ΛΑΓΚΑΔΑ
Εκεί που τελειώνει η πέτρινη έρημο
Αρχίζει ο γκρεμός, ο φυτεμένος πεύκα
Που με τη σειρά του και τούτος
τελειώνει Εκεί που αρχίζει η θάλασσα.
Κι είναι μια θάλασσα κλεισμένη
στα βουνά σαν το θάνατο
στη σκέψη του ανθρώπου
Στην άλλη μεριά, της θάλασσας
είναι χρώματα πολλά
στα σπίτια θλιβερά και μονότονα
μέσα στα χρώματα τους
Στα πεζούλια του δρόμου
οι γριές Περιμένουν
να φτύσουν το νέο κορμί
που θα σκιρτήσει ανήσυχα μέσα στο ρούχο του.
Στα καφενεία του γιαλού
είναι οι γέροι και παίζουν ήσυχα
με τ’ ατέλειωτα όνειρα
σαν τις χάντρες στο κομπολόι
Νέους δεν είδα στο δρόμο
ούτε και κάτω στο γυαλό,
Όλοι έφυγαν να ξοδέψουν τη ζωή τους
Δημήτρης Σταμπόλος
Για την μεταφορά : Μανώλης Γ. Φύσσας
εμβληματικος ποιητης ο Δημητρης Σταμπόλος Λαγκαδουσης δον Κιχωτης ατσαλινο μυαλο
ΑπάντησηΔιαγραφή