Κατάπτυστη ΣΣΕ μακριά από τις ανάγκες των Ναυτεργατών

 

Πορθμεία εσωτερικού

Κατάπτυστη ΣΣΕ μακριά από τις ανάγκες των Ναυτεργατών

και με διαδικασίες FAST TRUCK!

 

Αύξηση ντροπής στα γκαραζιάτικα, λιγότερο από μισό μπουκάλι νερού...

Με χωρίς καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση και με τους Ναυτεργάτες θεατές έκλεισε με διαδικασίες εξπρές η ΣΣΕ για τα πληρώματα των Πορθμείων για το διάστημα από τον Φλεβάρη του 2025 έως και τον Γενάρη του 2027.

Η γνωστή πλειοψηφία της ΠΝΟ με επικεφαλής τον Γ.Γ Εμμανουήλ Τσικαλάκη, και αυτή τη φορά προχώρησε πραξικοπηματικά και αυθαίρετα στην υπογραφή της ΣΣΕ αγνοώντας και περιφρονώντας την βούληση των Ναυτεργατών, μία ΣΣΕ η οποία είναι καρμπόν - αντιγραφή αυτών της Ακτοπλοΐας και Μεσογειακών επιβατηγών και Τουριστικών πλοίων.

Στην συμφωνία άφησαν έξω για άλλα δύο χρόνια την Ναυτιλιακή εταιρεία LEVANTE FERRIES, η οποία έχει εγκαινιάσει και εφαρμόζει για τα πορθμειακά της πλοία ένα δικό της αντεργατικό καθεστώς, κατά παράβαση της νομοθεσίας και πρακτικής που ισχύει σε όλες τις πορθμειακές γραμμές της χώρας.

Μαζί με τα παραπάνω υπονόμευσαν ένα δίκαιο αίτημα που έχει αναδείξει η ΠΕΝΕΝ (και όχι μόνο) που αφορά την αμοιβή για την φορτοεκφόρτωση των οχημάτων, αυτή να γίνεται ανάλογα με τον τύπο των οχημάτων ή στην πιο έσχατη περίπτωση το σημερινό απαξιωμένο επίδομα να διπλασιαστεί.

Αντί αυτού συμφώνησαν και υπέγραψαν ως επιπλέον της προβλεπόμενης αύξησης για την διετία, το ποσόν των 8,5 ευρώ τον μήνα (!!!), το οποίο συνιστά υποτίμηση και προσβολή για όλους όσους συμμετέχουν σε αυτή την έξτρα εργασία.

Όπως και στις κατηγορίες των πλοίων Ακτοπλοΐας, Μεσογειακών επιβατηγών και Τουριστικών, η ΠΕΝΕΝ όχι μόνο δεν θα υπογράψει την επαίσχυντη αυτή ΣΣΕ αλλά στα πλαίσια του κλάδου μας θα δρομολογήσει αμέσως μετά τις γιορτές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, έχοντας στο επίκεντρο τα πραγματικά αιτήματα που αφορούν συσσωρευμένα και οξυμένα προβλήματα οικονομικά, θεσμικά και κλαδικά.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

 

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (Νο 165/ 24-12-2024)

 

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

 

          *Η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός βρεφονηπιακού σταθμού στη δημοτική ενότητα Μαστιχοχωρίων είναι δεδομένη εδώ και χρόνια. Για τον σκοπό αυτό η δημοτική Αρχή Βουρνού -γύρω στο 2017- προέβη σε προμελέτη για την ίδρυσή του στην τοπική κοινότητα Βέσσας. Έκτοτε και έπειτα από πολλές πελαγοδρομήσεις -και κυρίως μετά την αδυναμία λήψης Απόφασης και την έκφραση πολιτικής βούλησης από την προηγούμενη δημοτική Αρχή Κάρμαντζη- να χωροθετηθεί και προχωρήσει το έργο αυτό, παρήλθε ήδη ο πρώτος χρόνος και της παρούσας δημοτικής Αρχής και δεν γνωρίζουμε ούτε εάν θα γίνει, σε ποια κοινότητα θα γίνει και από πού θα χρηματοδοτηθεί. Ας ελπίσουμε ότι, μέχρι το τέλος αυτής της αυτοδιοικητικής θητείας (2028) θα υπάρχει Βρεφονηπιακός Σταθμός στη δημοτική ενότητα Μαστιχοχωρίων. Εάν δεν υπάρχει, σημαίνει ότι, κάποιοι, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις της εποχής… Αναμένουμε !

 

          *Ένα στοίχημα, που πρέπει να βάζουν όλοι οι αυτοδιοικητικοί, είναι η εξεύρεση χώρων στάθμευσης στην πόλη αλλά και τις συνοικίες της. Επειδή θέλω να είμαι δίκαιος, πρέπει να πω ότι, πάρα πολλούς τέτοιους χώρους εξασφάλισε η δημοτική Αρχή Μεννή (2003-2006), αλλά και αρκετούς η προηγούμενη δημοτική Αρχή Κάρμαντζη (2019-2023). Τούτο θα πρέπει να συνεχιστεί, ειδικά σε μια περίοδο που ο τόπος ασφυκτιά από τροχοφόρα παντός είδους. Μετά λύπης διαπίστωσα ότι δύο χώροι στάθμευσης στην πόλη δεν χρησιμοποιούνται πλέον. Μάλιστα ο ένας, επί της οδού Ριζαρείου, χωρούσε πλέον των δέκα οχημάτων και εξυπηρετούσε πολλούς κατοίκους της συγκεκριμένης οδού. Δεν γνωρίζω γιατί δεν χρησιμοποιούνται, όμως εκείνο που επισημαίνω είναι ότι, ευχής έργον είναι να εξευρεθούν και νέοι τέτοιοι χώροι (προς χρήση) στην πόλη και τις συνοικίες. Το αυτό ισχύει και για τα χωριά μας, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, όπου σφύζουν από ζωή.

