ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (Νο 164/ 18-12-2024)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου *Τελικά, δεν είναι να εμπιστεύεται κανείς κανέναν ! Εδώ και ένα χρόνο έχουν μετατραπεί αιρετοί της αυτοδιοίκησης σε ΄΄εκπροσώπους Τύπου΄΄ της κεντρικής διοίκησης, γύρω από τις εξελίξεις στο φράγμα Κόρης Γεφύρι. Σχεδόν κάθε 2-3 εβδομάδες κάνουν δημόσιες δηλώσεις για ζητήματα που δεν εξαρτώνται από τους ίδιους, βάζοντας ΄΄πλάτη΄΄ στην κυβέρνηση, προφανώς διότι κάτι αναμένουν, σε προσωπικό επίπεδο καθείς … Ο κόσμος έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι ΄΄κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας΄΄ … Πριν από δυο χρόνια μας έλεγαν -οι της κυβέρνησης- ότι το 99% του φράγματος έχει τελειώσει και υπολείπεται το 1%, ενώ τρέχαμε σε εγκαίνια και προεκλογικές εκδηλώσεις. Από τότε μέχρι σήμερα δόθηκαν άλλες 3-4 δεσμεύσεις, με αντίστοιχες καθυστερήσεις και αναβολές, ενώ διαρκώς προκύπτουν νέα εμπόδια, που η Πολιτεία επιχειρεί να υπερπηδήσει με ρυθμούς χελώνας… Τώρα μας λένε ότι θα τελειώσει το 2026-27 ! Εάν το 1 % θέλει ακόμη τρία χρόνια τι να πούμε ! Πάντως, θυμηθείτε ότι, η παρούσα κυβέρνηση θα απέλθει και φράγμα δεν θα έχει παραδοθεί. Όπως δεν θα έχει παραδοθεί και δικαστικό μέγαρο ! *Τις ημέρες αυτές συμπληρώθηκαν 23 χρόνια από το πρόωρο φευγιό στην αιωνιότητα, του πρώτου αιρετού Νομάρχη Χίου Γιώργου Καλουτά. Ο αείμνηστος Γιώργος Καλουτάς έβαλε τις βάσεις για να στηθεί μια σύγχρονη Νομαρχία, ως πρόδρομος για την αιρετή Περιφέρεια, ενώ πραγματοποίησε έργα στο νησί που άλλοι ούτε καν τα φαντάζονταν. Όσα έκαμε εκείνος στις δυο θητείες του, άλλοι θα ήθελαν τουλάχιστον πέντε για να κάνουν τα μισά από αυτά. Όσο κι αν σε κάποιους δεν αρέσει αυτό που θα πω, εν τούτοις η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι Δήμαρχοι που έκαναν μεγάλα έργα πνοής στη Χίο -τις τελευταίες δεκαετίες- ήταν οι: Γιάννης Μπουμπάρης (ως Δήμαρχος Χίου), Πολύδωρος Λαμπρινούδης (ως Δήμαρχος Καμποχώρων και μετέπειτα Νομάρχης), Μάρκος Μεννής (ως Δήμαρχος Βροντάδου και κυρίως ως Δήμαρχος Χίου) και ο Νομάρχης Γιώργος Καλουτάς. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους διοργάνωσαν αγώνα δρόμου εις μνήμην του, την προηγούμενη Κυριακή (κι ας μην είχε την δέουσα προβολή το όλο εγχείρημα). Βέβαια, κάθε γεγονός στην πολιτική και κοινωνική βιοτή του τόπου έχει τη σημασιολογία του. Το να βλέπουμε π.χ. κάποιον που στο παρελθόν συγκρούστηκε σφόδρα με κάποιον, κατακρίνοντας την πορεία του, να μιλά σήμερα θετικά για εκείνον, θύμισε στη σκέψη των περισσοτέρων συμπολιτών μας τη λαϊκή φράση: <<Πέθανε να σ΄ αγαπώ, ζιέ να σου ΄χω μάχη>>…! Ή το πόσο φαιδροί μπορούν να γίνουν οι πολιτικοί… *Για το χωροταξικό του ενιαίου Δήμου Χίου, γράψαμε και πριν δυο εβδομάδες. Αναμένουμε να ληφθεί Απόφαση, ως υπήρξε υπόσχεση (δημοσία, προ των εκλογών), για τον καθορισμό τριών Δήμων στο Νησί (βόρειος με τις ενότητες Ομηρούπολης, Καρδαμύλων, Αμανής, κεντρικός με τον ενότητες Χίου, Καμποχώρων, Αγίου Μηνά, νότιος με τις ενότητες Ιωνίας και Μαστιχοχωρίων). Εάν δεν το υλοποιήσει και η παρούσα δημοτική Αρχή (ως έλεγε προ του 2019 και η προηγούμενη και δεν έπραξε), ας ετοιμαστούν οι ΄΄τάξαντες΄΄ να έχουν παρόμοια κατάληξη με τους προκατόχους των. Η ύπαιθρος βοά, οι πρόεδροι των χωριών από το 2011 είναι αγανακτισμένοι. Επειδή, για να ωριμάσουν τα πράγματα και να καλλιεργηθούν οι σχετικές συνθήκες (ως ορθά λέχθηκε), απαιτείται πρωτίστως η λήψη πολιτικής Απόφασης (Δημοτικό Συμβούλιο) -που θα πρέπει να σταλεί άμεσα στο Υπουργείο Εσωτερικών-, εμείς θέτουμε ένα χρονικό ορίζοντα έξι μηνών από σήμερα για τη λήψη της. Εάν δεν ληφθεί μέχρι τότε, εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε ! Υγεία να υπάρχει μόνο ! *Το γράψαμε και τις προάλλες, αλλά δεν είδαμε να υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη. Το έργο της πεζοδρομιοποίησης των οδών, στο ιστορικό κέντρο της πόλης, έγινε για αποσυμφορηθούν από τη στάθμευση των τροχοφόρων και να διέρχονται άνετα οι πεζοί. Αυτό αποτελεί και μιαν ανάσα για τα καταστήματα, άσχετα που οι κοντόφθαλμοι δεν το αντιλαμβάνονται και θέλουν να πηγαίνουν για ψώνια με το αυτοκίνητό τους έξω από κάθε μαγαζί. Στις οδούς Κων/νου Αμάντου, 11ης Νοεμβρίου, Δημογεροντίας, κ.