Ιστορικά Αληθινά γεγονότα 1968 έως 1978
Πούνε τα χρόνια που σε είχα πρωτοδεί!!
Αγνά, καλόκαρδα, χιουμοριστικά, καλοσυνάτα με αρκετή πονηροεξυπνάδα Χρόνια!!
Αιτία του σημερινού μου κειμένου είναι ο παλαίμαχος φαρμακοποιός Γιάννης Σπίνος που μου ξύπνησε γεγονότα και γλυκές αναμνήσεις μιας ωραίας εποχής.
Πρέπει να ήταν το 1968 όταν μαζί με τον Κώστα Βαλαντάση χειρουργήσαμε την παπαδιά του ενός παπά Κώστα με οξεία σκωληκοειδίτιδα. Όταν βγήκε από την κλινική θα πήγαινε μετά 4 μέρες στο ιατρείο του Βαλαντάση να της κόψει τα ράμματα.
Η τομή όμως διαπυήθηκε και ανέβασε πυρετό, οπότε ο παπάς την πηγαίνει στον άλλο χειρούργο Γιάννη Ζαφείρη να την κοιτάξει.
Μεταξύ βέβαια των χειρουργών υπήρχε τα χρόνια εκείνα επαγγελματική αντιζηλία.
Επειδή γνώριζε τον παπά και ήθελε να του κάνει λίγη πλάκα του λέει παπά, ίσα- ίσα που την σώνομαι την παπαδιά και βάζει την λαβίδα στην τομή και βγαίνει μισό λεκανάκι πύον.
Ο παπάς το είδε και τρελάθηκε, αμέσως πηγαίνει στο Βαλαντάση και τον απείλησε ότι θα πέθαινε η παπαδιά και θα έμεινε χωρίς γυναίκα γιατί δεν μπορούσε να ξαναπαντρευτεί. Ο Βαλαντάσης πιάνει ένα νυστέρι κι του λέει παπά πάρε δρόμο γιατί θα σου βγάλω τρίχα - τρίχα τα γένια σου.
Και οι δυο οι παπακώστηδες πήγαιναν συχνά στου Ζαφείρη γιατί έκαναν χιούμορ, αλλά είχαν και οι παπάδες.
Ο ένας μάλιστα ήταν δεινός παίχτης ΠΡΟΠΟ και έβγαζε τα δελτία πάνω στο γραφείο του Ζαφείρη και ρωτούσε και συμπλήρωνε τις στήλες 12Χ. Είχε πρόβλημα με το στομάχι του και του έκανα θεραπεία με ενέσεις. Ήταν δε και ταμίας των παπάδων. Μια μέρα καθώς του έκανα την ένεση βλέπω μέσα στο ράσο του 300.000 δραχμές που είχε για την μισθοδοσία, χωρίς να το καταλάβει του παίρνω τα χρήματα και τα κλείνω στο γραφείο του Ζαφείρη που ήταν παρόν και άρχισε να γελά.
Συνεχίζει ο παπάς να γράφει το ΠΡΟΠΟ και αφού το τελείωσε λέει του Ζαφείρη φεύγω γιατί πρέπει να πληρώσω τους παπάδες και πάει να βγάλει τα χρήματα απ΄το ράσο του να τα δείξει.
Μόνο έμφραγμα που δεν έπαθε! Πάγωσε, έμεινε κάγκελο! Αφού τον παιδέψαμε λίγο ψάχνοντας όλοι μαζί του δήθεν να τα βρούμε ανοίξαμε το συρτάρι και πήρε ανάσα!
Άλλη μια φορά ο ίδιος παπάς βρισκότανε στο ποτοποιείο Τσαμπαρλή πίσω από την Νομαρχία και ένας καμπούσης είχε κατεβάσει από το γαΪδουράκι του δυο κοφίνια μανταρίνια να τα πουλήσει. Ο παπάς πιάνει ένα , το τρώει και του λέει¨είναι πολύ γλυκά. Ο παραγωγός του λέει παπά γέμισε τις τσέπες σου αφού σου αρέσουν. Δηλαδή να τις γεμίσω; Απάντά ο παπάς, ναι γέμισε μωρέ τις τσέπες σου. Ο παπάς άρχισε και έβαζε στις τσέπες του ράσου, κάποια στιγμή τα κοφίνια είχαν φτάσει στη μέση. Ο παραγωγός τα έχασε και φωνάζει;Φθάνει πια Παπά!
Και οι δύο παπάδες ήταν παραγωγοί ελαιόλαδου και έκαναν εμπόριο . Αλλά το λάδι που έβγαζαν ήταν 8-10 οξύτητες. Επειδή γνώριζαν καλά την παραβολή του καλού σπορέως, χρησιμοποιούσαν σπορέλαιο και κατέβαζαν τις οξύτητες 2-4 βαθμούς και το έκαναν αγουρόλαδο (νηστίσιμο). Όλοι μας παίρναμε τενεκέδες λάδι γιατί το πουλούσαν φθηνά. Αλλά το ξέραμε και το χρησιμοποιούσαμε στο τηγάνι.
Το ίδιο πρέπει να είχε κάνει και στο Γιάννη το Σπίνο που είχε το φαρμακείο στην οδό Κανάρη εκεί που είναι σήμερα του Χατζηδάκη.
Ένα βράδυ βρέθηκαν κι οι δύο παπάδες στο φαρμακείο και αστειευόταν όλοι μαζί. Στα φαρμάκια τότε υπήρχαν μεγάλες στρογγυλές γυάλες με στόμιο που συνήθως μέσα είχαν καραμέλες ή σοκολατάκια για την δυσκοιλιότητα !
Οι παπάδες άρχισαν να παίρνουν και να τρώνε καραμέλες για να πειράξουν το Σπίνο και τον ρωτούν γελώντας θα σου φάμε τις καραμέλες!
Τους λέει πάρτε όσες θέλετε, βάλτε και στις τσέπες σας. Πρέπει να έφαγαν πάρα πολλές.
Δρουν όμως μετά από 24 ώρες.
Το άλλο πρωί είχαν λειτουργία και τους έπιασε κόψιμο!! Τότε δεν υπήρχαν αίθουσες τελετών δίπλα στην εκκλησία με τουαλέτες. Ο ένας παπάς πρόλαβε και πήγε δίπλα στην εκκλησία σε ένα χάλασμα και την γλίτωσε. Ο άλλος δυστυχώς δεν πρόλαβε και χέστηκε. Δευτεριάτικα πρωί- πρωί πήγαν να σκοτώσουν τον φαρμακοποιό που δεν τους το είπε!
Και αυτός απαντά ξερά – ξερά μήπως με ρωτήσατε;
Αυτά τα ωραία ευτράπελα, αγνά και χιουμοριστικά γινόταν τα χρόνια εκείνα τα ωραία με τις γλυκές αναμνήσεις.
Χαμογελάστε μας χρειάζεται! Κάνει καλό!
Χίος 14/10/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου