ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΣΤΟ ΔΕΚΑΕΤΕΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΛΙΒΑΝΟΓΛΟΥ

(Ι. Μητροπολιτικός Ναός Χίου, Σάββατο 03/02/2018)

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του θείου λόγου

<<Δίκαιος εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται>> (Σοφ. Σολομώντος Δ΄, 7)

Σεβασμιώτατε, πάτερ και Δέσποτα,

Περιποιεί ιδιαίτερη τιμή το γεγονός ότι, σεπτή εντολή και ευλογία Σας, τούτη την ημέρα δεόμεθα ιδιαιτέρως υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου αδελφού μας, Ευαγγέλου Αλιβάνογλου, θεολόγου και Ιεροκήρυκος, επί τη συμπληρώσει 10 ετών από την εις Κύριον εκδημίαν του.

Αναφέρω <<περιποιεί ιδιαίτερη τιμή>> για δυο λόγους: Πρώτον, διότι ερχόμεθα να μνημονεύσουμε του ονόματός του, μετά των μακαριστών προκατόχων Σας, αοιδίμων Αρχιερέων και ποιμεναρχών της Μητροπόλεώς μας, Και δεύτερον, διότι, χάριτι Θεού, σήμερον τιμάται η μνήμη των 3 Αγίων της τοπικής μας Εκκλησίας, Σταματίου, Νικολάου και Ιωάννου (των εκ Σπετσών) οι οποίοι έλαβαν τον στέφανον του μαρτυρίου στις 3 Φεβρουαρίου 1822 στην κεντρική πλατεία (Βουνάκι) της Χίου, για του Χριστού την πίστη την Αγία, ραίνοντας με το τίμιο αίμα τους τη χιακή γη.

Αυτή τη χιακή γη όργωνε –κυρίως πεζή- ο αείμνηστος αδελφός Ευάγγελος, προκειμένου να κηρύξει τον λόγο του Θεού σε όλο το νησί μας. Έχοντας ως ορμητήριό του τη φιλόξενη αίθουσα της Πνευματικής Εστίας <<Αλέξανδρος Γκιάλας>> και λατρευτικό κέντρο τον Ι. Μητροπολιτικό Ναό –στον οποίο και βρισκόμεθα– ανέπτυσσε μια έντονη πνευματική και εποικοδομητική δραστηριότητα προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ανθρώπων.

Γεύτηκα κι εγώ προσωπικώς των θείων αυτών δωρεών της Πνευματικής Εστίας από την παιδική μου ηλικία. 

Η Εστία φρόντιζε να μας διδάσκει τον λόγο του Θεού, μα δεν παρέλειπε να μεριμνά και για την ψυχαγωγία μας, διαπλάθοντας και διαμορφώνοντας συνειδήσεις αλλά και χαρακτήρες.

Για όλα τούτα μεριμνούσε και συντόνιζε ο αείμνηστος Ευάγγελος. Και εκτός από αυτά πόσα ακόμη είχε να κάνει: Παρηγορητική σε οικογένειες, Κηρύγματα καθόλη τη διάρκεια του έτους σε Ιερούς Ναούς της Μητροπόλεώς μας, την επιμέλεια του Βιβλιοπωλείου της ΄΄Ζωής΄΄ στη Χίο, τις συνδρομές της ΄΄Ζωής΄΄ και της ΄΄Ζωής του Παιδιού΄΄, επισκέψεις στο Γηροκομείο, το Νοσοκομείο, τις Φυλακές, κ.α. Πολλές φορές τον συνόδευσα σε αυτές.

Ποτέ του δεν δέχθηκε να λάβει ούτε μια δραχμή από οποιονδήποτε. Κι αν κάποτε κάποιος επέμενε μετ΄επιτάσσεως να διαθέσει κάποιο ποσό εις μνήμην των γονέων του ή υπέρ υγείας του, ο κύριος Ευάγγελος αμέσως έκοβε τη σχετική θεωρημένη απόδειξη και τα χρήματα διετίθεντο για την Εστία, τις Κατασκηνώσεις και την Αδελφότητα.

