Και να σου
τώρα φτάνουμε στο άστρο γη.
Ακολουθώντας
των σοφών ορμήνιες για αξίες
Ανώτερες ενός
ασύλληπτου πολιτισμού.
Σ ‘ αυτούς το
πνεύμα πάντοτε την ύλη κυβερνά
Νικώντας του
αδάμαστου του χρόνου τη φθορά
γαλήνιοι και
αμέριμνοι περνούν αρμονικά
παράδειγμα
για μίμηση στους άλλους κόσμους,
και εδιαλύθηκε
το σύννεφο η σκόνη
βγήκαν και
σκορπίστηκαν στα πέρατα της γης.
Ίσκιοι
αέρινοι γλιστρούν στην οικουμένη
στοχαστικοί,
περίεργοι ανθρώπους για να δουν –
Λάθος να μην
εκάμανε; Είναι οφθαλμαπάτη;
Θάλασσα κι
αγέρας συνεχώς μολύνονται
οι τόποι ερημώνονται,
καταστροφή και στάχτη
όπου παν
ολούθε συναντούν απ’ άκρη σε άκρη.
Εδώ ένας σακάτης
σέρνεται όσο που ζει.
Εκεί ένα
δάσος καίγεται, έργο παραφροσύνης
μωρά αποζητούν
στις πεθαμένης μάνας το βυζί
να συνεχίσουν
μια ζωή, ανέλπιδη που σβήνει.
Απορημένοι, έκπληκτοι
μαζί και οργισμένοι,
βιαστικά μαζεύονται
να φύγουνε από τη γη
αφ΄ τις εκρήξεις
της μεγαβόμβας νετρονίου
δίκαια
σκεπτόμενοι πως κάνουν λάθος και οι σοφοί
Ατλαντικός Ωκεανός Φλεβάρη 7 ,
1982
Δημήτρης Διον. Μελαχροινούδης
Σαλόνι Φωτογραφιών :
.jpg)
ανωτερο , ευθυβολο, ουσιαστικο για την υπογεια παρακμη μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ.Φ
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρερτικο ποιημα προφητικο