ΕΥΧΕΣ

Ευχές

Τα φετινά Χριστούγεννα η γέννηση του Θεανθρώπου ας φωτίσει τις σκέψεις μας γεμίζοντάς μας με κατανόηση και αγάπη για τους συνανθρώπους μας. Ας κάνουμε μια νέα αρχή βοηθώντας όσους έχουν την ανάγκη μας, προσφέροντας απλόχερα χαρά και χαμόγελο. Η σκέψη και οι πράξεις μας ας δώσουν την ελπίδα για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία στη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουμε.

Εύχομαι από καρδιάς Καλές γιορτές και Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους τους Χιώτες συντοπίτες μου με υγεία, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία και χαμόγελο!

Εύχομαι και ελπίζω το 2019 να είναι μία χρονιά σταθερότητας, ανάκαμψης, αποκατάστασης αδικιών αλλά και πραγμάτωσης των ονείρων μας. Με συναίνεση, ενότητα και πίστη στις δυνάμεις μας ας αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον και την έξοδο της πατρίδας μας από το τέλμα και την περιπέτεια, ώστε να ξανακερδίσει τη θέση που της αξίζει στην Ευρώπη και τον κόσμο!

 Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλες και όλους τους Χιώτες όπου κι αν βρίσκονται!

 Χαρούμενη, ελπιδοφόρα και δημιουργική νέα χρονιά!

Αιμιλιανός Κ. Ευαγγελινός

Καθηγητής Πληροφορικής

Πολιτικό Στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας

https://www.facebook.com/aimilianosevangelinos/

https://evangelinos.gr

ΕΙΡΗΝΗ

Οι περισσότεροι άνθρωποι  είναι ανταγωνιστικοί σε όλα.

Θέλουν πάντα το καλύτερο για τον εαυτό τους και την οικογένεια τους και γίνονται διεκδικητικοί με κάθε τρόπο και μέσον.

Έτσι καταναλώνουν και ψυχή και σώμα σε υψηλό βαθμό.

Και στο τέλος αντί να χαρούν βιώνουν το απόκυμα και τον απόηχο μιας κούρασης βαριάς. Σαν να γυρίσανε  από ένα  πόλεμο και κουρασμένοι μετρούνε τα τραύματα τους και τις απώλειες τους.

Με ένα λόγο, η συμπεριφορά μας, αυτή του εξωτερικού ανταγωνισμού δεν κάνει τίποτα άλλο από το να πριμοδοτεί τον πόλεμο τον κάθε πόλεμο .. και να αποδυναμώνει την ειρήνη.

Βλέπουμε τα αποτελέσματα του πολέμου γύρω μας ,  πρόσφυγες όλων των ειδών να προσφεύγουν με κάθε θυσία και κόστος για να τον αποφύγουν.

  

Στην πράξη κι αυτοί κουβαλούν το σπέρμα του πολέμου  μαζί τους ...

Και το εκδηλώνουν με λογής - λογής εχθροπραξίες εκεί που φιλοξενούνται

Γιατί ο πόλεμος εξαγρίωσε, εξαγριώνει κι αυτούς τούς ανθρώπους μαζί με τις προβοκατόρικες προπαγάνδες των πολεμοκάπηλων .... και τους κάνει απαιτητικούς εγωιστικούς αλλά και αχάριστους….

Έτσι ο πόλεμος εισέρχεται παντού σαν την γάγγραινα και σαπίζει τον κοινωνικό ιστό και τον γεμίζει ραγίσματα και ρήγματα ........

Κι αυτή η πολύτιμη βάση ΌΛΩΝ των αγαθών Η ΕΙΡΗΝΗ  γίνεται ασταθής. Ίσα ίσα στέκει στα πόδια της , αποσκελετώνεται  και τείνει να γίνει σιγά - σιγά μια σκιά… Όμως τούτες τις γιορτινές μέρες παντού φώτα λαμπερά  εκδηλώσεις ψώνια χαρές και τραγούδια, κατάφωτες οι εκκλησίες  για τη γιορτή της ΕΙΡΗΝΗΣ

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» …

Σε μια  ζωή γεμάτη υπολογισμό, υστεροβουλία, προπαγάνδα, διαφήμιση, τρομοκρατία,  δολοφονίες,   εξαρτήσεις από ουσίες, ατυχήματα και δυστυχήματα,  τυχερά παιχνίδια και σκληρός τζόγος παντού …

Κι οι άνθρωποι  κουμπωμένοι και κλειστοί απολαμβάνουμε ο καθένας τα αγαθά του μέσα στα ψηλά τείχη του εγωισμού του ατομισμού και της αυταρέσκειας μας ….

Χρειαζόμαστε επομένως ευχές τέτοιες που να μπορέσουν να εισχωρήσουν στην καρδιά μας λίγο λίγο για να καθαρίσουν και να ειρηνέψουν το βλέμμα μας

Ευχές που θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε τον άνθρωπο

Ευχές που δεν χρειάζονται  λόγια να ειπωθούν, αλλά αγκαλιές να χωρέσουν

Ευχές πάνω από τα λόγια με το στοργικό ακούμπισμα του χεριού στην πλάτη να καθησυχάζει, καθώς το χαμόγελο ανθίζει ταπεινά.

Εκεί που η επίσκεψη διώχνει τη μοναξιά και  δένει με τον καλό λόγο της παρηγοριάς και της αγάπης

Ευχές εκεί  που η ανάγκη, ο πόνος κι απελπισία  χρειάζεται την συμπαράσταση και την αγάπη .

Ευχές …αληθινές ευχές από την αλήθεια της καρδιάς μας

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  …..  ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 

Μανώλης Φύσσας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΛΑΣ

Χίος, 20-12-2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Δημοτική Αρχή «κάνει την πάπια» για τους υπερχρεωμένους και φτωχούς δημότες μας

Στα πλαίσια της πρωτοβουλίας μας, ως Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Χίου, για ελάφρυνση των λαϊκών οικογενειών του δήμου μας, στείλαμε, στις 11-12-2018,  προς το Δήμαρχο, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο Προγραμματισμού και Οικονομικών Υπηρεσιών επιστολή, με την οποία ζητούσαμε και προτείναμε να τεθεί σχετικό θέμα συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Προωθήσαμε μάλιστα παρόμοιες αποφάσεις των Δήμων α. Βύρωνα, β. Βάρης - Βούλας-Βουλιαγμένης, γ. Πατρέων και δ. Ζωγράφου και ε. Ικαρίας, ενημερώνοντας ταυτόχρονα ότι οι θέσεις μας ταυτίζονται με αυτές του Δήμου Πατρέων, Ζωγράφου και Ικαρίας, έτσι όπως πέρασαν. Υπογραμμίσαμε δε αυτολεξεί πως, «από κει και πέρα, πλειοψηφία είστε, αλλά εμμένουμε να γίνει συζήτηση στο Δ.Σ. και να παρθεί συγκεκριμένη απόφαση που θα αποτελέσει και μπούσουλα για τις υπηρεσίες και τα νομικά πρόσωπα».

Ενώ έγκαιρα στείλαμε την επιστολή αυτή, η Δημοτική Αρχή δεν ενδιαφέρθηκε, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Δήμαρχος προσποιήθηκε ότι χάρηκε που κάναμε μια τέτοια πρόταση. Την ίδια ώρα, λαϊκίζοντας απροσχημάτιστα, ρίχνουν τα βάρη στους δημοτικούς υπαλλήλους, που είναι αναγκασμένοι από το νόμο να κάνουν αυτή τη δουλειά σε βάρος των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, ενώ οι ίδιοι αρνούνται να πάρουν την ευθύνη για την ελάφρυνση τουλάχιστον των νοικοκυριών με χρέη έως 2000€ ή τη διαγραφή αυτών με χρέη 200 & 300€.

Το καινούριο που πρόσθεσε ο κ. Δήμαρχος στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο είναι ότι «δεν ξέρουμε αν το εφαρμόζουν οι δήμοι που πήραν την απόφαση», προσπαθώντας με υπεκφυγές για άλλη μια φορά να στηρίξει τους χειμαζόμενους δημότες μας, αλλά και να αναλάβει την ευθύνη μιας απόφασης που έχει κόστος και σύγκρουση με την άθλια κυβερνητική πολιτική, την οποία σε τελική ανάλυση σιγοντάρουν με τη στάση τους .Για πολλοστή μάλιστα φορά έδειξαν ως υπεύθυνη την οικονομική υπηρεσία, λες και οι υπηρεσίες διοικούν το δήμο.

Καλούμε τους δημότες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, ενόψει και των επερχόμενων εκλογών, αφού λάβουν υπόψη τους ότι οι μνηστήρες του δήμου «ανεξάρτητοι», «έντιμοι», «ακομμάτιστοι» ή όποιον άλλο φερετζέ φορέσουν, συμπεριλαμβανομένης και της δημοτικής αρχής, αποτελούν σε τελική ανάλυση το μακρύ χέρι της αντιλαϊκής πολιτικής της εκάστοτε εξουσίας, το φοροεισπράκτορα και εντολοδόχο των επιχειρηματιών, γι αυτό και τους απαλλάσσουν από τέλη, όπως έκαναν με τις μεταποιητικές επιχειρήσεις.

Σύμμαχος και συμπαραστάτης του λαού ήταν και αποτελεί η Λαϊκή Συσπείρωση, η μαγιά των κομμουνιστών και των συμμάχων τους.-

Ανάσες ζωής με την Κιβωτό του Κόσμου

Το ήρεμο σκοτεινό χειμωνιάτικο απόγευμα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου Κορυδαλλού έλαμψε από την γεμάτη ζωντάνια και ψυχική δύναμη της χορωδίας των παιδιών από την ¨Κιβωτό του Κόσμου¨. Η γλυκύτητα που μας χάρισαν έδειξαν με το καλύτερο τρόπο ότι η αγάπη και η φροντίδα των παιδιών είναι προτεραιότητα και ομορφαίνει την ζωή μας.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το εθελοντικό σωματείο  Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το εθελοντικό σωματείο  ¨¨Ανάσα ζωής Κορυδαλλού¨ όπου μας προετοίμασαν πλούσιο νοστιμότατο μπουφέ οι ίδιες οι εθελόντριες του σωματείου με την παρουσία χορηγών που μας μοίρασαν σοκολάτες. Το σωματείο με αρωγό και τον δήμο είναι πραγματικά ένα τόπος σωτηρίας για κοινωνικά ευπαθείς ανθρώπους, στηρίζοντας τους με ηθική αλλά και υλική υποστήριξη διανέμοντας τους είδη πρώτης ανάγκης.