Ο ίδιος ασκητικός, πράος, ακτήμων, λιτοδίαιτος, με έντονο ζήλο και φόβο Θεού, άριστος γνώστης της κηρυκτικής Θεολογίας. Πιστός στις αρχές του Ευαγγελίου και της αδελφότητας, υπόδειγμα πιστού χριστιανού και Κήρυκα του Θείου λόγου. Αρκείτο να ζει μέσα σε ένα δωμάτιο δίχως ιδιαίτερη θέρμανση, με μια ξυλόσομπα η οποία έπρεπε να ζεστάνει έναν μεγάλο χώρο, που ήταν ολόκληρη η πελώρια αίθουσα της Εστίας. Δίχως μισθό, δίχως επιδόματα και δίχως να έχει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο, ούτε για δείγμα. Εφάρμοζε στη ζωή του τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: <<έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησόμεθα>> (Α΄ Τιμοθ. ΣΤ΄, 8).

Θεολόγος που έτρεχε απ΄ άκρη σ΄ άκρη στο νησί να κηρύξει το Ιερό Ευαγγέλιο μη έχοντας μεταφορικό μέσο, γυρίζοντας χειμώνα – καλοκαίρι από τα άγρια χαράματα, να μεταβεί στα χωριά <<ίνα ο λόγος του Κυρίου τρέχη και δοξάζηται>> (Β΄ Θεσσαλ. Γ΄, 1).

Αυτός ήταν ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΒΑΝΟΓΛΟΥ: Χριστιανός Ορθόδοξος και Θεολόγος με κεφαλαία γράμματα, όπως ακριβώς θέλει η Εκκλησία και ο Χριστός μας τους πραγματικούς Θεολόγους.

Υπηρέτησε στη Χίο πάνω από 30 χρόνια αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων σε χιλιάδες πιστούς που τον γνώρισαν. Όσοι νέοι τον γνώρισαν μέσα από το Κατηχητικό και την Εστία βρήκαν στο πρόσωπό του τον λαϊκό Ιεροκήρυκα των πόλεων και των χωριών, που υπέδειξε έμπρακτα με την όλη βιωτή του τον δρόμο της εκπληρώσεως του καθήκοντος.

Τα τελευταία χρόνια πληροφορήθηκα ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είχε καν βιβλιάριο υγείας, δεν είχε εγγραφεί σε κανένα ασφαλιστικό ταμείο και δεν επεδίωξε ποτέ να έχει την παραμικρή απολαβή. Τούτα όλα με τη δική του θέληση. Και όταν πλέον, σοβαρά προβλήματα υγείας τον κατέβαλαν σωματικά και οδηγήθηκε από χριστιανούς εδώ της Χίου στο Νοσοκομείο, τότε με τη μέριμνα ευλαβών αδελφών έγινε η σχετική διαδικασία και του χορηγήθηκε Βιβλιάριο υγείας ανασφαλίστου υπερήλικα.

Στα στερνά έτη της επιγείου ζωής του, εύδιο λιμάνι βρήκε στην Αγ. Παρασκευή Αττικής όπου και οι εγκαταστάσεις της αγαπημένης του Αδελφότητας, της ΄΄Ζωής΄΄ στην οποία και παρέμεινε για να βρίσκεται σε διαρκή ιατρική παρακολούθηση και νοσηλεία. Η αδελφότητα τον περιποιήθηκε όπως έπρεπε και τον φρόντισε με μεγάλη επιμέλεια.

Η βουλή του Θεού τον κάλεσε, πλέον, κοντά Του. Έτσι, στις 26 Δεκεμβρίου 2007 η μακαρία του ψυχή αναχώρησε για τον Δημιουργό της, Αυτόν που υπηρέτησε πιστά εκ νεότητός του ο λαμπρός σκαπανέας της διάδοσης του Ευαγγελίου.

Σεβασμιώτατε,

Περατώνοντας τη σύντομη τούτη αναφορά στον αδελφό μας, Ευάγγελο Αλιβάνογλου, διατηρούμε στη μνήμη και την καρδιά μας τις αρετές που τον διέκριναν και που τον κατέστησαν ως το πρότυπο εκείνο του χριστιανού, του θεολόγου, του Ιεροκήρυκα, που επάξια μπορεί να χαρακτηριστεί ως <<άνθρωπος του Θεού>> όντως.

Του ανθρώπου που απετέλεσε για εμάς παράδειγμα προς μίμηση, ήδη από τα μαθητικά μας χρόνια.

Είμαι βέβαιος, ότι και υμείς, Σεβασμιώτατε, μνημονεύετε του ονόματός του, ενθυμούμενος αυτόν για την πίστη και την πραότητά του, καθώς και την καρτερία με την οποία υπέμεινε την ασθένεια του σώματος κατά τα τελευταία έτη της επιγείου βιοτής του.

Είη η μνήμη αυτού αιωνία.-