ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του θείου λόγου

<<Ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός>> (Κολλασσαείς Δ΄, 15).

Στις 18 Οκτωβρίου, η Αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει τη μνήμη ενός μεγάλου Αγίου Της, του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του Ιατρού.

Την ημέρα αυτή προβλέπεται να αναγιγνώσκεται, κατά τη Θεία Λειτουργία, μέρος του 10ου κεφαλαίου του κατά Λουκάν Ευαγγελίου. Πρόκειται για έξι στίχους (16-21) που μας παρουσιάζουν τρεις μεγάλες αλήθειες της πίστεώς μας.

<<Ο ακούων υμών εμού ακούει και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί. Ο δε αθετών εμέ αθετεί τον αποστείλαντά με>> (Λουκ. Ι΄, 16): Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ. 

Πολλοί άνθρωποι στις ημέρες μας αμφισβητούν τα λεγόμενα υπό των Πατέρων της Εκκλησίας μας και θέτουν περιορισμούς στην εφαρμογή των θείων εντολών. <<Αυτά τα λένε οι Ιερείς και οι Ιεροκήρυκες, δεν είναι λόγια του Χριστού…!>> ισχυρίζονται. Κι έτσι δεν εφαρμόζουν τις θείες εντολές και δεν οδηγούνται στη μετάνοια και κατ΄ επέκταση στη σωτηρία. Όμως, ο Χριστός ήταν ξεκάθαρος στο ζήτημα αυτό. <<Όποιος ακούει εσάς είναι σαν να ακούει εμένα και όποιος δεν σας ακούει δεν ακούει εμένα. Εκείνος δε που δεν ακούει εμένα, δηλαδή με

αμφισβητεί, αμφισβητεί τον ίδιο τον Θεό>> είπε στους Αποστόλους και τους μαθητές Του.  Δηλαδή, στην Εκκλησία υπάρχει η λεγόμενη Αποστολική Διαδοχή, δια του Μυστηρίου της Ιεροσύνης. Τι θα πει αυτό; Θα πει ότι, εάν βάλουμε στη σειρά (χρονολογικά) 40-50 Γέροντες της Εκκλησίας μας, από την εποχή του Χριστού μέχρι σήμερα, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, φτάνουμε στον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός είναι ο Μέγας Αρχιερεύς. Από τα δικά Του χέρια επί της γης, αλλά και μετέπειτα από την επιφοίτηση και τελείωση (θεία χάρη που καλύπτει κάθε κενό) του

Αγίου Πνεύματος δια των Χειροτονιών, η Ιεροσύνη πέρασε στους Αποστόλους και δια των Αποστόλων στους Αρχιερείς και Ιερείς, στους Πατέρες της Εκκλησίας μας μέχρι σήμερα. Η Ιεροσύνη είναι ανεξάλειπτος και ανεξάντλητος, ως θεία και ουράνια ευλογία του Θεού. Συνεπώς, όποιος αμφισβητεί τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και τον λόγο του Θεού –που δι΄ αυτών κηρύσσεται ως τις ημέρες μας– αμφισβητεί τον ίδιο τον Θεό.

Δεύτερη αλήθεια: Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Επέστρεψαν οι Μαθητές του Χριστού περιχαρείς για τον λόγο ότι, επικαλούμενοι το όνομά του Χριστού έκαναν θαύματα. Θεράπευαν ασθενείς και παραλύτους, έσωζαν ανθρώπους από βέβαιο θάνατο, ανέσταιναν ακόμη και νεκρούς. Πατούσαν επάνω σε φίδια και σκορπιούς και δεν πάθαιναν τίποτε. Όλα τούτα επικαλούμενοι το όνομα του Θεού. Τους είπε ο Χριστός <<Έτσι, εγώ σας δίδω την δύναμη να πατάτε επάνω σε φίδια και σκορπιούς και επάνω σε όλη την δύναμη του εχθρού (Διαβόλου) και τίποτε να μην παθαίνετε.

Τίποτε δεν θα μπορέσει να σας πειράξει>> (Λουκ. Ι΄, 19). Απόδειξη είναι το γεγονός αυτό της παντοδυναμίας του Θεού. <<Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν>> (Ιωανν. ΙΕ΄, 4) αναφέρει κι αλλού το ιερό Ευαγγέλιο, ο ίδιος ο Χριστός. Χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Είναι αυτό και μια απάντηση σε όλους εκείνους οι οποίοι διατείνονται ότι, μόνο με την επιστήμη μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Λάθος. Ο Μέγας Βασίλειος σοφά αναφέρει <<Επιστήμη, άνευ αρετής κοσμουμένη, πανουργία εστί>>. Η Επιστήμη που δεν συνοδεύεται από την αρετή -δηλαδή

την ευλογημένη από τον Θεό κλίση και πίστη- είναι πονηρό τέχνασμα. Γι΄ αυτό και όλοι οι πραγματικοί Επιστήμονες και συνετοί επικαλούνται τον Θεό πριν την προσπάθειά τους να εντρυφήσουν σε ότι καταγίνονται. Γι΄ αυτό και οι Ιατροί –που σήμερα τιμούν τον προστάτη τους Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή και Ιατρό– επικαλούνται τη βοήθεια του Θεού στις όποιες επεμβάσεις πραγματοποιούν χάριν των ασθενών τους. Δεν πρέπει να λαθεύει την προσοχή μας τούτο ότι, δίχως την δύναμη του Θεού ο άνθρωπος είναι παντελώς ανίσχυρος, όσο κι αν

πιστεύει στον εαυτό του. Ο άνθρωπος <<άνω θρώσκει>>, βλέπει ψηλά, στον ουρανό, εκεί είναι η δική του θέση, ουράνια πλασμένος και από εκεί αντλεί δύναμη, δύναμη εξ ύψους, από την ουράνιο βασιλεία του Θεού. 