Εκείνο όμως που έκανε την βραδιά μοναδική ήταν η συμμετοχή σε μουσική παράσταση της Μικτής Τετράφωνης Χορωδίας του Δήμου, υπό της διεύθυνση της μαέστρου Ελένης Κασάροβα, και των παιδιών του πατήρ Αντώνη Παπανικολάου όπως συνηθίζεται να προσφωνούμε την μη κυβερνητική 

Δεν ήταν όμως μόνο η αρτιότητα και ομορφιά της μουσικής παράστασης που μας συνεπήρε αλλά αυτή η ψυχική και ήρεμη δύναμη που ανάβλυζε μέσα από τις φωνές των παιδιών συγκινώντας όλους εμάς, αποτέλεσμα της προστασίας και ασφάλειας που τους παρέχονται στα σπίτια της Κιβωτού, αφού η άδικη ζωή τα όρισε κατόπιν εισαγγελικής εντολής να αγκαλιαστούν από τα θεόπνευστα χέρια του Πατέρα Αντώνη.

Αυτή την Κυριακή μάλιστα όπως μας είπε η πρεσβυτέρα Σταματία Γεωργαντή κατά την παραλαβή της τιμητικής πλακέτας από τον δήμαρχο της πόλης, η οργάνωση κλείνει τα 20 χρόνια από την ίδρυση του ενώ στην σύντομη ομιλία της  αναφέρθηκε στο δύσκολο και αξιοθαύμαστο έργο που με μετριοφροσύνη χαρακτήρισε πετυχημένο. 

Η μουσική παράσταση περιλάμβανε τραγούδια όπως το ΄Κάποτε θάρθουν να σου πουν¨ των Λευτέρης Παπαδόπουλου και Μίκης Θεοδωράκη, το ¨Άδικη ζωή¨ των Δημήτρη Ιατρόπουλου και Νίκου Ιγνατιάδη, το Con te partiro των  Lucio Quarantotto και Francesco Sartori και έκλεισε η παράσταση με το ¨Αλληλούια¨ του Leonard Coen  με την εντυπωσιακή παρουσία του μικρού Νώε στην πρώτη φωνή του μικρότερου σε ηλικία της χορωδίας.

Όπως είπε και ο δήμαρχος της πόλης στην ομιλία του η αγάπη δεν είναι μόνο λόγια αλλά πράξη και είναι αυτή ακριβώς η αχρωμάτιστη, χωρίς περιορισμούς έκφραση της αγάπης που βοήθησαν τα παιδιά να μας ενθουσιάσουν, αυτή ακριβώς η χωρίς μισαλλοδοξίες έκφραση της αγάπης θα θωρακίσει αυτά τα παιδιά να ανασάνουν ξανά, αυτή ακριβώς η αγάπη προς τον συνάνθρωπο θα  μεταδώσει σωστά το οικουμενικό μήνυμα αγάπης της γέννησης του Χριστού.

Καλά Χριστούγεννα, Καλή Πρωτοχρονιά

Καλές γιορτές.

Κυριάκος Τσιπούρας

Μεικτή χορωδία Κορυδαλλού και χορωδία παιδιών από την Κιβωτό του Κόσμου

https://youtu.be/lotDe25CDUw

Σαλόνι φωτογραφιών  : 

«ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΒΙΒΛΙΑ»

12-12-2018

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Μανώλη Φύσσα «Τα ζωντανά βιβλία»

Αν και δεν είμαι υπέρ του να ανεβάζουμε το καθετί στο διαδίκτυο και παρότι πιστεύω πως καμιά φωτογραφία και κανένα γραπτό κείμενο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη φυσική μας παρουσία σε μια εκδήλωση, επειδή αρκετοί άνθρωποι με παρακάλεσαν να ανεβάσω το κείμενο της παρουσίασης του βιβλίου του Μανώλη Φύσσα, "Τα ζωντανά βιβλία", το παραθέτω εδώ και όποιος δεν βαριέται τις μακροσκελείς αναρτήσεις, μπορεί, αν θέλει, να του ρίξει μια ματιά. Ευχαριστώ και πάλι πρώτα το συγγραφέα, έπειτα όλους τους φίλους που γέμισαν ασφυκτικά την "Οδύσσεια" και όσους είπαν ή έγραψαν μια καλή κουβέντα για εκείνη τη βραδιά. Να είμαστε όλοι καλά, να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, γιατί αυτά δίνουν και νόημα στη ζωή, τελικά. Υ.Γ. Από όλες τις εικόνες που δείξαμε στην εκδήλωση, κρατάω την πρώτη (ΑΓΑΠΩ), γιατί χωρίς αυτό το ρήμα, κανένα από τα υπόλοιπα δεν θα είχε, ίσως, λόγο ύπαρξης .

Δέσποινα Γέμελου.

