω   ότι   μπορεί   να αποτυπωθεί   στο   πρόσωπο   ενός   από   τους   κύριους   πρωταγωνιστές   της εξέγερσης του διόπου πυροβολητή εκ Γαλαζίου (Γαλάτσι της Ρουμανίας με καταγωγή   από   την   Κεφαλονιά)     Κόδρου   Ρηγάτου.   Αφού   φυλακίστηκε δικάστηκε   αθωώθηκε   τον   συναντάμε   να   συμμετέχει   στο   ναυτικό αποβατικό άγημα στην απόβαση στο Κοντάρι με παρουσία  επίσης  στην μάχη του Αίπους.

Πραγματικά  είναι  πολύ εντυπωσιακό  πως  μικρά  γεγονότα της  ιστορίας από πρόσωπα  όπως   του   Κουντουριώτη,   του   Ρηγάτου,   των  εθελοντικών αντάρτικων ομάδων της Χίου, η δυναμική χρήση του πολεμικού ναυτικού που δεν αρκέστηκε ν στις αποστολές μεταφορών και αστυνόμευσης των θαλασσών   το   κατέστησαν   αξιόπιστο   διπλωματικό  εργαλείο,     επιτέλους οδήγησαν στο πεπρωμένο της  την Χίο στην απελευθέρωση.

 

Κυριάκος  Τσιπούρας

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝ ΜΝΗΜΕΣ

 

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2020              

το πολυτεχνείο

για να συνεχίσει να ζει ...

πρέπει να φύγουν από τη μέση αυτοί ...

που δεκαετίες τώρα βρωμίζουν την μνήμη του .....

ικανοποιώντας εμπάθειες,

συμφέροντα αλλά και πολιτικές σκοπιμότητες

καθώς και άλλα ζιζάνια και παράσιτα...

 

Έτσι, πάντα δίνεται και μια χρυσή ευκαιρία

στους απανταχού προβοκάτορες

των κομματικών και άλλων συμφερόντων,...

να αποσταθεροποιούν αυτές τις μέρες

της επετείου την κοινωνία

ασελγώντας με όλους τους τρόπους

και χωρίς αναστολές ....

 

Έτσι δεν μας επιτρέπουν

(μας απαγορεύουν θα έλεγα )

να μπορέσουμε να κλειστούμε στην καρδιά μας

να συλλογιστούμε,

να κάνουμε ένα απολογισμό

του αγώνα και της θυσίας ......

 

Μα και να συγκρίνουμε

το χθες με το σήμερα…

Να συγκινηθούμε

να προσευχηθούμε

και να κλάψουμε λυτρωτικά,

ξεπλένοντας τα μάτια μας

για να δούμε εκείνες

τις συγκλονιστικές αλήθειες

που δίνουν στη ζωή μας

αληθινό ανάστημα

Μανώλης  Φύσσας  2020

 

ΑΠΟΨΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

 

Αγαπητές φίλες αγαπητοί φίλοι

Η πανδημία τού κορωνοϊού εγκλωβίζει το σώμα και διαλύει την οικονομία αλλά δεν περιορίζει την σκέψη και τον λόγο, εφόσον βέβαια λειτουργεί η έντυπη και ηλεκτρονική επικοινωνία και πληροφόρηση.

Η εξέλιξη ενός ζητήματος συμπαράστασης οδήγησε σε δημοσίευμα της ηλεκτρονικής εφημερίδας «Αλήθεια» της Χίου, το οποίο σε συνδυασμό με τις τραγικές συνέπειες του τελευταίου ισχυρού σεισμού στη Σάμο με παρώθησε να επαναλάβω κάποιες γενικότερες απόψεις-προτάσεις.

Οι απόψεις-προτάσεις αυτές δημοσιεύτηκαν υπό τον τίτλο: "Οι τραγικές συνέπειες του σεισμού μας θέτουν ενώπιον...