α, που πρόσφατα ανακαινίστηκαν, τα δίκυκλα (μηχανάκια) κατά δεκάδες βρίσκονται σταθμευμένα επάνω στα νέα πεζοδρόμια. Τότε ποιο το όφελος κατασκευής πεζοδρομίων και ποιο το όφελος των πεζών, όταν δεν μπορεί να διέλθει π.χ. μια μητέρα με ένα παιδικό καρότσι ή ένα αναπηρικό αμαξίδιο; Μήπως πρέπει να ξεκινήσει εντατικός έλεγχος, με την επιβολή κλήσεων; *Για την αξιοποίηση-αναστήλωση του Πύργου στα Δότια (Πυργί) κάναμε λόγο και σε προγενέστερο σημείωμά μας πριν λίγο καιρό. Ωστόσο, επειδή ερευνήσαμε λίγο περισσότερο το όλο θέμα, αυτό που κανένας δεν ανέφερε, ούτε προφανώς έλαβε υπόψη του, είναι ότι -όπως πληροφορήθηκα- υπήρξε αίτημα από το προηγούμενο Κοινοτικό Συμβούλιο Πυργίου προς την Περιφέρεια, για την χρηματοδότηση της μελέτης αναστήλωσης του με ποσό 80.000 Ευρώ, κατόπιν υπόδειξης της Αρχαιολογικής υπηρεσίας. Η Περιφέρεια ενέκρινε τα μισά (40.000 Ευρώ), όμως και αυτά εγγράφτηκαν ως πίστωση σε άλλο κωδικό, που αφορούσε τον Πύργο του χωριού (Πυργί), όχι τον Πύργο των Δοτίων. Μπορεί κάποιος να μας πληροφορήσει περί της όλης πορείας, σε ποιο στάδιο βρίσκεται και ποιο το χρονοδιάγραμμα ενεργειών; Είναι ηλίου φαεινότερο ότι, μετά τις επίσημες αναφορές των εκπροσώπων της Κοινότητας κι αφού μέχρι σήμερα δεν υπήρξε πρόοδος, τον λόγο έλαβαν οι κάτοικοι, που ενεργοποιήθηκαν, συνέλλεξαν δεκάδες υπογραφές και δεν προτίθενται να αφήσουν το αίτημά τους να αιωρείται. Γι΄ αυτό ας γίνει κάτι, πριν είναι αργά και ακολουθήσουν διαμαρτυρίες. *Σε συνάφεια με το ανωτέρω, αναμένουμε να πληροφορηθούμε (όπως έχουμε γράψει κατ΄επανάλψη από την παρούσα στήλη) σε ποιο στάδιο βρίσκεται η μελέτη αναστήλωσης της Μονής Μουνδών. Από το 2021 ακούμε για την εκπόνηση μελέτης, αλλά μελέτη δεν βλέπουμε. Τι γίνεται; Θα προχωρήσει ποτέ τίποτα ή διαρκώς θα ανακοινώνονται οι αναθέσεις για την εκπόνηση μελετών, που όμως δεν δίδονται στη δημοσιότητα να δει ο κόσμος τι αφορούν; (βλέπε ομοίως και περί χώρου στάθμευσης αεροδρομίου). Για την Μονή Μουνδών τι έχει προχωρήσει από το 2021 μέχρι σήμερα; *Επισκεπτόμενος κάποιος το νησί της Αίγινας, διαπιστώνει την ύπαρξη ενός διαχωριστικού παρτεριού (επιμήκους τοίχου διπλής όψης, με χώμα στο εσωτερικό) στην πόλη, μάλιστα δίπλα στη θάλασσα. Το παρτέρι αυτό είναι γεμάτο λουλούδια και περιποιημένο όλες τις εποχές του χρόνου. Το ίδιο ακριβώς παρτέρι-τοιχίο έχουμε κι εμείς στη Χίο, ένα στην περιοχή της Φάρκαινας κι άλλο ένα στην περιοχή του παραλιακού στο Βροντάδο. Δυστυχώς, ουδείς μερίμνησε ποτέ να φυτευτούν εκεί λουλούδια ή άλλα καλλωπιστικά φυτά –που να αρμόζουν με το χώρο και να αντέχουν στο χρόνο- με αποτέλεσμα αυτή η οπτική γύμνια να διαιωνίζεται. Εάν δεν κάνω λάθος, οι δρόμοι αυτοί στη Χίο είναι Περιφερειακοί. Δημοσιεύω εδώ, λοιπόν, τη φωτογραφία του αντίστοιχου δρόμου στην Αίγινα, να τη δουν στη Χίο, μήπως οι ιθύνοντες πράξουν κάτι ανάλογο. Εκτός πια, εάν ούτε και αυτό δεν μπορούν να κάνουν… *Στην περιοχή Γρού -και επί του κεντρικού επαρχιακού οδικού δικτύου (ανήκει στην Περιφέρεια)- έχουν τοποθετηθεί καθρέπτες σε αρκετά σημεία εξόδων από τις παρόδους της, που όμως έχουν φθαρεί στο διάβα του χρόνου και απαιτείται αντικατάστασή τους (ή επαρκής καθαρισμός). Επειδή το ζήτημα είναι σοβαρό και υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος, καλό θα ήταν να αντικατασταθούν με νέους, ώστε οι διερχόμενοι (εισερχόμενοι και εξερχόμενοι των παρόδων) οδηγοί να έχουν ορατότητα. Οι κάτοικοι έχουν