Καλησπέρα σας.
Ο Μανώλης Φύσσας, για όσους τον γνωρίζουν, είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Αλλά και για όσους δεν τον γνωρίζουν, όσο να πεις, η φυσιογνωμία του δεν περνάει απαρατήρητη. Το βιβλίο του είναι κι αυτό ιδιαίτερο και μόνο στον τίτλο να σταθεί κανείς. Έπρεπε λοιπόν και η παρουσίαση του βιβλίου του να είναι ή να γίνει, κάπως ιδιαίτερη απόψε. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη μόλις μου πρότεινε, και πολύ τον ευχαριστώ, να συμμετέχω σε αυτή τη δημόσια παρουσίαση των διηγημάτων του. Κι αφού το κλωθογύρισα λίγο στο μυαλό μου, σκέφτηκα να ονομάσω τη σημερινή βιβλιοπαρουσίαση-αφού είπαμε πως θέλουμε να την κάνουμε ιδιαίτερη- «Τα 10 ρήματα του Μανώλη».
• Γιατί 10; Εύκολο. Γιατί τόσες είναι οι ιστορίες του.
• Γιατί του Μανώλη; Γιατί, σκέφτηκα, διαβάζοντας το βιβλίο, πως ο κάθε ήρωας των διηγημάτων του δεν είναι παρά μια πλευρά από το χαρακτήρα του ίδιου του συγγραφέα.

Ο μαστρο-Μανώλης, δηλαδή, δεν διάλεξε δέκα τυχαίους ανθρώπους από τους εκατοντάδες που έχει γνωρίσει στη ζωή του μέχρι τώρα για να πλάσει τις ιστορίες του. Το ένστικτό μου λέει ότι επέλεξε να φέρει στο φως τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ακριβώς γιατί μέσα στον «άγνωστο», στον «ξένο», στον «απέναντι άλλον» διέκρινε τον ίδιο, ένα στοιχείο από τη δική του προσωπικότητα, από τη δική του ψυχή. Ίσως για αυτό το λόγο, όλες του οι αφηγήσεις είναι ομοδιηγητικές, με τον ίδιο να συμμετέχει στα γεγονότα, όχι ως απλώς παρατηρητής, αλλά πάντοτε ως εμπλεκόμενος. Και πάλι για τον ίδιο λόγο ονομάζει τις ιστορίες του στον πρόλογο του βιβλίου «χρονογραφήματα καρδιάς». Εννοεί «της δικής του καρδιάς».
• Και γιατί ρήματα; Γιατί δεν θα μπορούσα να περιγράψω τις ανθρώπινες υπάρξεις του βιβλίου του με στάσιμα ουσιαστικά, άκλιτα επιρρήματα ή λειψές προθέσεις.  

         

Οι άνθρωποι μοιάζουν με τα ρήματα:
Οι άνθρωποι, όπως και τα ρήματα έχουν φωνή. Άλλοτε ενεργητική, δυνατή και ορμητική, όπως του θαρραλέου καπετάνιου του βιβλίου κι άλλοτε παθητική, αλλά όχι υποταγμένη, σαν των κοριτσιών στο φτηνό μπαρ του Μαρακάιμπο. 

Οι άνθρωποι, όπως και τα ρήματα, έχουν διάθεση-ασφαλώς με άλλη έννοια στη γραμματική-, όμως οι διαθέσεις των ηρώων του Μανὠλη, αλλά και του ίδιου, μεταβάλλονται σε κάθε ιστορία και κυμαίνονται από τη νοσταλγία και τη μελαγχολία μέχρι τη χαρά του πηγαίου έρωτα και τη μαγεία της συντροφικότητας με γνωστούς στο καράβι, αλλά και με άγνωστους στο λιμάνι. Από τη συγκίνηση ως το γοερό κλάμα κι απ’ το μειδίαμα ως το γάργαρο γέλιο. 

Οι άνθρωποι, όπως και τα ρήματα, έχουν χρόνους. Οι ιστορίες του Μανώλη μπορεί να ανήκουν πια στο παρελθόν, όμως σε πολλές ο συγγραφέας δίνει τις προεκτάσεις τους στο σήμερα, ενώ σε άλλες προβλέπει τις μελλοντικές εξελίξεις. Με αφορμή, για παράδειγμα, τον καταστροφικό σεισμό στην Αϊτή, έρχεται στο μυαλό του η ιστορία με τους νεκρούς εργάτες στα αμπάρια και αυτή την εικόνα προεκτείνει στο μέλλον, αναζητώντας τη συμπόνια και την ανθρωπιά μας σε κάθε μελλοντικό πλήγμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Οι άνθρωποι, όπως και τα ρήματα, έχουν πρόσωπο και αριθμό. Οι ήρωες του Μανώλη δεν είναι απρόσωποι, είναι υπαρκτοί και υποψιάζομαι καθόλου ή σχεδόν καθόλου «πειραγμένοι» από το συγγραφέα, προκειμένου να εντυπωσιάσει ή να τους προσαρμόσει στην πλοκή της ιστορίας του. Στόχος του, θαρρώ, δεν ήταν να παρουσιάσει άτρωτους, εξιδανικευμένους ήρωες, αλλά απλούς καθημερινούς ανθρώπους, συχνά περιθωριακούς ή απαρατήρητους για τους πολλούς, που όμως δεν ξέφυγαν από τη διεισδυτική ματιά του ανθρώπου που βρίσκει αφορμές για να φιλοσοφεί τη ζωή, παρατηρώντας, με κοινωνιολογικό ενδιαφέρον τον κόσμο γύρω του.
Και αφού σας εξήγησα γιατί παρομοιάζω τους ήρωες του Μανώλη (και μαζί μ’ εκείνους και τον ίδιο) με ρήματα, πάμε να δούμε ποια είναι αυτά τα δέκα ρήματα του Μανώλη και να συνθέσουμε μέσα από αυτά το χαρακτήρα -ή έστω ένα κομμάτι του χαρακτήρα και της ιδιοσυγκρασίας- του συγγραφέα μας.

