ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

 

(Νο 22     /      20-10-2020)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

          *Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε στους συμπολίτες μας η απουσία της δημοτικής παράταξης του κ. Δημάρχου –και του ιδίου– από την χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με αφορμή τη συζήτηση για θέματα διαφάνειας, που έθεσε ο συνδυασμός του Γιάννη Καραβασίλη. Όσες δικαιολογίες και να επικαλεστεί κάποιος προκειμένου να μην συμμετέχει σε μια τέτοια συνεδρίαση, εκείνο που μένει στη μνήμη του κόσμου είναι ότι, ένας πολιτικός που φοβάται τον δημόσιο έλεγχο και λόγο, είτε δεν τολμά να απολογηθεί για τα πεπραγμένα του είτε δεν επιθυμεί να έλθουν στη φόρα, γενικότερα. Απολογισμός πεπραγμένων δεν είναι αυτός που γίνεται μονομερώς μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες με φιλολογίες και γραπτά υπομνήματα, αλλά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, με διάλογο και κατάθεση απόψεων συμβούλων αλλά και δημοτών. Θυμάμαι, το 2002, όταν πρωτοεκλέχθηκα δημοτικός σύμβουλος (με τον Μάρκο Μεννή) κάναμε -κάθε χρόνο- ετήσιο απολογισμό στο Δημοτικό Συμβούλιο και κατόπιν στο <<Ομήρειο>> όπου, όποιος πολίτης ήθελε, κατέθετε τις απόψεις και τα ερωτήματά του. Αυτό το τήρησα προσωπικά και μετέπειτα, κάνοντας απολογισμό στις 100 πρώτες ημέρες από την ανάληψη των καθηκόντων μου, αλλά και κάθε χρόνο. Και όταν λέμε απολογισμό δεν εννοούμε πόσα πιστοποιητικά εξέδωσε η Υπηρεσία ή πόσους ωφελούμενους ενέταξε στα προγράμματά της, αλλά ποιες ΝΕΕΣ δράσεις δημιούργησε και καθιέρωσε ο πολιτικός της προϊστάμενος. Σήμερα, φθάσαμε σε σημείο να θεωρούμε έργο την αλλαγή μιας λάμπας, το άσπρισμα των δρόμων του χωριού ή την επίσκεψη σε μια δομή του Δήμου. Ο κόσμος βλέπει και κρίνει. Ο χρόνος εγγύς…

          *Μιας που αναφέρθηκα σε λάμπες, να επισημάνω και τούτο (για 5^η φορά τον τελευταίο χρόνο): Στον δρόμο παράκαμψης της πόλης (ανήκει στο Δήμο) και ειδικότερα από τον Άγιο Αρτέμιο μέχρι τον Χριστό Λιβαδίων, την Κυριακή το βράδυ μέτρησα εξήντα τέσσερις (64) καμένες ή μη λειτουργούσες λάμπες. Βλέπω ότι, στους περιφερειακούς κόμβους η Περιφέρεια επισκεύασε και αντικατέστησε όλες τις μη λειτουργούσες λάμπες και το βράδυ φεγγοβολούν. Μήπως πρέπει να κάνει το ίδιο και ο Δήμος στον περιφερειακό δρόμο παράκαμψης της πόλης; 64 λάμπες δεν λειτουργούν. Δείτε το, επιτέλους…

          *Στην εκβολή του ποταμού Παρθένη, στην οδό Λεωφόρος Ενώσεως (Μπέλα Βίστα), το εγκλωβισμένο στην κοίτη νερό (προφανώς θαλάσσιο) έχει στερνιάσει κατά μήκος 100 και πλέον μέτρων με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί σε βάλτο και να βρωμά και ζέχνει. Κάθε μέρα δεκάδες περιπατητές οσφραίνονται αυτή την ΄΄ευωδία΄΄.  Μπορεί να το δει κάποιος από το Δήμο και να ανοίξει την εκβολή (στο ύψος της παραλίας-θάλασσας) ώστε να εισέρχεται και εξέρχεται απρόσκοπτα το νερό;Τα προηγούμενα χρόνια αυτό γινόταν κάθε 3-4 μήνες. Φέτος, επειδή περπατάμε καθημερινά από εκεί, δεν είδαμε να γίνει κάτι.