 

          *Ειλικρινά χαίρομαι κάθε φορά που διαπιστώνω ότι, επισημάνσεις και προτάσεις μας λαμβάνονται υπόψιν από τους αρμόδιους και δίδονται κάποιες λύσεις, πάντοτε προς όφελος των συμπολιτών μας. Στο διάβα των πέντε ετών (από το 2019) που ξεκινήσαμε την παρούσα στήλη, έχουμε δημοσιεύσει εκατοντάδες προτάσεις προς τους φορείς της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Φθάσαμε αισίως, με η βοήθεια του Θεού και την ηθική ενίσχυση των αναγνωστών μας, τα 165 σημειώματα ! Να αναφέρω ότι, μόλις τα τελευταία 2 χρόνια, έχουν υλοποιηθεί περί τις 26 προτάσεις μας (μάλιστα κάποιες αφορούν μεγάλες παρεμβάσεις είτε σε δρόμους, γειτονιές, προνοιακά θέματα, κ.α.) και τούτο αποτελεί μια νίκη, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να προσφέρει κάποιος στον τόπο του όχι μόνο μέσα από τα συλλογικά όργανα λήψης Αποφάσεων (Δήμος, Περιφέρεια) αλλά και έξω από αυτά. Αρκεί να έχει όρεξη για δουλειά, θέληση, επαφή με το κοινό και να είναι ενεργός πολίτης. Η Χίος είναι μικρή και εν πολλοίς όλοι γνωριζόμαστε, ποιες προθέσεις και γιατί έχει καθένας μας. Όσοι μας διαβάζουν γνωρίζουν ότι, αφενός δεν έχουμε κάποιο προσωπικό συμφέρον ή όφελος από την δημοσιοποίηση των απόψεων και προτάσεών μας, αφετέρου μεταφέρουμε τις ανησυχίες, τα αιτήματα, τα παράπονα και τους προβληματισμούς συμπολιτών μας (με τους οποίους διατηρούμε συνεχή επικοινωνία σε όλα τα σημεία του νησιού μας). Γράψαμε, πριν 3 μήνες περίπου, ότι χρειάζεται να γίνει καθαρισμός των πεζοδρομίων από τις τσίχλες που -ανάγωγοι και αδιάφοροι άνθρωποι- φτύνουν όταν περπατούν, μάλιστα στα πεζοδρόμια της προκυμαίας και πολυσύχναστες οδούς, καθώς και κοντά σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σήμερα, πληροφορηθήκαμε ότι, το Λιμενικό Ταμείο θα προβεί στην προμήθεια ειδικού εργαλείου- μηχανήματος το οποίο πολύ εύκολα και δίχως ιδιαίτερο κόπο θα μπορεί να απομακρύνει από τα πεζοδρόμια τις τσίχλες που βρίσκονται πατημένες στο έδαφος και αμαυρώνουν την εικόνα και την αισθητική των πεζοδρομίων. Συγχαίρουμε το Λιμενικό Ταμείο για την πρωτοβουλία του, που έρχεται σε εφαρμογή της δημόσιας πρότασης, που καταθέσαμε μέσα από τη στήλη αυτή πριν καιρό.

 

          *Μια διαπίστωση είναι ότι, στη γειτονική Λέσβο υλοποιείται πληθώρα έργων, ενώ εδώ στη Χίο έχει ΄΄πέσει νέκρα΄΄. Πέραν των έργων που βλέπω ότι πραγματοποιούν οι δύο Δήμοι της γειτονικής νήσου, υλοποιεί και η Περιφέρεια, μάλιστα σε τομείς που έχει την όποια αρμοδιότητα δευτερευόντως. Δηλαδή έργα σε Ιερούς Ναούς, Σχολεία, Αθλητικούς χώρους, την Υγεία, κλπ. Μέχρι μαθητικούς διαγωνισμούς και βραβεύσεις συλλόγων διοργανώνει. Μπράβο στους φίλους γείτονες, που έχουν αποδείξει ότι είναι διεκδικητικοί. Και στην Περιφέρεια που συνδράμει. Εμείς, αναθρεμμένοι μόνο με θεωρίες και πολιτιστικές ΄΄κομποφανίες΄΄ (με την καλή έννοια), αρκούμαστε στα πολιτιστικά δρώμενα και τη συμμετοχή σε συσκέψεις, συνεδριάσεις, ταξίδια, κλπ και αφήνουμε τα ΄΄φιλέτα΄΄ από ΕΣΠΑ και… ΄΄ΒΕΣΠΑ΄΄… να πηγαίνουν αλλού. Ουδείς ασχολείται με τον προγραμματισμό πραγμάτων για τη Χίο, παρά με τη διαχείριση όσων προκύπτουν καθημερινά από τρίτους. Φθάσαμε σήμερα, έπειτα από χρόνια, να μιλάμε για την εκπόνηση μελετών για το νέο ΕΣΠΑ, που όμως κι αυτές θα απορροφήσουν ως έργα ένα μικρό ποσοστό από όσα διατίθενται για την Περιφέρεια. Δυστυχώς, οι Χιώτες είμαστε καλοί στον ΄΄άρτον και τα θεάματα΄΄ και δύσκαμπτοι στα έργα ! Γι΄ αυτό κι εδώ δεν βλέπουμε να γίνεται τίποτε το ιδιαίτερο σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης (αλλά και αυτοδιοίκησης Β΄ βαθμού). Και για να είμαστε ειλικρινείς, για τούτο δεν ευθύνεται ούτε κανένας Περιφερειάρχης, ούτε κανένας Υπουργός. Ευθύνεται η νοοτροπία των Χιωτών, που έχουν μάθει να επιλέγουν ανθρώπους για την εκλογή στα κοινά όσους τους κάνουν μικρορουσφετάκια, από την πάλαι ποτέ διαγραφή κλήσεων (που δεν γίνεται πια) μέχρι τη …συνταγογράφηση φαρμάκων! Η και άλλους που εκλέγονται αλλά δεν συμμετέχουν ενεργά, παρά στερούν τη δυνατότητα σ΄ εκείνους που θα μπορούσαν να δουλέψουν για τον τόπο. Τέτοιοι είμαστε, μετά ας μην διαμαρτυρόμαστε που δεν προχωρά τίποτα !!! Η Χίος είναι μικρή και είναι κοινό μυστικό για όσους ασχολούνται με τα κοινά τι συμβαίνει. Το κακό είναι ότι κάθε τετραετία που περνά, αντί να φτιάχνουν τα πράγματα χειροτερεύουν κι ενώ ευελπιστούμε κάθε φορά σε κάτι καλύτερο έρχονται τα χειρότερα!

 

          *Στον τοπικό Τύπο διαβάσαμε τρία διαφορετικά δεδομένα, αναφορικά με την πρόσφατη διάθεση τροφίμων του ΄΄κοινωνικού παντοπωλείου΄΄ της Περιφέρειας για τη Χίο. Ένα ειδησεογραφικό μέσο ανέφερε για 300 ωφελούμενους, ένα άλλο για 400, ενώ σε δημόσιες δηλώσεις (εμπλεκόμενου θεσμικά προσώπου) ακούστηκε για 500. Λαμβάνοντας υπόψιν, λοιπόν, αυτά τα στοιχεία και αφού διατέθηκε ποσό 6.000 Ευρώ για την προμήθεια των τροφίμων που δόθηκαν, η κατάσταση έχει ως εξής: Εάν οι ωφελούμενοι ήσαν 300, δόθηκε σε κάθε ωφελούμενο μια σακούλα με τρόφιμα αξίας 20 Ευρώ. Εάν οι ωφελούμενοι ήσαν 400 δόθηκε μια σακούλα με τρόφιμα αξίας 15 Ευρώ. Εάν, τέλος, ήσαν 500 οι ωφελούμενοι, δόθηκε σε καθέναν μια σακούλα με τρόφιμα αξίας 12 Ευρώ. Μάλιστα. Δηλαδή για κάποιον που είχε ανάγκη τα τρόφιμα των 12 Ευρώ και πήγε στο <<Καλουτάς>> (Κάμπος) να τα πάρει, διανύοντας 13 χιλιόμετρα με ίδιον μεταφορικό μέσο (ή ταξί), σκεφτείτε εάν του έμεινε κάτι … Είναι αυτό σοβαρή προνοιακή πολιτική; Γιατί δεν συνεργάζονται Δήμος και Περιφέρεια σοβαρά; Ένας να δίνει τρόφιμα και ο άλλος να αναλάβει άλλου είδους δράσεις; Μήπως επειδή τα ΄΄μαγαζάκια΄΄ διανομής ευνοούν πολιτικά; Γιατί βαφτίζονται τα πάντα ΄΄παντοπωλείο΄΄, δίχως να υπάρχει υποδομή και κατάλληλα αδειοδοτημένος χώρος προς τούτο;     

 

          *Ο γνωστός αιρετός ΄΄πασπαρτού΄΄ της μειοψηφίας, που χρησιμοποιεί κάθε φορά κάποια παρεμφερή ιδιότητά του (από τις τρεις που φέρει !) για να ζητήσει κάτι ή να αυτοπροβληθεί, ξαναχτύπησε ! Πριν λίγες εβδομάδες τον είδαμε σε λαϊκή συνέλευση να εκφράζει τις απόψεις του, αντίθετες βέβαια από εκείνον που εκπροσωπούσε εκεί (άραγε γνωρίζει ο πολιτικός εργοδότης του ότι διακηρύσσει αντίθετα από όσα εκείνος δημόσια επικαλείται;). Σήμερα, χρησιμοποιεί και πάλι μια άλλη ιδιότητά του, για να ζητήσει κάτι από αυτοδιοικητικό φορέα που όμως δεν έχει μια τέτοια άμεση δικαιοδοσία. Πέραν τούτου (που θα μπορούσε κάποιος καλοπροαίρετος να επαινέσει, ως ενέργεια υπέρ δημόσιας δομής - εάν δεν γνώριζε το πολιτικό παρασκήνιο των κινήσεών του…), καλό θα ήταν να απαντήσει γιατί δεν ομιλεί ο επικεφαλής της δομής αλλά το απλό (διορισμένο) μέλος, όπως και γιατί δεν απευθύνθηκε στον άλλο βαθμό τοπικής Αυτοδιοίκησης (που ανήκε το κτίριο της εν λόγω δομής από το 1990 και εντεύθεν) που εισπράττει και ενοίκια υπέρ συγκεκριμένου σκοπού (στον οποίο εμπεριέχεται και η ενίσχυση της δομής που αναφέρεται). Άραγε, αυτό το τελευταίο το γνωρίζει; Εάν δεν το γνωρίζει, ας μας ρωτήσει να του πούμε τι πρέπει να ζητήσει και από πού… Όπως, επίσης, τι δικαιούται η δομή αυτή από το συγκεκριμένο αυτοδιοικητικό φορέα, που δεν λαμβάνει. Έτσι, για να σταματήσει να ρίχνει τη μπάλα στην εξέδρα… ! Και για να πληροφορηθεί ο κόσμος τι ακριβώς συμβαίνει με τους … ΄΄ομογάλακτούς΄΄ του !

 

          *Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα. Όμως Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν είναι πραγματικά Χριστούγεννα. Χριστούγεννα δεν είναι τα λαμπιόνια, τα μελομακάρονα, οι ουζοποσίες και οι εμπορικές αγορές, τα δώρα και οι εκδρομές. Καλά είναι και αυτά για τους έχοντες και κατέχοντες. Και για να αισθανθούν μια νότα αισιοδοξίας και χαράς οι άνθρωποι της καθημερινότητας, αλλά και τα μικρά παιδιά. Χριστούγεννα σημαίνει προετοιμάζομαι να δεχτώ μέσα μου τον Χριστό μέσα από εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. Με την ένωση με τον Θεό μέσα από το κοινό Ποτήριο της Ζωής, που μας ενώνει και μεταξύ μας ως ανθρώπους, αφού όλοι γινόμαστε από το ίδιο Άγιο Ποτήριο σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού. Ένα με τον Θεό αλλά και μεταξύ μας. Σημαίνει περιορίζω τα πάθη μου, λύνω τις όποιες διαφορές έχω με τους συνανθρώπους μου, ζητώ συγγνώμη για όσα έφταιξα και παραβλέπω όσα μου έκαναν οι άλλοι (κι ας αδικούμαι εν πολλοίς). Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, ψυχικά και σωματικά να εορτάσουμε Χριστούγεννα με Χριστό στην καρδιά μας. Και με τη σκέψη ότι, όταν υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που πονούν και υποφέρουν, δεν έχουμε το δικαίωμα να μένουμε απαθείς, αλλά υποχρέωση να κάνουμε αυτό που αναφέρει ο ιερός Απόστολος <<χαίρετε μετά χαιρόντων και κλαίετε μετά κλαιόντων>>. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της φιλανθρωπίας (φιλώ τον άνθρωπο, δηλαδή κάνω τα πάντα για εκείνον από αγάπη), της αλληλεγγύης και του αλτρουισμού. Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους. Σε λίγες ημέρες και πάλι μαζί. Υγεία, χαρά και μετάνοια !- 

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ

Ο Θάνος Σαρρής αφήνει για λίγο το ποδόσφαιρο και γράφει για την ιστορία του Παντελή Καλόγερου, ενός ανθρώπου που έκανε το κλισέ «μαχητής της ζωής» να μην μοιάζει με κλισέ.