δημοσιοποιήσει το δίκαιο αίτημά τους ευρύτερα και αναμένουν λύση. Γενικότερα, η περιοχή του Γρού χρειάζεται περισσότερη φροντίδα και μέριμνα, τόσο από τον Δήμο όσο και από την Περιφέρεια. Χρειάζεται σήμανση στο οδικό δίκτυο (όλοι τρέχουν εκεί μανιωδώς), διαγραμμίσεις, ασφαλτόστρωση σε αρκετά σημεία του και επιπλέον φωτισμός. *Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο σημείωμά μου, την τελευταία περίοδο έχουν αρχίσει οι ΄΄μυστικές συνάξεις΄΄ ατοδιοικητικών (πρώην και νυν), κατά πρώτον για τις προσεχείς εθνικές εκλογές (που κάποιοι οριοθετούν με σιγουριά μέσα στο 2025) και δευτερευόντως για τις επόμενες αυτοδιοικητικές. Η εμπειρία μας αναφέρει ότι, όσον αφορά τις εθνικές καλώς ξεκίνησαν, ενώ συζητούνται και ονόματα που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν σήμερα για ευνόητους λόγους (πέραν των όσων έχουμε ήδη πει πριν καιρό). Όμως όσον αφορά τις αυτοδιοικητικές, οποιαδήποτε σκέψη είναι άνευ νοήματος, μιας και έχουμε μπροστά μας τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Στα αυτοδιοικητικά σήμερα μόνο διαπιστώσεις μπορούν να γίνουν. Παρά ταύτα, υπήρξε άνθρωπος (με μια κάποια εμπειρία στα κοινά) που κάλεσε πλέον των δέκα συμπολιτών μας στο υπερώο γνωστού ξενοδοχείου, προκειμένου να συζητήσει περί αυτού και να εκφράσει την πρόθεσή του. Εμείς κληθήκαμε (μέσω τρίτου) αλλά δεν συμμετείχαμε, διαφωνώντας με τον χρόνο, τον τρόπο και το πρόσωπο. Άλλη μία (πάλι περί αυτοδιοίκησης) σύναξη έγινε σε παραθαλάσσιο στέκι, όπου εκφράστηκαν παράπονα από νυν αιρετούς για τον τρόπο λειτουργίας κάποιων άλλων προσώπων της ιδίας παράταξής τους. Τέλος, ακόμη μια ΄΄ουζοποσιακή σύναξη΄΄ πραγματοποιήθηκε στα ΄΄βόρεια προάστεια΄΄ όπου εκεί εκφράστηκε ανοικτά ΄΄μεταξύ τυρού και αχλαδιού΄΄ η στήριξη σε συγκεκριμένο πρόσωπο ώστε να απαιτηθεί η συμμετοχή του στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Οψόμεθα! *Στο επόμενο σημείωμά μας περισσότερα. Μέσα στις αργίες των Χριστουγέννων πληροφορούμαστε ότι θα γίνουν τουλάχιστον δύο ακόμη συνάξεις. Θα σας κρατάμε ενήμερους, όμως (όπως είπαμε) ακροθιγώς ! Μέχρι την επόμενη φορά, υγεία και χαρά !-

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (Νο 163/ 11-12-2024)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου *Διαβάσαμε στον τοπικό Τύπο, την (δίκαιη και εύλογη) διαμαρτυρία των απομάχων της θάλασσας, που επί δεκαετίες στήριξαν και στηρίζουν την τοπική μας κοινωνία, σχετικά με τον εδώ και πέντε (5) χρόνια εμπαιγμό τους, αναφορικά με τη στελέχωση του Οίκου Ναύτου Χίου με ιατρό σε μόνιμη (σταθερή) βάση. Τα πράγματα είναι απλά: Συνταξιούχοι και εν ενεργεία ναυτικοί (με το σύνολο των οικογενειών και συγγενών τους) αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού της νήσου Χίου, δηλαδή περίπου 15.000 πολίτες (βλέπε ισάριθμοι ψήφοι !). Ας σκεφτούν, λοιπόν, πολύ σοβαρά τι θα ψηφίσουν στις επόμενες εθνικές εκλογές. Κι ας έχουν υπόψη τους ότι, εάν τους θυμηθούν προεκλογικά οι πολιτικοί (ως πράττουν συνήθως), να θυμηθούν κι εκείνοι ότι τους θυμήθηκαν μόνο την περίοδο της ... άγρας ψήφων και να πράξουν ανάλογα ! Ο πολίτης έχει στα χέρια του ένα πολύ ισχυρό εργαλείο, που ονομάζεται ψήφος. Όσο κι αν διαμαρτύρεται περιοδικά για το Α΄ ή Β΄ θέμα, εάν την αντίθεσή του αυτή δεν την εκφράζει στην κάλπη (ή δεν πάει καθόλου να ψηφίσει, άλλη μεγάλη ανοησία…- να αφήνει τους άλλους να αποφασίζουν για εκείνον), μετά είτε φωνάζει είτε όχι, ουδείς τον ακούει μέχρι την επόμενη φορά! *Τελικά, πολλοί είναι αυτοί που, μπροστά στο φιλοθεάμον κοινό μεταβάλλονται σε θεσπέσιους (πολιτικά) ηθοποιούς. Επί παραδείγματι είδαμε αιρετό (σε τοπικό μέσο ενημέρωσης, την προηγούμενη εβδομάδα που πραγματοποιήθηκε λαϊκή συνέλευση στο Χαλκειός, με αφορμή το ζήτημα κλεισίματος της δομής στη ΒΙΑΛ), ο οποίος υπηρετεί σε πολιτικό γραφείο, να προτρέπει σε εφαρμογή της Απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, περί εύρεσης χώρου καταγραφής των μεταναστών, χωρητικότητας 500 ατόμων. Μπράβο του που ταυτίστηκε με την Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (προηγούμενης και τωρινής δημοτικής Αρχής), όμως ο πολιτικός του προϊστάμενος έχει διαφορετική άποψη από αυτή που εξέφρασε εκείνος στη λαϊκή συνέλευση. Και -ειλικρινά- μπερδευτήκαμε: Παρέστη ως αυτοδιοικητικός ή ως εκπρόσωπος του πολιτικού γραφείου που υπηρετεί; Διότι οι απόψεις των δύο φορέων συγκρούονται. Κάποιοι πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν γίνεται να είναι ΄΄και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ΄΄. Πολύ σωστά τα είπε και τα έγραψε ο Γραμματέας της Ν.Ε. Χίου του ΠΑΣΟΚ. *Επειδή αρκετοί είναι οι ενδιαφερόμενοι πολίτες (φίλοι, επισκέπτες και προσκυνητές) της Ιεράς Μονής Μουνδών Διευχών Χίου, μπορεί κάποιος να μας πληροφορήσει σε ποιο στάδιο βρίσκεται η ανάθεση μελέτης για την αναστήλωσή της (Καθολικού επί το πλείστον); Περί της μελέτης (αλλά και της αναστήλωσης εν γένει) της Μονής ακούμε πολλά χρόνια αλλά δεν βλέπουμε κάτι περισσότερο χειροπιαστό… *Δύο σημεία του οδικού δικτύου, που χρήζουν άμεσης παρέμβασης στην πόλη μας είναι: 1) στην οδό Γ. Κονδύλη (στη συμβολή της με την Ι. Πατέρα και έως τη συμβολή της με την Κ. Κανελλάκη– δηλαδή περί τα 30 μόλις μέτρα) και 2) στην οδό Μιχάλων (στη συμβολή της με την Μουσείου και έως τη συμβολή της με την Π. Πατελίδα, δηλαδή περί τα 50 μέτρα). Στα σημεία αυτά, λόγω της στάθμευσης οχημάτων και από τις δύο πλευρές του δρόμου, όχι μόνο είναι αδύνατο να διέλθουν δύο αυτοκίνητα ταυτόχρονα (από αντίθετες -ασφαλώς- κατευθύνσεις), αλλά μετά βίας περνά ένα. Δημιουργείται εκεί, συχνά πυκνά, κυκλοφοριακό κομφούζιο. Απαιτείται, λοιπόν, η τοποθέτηση σημάτων απαγόρευσης στάθμευσης στα εν λόγω σημεία (ή καλύτερα πλαστικοί κώνοι), όπως ήδη έγινε (πολύ ορθά) στο παρελθόν στη συμβολή των οδών Κουντουριώτου και Ευαγγελιστρίας, αλλά και στην οδό Ασωμάτων με την Ευαγγελιστρίας. *Στον Περιφερειακό δρόμο παράκαμψης του Πυργίου (περιοχή ΄΄Αμυγδαλάς΄΄), τα από πολλών ετών τοποθετηθέντα συρματοπλέγματα προφύλαξης του δρόμου -από φερτές ύλες και χωμάτινους όγκους (που πιθανόν πίπτουν από μεγάλο ύψος πλησίον του δρόμου)-, έχουν γεμίσει υπερβολικά από χώμα, μετά τις τελευταίες βροχοπτώσεις, με αποτέλεσμα να έχουν εξέλθει (μερικώς) στο πρανές του δρόμου. Απαιτείται παρέμβαση καθαρισμού και αποκατάστασης από την Περιφέρεια, στην οποία ανήκει ο δρόμος. *Για τη λειτουργία των Κοινωνικών Παντοπωλείων και τη διανομή των προϊόντων του προγράμματος ΤΕΒΑ έχουμε γράψει πολλάκις από την παρούσα στήλη. Την περίοδο 2016-2019 ο Δήμος Χίου ήταν πρότυπο στη λειτουργία των δομών πρόνοιας και ο μοναδικός Δήμος σε όλο το Βόρειο Αιγαίο που είχε αναλάβει τη λειτουργία του προγράμματος ΤΕΒΑ (όταν σε όλα τα υπόλοιπα νησιά είχε αναλάβει να το ΄΄τρέξει΄΄ η Περιφέρεια), ενώ υπήρχε υψηλότατη απορροφητικότητα στη διάθεση των κονδυλίων. Δυστυχώς, εδώ και 2-3 χρόνια η τύχη του προγράμματος αγνοείται. Στη Χίο δεν μοιράζονται τρόφιμα του ΤΕΒΑ, ούτε παρέχονται άλλου είδους Υπηρεσίες, μέσα από πιστώσεις του συγκεκριμένου (επισιτιστικού) προγράμματος όπως την περίοδο 2017-2019. Πληροφορηθήκαμε ότι, ο Δήμος δήλωσε αδυναμία συνέχισής του. Στην περίπτωση αυτή αναλαμβάνει η Περιφέρεια την υλοποίησή του, όμως όχι με τον τρόπο που νομίζουν ορισμένοι. Σκοπός του προγράμματος δεν είναι να δίνει μια σακούλα με ξηρά τρόφιμα Πάσχα και Χριστούγεννα, διότι μια τέτοια πολιτική αγγίζει τα όρια της επαιτείας. Το πρόγραμμα ΤΕΒΑ έδιδε 5-6 φορές το χρόνο στους ωφελούμενους του: Γάλα, τυρί, κρέας, κοτόπουλο, φρούτα, ξηρά τροφή, ζυμαρικά, όσπρια, ελαιόλαδο, καθαριστικά για την οικία, καθαριστικά ατομικής υγιεινής (σαπούνια, ξυριστικά, αφρόλουτρα, κ.