Ο ισχυρός σεισμός της περασμένης  εβδομάδας, ο οποίος προκάλεσε τον τραγικό θάνατο δύο μαθητών στη Σάμο και πλέον των 100 ανθρώπων στις απέναντι τουρκικές ακτές, μας υποχρεώνει, αφενός μεν,  να μην επιτρέψουμε -όπως συνήθως συμβαίνει-  να αποσβεσθούν  προοδευτικά από την σκέψη μας οι συνέπειες αλλά και οι αιτίες του γεγονότος αυτού συνολικά και, αφετέρου, να ασχοληθούμε με μια ειδικής βαρύτητας πλευρά του.  

 

Δηλαδή, ο θάνατος δύο νέων ανθρώπων, αυτών που παροντικά και υπερτοπικά αποτελούν το αύριο και τη συνέχεια της πανανθρώπινης ζωής, πρέπει ως πνευματικός πλέον  σεισμός να μας υπενθυμίζει συνεχώς ότι: (α) οι προϋποθέσεις και οι παράμετροι που συναποτελούν την δυνατότητα ύπαρξης της συνέχειας αυτής είναι ποικίλες, (β)  οι υποχρεώσεις τού σήμερα προς το αύριο είναι αντιστοίχως ποικίλες (για την έννοια της σχέσης: χθες-σήμερα-αύριο βλ. εδώ, σ.41 κ.ε.) και, κατά συνέπεια, (γ) είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τους θανάτους αυτούς.

 

Διότι, η ζωή των δύο νέων ανθρώπων αποτέλεσε τίμημα-θυσία προς την καταχθόνια θεότητα  της γενικότερης ‘’απερισκεψίας-αδιαφορίας μας’’, προκειμένου η απεχθής αυτή μορφή να αποσύρει το πέπλο με το οποίο δεν μας επέτρεπε να βλέπουμε κατά την καθημερινή διαδρομή μας στους δρόμους μιας πόλης έναν προφανή κίνδυνο. Έναν στατιστικά μεν μη σημαντικό κίνδυνο αλλά με ανυπολόγιστης βαρύτητας επιπτώσεις, εφόσον το απευχόμενο ενδεχόμενο επέλθει,  αφού ένα τέτοιο γεγονός συνεπάγεται την διακοπή τής ζωής των ανθρώπων και κάθε έμβιου όντος. 

Έτσι, με τίμημα την ζωή δύο νέων ανθρώπων θυμηθήκαμε και αρχίσαμε για άλλη μια φορά να συζητάμε (εύχομαι όχι προσωρινά όπως πάντα),  ότι η ασφαλής διαμονή των  ανθρώπων μέσα σε ορισμένα κτίσματα καθώς και η μετακίνησή τους μέσω ενός δρόμου εξαρτάται,  εκτός από τους παράγοντες τους οποίους μέχρι τώρα λαμβάναμε υπόψη  (σε μικρό ή μεγάλο βαθμό),  και από την στατική επάρκεια των κτισμάτων ανάμεσα από τα οποία διακλαδώνεται το οδικό δίκτυο.

Αρχίσαμε λοιπόν να συζητάμε, κατά το ‘’παράδειγμα’’ του Επιμηθέα, για την τύχη των ετοιμόρροπων και κατεδαφιστέων κτισμάτων. Όμως,  από το σημείο τής σκέψης, του σχεδιασμού τής ενδεδειγμένης λύσης και της λήψης τής σχετικής απόφασης έως την ημέρα τής εφαρμογής τού σχετικού σχεδίου και της ολοκλήρωσης του όλου προγράμματος, προκύπτουν συνήθως πολλές ‘’ανακολουθίες’’. Π.χ., οι απαιτούμενοι χρόνοι κάθε φάσης είναι αναντίστοιχοι προς τον αρχικό προγραμματισμό τού σχετικού έργου, ενώ σε κάθε περίπτωση  ελλοχεύει ο κίνδυνος των συνεχών αναβολών (λόγω ενστάσεων ή άλλων αιτίων), των παρατάσεων αλλά και της διακοπής του.

Έπειτα απ΄ αυτά  -και λαμβανομένου υπόψη ότι η γενική αρχή τής πρόληψης είναι σε κάθε περίπτωση  και από κάθε άποψη ασφαλέστερη, προτιμότερη,  οικονομικότερη και η πλέον ενδεδειγμένη από οποιαδήποτε άλλη εκ των υστέρων ενέργεια- θα ήθελα να καταθέσω δύο προτάσεις. Η μία αφορά στην ταχύρρυθμη και με πολλαπλασιαστικά οφέλη διαδικασία εκπόνησης μελετών έργων καθώς και παρακολούθησης της εφαρμογής τους και η άλλη στην μεθόδευση της επίλυσης του προβλήματος των ετοιμόρροπων κτισμάτων. Για το πρόβλημα αυτό -και στην περίπτωση που για διαφόρους  λόγους επικρατήσει η ‘’λύση’’  των κατεδαφίσεων-  θα πρέπει να μελετηθεί παράλληλα και το ζήτημα της εξεύρεσης των  απαραίτητων πόρων όχι μόνο για την κατεδάφιση αλλά και για την διάσωση των  διατηρητέων καθώς και των  προσωρινά μη κατεδαφιστέων κτισμάτων.

Σημειώνω, ότι πρόκειται για μέρος προτάσεων που είχαν κατατεθεί ήδη από 6ετίας (μετά από σχετικές προσκλήσεις ΙΚΥ, ΥΠΑΙΘ, υποψήφιου δημάρχου) στο πλαίσιο ευρύτερων απαντήσεων, παρατηρήσεων και συζητήσεων. Οι προτάσεις αυτές υποβλήθηκαν και προσφάτως (επιστολή, 27 Σεπτεμβρίου 2020) προς την αξιότιμη κ. υπουργό Πολιτισμού,  ως  έκφραση  συμπαράστασης στην  πολυετή προσπάθεια της ‘’ομάδας’’ καπετάν Μιχάλη Καριάμη  για τον πρίνο τού Αγίου Ιωάννη της Κυδιάντας, ενός «Μνημείου της Φύσης» που δυστυχώς δεν έστερξε να του αποδοθεί ο χαρακτηρισμός αυτός προκειμένου να διασωθεί (βλ. σχετ. δημοσίευμα: ‘’Αλήθεια’’, Απόψεις, 29.10.2020,  εδώ).

Εν όψει, λοιπόν, της ανάγκης αντιμετώπισης ενός χρόνιου προβλήματος και δυστυχώς κατά τραγικό τρόπο επικαιροποιημένου, που αφορά στην κατεδάφιση των ετοιμόρροπων κτισμάτων και αντιστρόφως στην διάσωση των  διατηρητέων ή για ειδικούς λόγους προσωρινά μη κατεδαφιστέων, θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο να γνωστοποιηθούν ευρύτερα και οι απόψεις-προτάσεις αυτές, τις οποίες και παραθέτω.

Πρώτον: Θέσπιση παροχής υποτροφιών (μεταπτυχιακών και μεταδιδακτορικών) για εκπόνηση βραχυχρόνιων μελετών προς αντιμετώπιση μιας σειράς καθημερινών ή έκτακτων προβλημάτων. Διότι, όπως πιστεύω, πλήθος ζητημάτων  θα μπορούσαν να αντιμετωπίζονται από το ΙΚΥ ή και άλλους φορείς με υποτροφίες εκπόνησης σχετικών μελετών και με στόχο πάντοτε την βέλτιστη λύση και κυρίως τόσο την ελαχιστοποίηση του κόστους και του χρόνου εκτέλεσης όσο και την παρακολούθηση και ολοκλήρωση των σχετικών έργων.