 

     

Θα μου επιτρέψετε το πρώτο ενικό και το προσωπικό ύφος σ' αυτό εδώ το σημείωμα. Θυμάμαι από παιδί τη μητέρα μου, κάθε φορά που κάναμε τρέλες στη θάλασσα να μου θυμίζει την ιστορία του Παντελή Καλόγερου. Ο Παντελής ζούσε στο χωριό της, στη Λαγκάδα της Χίου, και μια βουτιά από βράχο τον καθήλωσε για πάντα σ' αναπηρικό αμαξίδιο. Δεν πτοούμασταν βέβαια, αλλά κάθε φορά που τον έβλεπα στις ρόδες σκεφτόμουν την επόμενη βουτιά. Και κάθε φορά που βλέπω μέχρι και σήμερα μια ριψοκίνδυνη βουτιά σκέφτομαι τον Παντελή

 

Το σπίτι της γιαγιάς ήταν δίπλα στο δημοτικό σχολείο του χωριού και έχω ακόμα αναμνήσεις από τις προπονήσεις του Παντελή, οι οποίες έσπαγαν το τραγούδι των τζιτζικιών. Τον έβλεπα από το παράθυρο να μοχθεί καθημερινά με μοναδική βοήθεια τη μητέρα του

Πετούσε τη σφαίρα ή τον δίσκο, δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα, κι εκείνη έτρεχε να του το φέρει πίσω. Πάσχιζε, ίδρωνε, κοπανιόταν χωρίς να μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Αναρωτιόμουν, παιδί ακόμα, γιατί ένας άνθρωπος καθηλωμένος σε αμαξίδιο κάθεται και ταλαιπωριέται μέσα στο καλοκαίρι έτσι. Αρκετά χρόνια αργότερα είδα τ' όνομά του στην αποστολή για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Και θυμήθηκα εκείνα τα μεσημέρια με δέος και θαυμασμό

Θυμάμαι τον Παντελή να παρακολουθεί με πάθος το ματς της αγαπημένης του ΑΕΚ με την ΑΪΚ Στοκχόλμης στο καφενείο του «Γέρου», στην παραλία της Λαγκάδας κι εμάς τα «μαλακισμένα» που μόλις είχαμε ανακαλύψει ένα ρολόι που μπορούσε να παρέμβει στις τηλεοράσεις, να αλλάζουμε κανάλι περνώντας. Μας πήρε χαμπάρι ο Παντελής κι έγινε έξαλλος, μας εξήγησε πόσο ιερή είναι η στιγμή που παίζει η ομάδα σου. Και δεν το ξανακάναμε ποτέ

Μεγαλώνοντας, οι δεσμοί με τη Λαγκάδα δεν ήταν ίδιοι. Έχασα τα ίχνη του. Έμαθα ότι μετά το Πεκίνο πήγε και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ποιος; Ο Παντελής. Ένας άνθρωπος από ένα χωριό στη Χίο, που ξεκίνησε τον αθλητισμό χωρίς προπονητή, χωρίς ίχνος υποδομών. Ένας άνθρωπος που πορεύτηκε μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του με μια σπάνια φλόγα, ορατή από χιλιόμετρα. Σαν κι εκείνες που άναβαν του Άη Γιαννιού στο χωριό. Σαν κι εκείνη που στάθηκε απέναντι στους θρασύδειλους φασίστες, τον καιρό που κάποιοι είχαν νομιμοποιήσει τις αντιπροσφυγικές πορείες τους. Λες και θα τρόμαζε ο Παντελής από τις απειλές ή από ένα μπουκάλι που του πέταξαν και θα σταματούσε να τους βγάζει στη σέντρα.

Στη «Θάλασσα μέσα μου», το αριστούργημα του Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ, ο πρωταγωνιστής ζει ως τετραπληγικός μετά από ατύχημα που είχε στη θάλασσα και αναζητά με κάθε τρόπο την ευθανασία. Η θάλασσα στάθηκε εξίσου αμείλικτη με τον Παντελή Καλόγερο, όμως η δική του στάση ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. «Κοιτά να δεις πώς φτιάχνουνε πλέον τις γέφυρες, δυο όχθες και πάνω η θέληση που έφερες», γράφει ο Βαλάντης των Στοίχημα στο τραγούδι «θάλασσα».

 Η θάλασσα δεν έσβησε τη φλόγα του Παντελή, την έκανε να θεριέψει. Αναζητώντας τη ζωή, τον αθλητισμό, τη δικαιοσύνη και την ισότητα. Κατάφερε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, να γράψει ρεκόρ, να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στον αθλητισμό της Χίου και παράλληλα στην τοπική κοινωνία και την πολιτική ζωή. Χωρίς να ψάχνει για δικαιολογίες, χωρίς να αναζητά τις ίσες αποστάσεις. Ακόμα κι όταν καταλάβαινε ότι το τέλος ήταν κοντά, δεν έσκυψε το κεφάλι.

Στον καιρό της υπερπληροφόρησης και των ψευδών προτύπων, ας μείνουν κάπου στη θάλασσα του διαδικτύου μερικές αράδες για τον Παντελή Καλόγερο. Τον μαχητή που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών.

&Υγ : O Θάνος Σαρρής γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πάρο. Ερωτεύτηκε από μικρή ηλικία τη μαγεία του αθλητισμού και το γράψιμο. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ. Έκανε το master του στο Πολιτικό της Νομικής. Τα βιβλία του, «Η Μπάλα στην Κερκίδα» και «30 θεοί του ελληνικού ποδοσφαίρου», κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΟΞΥ και Brainfood αντίστοιχα.