α.), δηλαδή μια πλήρη κάλυψη των αναγκών της οικογένειας ή ενός ωφελούμενου, ενώ η αξία των διαθέσιμων προϊόντων έφθανε κάθε φορά περί τα 80-100 Ευρώ. Επιπλέον, υπήρχε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη αναφορικά με τη διανομή του συσσιτίου. Έτσι, με τα τρόφιμα του ΤΕΒΑ (ή επικουρικά του δημοτικού κοινωνικού παντοπωλείου) και το συσσίτιο, μπορούσε να έχει φαγητό κάποιος όλες τις ημέρες της εβδομάδας και να μην στερείται τα απαραίτητα. Σήμερα, τι γίνεται; Σταμάτησε το συσσίτιο και σταμάτησε και η διανομή του ΤΕΒΑ. Θα ασχοληθεί κανείς, να γίνει κάτι ουσιαστικό για όσους έχουν ανάγκη; Μην πει κανείς ότι είναι ουσιαστικό να δίδεται μια σακούλα με τρόφιμα δυο φορές το χρόνο, μάλιστα μετά …΄΄βαΐων και κλάδων΄΄…! Το πρόγραμμα ΤΕΒΑ υλοποιεί και άλλου είδους δράσεις, όπως π.χ. σε σχολεία, με ιατρούς, με διατροφολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κλπ. και τη διάθεσή τους σε δομές εκπαίδευσης και κοινωνικής προστασίας. Ασχολείται κάποιος σοβαρά, που να γνωρίζει το αντικείμενο, σε κάποιο φορέα; Λυπούμαστε πραγματικά για την όλη εξέλιξη διότι, ενώ κάποτε στον τομέα της πρόνοιας δουλέψαμε σκληρά και φέραμε αποτελέσματα που ο κόσμος εκτίμησε, δυστυχώς δεν συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα να μην βρίσκονται σε φάση υλοποίησης κάποια προγράμματα ή να υπολειτουργούν. *Μιας δε ο λόγος για διανομή τροφίμων, θέλω να δηλώσω ότι μου έκανε άσχημη εντύπωση το γεγονός ότι, η Περιφέρεια προέβη στην προμήθεια τροφίμων (ζυμαρικά, όσπρια, αλεύρι, κ.α.) για την Χίο μέσω Λέσβου. Δηλαδή, η προμήθεια έγινε από εταιρία της Λέσβου, για τρόφιμα που θα δοθούν στη Χίο. Ανήκουστο και αντιδεοντολογικό ! Γνωρίζουν οι επαγγελματίες της Χίου για την απευθείας ανάθεση αυτή; Μέχρι πρότινος όσα τρόφιμα διένειμαν (είτε ο Δήμος είτε η Περιφέρεια) προμηθεύονταν από τοπικές επιχειρήσεις, ώστε να ενισχυθεί και η τοπική αγορά. Θεωρούμε επιβεβλημένο όσα διανέμονται στη Χίο να γίνεται και η προμήθειά τους από επιχειρηματίες της Χίου. Γι΄ αυτό ας ληφθεί μέριμνα ώστε, αφενός οι προμήθειες να γίνονται τμηματικά και αφετέρου ανά Περιφερειακή Ενότητα, από εγχώριες επιχειρήσεις. Μήπως με το θέμα αυτό πρέπει να ασχοληθεί και το Επιμελητήριο; Θεωρώ ότι, μάλλον έγινε εκ παραδρομής αυτό το λάθος και δεν θα επαναληφθεί, καθότι η Χίος διαθέτει πολλές επιχειρήσεις και επαγγελματίες που μπορούν να προμηθεύσουν τη δική της περιφερειακή ενότητα και δεν χρειάζεται να προμηθεύεται από τις όμορες. Και για να είμαστε σαφείς (επειδή κάποιοι μπορεί να αναφερθούν στις διατάξεις περί των απευθείας αναθέσεων), γνωστοποίηση στους επιχειρηματίες δεν γίνεται μόνο με την ανάρτηση σε κάποιο ιστότοπο στον κυβερνοχώρο (εάν θέλεις να τους ενημερώσεις ευρύτερα), αλλά αποστέλλοντας την όποια ανακοίνωση τουλάχιστον στο Επιμελητήριο της περιοχής που αφορά την προμήθεια (εν προκειμένω της Χίου) προς πληροφόρηση των εγχώριων επαγγελματιών. *Εάν δε υπολογίσει κανείς ότι, οι ωφελούμενοι-αποδέκτες της Περιφέρειας στη Χίο, ανέρχονται στους διακόσιους (200) περίπου και το ποσό της απευθείας ανάθεσης είναι περί τις 6.000 Ευρώ, αντιστοιχούν τρόφιμα αξίας μόλις τριάντα (30) Ευρώ ανά ωφελούμενο !!! (μάλιστα δεν έχει συμπεριληφθεί καθόλου ελαιόλαδο στα διαθέσιμα προϊόντα). Και επιπλέον, για να τα παραλάβει κάποιος πρέπει να πάει στο κτίριο ΄΄Γ. Καλουτάς΄΄ (Αγ. Ισίδωρος Πετροκόκκινος Κάμπου), δηλαδή 13 χιλιόμετρα (πήγαινε έλα) από την πόλη !!! Κι αν δεν έχει μεταφορικό μέσο και αναγκαστεί να πληρώσει για να πάει; Τελικά, τι θα του μείνει, 15 Ευρώ τρόφιμα; *Σε λίγες ημέρες και πάλι μαζί, με περισσότερα νέα της τοπικής επικαιρότητας. Μαθαίνουμε ότι ΄΄κυοφορούνται΄΄ πολλά και ενδιαφέροντα. Μια μικρή γεύση -περί συναντήσεων, διεργασιών, κλπ.- θα σας δώσουμε την επόμενη φορά, ακροθιγώς (διότι κωλυόμαστε περαιτέρω) ! Μέχρι τότε υγεία και χαρά !-

Ο λεβέντης παπάς που λειτούργησε στην Αγιά Σοφιά μετά την Άλωση.