 Οι μελέτες αυτές θα μπορούσαν να προβλέπουν αυτοτελώς ή/και συνδυαστικά  και την  αξιοποίηση της προσφοράς εθελοντικών οργανώσεων καθώς και την συμβολή φοιτητών (αντίστοιχων κατά περίπτωση ειδικοτήτων και στο πλαίσιο της επιδοτούμενης πρακτικής άσκησής τους), με βασικό ζητούμενο πάντοτε την δημιουργία ασφαλιστικών δικλείδων επίβλεψης για βεβαία περάτωση κάθε έργου.

Δεύτερον: Όπως είχα αναφέρει και στην υπόψη επιστολή (οιονεί προφητικά ή ως ‘’μάντης κακών’’), θα μπορούσαν να θεσπιστούν υποτροφίες μελετών  είτε για ετοιμόρροπα διατηρητέα και ιστορικά κτήρια (π.χ. κατοικία Κ. Παλαμά στην Πλάκα) είτε μη διατηρητέα και ιστορικά, τα οποία σε κάθε περίπτωση εμπερικλείουν διαφόρους κινδύνους.

Και επειδή πάντοτε -και ιδιαίτερα σήμερα- τα απαιτούμενα για κάθε έργο  κονδύλια είναι δύσκολο έως αδύνατον να εξευρεθούν, έτσι και για την ολική ή συντηρητική αποκατάσταση των ετοιμόρροπων κτηρίων, θα πρέπει στις υπόψη μελέτες να περιλαμβάνεται ειδικό κεφάλαιο (ενότητα μελέτης) για  χορηγίες ή/και άλλες μορφές χρηματοδότησης. Π.χ., να μελετάται η παροχή κινήτρων για την εκ μέρους ιδιωτών κάλυψη των σχετικών δαπανών προκειμένου να στερεώνεται (προσωρινά) η πρόσοψη ενός ετοιμόρροπου κτηρίου και γενικότερα να διασφαλίζεται η μη πρόκληση ατυχημάτων ή/και ζημιών στα γειτονικά κτήρια, μέχρι να ληφθεί η οριστική λύση για την τύχη του.

 Αναφέρω ενδεικτικά ότι τέτοια κίνητρα, πέραν της γνωστής  φοροαπαλλαγής, θα μπορούσαν να είναι η  χάραξη των ονομάτων των  χορηγών σε εντοιχισμένη στην πρόσοψη τού κτηρίου μαρμάρινη πλάκα, η χρησιμοποίηση μέρους τής πρόσοψης τού κτηρίου για την προβολή των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων ή των προϊόντων τους κατά συγκεκριμένο όμως τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται κάθε αναγκαία απαίτηση αισθητικής και ασφάλειας, χωρίς να εξαιρείται ως κίνητρο και η δυνατότητα αυτεπιστασίας τού έργου εκ μέρους τού χορηγού.

Βέβαια, η δημιουργικότητα και η φαντασία των νέων επιστημόνων μπορεί να επινοήσει πλήθος κινήτρων, τα οποία θα είναι όντως ελκυστικά για τους χορηγούς.

 Κλείνοντας το σημείωμα αυτό θα ήθελα να επισημάνω, ότι οι μελέτες αυτές θα έχουν, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, και πολλαπλασιαστικά οφέλη από τον εμπλουτισμό της χώρας μας με έναν μεγάλο αριθμό έμπειρων μελετητών που θα αναζητούν λύσεις  για πλήθος χρόνιων ή έκτακτων προβλημάτων.

Λαυρέντιος Γ. Δελλασούδας

Ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ

Υ.Γ. Την ώρα που έστελνα το σημείωμα αυτό στην "Αλήθεια" είχαν αρχίσει οι συνέπειες του νέου κύματος του κορονοϊού, το οποίο -όπως εκτιμώ- μπορεί ή θα μπορούσε να έχει μελετηθεί και με τις υποτροφίες για τις οποίες γίνεται λόγος στο παρόν σημείωμα.