Ρήμα 

1ο: ΑΓΑΠΩ.                                                                                    

Στην ιστορία με το κόκκινο μαντήλι, «ο Μανόλο ο Γριέγο» ερωτεύεται με μιαν εφηβική αγάπη την Καρολίνα με το αγέρωχο βλέμμα, την Περουβιανή που μιλά για ελευθερία, δημοκρατία και ανθρωπιά. Την Καρολίνα που χάνει τον αδελφό της σε μια εξέγερση εναντίον του τυραννικού καθεστώτος, αλλά που μαθαίνει τον συγγραφέα πως « η μόνη αυλή που χωράει την αγάπη είναι η ελευθερία»

Ρήμα 2ο :                                                                                        

ΒΟΗΘΩ. Η ευαισθησία του Μανώλη αντικατοπτρίζεται στον καπετάνιο της δεύτερης ιστορίας του, που πασχίζει να ελευθερώσει ένα πληγωμένο άλμπατρος από την κουβέρτα του καραβιού. Μέσα στο αθώο και άκακο βλέμμα του γιγαντιαίου αυτού πλάσματος, μας καλεί, όχι μόνο να δούμε, αλλά και να χαϊδέψουμε, ένα από τα πολλά πρόσωπα του ίδιου του Θεού.

Ρήμα 3ο:                                                                                          

ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ. Στην αναλγησία του ναυλωτή στο Μπαγκλαντές που βλέπει τους εργάτες των αμπαριών σαν πιόνια, σαν μυρμήγκια, που «δε χάλασε κι ο κόσμος αν πατηθούν μερικά», ο συγγραφέας, μέσα από τον ήρωα της τρίτης ιστορίας του, προτάσσει την ανθρωπιά και την καλοσύνη, όχι με το περιτύλιγμα της κούφιας φιλανθρωπίας, αλλά με την ανιδιοτελή αγάπη προς το συνάνθρωπο και την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς του.

Ρήμα 4ο :                                                                                    

ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ. Και ταυτόχρονα επικοινωνώ. Εδώ ο συγγραφέας κάνει έναν τολμηρό, αλλά αληθινό παραλληλισμό, παρομοιάζοντας την εσωτερική μοναξιά του ναυτικού, που του λείπει η ζεστασιά της οικογενειακής θαλπωρής, με τη μοναξιά των γυναικών ενός φτηνού μπαρ της Βενεζουέλας. Σε δεύτερο επίπεδο προσομοιάζει το ανθρώπινο υπαρξιακό δράμα με τη θάλασσα, η οποία συμβολίζει την προσωπική αλήθεια του καθενός μας. 

Ρήμα 5ο:                                                                                  

ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ. Δεν είναι τυχαίο που το «μοιράζομαι» έλαχε στα μισά του βιβλίου. Η 5η ιστορία είναι ένα μοίρασμα συναισθημάτων, με αποκορύφωμα την από κοινού ψαλμωδία ορθόδοξων και καθολικών χριστουγεννιάτικων ύμνων σε μα εκκλησία του Μπουένος Άιρες. Απόδειξη ότι η μουσική είναι «para todos», δηλαδή για όλους. Ή, όπως λέει ο συγγραφέας «όταν οι άνθρωποι τραγουδούν μαζί, τότε ψηλώνει, παίρνει μπόι ο άνθρωπος που έχουμε μέσα μας». [Απόσπασμα από αυτή την ιστορία θα μας διαβάσει η κ. Ελευθερία Λυκοπάντη]

Ρήμα 6ο : 

ΤΟΛΜΩ. Αυτό είναι το ρήμα που χαρακτηρίζει τον καπετάν Μιχάλη της 6ης ιστορίας, που σαν τον συνονόματο του, του Καζαντζάκη, δεν διστάζει να υψώσει το ανάστημα του, αυτός, ένας άσημος Έλληνας πλοίαρχος, όπως αυτοαποκαλείται, μπροστά στις παράλογες διαταγές κοτζάμ αντιναυάρχου του νατοϊκού στόλου.