Τρίτη αλήθεια: ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΝΤΩΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Η κατακλείδα της προηγούμενης φράσης μαρτυρεί του λόγου το αληθές. Όντως, υπάρχει ουράνιος κόσμος, υπάρχει ουράνια ζωή, υπάρχει ζωή μετά θάνατον, υπάρχει ΄΄άλλη ζωή΄΄. Την ζωή αυτή εμφύτευσε ο Θεός στον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του. Και του έδωσε ελευθερία και νόηση, ψυχή, μυαλό και σώμα. Αλλά ο άνθρωπος αμαύρωσε την ζωή του και επέλεξε τον δρόμο της καταστροφής. Ήλθε, λοιπόν, ο Θεός επί γης, ο Κύριος της δόξης και έσωσε το ανθρώπινο γένος από τα

δεσμά αυτά της φθοράς και του θανάτου. Και χάρισε στον άνθρωπο ζωή και αφθαρσία, αιωνιότητα και σωτηρία. Πως; Εξαγοράζοντας τις ανθρώπινες αμαρτίες δια του Ιδίου αίματος, με το δικό Του αίμα. Ανεβαίνοντας στο Γολγοθά και τον Σταυρό και εν τέλει με την Ανάστασή Του, που εσήμανε την ανάσταση όλων των ανθρώπων. <<Χριστός εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο>> (Ιερός Χρυσόστομος- Κατηχητήριος Λόγος εις την Ανάστασιν του Κυρίου). Συνεχίζει, λοιπόν, ο Κύριος στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, λέγοντας προς τους Μαθητές

Του: <<Μη χαίρεστε τόσο ότι θεραπεύετε και θαυματουργείτε, όσο ότι τα ονόματά σας έχουν γραφεί στον Ουρανό>> (Λουκ. Ι΄, 20). Δηλαδή, να χαίρεστε περισσότερο από όλα γιατί θα κληρονομήσετε την βασιλεία του Θεού, γιατί θα γίνετε μέτοχοι της αιωνιότητας, του Παραδείσου. Άρα, υπάρχει άλλος κόσμος, υπάρχει άλλη ζωή, αιώνια. Και ο Χριστός μάς είπε ότι αυτή είναι ανώτερη από κάθε άλλη, πρόσκαιρη και παροδική. <<Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν>>(Εβρ. ΙΓ΄, 14) αναφέρει ο ιερός Απόστολος. Και συνεχίζει αλλού <<το

πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει>>(Φιλιππ. Γ΄, 20).

Αυτές τις μεγάλες αλήθειες μας υπενθύμισε σήμερα ο λόγος του Θεού, δια της γραφίδος του σήμερον τιμωμένου, Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του Ιατρού.

Ο Άγιος Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια αλλά είχε εθνικότητα Ελληνική. Παρά το γεγονός ότι, δεν υπήρξε στον στενό πυρήνα των 12 Αποστόλων, εν τούτοις έγινε ένας από τους μεγαλύτερους Αποστόλους και ο μεγαλύτερος βοηθός του Αποστόλου Παύλου, τον όποιο ακολούθησε παντού μέχρι το τέλος της ζωής του. Ιδιαίτερα ήταν ο μόνος που απέμεινε με τον Απόστολο των Εθνών, τον θείο Παύλο, όταν φυλακίστηκε στη Ρώμη, κατά την δεύτερη περιοδεία του. <<Λουκάς εστί μόνος μετ΄ εμού>>(Β΄ Τιμοθ. Δ, 11), ανέφερε χαρακτηριστικά. Ο Λουκάς σπούδασε

φιλοσοφία και ιατρική και ήταν άριστος Ιατρός αλλά και ζωγράφος. Σ΄ αυτόν αποδίδεται το πρώτο αντίτυπο της ιεράς εικόνος της Παναγίας της Οδηγητρίας. Γι΄ αυτήν θα συνθέσει ο ιερός ψαλμωδός το <<Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόναν σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν>>. Δόξασε, ο Λουκάς, τον Θεό με την γραφίδα αλλά και τον χρωστήρα του. Ο Θεός του έδωσε πλούσια τάλαντα και εκείνος τα εκατονταπλασίασε. Κι ο Θεός τον αντιδόξασε επί γης και εν ουρανώ. Συνέγραψε το

τρίτο κατά σειράν Ιερό Ευαγγέλιο (κατά Λουκάν), αλλά και το θεσπέσιο και εξαίρετο βιβλίο της Αγίας Γραφής, τις <<Πράξεις των Αποστόλων>>, όπου πληροφορούμαστε όλα τα γεγονότα της δράσης των Αγίων Αποστόλων των πρώτων δεκαετιών. Κήρυξε το Ευαγγέλιο σε πολλές χώρες, κυρίως στην Ευρώπη, όπως στην Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Δαλματία, Γερμανία, Ελλάδα. Ναι, αξιώθηκε η χώρα μας να τύχει της θείας ευλογίας να κηρύξει το Ευαγγέλιο ο Απόστολος Λουκάς και σε πολλές πόλεις της χώρας μας, κυρίως δε στην Πελοπόννησο (Αχαΐα) και τη Στερεά Ελλάδα

(Βοιωτία).

Αυτού του μεγάλου Αγίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα, επικαλούμενοι τις μεσιτείες του προς τον Κύριο, του ελεηθήναι τας ψυχάς ημών. Αμήν.