ΠΗΓΗ : gazzetta.gr

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (Νο 164/ 18-12-2024)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου *Τελικά, δεν είναι να εμπιστεύεται κανείς κανέναν ! Εδώ και ένα χρόνο έχουν μετατραπεί αιρετοί της αυτοδιοίκησης σε ΄΄εκπροσώπους Τύπου΄΄ της κεντρικής διοίκησης, γύρω από τις εξελίξεις στο φράγμα Κόρης Γεφύρι. Σχεδόν κάθε 2-3 εβδομάδες κάνουν δημόσιες δηλώσεις για ζητήματα που δεν εξαρτώνται από τους ίδιους, βάζοντας ΄΄πλάτη΄΄ στην κυβέρνηση, προφανώς διότι κάτι αναμένουν, σε προσωπικό επίπεδο καθείς … Ο κόσμος έχει, πλέον, αντιληφθεί ότι ΄΄κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας΄΄ … Πριν από δυο χρόνια μας έλεγαν -οι της κυβέρνησης- ότι το 99% του φράγματος έχει τελειώσει και υπολείπεται το 1%, ενώ τρέχαμε σε εγκαίνια και προεκλογικές εκδηλώσεις. Από τότε μέχρι σήμερα δόθηκαν άλλες 3-4 δεσμεύσεις, με αντίστοιχες καθυστερήσεις και αναβολές, ενώ διαρκώς προκύπτουν νέα εμπόδια, που η Πολιτεία επιχειρεί να υπερπηδήσει με ρυθμούς χελώνας… Τώρα μας λένε ότι θα τελειώσει το 2026-27 ! Εάν το 1 % θέλει ακόμη τρία χρόνια τι να πούμε ! Πάντως, θυμηθείτε ότι, η παρούσα κυβέρνηση θα απέλθει και φράγμα δεν θα έχει παραδοθεί. Όπως δεν θα έχει παραδοθεί και δικαστικό μέγαρο ! *Τις ημέρες αυτές συμπληρώθηκαν 23 χρόνια από το πρόωρο φευγιό στην αιωνιότητα, του πρώτου αιρετού Νομάρχη Χίου Γιώργου Καλουτά. Ο αείμνηστος Γιώργος Καλουτάς έβαλε τις βάσεις για να στηθεί μια σύγχρονη Νομαρχία, ως πρόδρομος για την αιρετή Περιφέρεια, ενώ πραγματοποίησε έργα στο νησί που άλλοι ούτε καν τα φαντάζονταν. Όσα έκαμε εκείνος στις δυο θητείες του, άλλοι θα ήθελαν τουλάχιστον πέντε για να κάνουν τα μισά από αυτά. Όσο κι αν σε κάποιους δεν αρέσει αυτό που θα πω, εν τούτοις η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι Δήμαρχοι που έκαναν μεγάλα έργα πνοής στη Χίο -τις τελευταίες δεκαετίες- ήταν οι: Γιάννης Μπουμπάρης (ως Δήμαρχος Χίου), Πολύδωρος Λαμπρινούδης (ως Δήμαρχος Καμποχώρων και μετέπειτα Νομάρχης), Μάρκος Μεννής (ως Δήμαρχος Βροντάδου και κυρίως ως Δήμαρχος Χίου) και ο Νομάρχης Γιώργος Καλουτάς. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους διοργάνωσαν αγώνα δρόμου εις μνήμην του, την προηγούμενη Κυριακή (κι ας μην είχε την δέουσα προβολή το όλο εγχείρημα). Βέβαια, κάθε γεγονός στην πολιτική και κοινωνική βιοτή του τόπου έχει τη σημασιολογία του. Το να βλέπουμε π.χ. κάποιον που στο παρελθόν συγκρούστηκε σφόδρα με κάποιον, κατακρίνοντας την πορεία του, να μιλά σήμερα θετικά για εκείνον, θύμισε στη σκέψη των περισσοτέρων συμπολιτών μας τη λαϊκή φράση: <<Πέθανε να σ΄ αγαπώ, ζιέ να σου ΄χω μάχη>>…! Ή το πόσο φαιδροί μπορούν να γίνουν οι πολιτικοί… *Για το χωροταξικό του ενιαίου Δήμου Χίου, γράψαμε και πριν δυο εβδομάδες. Αναμένουμε να ληφθεί Απόφαση, ως υπήρξε υπόσχεση (δημοσία, προ των εκλογών), για τον καθορισμό τριών Δήμων στο Νησί (βόρειος με τις ενότητες Ομηρούπολης, Καρδαμύλων, Αμανής, κεντρικός με τον ενότητες Χίου, Καμποχώρων, Αγίου Μηνά, νότιος με τις ενότητες Ιωνίας και Μαστιχοχωρίων). Εάν δεν το υλοποιήσει και η παρούσα δημοτική Αρχή (ως έλεγε προ του 2019 και η προηγούμενη και δεν έπραξε), ας ετοιμαστούν οι ΄΄τάξαντες΄΄ να έχουν παρόμοια κατάληξη με τους προκατόχους των. Η ύπαιθρος βοά, οι πρόεδροι των χωριών από το 2011 είναι αγανακτισμένοι. Επειδή, για να ωριμάσουν τα πράγματα και να καλλιεργηθούν οι σχετικές συνθήκες (ως ορθά λέχθηκε), απαιτείται πρωτίστως η λήψη πολιτικής Απόφασης (Δημοτικό Συμβούλιο) -που θα πρέπει να σταλεί άμεσα στο Υπουργείο Εσωτερικών-, εμείς θέτουμε ένα χρονικό ορίζοντα έξι μηνών από σήμερα για τη λήψη της. Εάν δεν ληφθεί μέχρι τότε, εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε ! Υγεία να υπάρχει μόνο ! *Το γράψαμε και τις προάλλες, αλλά δεν είδαμε να υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη. Το έργο της πεζοδρομιοποίησης των οδών, στο ιστορικό κέντρο της πόλης, έγινε για αποσυμφορηθούν από τη στάθμευση των τροχοφόρων και να διέρχονται άνετα οι πεζοί. Αυτό αποτελεί και μιαν ανάσα για τα καταστήματα, άσχετα που οι κοντόφθαλμοι δεν το αντιλαμβάνονται και θέλουν να πηγαίνουν για ψώνια με το αυτοκίνητό τους έξω από κάθε μαγαζί. Στις οδούς Κων/νου Αμάντου, 11ης Νοεμβρίου, Δημογεροντίας, κ.α, που πρόσφατα ανακαινίστηκαν, τα δίκυκλα (μηχανάκια) κατά δεκάδες βρίσκονται σταθμευμένα επάνω στα νέα πεζοδρόμια. Τότε ποιο το όφελος κατασκευής πεζοδρομίων και ποιο το όφελος των πεζών, όταν δεν μπορεί να διέλθει π.χ. μια μητέρα με ένα παιδικό καρότσι ή ένα αναπηρικό αμαξίδιο; Μήπως πρέπει να ξεκινήσει εντατικός έλεγχος, με την επιβολή κλήσεων; *Για την αξιοποίηση-αναστήλωση του Πύργου στα Δότια (Πυργί) κάναμε λόγο και σε προγενέστερο σημείωμά μας πριν λίγο καιρό. Ωστόσο, επειδή ερευνήσαμε λίγο περισσότερο το όλο θέμα, αυτό που κανένας δεν ανέφερε, ούτε προφανώς έλαβε υπόψη του, είναι ότι -όπως πληροφορήθηκα- υπήρξε αίτημα από το προηγούμενο Κοινοτικό Συμβούλιο Πυργίου προς την Περιφέρεια, για την χρηματοδότηση της μελέτης αναστήλωσης του με ποσό 80.000 Ευρώ, κατόπιν υπόδειξης της Αρχαιολογικής υπηρεσίας. Η Περιφέρεια ενέκρινε τα μισά (40.000 Ευρώ), όμως και αυτά εγγράφτηκαν ως πίστωση σε άλλο κωδικό, που αφορούσε τον Πύργο του χωριού (Πυργί), όχι τον Πύργο των Δοτίων. Μπορεί κάποιος να μας πληροφορήσει περί της όλης πορείας, σε ποιο στάδιο βρίσκεται και ποιο το χρονοδιάγραμμα ενεργειών; Είναι ηλίου φαεινότερο ότι, μετά τις επίσημες αναφορές των εκπροσώπων της Κοινότητας κι αφού μέχρι σήμερα δεν υπήρξε πρόοδος, τον λόγο έλαβαν οι κάτοικοι, που ενεργοποιήθηκαν, συνέλλεξαν δεκάδες υπογραφές και δεν προτίθενται να αφήσουν το αίτημά τους να αιωρείται. Γι΄ αυτό ας γίνει κάτι, πριν είναι αργά και ακολουθήσουν διαμαρτυρίες. *Σε συνάφεια με το ανωτέρω, αναμένουμε να πληροφορηθούμε (όπως έχουμε γράψει κατ΄επανάλψη από την παρούσα στήλη) σε ποιο στάδιο βρίσκεται η μελέτη αναστήλωσης της Μονής Μουνδών. Από το 2021 ακούμε για την εκπόνηση μελέτης, αλλά μελέτη δεν βλέπουμε. Τι γίνεται; Θα προχωρήσει ποτέ τίποτα ή διαρκώς θα ανακοινώνονται οι αναθέσεις για την εκπόνηση μελετών, που όμως δεν δίδονται στη δημοσιότητα να δει ο κόσμος τι αφορούν; (βλέπε ομοίως και περί χώρου στάθμευσης αεροδρομίου). Για την Μονή Μουνδών τι έχει προχωρήσει από το 2021 μέχρι σήμερα; *Επισκεπτόμενος κάποιος το νησί της Αίγινας, διαπιστώνει την ύπαρξη ενός διαχωριστικού παρτεριού (επιμήκους τοίχου διπλής όψης, με χώμα στο εσωτερικό) στην πόλη, μάλιστα δίπλα στη θάλασσα. Το παρτέρι αυτό είναι γεμάτο λουλούδια και περιποιημένο όλες τις εποχές του χρόνου. Το ίδιο ακριβώς παρτέρι-τοιχίο έχουμε κι εμείς στη Χίο, ένα στην περιοχή της Φάρκαινας κι άλλο ένα στην περιοχή του παραλιακού στο Βροντάδο. Δυστυχώς, ουδείς μερίμνησε ποτέ να φυτευτούν εκεί λουλούδια ή άλλα καλλωπιστικά φυτά –που να αρμόζουν με το χώρο και να αντέχουν στο χρόνο- με αποτέλεσμα αυτή η οπτική γύμνια να διαιωνίζεται. Εάν δεν κάνω λάθος, οι δρόμοι αυτοί στη Χίο είναι Περιφερειακοί. Δημοσιεύω εδώ, λοιπόν, τη φωτογραφία του αντίστοιχου δρόμου στην Αίγινα, να τη δουν στη Χίο, μήπως οι ιθύνοντες πράξουν κάτι ανάλογο. Εκτός πια, εάν ούτε και αυτό δεν μπορούν να κάνουν… *Στην περιοχή Γρού -και επί του κεντρικού επαρχιακού οδικού δικτύου (ανήκει στην Περιφέρεια)- έχουν τοποθετηθεί καθρέπτες σε αρκετά σημεία εξόδων από τις παρόδους της, που όμως έχουν φθαρεί στο διάβα του χρόνου και απαιτείται αντικατάστασή τους (ή επαρκής καθαρισμός). Επειδή το ζήτημα είναι σοβαρό και υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος, καλό θα ήταν να αντικατασταθούν με νέους, ώστε οι διερχόμενοι (εισερχόμενοι και εξερχόμενοι των παρόδων) οδηγοί να έχουν ορατότητα. Οι κάτοικοι έχουν δημοσιοποιήσει το δίκαιο αίτημά τους ευρύτερα και αναμένουν λύση. Γενικότερα, η περιοχή του Γρού χρειάζεται περισσότερη φροντίδα και μέριμνα, τόσο από τον Δήμο όσο και από την Περιφέρεια. Χρειάζεται σήμανση στο οδικό δίκτυο (όλοι τρέχουν εκεί μανιωδώς), διαγραμμίσεις, ασφαλτόστρωση σε αρκετά σημεία του και επιπλέον φωτισμός. *Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο σημείωμά μου, την τελευταία περίοδο έχουν αρχίσει οι ΄΄μυστικές συνάξεις΄΄ ατοδιοικητικών (πρώην και νυν), κατά πρώτον για τις προσεχείς εθνικές εκλογές (που κάποιοι οριοθετούν με σιγουριά μέσα στο 2025) και δευτερευόντως για τις επόμενες αυτοδιοικητικές. Η εμπειρία μας αναφέρει ότι, όσον αφορά τις εθνικές καλώς ξεκίνησαν, ενώ συζητούνται και ονόματα που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν σήμερα για ευνόητους λόγους (πέραν των όσων έχουμε ήδη πει πριν καιρό). Όμως όσον αφορά τις αυτοδιοικητικές, οποιαδήποτε σκέψη είναι άνευ νοήματος, μιας και έχουμε μπροστά μας τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Στα αυτοδιοικητικά σήμερα μόνο διαπιστώσεις μπορούν να γίνουν. Παρά ταύτα, υπήρξε άνθρωπος (με μια κάποια εμπειρία στα κοινά) που κάλεσε πλέον των δέκα συμπολιτών μας στο υπερώο γνωστού ξενοδοχείου, προκειμένου να συζητήσει περί αυτού και να εκφράσει την πρόθεσή του. Εμείς κληθήκαμε (μέσω τρίτου) αλλά δεν συμμετείχαμε, διαφωνώντας με τον χρόνο, τον τρόπο και το πρόσωπο. Άλλη μία (πάλι περί αυτοδιοίκησης) σύναξη έγινε σε παραθαλάσσιο στέκι, όπου εκφράστηκαν παράπονα από νυν αιρετούς για τον τρόπο λειτουργίας κάποιων άλλων προσώπων της ιδίας παράταξής τους. Τέλος, ακόμη μια ΄΄ουζοποσιακή σύναξη΄΄ πραγματοποιήθηκε στα ΄΄βόρεια προάστεια΄΄ όπου εκεί εκφράστηκε ανοικτά ΄΄μεταξύ τυρού και αχλαδιού΄΄ η στήριξη σε συγκεκριμένο πρόσωπο ώστε να απαιτηθεί η συμμετοχή του στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Οψόμεθα! *Στο επόμενο σημείωμά μας περισσότερα. Μέσα στις αργίες των Χριστουγέννων πληροφορούμαστε ότι θα γίνουν τουλάχιστον δύο ακόμη συνάξεις. Θα σας κρατάμε ενήμερους, όμως (όπως είπαμε) ακροθιγώς ! Μέχρι την επόμενη φορά, υγεία και χαρά !-

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (Νο 163/ 11-12-2024)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου *Διαβάσαμε στον τοπικό Τύπο, την (δίκαιη και εύλογη) διαμαρτυρία των απομάχων της θάλασσας, που επί δεκαετίες στήριξαν και στηρίζουν την τοπική μας κοινωνία, σχετικά με τον εδώ και πέντε (5) χρόνια εμπαιγμό τους, αναφορικά με τη στελέχωση του Οίκου Ναύτου Χίου με ιατρό σε μόνιμη (σταθερή) βάση. Τα πράγματα είναι απλά: Συνταξιούχοι και εν ενεργεία ναυτικοί (με το σύνολο των οικογενειών και συγγενών τους) αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού της νήσου Χίου, δηλαδή περίπου 15.000 πολίτες (βλέπε ισάριθμοι ψήφοι !). Ας σκεφτούν, λοιπόν, πολύ σοβαρά τι θα ψηφίσουν στις επόμενες εθνικές εκλογές. Κι ας έχουν υπόψη τους ότι, εάν τους θυμηθούν προεκλογικά οι πολιτικοί (ως πράττουν συνήθως), να θυμηθούν κι εκείνοι ότι τους θυμήθηκαν μόνο την περίοδο της ... άγρας ψήφων και να πράξουν ανάλογα ! Ο πολίτης έχει στα χέρια του ένα πολύ ισχυρό εργαλείο, που ονομάζεται ψήφος. Όσο κι αν διαμαρτύρεται περιοδικά για το Α΄ ή Β΄ θέμα, εάν την αντίθεσή του αυτή δεν την εκφράζει στην κάλπη (ή δεν πάει καθόλου να ψηφίσει, άλλη μεγάλη ανοησία…- να αφήνει τους άλλους να αποφασίζουν για εκείνον), μετά είτε φωνάζει είτε όχι, ουδείς τον ακούει μέχρι την επόμενη φορά! *Τελικά, πολλοί είναι αυτοί που, μπροστά στο φιλοθεάμον κοινό μεταβάλλονται σε θεσπέσιους (πολιτικά) ηθοποιούς. Επί παραδείγματι είδαμε αιρετό (σε τοπικό μέσο ενημέρωσης, την προηγούμενη εβδομάδα που πραγματοποιήθηκε λαϊκή συνέλευση στο Χαλκειός, με αφορμή το ζήτημα κλεισίματος της δομής στη ΒΙΑΛ), ο οποίος υπηρετεί σε πολιτικό γραφείο, να προτρέπει σε εφαρμογή της Απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, περί εύρεσης χώρου καταγραφής των μεταναστών, χωρητικότητας 500 ατόμων. Μπράβο του που ταυτίστηκε με την Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (προηγούμενης και τωρινής δημοτικής Αρχής), όμως ο πολιτικός του προϊστάμενος έχει διαφορετική άποψη από αυτή που εξέφρασε εκείνος στη λαϊκή συνέλευση. Και -ειλικρινά- μπερδευτήκαμε: Παρέστη ως αυτοδιοικητικός ή ως εκπρόσωπος του πολιτικού γραφείου που υπηρετεί; Διότι οι απόψεις των δύο φορέων συγκρούονται. Κάποιοι πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν γίνεται να είναι ΄΄και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ΄΄. Πολύ σωστά τα είπε και τα έγραψε ο Γραμματέας της Ν.Ε. Χίου του ΠΑΣΟΚ. *Επειδή αρκετοί είναι οι ενδιαφερόμενοι πολίτες (φίλοι, επισκέπτες και προσκυνητές) της Ιεράς Μονής Μουνδών Διευχών Χίου, μπορεί κάποιος να μας πληροφορήσει σε ποιο στάδιο βρίσκεται η ανάθεση μελέτης για την αναστήλωσή της (Καθολικού επί το πλείστον); Περί της μελέτης (αλλά και της αναστήλωσης εν γένει) της Μονής ακούμε πολλά χρόνια αλλά δεν βλέπουμε κάτι περισσότερο χειροπιαστό… *Δύο σημεία του οδικού δικτύου, που χρήζουν άμεσης παρέμβασης στην πόλη μας είναι: 1) στην οδό Γ. Κονδύλη (στη συμβολή της με την Ι. Πατέρα και έως τη συμβολή της με την Κ. Κανελλάκη– δηλαδή περί τα 30 μόλις μέτρα) και 2) στην οδό Μιχάλων (στη συμβολή της με την Μουσείου και έως τη συμβολή της με την Π. Πατελίδα, δηλαδή περί τα 50 μέτρα). Στα σημεία αυτά, λόγω της στάθμευσης οχημάτων και από τις δύο πλευρές του δρόμου, όχι μόνο είναι αδύνατο να διέλθουν δύο αυτοκίνητα ταυτόχρονα (από αντίθετες -ασφαλώς- κατευθύνσεις), αλλά μετά βίας περνά ένα. Δημιουργείται εκεί, συχνά πυκνά, κυκλοφοριακό κομφούζιο. Απαιτείται, λοιπόν, η τοποθέτηση σημάτων απαγόρευσης στάθμευσης στα εν λόγω σημεία (ή καλύτερα πλαστικοί κώνοι), όπως ήδη έγινε (πολύ ορθά) στο παρελθόν στη συμβολή των οδών Κουντουριώτου και Ευαγγελιστρίας, αλλά και στην οδό Ασωμάτων με την Ευαγγελιστρίας. *Στον Περιφερειακό δρόμο παράκαμψης του Πυργίου (περιοχή ΄΄Αμυγδαλάς΄΄), τα από πολλών ετών τοποθετηθέντα συρματοπλέγματα προφύλαξης του δρόμου -από φερτές ύλες και χωμάτινους όγκους (που πιθανόν πίπτουν από μεγάλο ύψος πλησίον του δρόμου)-, έχουν γεμίσει υπερβολικά από χώμα, μετά τις τελευταίες βροχοπτώσεις, με αποτέλεσμα να έχουν εξέλθει (μερικώς) στο πρανές του δρόμου. Απαιτείται παρέμβαση καθαρισμού και αποκατάστασης από την Περιφέρεια, στην οποία ανήκει ο δρόμος. *Για τη λειτουργία των Κοινωνικών Παντοπωλείων και τη διανομή των προϊόντων του προγράμματος ΤΕΒΑ έχουμε γράψει πολλάκις από την παρούσα στήλη. Την περίοδο 2016-2019 ο Δήμος Χίου ήταν πρότυπο στη λειτουργία των δομών πρόνοιας και ο μοναδικός Δήμος σε όλο το Βόρειο Αιγαίο που είχε αναλάβει τη λειτουργία του προγράμματος ΤΕΒΑ (όταν σε όλα τα υπόλοιπα νησιά είχε αναλάβει να το ΄΄τρέξει΄΄ η Περιφέρεια), ενώ υπήρχε υψηλότατη απορροφητικότητα στη διάθεση των κονδυλίων. Δυστυχώς, εδώ και 2-3 χρόνια