Ρήμα 7ο :                                                                                           ΓΕΛΩ. Ο Μανώλης Φύσσας είναι ένας μονίμως γελαστός άνθρωπος. Έχει το φλεγματικό καρδαμυλίτικο χιούμορ και το αυθόρμητο εκκωφαντικό γέλιο των αυθεντικών ανθρώπων. Γελούμε λοιπόν κι εμείς στην 7η ιστορία με τη θεοσεβή κυρα-Βαγγέλα και την αντίδρασή της μπροστά στον οίστρο του αντικομμουνιστή μητροπολίτη. Αυτή την ιστορία θα μας διαβάσει τώρα ο Κώστας Ζαφείρης.

Ρήμα 8ο:                                                                                 

ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ. Ο ανθρωπιστής ελληνιστής που οργανώνει μια ανθρωπιστική αποστολή τροφίμων και φαρμάκων στο Μπαγκλαντές δολοφονείται από εκείνους που εμπιστεύτηκε και ευεργέτησε. Όμως αυτό κλονίζει την πίστη μας στη ανθρωπιά; Καταρρίπτει την πεποίθησή μας ότι οι άνθρωποι οφείλουν να είναι άνθρωποι; Όπως λέει κι ο συγγραφέας, εδώ «ακολουθεί μακρά σιωπή». Ας το σκεφτεί ο καθένας μόνος του.

Ρήμα 9ο :                                                                                        

ΤΡΑΓΟΥΔΩ. Ο μαστρο-Μανώλης έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. Ψάλλει, τραγουδά και παίζει διάφορα μουσικά όργανα. Γι΄αυτό και έλκεται από τον αυτοεξόριστο στη Βραζιλία Κρητικό, με τη λεβέντικη κι απροσκύνητη καρδιά, που κλαίει όταν ακούει Έλληνες να τραγουδούν: «Ψάχνω, γυρεύω, ερευνώ, ρωτώ, ζητώ, κοιτάζω, πού θα το βρω το φάρμακο να μην αναστενάζω». Γεμάτο ρήματα κι αυτό το τραγούδι. Τυχαίο; Αυτή την ιδιαίτερη ιστορία με τον παράξενο τίτλο «Ο Στέλιος, ο Στέλιος, ο Στέλιος, ο Στέλιος», θα μας διαβάσει ο Κώστας Ζαφείρης.

Τελευταίο ρήμα, τελευταία ιστορία. Ρήμα 10ο : ΘΥΜΑΜΑΙ. Φαίνεται πως οι άνθρωποι που μένουν ακλόνητοι στα ιδανικά και τις αξίες τους αγγίζουν ιδιαίτερα το συγγραφέα, -ίσως γιατί σπανίζουν πια; ποιος ξέρει;- γι αυτό και η τελευταία ιστορία του μιλά για έναν αντιστασιακό, κυνηγημένο στον Εμφύλιο, που επιστρέφει μετά από μισό αιώνα στην πατρίδα του, όντας όμως πια μοιρασμένος ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Σ΄αυτό τον πρόσφυγα ο συγγραφέας, όπως υποστήριξα και στην αρχή, βλέπει ένα κομμάτι του εαυτού του, αφού κι ο ίδιος, λόγω επαγγέλματος, μοιράζεται σε δυο κόσμους. Δεν ξέρω αν είναι πιο δυστυχισμένος ο πρόσφυγας ή ο συγγραφέας όταν εξομολογείται: «κι εμείς οι ναυτικοί σε κάθε φευγιό σκοτώνουμε τη καρδιά μας».

Όπως μου είπε ο ίδιος ο μαστρο-Μανώλης, υπάρχουν ακόμα δυο διηγήματα, που έψαχνε και δεν τα ‘βρισκε και τα βρήκε μόνο αφού είχε τυπωθεί το βιβλίο. Ούτε αυτό είναι τυχαίο. Γιατί στην ψυχή μας υπάρχουν «διηγήματα» που η μοίρα ορίζει να κρατάμε φυλαγμένα μόνο για τον εαυτό μας. Ίσως πάλι είναι τα κομμάτια εκείνα του εαυτού μας που και οι ίδιοι φοβόμαστε ν’ αντικρίσουμε. Όταν ήρθε να με βρει και να μου προτείνει να παρουσιάσω το βιβλίο του, μού είπε: «Δεσποινάκι, εμείς οι ναυτικοί βλέπομε πάντα έναν ορίζοντα. Στο δικό μου ορίζοντα τοποθετώ διάφορα «πράγματα» (έτσι τα είπε) και μετά όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια «δίνη» και κάτι γεννιέται. Λοιπόν, σ΄αυτό τον ορίζοντα ο Μανώλης Φύσσας τοποθέτησε και τους ανθρώπους που γνώρισε, τα ζωντανά βιβλία της ψυχής του, τοποθέτησε και τον εαυτό του και μέσα από τη δίνη που όλα αυτά δημιούργησαν, πλάστηκε τούτο εδώ το βιβλιαράκι, που όσο το διαβάζεις εξακολουθεί να σου «δίνει». 