          *Πολύ μου άρεσε το πνεύμα συνεργασίας των περιφερειακών συμβούλων της Χίου, οι οποίοι σαν μια γροθιά συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να στείλουν επιστολή στον Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου επισημαίνοντας του τους υγειονομικούς κινδύνους από τον τρόπο λειτουργίας της ΒΙΑΛ. Φαίνεται ότι, κάτι δεν κάνει σωστά ο Υπουργός διότι, ένα χρόνο μετά την διακυβέρνηση της χώρας από την ΝΔ, δεν είδαμε να έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος λειτουργίας της ΒΙΑΛ. Ειδικά, σήμερα, με τόσα κρούσματα κορονοιού, είναι μια βραδυφλεγής βόμβα (υγειονομικά) στο νησί

          *Επίσης, πολύ μου άρεσε το δημόσιο κάλεσμα του Προέδρου της ΔΕΥΑΧ Βασ. Μυριαγκού, προς όλες τις παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου, για συνεργασία υπέρ της ΔΕΥΑΧ. Όταν λέμε συνεργασία, εννοούμε ουσιαστική συνεργασία και όχι μόνο στα λόγια. Ξέρω ότι, ο φίλος Βασίλης ενεργεί πάντοτε ουσιαστικά και όχι όπως διακηρύσσουν φαινομενικά κάποια στελέχη της δημοτικής Αρχής. Εκείνα έχουν στο στόμα την καραμέλα της συνεργασίας, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ατάραχη παρέλευση του χρόνου παραμονής τους στην εξουσία. Και για τούτο πασχίζουν μετ΄ επιτάσεως. Μπράβο, Βασίλη, για την εύστοχη πρωτοβουλία.

          *Απεβίωσε η γνωστή ευεργέτιδα της Χίου, Ματρώνα Ξυλά-Egon, κόρη των Μιχαήλ και Σταματίας Ξυλά, κτητόρων του Ομήρειου Πνευματικού Κέντρου Δήμου Χίου. Τόσο οι γονείς της όσο και η ίδια ευεργέτησαν πολλάκις τον τόπο μας. Και μόνο η ανέγερση του Ομηρείου αποτελεί λαμπρό παράδειγμα φιλοπατρίας και αγάπης στο γενέθλιο τόπο. Βέβαια, την ευεργεσία αυτή αντιμετώπισαν με αχαριστία και αγνωμοσύνη κάποιοι πριν πολλά χρόνια. Και το μόνο που κατάφεραν ήταν να χάσει ο Δήμος μια τεράστια υποστήριξη (υλική και ηθική) από όσους διέκριναν την εξόφθαλμη αυτή αχαριστία.  Ευτυχώς, όταν ήταν Δήμαρχος ο Μάρκος Μεννής (και ειδικότερα την περίοδο 2005-2006) αποκαταστάθηκε εν πολλοίς η αχαριστία αυτή, όταν ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο κάλεσαν στη Χίο την εκλιπούσα, την τίμησαν δεόντως και ονόμασαν την νεοδημιουργηθείσα πλατεία ανατολικά του Ομηρείου (με το ηλιακό ρολόι, σήμερα διαλυμένο και δίχως κανένας από τον Δήμο να ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση και προστασία του) σε πλατεία <<Μιχαήλ και Σταματίας Ξυλά>> με λαμπρή τελετή, παρουσία των Αρχών και πλήθους κόσμου.

          *Από τον ερχόμενο μήνα ξεκινώ τις επισκέψεις σε γειτονιές και δομές-κτίρια του Δήμου μας, επισημαίνοντας καταστάσεις, καταγράφοντας και προτείνοντας λύσεις. Θα διαβάσετε και θα μάθετε πολλά και ενδιαφέροντα και κυρίως για πράγματα που ουδείς έχει ασχοληθεί σοβαρά τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Και που για πολλά από αυτά υπήρξε ήδη υποδομή ή προεργασία από παλιά. Αναμονή! Κάθε 15 -20 ημέρες θα προβάλλεται και από ένα ζήτημα. Έως τότε να είστε όλοι καλά!-