Λευτέρης Νουφράκης: Ο λεβέντης παπάς που λειτούργησε στην Αγιά Σοφιά μετά την Άλωση. Η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά έγινε την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, ύστερα η Πόλη αλώθηκε. Κι όμως, ένα τολμηρός κρητικός παπάς, το 1919, 466 ολόκληρα χρόνια μετά την Άλωση, κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να λειτουργήσει στην Αγία Σοφιά. Πρωταγωνιστής αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος της εθνικής μας ζωής, της λειτουργίας στην Αγιά Σοφιά, ήταν ένα αληθινό παλικάρι, ένα βλαστάρι της λεβεντογέννας Κρήτης, ο παπά – Λευτέρης Νουφράκης από τις Άλωνες Ρεθύμνου Ο παπα-Λευτέρης Νουφράκης υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη Β’ Ελληνική Μεραρχία, μια από τις δυο Μεραρχίες πού συμμετείχαν στις αρχές του 1919 στο «συμμαχικό» εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία. Η Μεραρχία αύτη στο δρόμο προς την Ουκρανία στάθμευσε για λίγο στην Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των ονείρων του Ελληνικού λαού, η οποία την εποχή εκείνη βρισκόταν υπό «συμμαχική επικυριαρχία», ύστερα από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών με επικεφαλής 4ο γενναίο κρητικό και μαζί του τον ταξίαρχο Φραντζή, τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, το Λοχαγό Σταματίου και τον Υπολοχαγό Νικολάου αγνάντευαν από το πλοίο την πόλη και την Άγια-Σοφιά, κρύβοντας βαθιά μέσα στην καρδιά τους το μεγάλο μυστικό τους, τη μεγάλη απόφαση πού είχαν πάρει το περασμένο βράδυ, ύστερα από πρόταση και έντονη επιμονή του τολμηρού Κρητικού παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Να βγουν δηλαδή στην πόλη και να λειτουργήσουν στην Άγια-Σοφιά. Όλοι τους ήταν διστακτικοί, όταν άκουσαν τον παπα-Λευτέρη να τους προτείνει το μεγάλο εγχείρημα. Ήξεραν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Ή Άγια-Σοφιά ήταν ακόμη τζαμί και σίγουρα κάποιοι φύλακες θα ήταν εκεί, κάποιοι άλλοι θα πήγαιναν για προσευχή, δεν ήταν δύσκολο από τη μία στιγμή στην άλλη να γεμίσει η εκκλησία. Ύστερα ήταν και οί ανώτεροι τους, οι οποίοι δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι αυτή την ενέργεια, ή οποία σίγουρα θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων από τους «συμμάχους» για την «προκλητικότητα» της. Ίσως, μάλιστα, να δημιουργούνταν και διπλωματικό επεισόδιο, το οποίο φυσικά θα έφερνε σε δύσκολη θέση την Ελληνική κυβέρνηση και τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Όμως ο παπα-Λευτέρης είχε πάρει την απόφαση του, ήταν αποφασιστικός και κατηγορηματικός. Αν δεν έρθετε εσείς, θα πάω μοναχός μου! Μόνο ένα ψάλτη θέλω. Εσύ, Κωνσταντίνε Λιαρομάτη, θα μου κάνεις τον ψάλτη; Εντάξει, παππούλη, του απάντησε ο Ταγματάρχης, ο οποίος πήρε και αυτός την ίδια απόφαση, κι όλα πια είχαν μπει στο δρόμο τους. Τελικά, μαζί τους πήγαν και οί άλλοι. Το πλοίο πού μετέφερε τη Μεραρχία είχε αγκυροβολήσει στ’ ανοιχτά, γι’ αυτό επιβιβάστηκαν σε μία βάρκα στην οποία κωπηλατούσε ένας Ρωμιός της Πόλης και σε λίγο αποβιβάστηκαν στην προκυμαία. Ο Κοσμάς, Ο ντόπιος βαρκάρης, έδεσε τη βάρκα και τους οδήγησε από το συντομότερο δρόμο στην Αγιά Σοφιά. Η πόρτα ήταν ανοιχτή λες και τους περίμενε. Ο Τούρκος φύλακας κάτι πήγε να πει στη γλώσσα του, όμως τον καθήλωσε στη θέση του και τον άφησε άφωνο ένα άγριο κι αποφασιστικό βλέμμα του Ταξίαρχου Φραντζή. Όλοι μπήκαν μέσα με ευλάβεια και προχώρησαν κάνοντας το σταυρό τους. Ο παπα-Λευτέρης ψιθύρισε με μεγάλη συγκίνηση: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον σου, προσκυνήσω προς Ναόν Άγίον σου εν φόβω…». Προχωρεί γρήγορα, δεν χρονοτριβεί, εντοπίζει το χώρο στον όποιο βρισκόταν το Ιερό και η Αγία Τράπεζα. Βρίσκει ένα τραπεζάκι, το τοποθετεί σ’ αυτή τη θέση, ανοίγει την τσάντα του, βγάζει όλα τα απαραίτητα για τη Θεία Λειτουργία, βάζει το πετραχήλι του και αρχίζει. Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν, αποκρίνεται ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ή Θεία Λειτουργία στην Αγιά Σοφιά έχει αρχίσει. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να την ολοκληρώσουμε, σκέφτονται όλοι, και σταυροκοπιούνται με κατάνυξη. Οι αξιωματικοί μοιάζουν να τα ‘χουν χαμένα, όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και φαίνονται απίστευτα Η Θεία Λειτουργία προχωρεί κανονικά. Η Αγιά-Σοφιά ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια ξαναλειτουργείται!