Σας είπα στην αρχή πως ήθελα να είναι ιδιαίτερη αυτή η παρουσίαση, όπως ιδιαίτερο θεωρώ πως είναι το βιβλίο. Σας μίλησα λοιπόν για 10 ρήματα που αντιστοιχούν σε αυτά τα 10 διηγήματα και ταυτόχρονα μας αποκαλύπτουν κομμάτια από την προσωπικότητα του δημιουργού τους. Κάτω από το τραπέζι που κάθεστε υπάρχει ένα χαρτάκι. Ένα χαρτάκι με κάποιο από αυτά τα ρήματα που αναφέραμε σήμερα. Βρείτε το χαρτάκι σας και αποφασίστε να κάνετε πράξη, ει δυνατόν στο διηνεκές, αυτό που σας όρισε η τύχη απόψε: Αγαπήστε, βοηθήστε, νοιαστείτε, αγκαλιάστε, μοιραστείτε, τολμήστε, γελάστε, εμπιστευτείτε, τραγουδήστε και εν τέλει θυμηθείτε…θυμηθείτε τα δικά σας «ζωντανά βιβλία», δηλαδή τους ανθρώπους εκείνους που γνωρίσατε τυχαία, αλλά έχετε κρατήσει για πάντα ζωντανούς στην ψυχή σας.
Σας ευχαριστώ

Αρχή φόρμας

Σχολικός εκφοβισμός: μια σύγχρονη μάστιγα

Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός

Ο σχολικός εκφοβισμός, η ενδοσχολική βία, η θυματοποίηση ή το bullying ορίζονται ως μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία μεταξύ μαθητών ή παιδιών της ίδιας ηλικίας με σκοπό την επιβολή και την καταδυνάστευση, την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου. Τα νέα δεν είναι καλά για την Ελλάδα, αφού τα ευρήματα νέων ερευνών φανερώνουν πως τα περιστατικά bullying, ένα φαινόμενο με το οποίο η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ασχολείται από το 1970, έχουν διπλασιαστεί από το 2010 στη χώρα μας.

Οι μορφές του σχολικού εκφοβισμού

Η βία στο σχολείο μας απασχολεί συνήθως όταν  ασκείται κυρίως σωματικά (σωματική επίθεση). Οπωσδήποτε τα σπρωξίματα, τα χαστούκια, οι γροθιές, οι κλωτσιές  και γενικά η σωματική βία είναι η πιο ανησυχητική εκδήλωση της επιθετικότητας, επειδή απειλεί άμεσα την ασφάλεια του παιδιού. Υπάρχει όμως  και η λεκτική επιθετικότητα που περιλαμβάνει βρισιές, κοροϊδία, χειρονομίες  και  γενικά  ταπείνωση με  ύβρεις ή εκφοβισμούς.

Κρυμμένη επιθετικότητα ή εχθρότητα βρίσκουμε και σε ενέργειες που δεν μοιάζουν καθόλου βίαιες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αποκλεισμός ενός παιδιού από ομάδες συνομηλίκων  και η κακή συνήθεια  να του κρύβουν τα βιβλία ή  να του πετάνε τα πράγματα. Αυτές οι ενέργειες ουσιαστικά συνιστούν συναισθηματική επίθεση χωρίς χειροδικίες ή βρισιές. Υπάρχει επίσης και ο σεξουαλικός εκφοβισμός: οι  χειρονομίες οι οποίες   προσβάλουν  ένα παιδί, ο  υποβιβασμός με απρεπή αγγίγματα, κινήσεις κ.λπ. Νεόφερτος είναι και ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός που περιλαμβάνει τη χρήση  e-mail, chat rooms και κινητών με κλήσεις  απειλητικού περιεχομένου, καθώς και τη χρήση κάμερας με σκοπό την απειλή ή ταπείνωση του εφήβου.

Η προσωπικότητα του θύτη και του θύματος και ο ρόλος της οικογένειας

Συνήθως το παιδί - θύτης, σύμφωνα με τους ειδικούς, παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό! Ο θύτης έχει την πρόθεση να  ταπεινώσει  να εξευτελίσει και να δημιουργήσει πόνο.  Εκδηλώνει συχνά επιθετική συμπεριφορά και διατηρεί φιλίες με επιθετικά άτομα. Οικειοποιείται ή καταστρέφει τα πράγματα των άλλων. Αδυνατεί  να κατανοήσει τα συναισθήματα των άλλων.  Επιδιώκει με κάθε τρόπο την αποδοχή και τον θαυμασμό επιδεικνύοντας μια ευφυΐα και μια αυτοπεποίθηση, που δεν δικαιολογούνται από τις πράξεις του.  Έρευνες έχουν δείξει ότι ο θύτης προέρχεται συχνά από οικογένεια όπου η βία, σωματική, λεκτική ή ακόμη και συναισθηματική είναι παρούσα, πρόκειται δηλαδή για ένα κακοποιητικό περιβάλλον, όπου τα μέλη της οικογένειας αναπαραγάγουν αυτό που γίνεται και στα ίδια ή αυτά που μαθαίνουν ως τρόπους συμπεριφοράς. Επιπλέον, ο θύτης θεωρεί "μαγκιά" και ανωτερότητα, αίσθηση εξουσίας την διαφορετική αυτή συμπεριφορά. Μάλιστα, αρκετές φορές μπορεί να γίνει επιθετικός και προς τους δασκάλους του ή τους καθηγητές του.