(Ο Ιεροδιάκονος Παϊσιος Νουφράκης (1912-1913)) Ο παπα-Λευτέρης συνεχίζει. Όλα γίνονται ιεροπρεπώς, σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας. Ακούγονται τα «ειρηνικά», το «Κύριε ελέησον», «ό Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού…», πού γράφτηκε από τον ίδιο τον Ιουστινιανό με την προσταγή και την φροντίδα του οποίου χτίστηκε και ή Άγια-Σοφιά. Ακολουθεί ή Μικρή Είσοδος, το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…», ο Απόστολος από τον Ταξίαρχο Φραντζή και το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα από τον παπα-Λευτέρη. Χρέη νεωκόρου εκτελεί ό Υπολοχαγός Νικολάου. Στο μεταξύ η Αγιά Σοφιά αρχίζει να γεμίζει με Τούρκους. Ο παπα-Νουφράκης δεν πτοείται και συνεχίζει. Οι άλλοι κοιτάζουν σαστισμένοι πότε τον ατρόμητο παπά και πότε τους Τούρκους, πού μέχρι εκείνη τη στιγμή παρακολουθούν σιωπηλοί μη μπορώντας ίσως να πιστέψουν στα μάτια τους, γιατί αυτό πού γινόταν εκείνη την ώρα μέσα στην Αγιά Σοφιά ήταν πραγματικά κάτι το απίστευτο. Μετά το Ευαγγέλιο ακολουθεί το Χερουβικό από τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, ενώ ο παπα-Λευτέρης τοποθετεί το αντιμήνσιο πάνω στο τραπεζάκι, για να κάνει την Προσκομιδή. Οι Τούρκοι συνεχώς πληθαίνουν. Οι ώρες είναι δύσκολες, αλλά και ανεπανάληπτες, ιστορικές. Ο παπα-Νουφράκης συνεχίζει. Βγάζει από την τσάντα ένα μικρό Άγιο Ποτήριο, ένα δισκάριο, ένα μαχαιράκι, ένα μικρό πρόσφορο κι ένα μικρό μπουκαλάκι με νάμα. Με ιερή συγκίνηση και κατάνυξη κάνει την προσκομιδή, ενώ ό Λιαρομάτης συνεχίζει να ψάλει το Χερουβικό. Όταν ολοκλήρωσε την Προσκομιδή, στρέφεται στον Υπολοχαγό Νικολάου, του λέει ν’ ανάψει το κερί για να ακολουθήσει ή Μεγάλη Είσοδος. Ό νεαρός Υπολοχαγός προχωρεί μπροστά με το αναμμένο κερί και ακολουθεί ό παπάς βροντοφωνάζοντας: «Πάααντων ημών μνησθείη Κύριος ό Θεός…». Στη συνέχεια ακολουθούν οι «Αιτήσεις»» και το «Πιστεύω», το όποιο είπε ό Φρατζής . Στο μεταξύ η Αγιά Σοφιά, έχει γεμίσει με Τούρκους κι ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί Έλληνες της Πόλης, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί αυτή την ώρα και παρακολουθούν με συγκίνηση τη λειτουργία, χωρίς να τολμούν να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους «δια τον φόβον των Ιουδαίων», ήτοι των Τούρκων. Μόνο κάποιες στιγμές δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα, πού τρέχουν από τους οφθαλμούς τους και για να μην προδοθούν φροντίζουν και τα σκουπίζουν πριν γίνουν «πύρινο» ποτάμι και τότε ποιος θα μπορούσε να τα συγκρατήσει. Η Λειτουργία στο μεταξύ φτάνει στο ιερότερο σημείο της, την Αναφορά. Ο παπα-Λευτέρης, με πάλλουσα από τη συγκίνηση φωνή, λέει: «Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα».Όλοι οί αξιωματικοί γονατίζουν και ή φωνή του Ταγματάρχη Λιαρομάτη ακούγεται να ψέλνει το «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ό Θεός ημών». Σε λίγη ώρα ή αναίμακτη θυσία του Κυρίου μας έχει τελειώσει στην Αγιά Σοφιά, ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια!! Ακολουθεί το «Άξιον εστίν», το «Πάτερ ημών», το «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και όλοι οί αξιωματικοί πλησιάζουν και κοινωνούν τα Άχραντα Μυστήρια. Ο παπα-Λευτέρης λέει γρήγορα τις ευχές και ενώ ο Λιαρομάτης ψέλνει το «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον…» καταλύει το υπόλοιπων της Θείας Κοινωνίας και απευθυνόμενος στον Υπολοχαγό Νικολάου του λέει: «Μάζεψε τα γρήγορα όλα και βαλτά μέσα στην τσάντα»,Ύστερα κάνει την Απόλυση! Ή Θεία Λειτουργία στην Άγια-Σοφιά, έχει ολοκληρωθεί. Ένα όνειρο δεκάδων γενεών Ελλήνων έχει γίνει πραγματικότητα. Ο παπα-Νουφράκης και οι τέσσερις αξιωματικοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στο πλοίο. Ή Εκκλησία όμως είναι γεμάτη Τούρκους, οί όποιοι έχουν αρχίσει να γίνονται άγριοι, επιθετικοί συνειδητοποιώντας τι ακριβώς είχε συμβεί. Η ζωή τους κινδυνεύει άμεσα. Όμως δε διστάζουν, πλησιάζει ο ένας τον άλλο, γίνονται «ένα σώμα», μια γροθιά και προχωρούν προς την έξοδο. Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να τους επιτεθούν, όταν ένας Τούρκος αξιωματούχος παρουσιάζεται με την ακολουθία του και τους λέει: «Ντουρούν χέμεν» (αφήστε τους να περάσουν). Το είπε με μίσος. Θα ήθελε να βάψει τα χέρια του στο αίμα τους, όμως εκείνη τη στιγμή έτσι έπρεπε να γίνει, αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα της πατρίδας του, δεν ήταν χρήσιμο γι’ αυτούς να σκοτώσουν τώρα πέντε Έλληνες αξιωματικούς μέσα στην άγια Σοφιά. Δεν ξεχνά ότι στ’ ανοιχτά της Πόλης βρίσκονται δυο ετοιμοπόλεμες Ελληνικές Μεραρχίες κι ακόμη ότι η Κωνσταντινούπολη βρίσκεται ουσιαστικά υπό την επικυριαρχία των νικητών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στους οποίους βέβαια δεν συμπεριλαμβάνονται οι Τούρκοι. Στο άκουσμα αυτών των λόγων οι Τούρκοι υποχωρούν. Ο παπα-Νουφράκης και οι άλλοι αξιωματικοί βγαίνουν από την Αγιά Σοφιά κατευθυνόμενοι προς την προκυμαία, όπου τους περιμένει ή βάρκα. Ένας μεγαλόσωμος Τούρκος τους ακολουθεί, σηκώνει ένα ξύλο και ορμά για να χτυπήσει τον παπα-Νουφράκη. Διαισθάνεται, ξέρει ότι αυτός ο παπάς είναι ο εμπνευστής αυτού του γεγονότος. Ο ηρωικός παπάς σκύβει για να προφυλαχθεί, αλλά ο Τούρκος καταφέρνει και τον χτυπά στον ώμο. Λυγίζει το σώμα του από τον αβάσταχτο πόνο, όμως μαζεύει τις δυνάμεις του, ανασηκώνεται και συνεχίζει να προχωρεί. Στο μεταξύ ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ο Λοχαγός Σταματίου αφοπλίζουν τον Τούρκο, ο οποίος είναι έτοιμος για να δώσει το πιο δυνατό κι ίσως το τελειωτικό χτύπημα στον παπά. Ήδη, πλησιάζουν στη βάρκα. Μπαίνουν όλοι μέσα. Ο Κοσμάς μαζεύει τα σχοινιά και αρχίζει γρήγορα να κωπηλατεί. Σε λίγο βρίσκονται πάνω στο ελληνικό πολεμικό πλοίο ασφαλείς .και θριαμβευτές. Βέβαια ακολούθησε διπλωματικό επεισόδιο και οί «σύμμαχοι» διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος αναγκάστηκε να επιπλήξει τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Όμως κρυφά επικοινώνησε μαζί του και «τον επαίνεσε και συνεχάρη τον πατριώτη ιερέα, πού έστω και για λίγη ώρα ζωντάνεψε μέσα στην Άγια-Σοφιά τα πιο ιερά όνειρα του Έθνους μας». Ο τολμηρός απλός παπάς, από τις Άλωνες Ρεθύμνου, σήκωσε πάνω στους ώμους του και ζωντάνεψε, έστω και για λίγο, ένα από τα πιο επικά, πιο, ιερά πιο άγια όνειρα… Υγρ. : ΞΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΛΙΕΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ...!!! ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ : el.wikipedia.org Γενικές πληροφορίες Γέννηση 1872/1874 Αλώνες Ρεθύμνης Θάνατος 5 Αυγούστου 1941 Αθήνα Αιτία θανάτου Φυσικά αίτια Χώρα πολιτογράφησης Ελληνική Εκπαίδευση και γλώσσες Εκπαίδευση Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Σχολή (τέλη 19ου - αρχές 20ου αι.) Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή (1905 - 1907) Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1907 - 1911) Πληροφορίες ασχολίας Ιδιότητα Αρχιμανδρίτης Στρατιωτικός ιερέας με βαθμό Ταγματάρχη και ιεροκήρυκας της Ορθόδοξης Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας στον Ελληνικό Στρατό (1912 - 1940) Ελληνοδιδάσκαλος Οικογένεια Γονείς Σπυρίδων Νουφράκης, Ελένη Κυριακάκη Αξιώματα και βραβεύσεις Βραβεύσεις Διακρίσεις και παράσημα από την ενεργό συμμετοχή στους Απελευθερωτικούς Αγώνες του Ελληνικού Στρατού (1912 - 1940)