Θύματα του σχολικού εκφοβισμού πέφτουν παιδιά ή και έφηβοι που δεν μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους ή νομίζουν ότι δεν μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους επειδή είναι πιο αδύναμα σωματικά ή ψυχολογικά. Πρόκειται δηλαδή για παιδιά πιο ευαίσθητα, χαμηλών τόνων, με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, με εσωστρέφεια και ανασφάλεια. Μπορεί να προέρχονται από περιβάλλον αυταρχικό ή υπερπροστατευτικό, που δεν τους έχει δώσει πρωτοβουλίες και ευθύνες για να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν ως προσωπικότητες, οικογενειακό περιβάλλον που δεν έχει ενισχύσει την έκφραση όχι μόνο του λόγου αλλά και του συναισθήματος.

Οι γονείς των παιδιών που γίνονται θύτες θεωρούνται πολύ συχνά υπεύθυνοι για τις ενέργειες των παιδιών τους. Ένας σημαντικός αριθμός μελετών έχει συγκεντρώσει επαρκείς πληροφορίες που υποστηρίζουν ότι η έλλειψη ζεστασιάς από τους γονείς, οι σωματικές τιμωρίες, η ανοχή στην επιθετική συμπεριφορά του παιδιού και η επιθετική συμπεριφορά των γονέων, είναι μερικοί από τους παράγοντες που ενισχύουν την πιθανότητα ανατροφής ενός δυνητικού θύτη. Αντίθετα, η υπερπροστασία της μητέρας προς το αγόρι και η αδιαφορία προς το κορίτσι ενισχύουν την πιθανότητα ενός παιδιού να γίνει θύμα, σύμφωνα πάντα με τις μελέτες.

Το σχολείο

Το σχολείο αποτελεί φορέα κοινωνικοποίησης και μάθησης για τα παιδιά. Μέσα στο σχολικό περιβάλλον το παιδί μαθαίνει τους ρόλους που αργότερα αναμένεται να αναλάβει στην κοινωνία. Γι’ αυτό και μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο άλλους ανθρώπους είναι εύκολο να υπάρξουν συγκρούσεις. Η σχολική κοινότητα δεν μένει ανεπηρέαστη και αναπαράγει και την ευρύτερη κοινωνική και οικογενειακή βία.

Οι ειδικοί αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι τα πολυπληθή σχολεία συντελούν στην ανωνυμία των μαθητών και δημιουργούν ανασφάλεια, οι πολλοί κανόνες και η έλλειψη μαθητικών πρωτοβουλιών προσκρούουν στην ανάγκη της εφηβείας για αυτονομία, το σύστημα αξιών των ενηλίκων τίθεται σε αυτές τις ηλικίες υπό αμφισβήτηση, ο φόρτος εργασίας τω ν εκπαιδευτικών και το άγχος τους για την ύλη υποβαθμίζει την διαθεσιμότητά τους να ανταποκριθούν στις ανάγκες των εφήβων, ο μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ μαθητών, η σχολική αποτυχία, η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα διδακτικά αντικείμενα και το γνωστό «οι κακές παρέες» είναι σημαντικοί παράγοντες που δημιουργούν συνθήκες ενίσχυσης του εκφοβισμού και της παραβατικής συμπεριφοράς.

Τρόποι αντιμετώπισης του φαινομένου

Σε επίπεδο σχολείου είναι σημαντικό να υπάρχει συνεχής ενημέρωση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σχετικά με το πρόβλημα, επαγρύπνηση για παρακολούθηση τέτοιων φαινομένων και διαλεύκανσή τους, συνεργασία με τους μαθητές, τους γονείς, την τοπική κοινότητα, τις κοινωνικές υπηρεσίες και αθλητικούς συλλόγους. Να δίνονται ευκαιρίες στους μαθητές να εκφράζουν τα προβλήματα και τους φόβους τους, να αναπτύσσονται δραστηριότητες που ενισχύουν τη δημιουργικότητά τους, να αναδεικνύεται η διαφορετικότητα, τα ιδιαίτερα ταλέντα και οι ικανότητές τους.

Παράλληλα, οι γονείς να παρατηρούν  τη συμπεριφορά του παιδιού τους, ώστε μόλις επιβεβαιώσουν σημάδια οποιασδήποτε αλλαγής, να δράσουν έγκαιρα, να ενημερώσουν το σχολείο και να ζητήσουν τη συνδρομή υπηρεσίας ψυχολογικής υποστήριξης.

Τέλος, η παιδική και εφηβική ηλικία σημαίνει χαμόγελα, κοινωνικότητα, γνώσεις, όνειρα για το μέλλον! Η ζωή είναι δύσκολη και η κοινωνία μας ανταγωνιστική. Είναι καθήκον κάθε υγιούς και δημοκρατικής κοινωνίας να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε οι νέες γενιές να αποτελούν πράγματι ελπίδα για το μέλλον. Να τους διδάξουμε με το παράδειγμά μας πώς  να διαχειρίζονται τη διαφορετικότητα, να πιστεύουν στον εαυτό τους και να καταλάβουν πως αποτελούν ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα με αξιοπρέπεια και ικανότητες!

Αιμιλιανός Κ. Ευαγγελινός
Καθηγητής Πληροφορικής
Πολιτικό Στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας

https://www.facebook.com/aimilianosevangelinos/

https://evangelinos.gr