η τύχη του προγράμματος αγνοείται. Στη Χίο δεν μοιράζονται τρόφιμα του ΤΕΒΑ, ούτε παρέχονται άλλου είδους Υπηρεσίες, μέσα από πιστώσεις του συγκεκριμένου (επισιτιστικού) προγράμματος όπως την περίοδο 2017-2019. Πληροφορηθήκαμε ότι, ο Δήμος δήλωσε αδυναμία συνέχισής του. Στην περίπτωση αυτή αναλαμβάνει η Περιφέρεια την υλοποίησή του, όμως όχι με τον τρόπο που νομίζουν ορισμένοι. Σκοπός του προγράμματος δεν είναι να δίνει μια σακούλα με ξηρά τρόφιμα Πάσχα και Χριστούγεννα, διότι μια τέτοια πολιτική αγγίζει τα όρια της επαιτείας. Το πρόγραμμα ΤΕΒΑ έδιδε 5-6 φορές το χρόνο στους ωφελούμενους του: Γάλα, τυρί, κρέας, κοτόπουλο, φρούτα, ξηρά τροφή, ζυμαρικά, όσπρια, ελαιόλαδο, καθαριστικά για την οικία, καθαριστικά ατομικής υγιεινής (σαπούνια, ξυριστικά, αφρόλουτρα, κ.α.), δηλαδή μια πλήρη κάλυψη των αναγκών της οικογένειας ή ενός ωφελούμενου, ενώ η αξία των διαθέσιμων προϊόντων έφθανε κάθε φορά περί τα 80-100 Ευρώ. Επιπλέον, υπήρχε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη αναφορικά με τη διανομή του συσσιτίου. Έτσι, με τα τρόφιμα του ΤΕΒΑ (ή επικουρικά του δημοτικού κοινωνικού παντοπωλείου) και το συσσίτιο, μπορούσε να έχει φαγητό κάποιος όλες τις ημέρες της εβδομάδας και να μην στερείται τα απαραίτητα. Σήμερα, τι γίνεται; Σταμάτησε το συσσίτιο και σταμάτησε και η διανομή του ΤΕΒΑ. Θα ασχοληθεί κανείς, να γίνει κάτι ουσιαστικό για όσους έχουν ανάγκη; Μην πει κανείς ότι είναι ουσιαστικό να δίδεται μια σακούλα με τρόφιμα δυο φορές το χρόνο, μάλιστα μετά …΄΄βαΐων και κλάδων΄΄…! Το πρόγραμμα ΤΕΒΑ υλοποιεί και άλλου είδους δράσεις, όπως π.χ. σε σχολεία, με ιατρούς, με διατροφολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κλπ. και τη διάθεσή τους σε δομές εκπαίδευσης και κοινωνικής προστασίας. Ασχολείται κάποιος σοβαρά, που να γνωρίζει το αντικείμενο, σε κάποιο φορέα; Λυπούμαστε πραγματικά για την όλη εξέλιξη διότι, ενώ κάποτε στον τομέα της πρόνοιας δουλέψαμε σκληρά και φέραμε αποτελέσματα που ο κόσμος εκτίμησε, δυστυχώς δεν συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα να μην βρίσκονται σε φάση υλοποίησης κάποια προγράμματα ή να υπολειτουργούν. *Μιας δε ο λόγος για διανομή τροφίμων, θέλω να δηλώσω ότι μου έκανε άσχημη εντύπωση το γεγονός ότι, η Περιφέρεια προέβη στην προμήθεια τροφίμων (ζυμαρικά, όσπρια, αλεύρι, κ.α.) για την Χίο μέσω Λέσβου. Δηλαδή, η προμήθεια έγινε από εταιρία της Λέσβου, για τρόφιμα που θα δοθούν στη Χίο. Ανήκουστο και αντιδεοντολογικό ! Γνωρίζουν οι επαγγελματίες της Χίου για την απευθείας ανάθεση αυτή; Μέχρι πρότινος όσα τρόφιμα διένειμαν (είτε ο Δήμος είτε η Περιφέρεια) προμηθεύονταν από τοπικές επιχειρήσεις, ώστε να ενισχυθεί και η τοπική αγορά. Θεωρούμε επιβεβλημένο όσα διανέμονται στη Χίο να γίνεται και η προμήθειά τους από επιχειρηματίες της Χίου. Γι΄ αυτό ας ληφθεί μέριμνα ώστε, αφενός οι προμήθειες να γίνονται τμηματικά και αφετέρου ανά Περιφερειακή Ενότητα, από εγχώριες επιχειρήσεις. Μήπως με το θέμα αυτό πρέπει να ασχοληθεί και το Επιμελητήριο; Θεωρώ ότι, μάλλον έγινε εκ παραδρομής αυτό το λάθος και δεν θα επαναληφθεί, καθότι η Χίος διαθέτει πολλές επιχειρήσεις και επαγγελματίες που μπορούν να προμηθεύσουν τη δική της περιφερειακή ενότητα και δεν χρειάζεται να προμηθεύεται από τις όμορες. Και για να είμαστε σαφείς (επειδή κάποιοι μπορεί να αναφερθούν στις διατάξεις περί των απευθείας αναθέσεων), γνωστοποίηση στους επιχειρηματίες δεν γίνεται μόνο με την ανάρτηση σε κάποιο ιστότοπο στον κυβερνοχώρο (εάν θέλεις να τους ενημερώσεις ευρύτερα), αλλά αποστέλλοντας την όποια ανακοίνωση τουλάχιστον στο Επιμελητήριο της περιοχής που αφορά την προμήθεια (εν προκειμένω της Χίου) προς πληροφόρηση των εγχώριων επαγγελματιών. *Εάν δε υπολογίσει κανείς ότι, οι ωφελούμενοι-αποδέκτες της Περιφέρειας στη Χίο, ανέρχονται στους διακόσιους (200) περίπου και το ποσό της απευθείας ανάθεσης είναι περί τις 6.000 Ευρώ, αντιστοιχούν τρόφιμα αξίας μόλις τριάντα (30) Ευρώ ανά ωφελούμενο !!! (μάλιστα δεν έχει συμπεριληφθεί καθόλου ελαιόλαδο στα διαθέσιμα προϊόντα). Και επιπλέον, για να τα παραλάβει κάποιος πρέπει να πάει στο κτίριο ΄΄Γ. Καλουτάς΄΄ (Αγ. Ισίδωρος Πετροκόκκινος Κάμπου), δηλαδή 13 χιλιόμετρα (πήγαινε έλα) από την πόλη !!! Κι αν δεν έχει μεταφορικό μέσο και αναγκαστεί να πληρώσει για να πάει; Τελικά, τι θα του μείνει, 15 Ευρώ τρόφιμα; *Σε λίγες ημέρες και πάλι μαζί, με περισσότερα νέα της τοπικής επικαιρότητας. Μαθαίνουμε ότι ΄΄κυοφορούνται΄΄ πολλά και ενδιαφέροντα. Μια μικρή γεύση -περί συναντήσεων, διεργασιών, κλπ.- θα σας δώσουμε την επόμενη φορά, ακροθιγώς (διότι κωλυόμαστε περαιτέρω) ! Μέχρι τότε υγεία και χαρά !-

Ο λεβέντης παπάς που λειτούργησε στην Αγιά Σοφιά μετά την Άλωση.

Λευτέρης Νουφράκης: Ο λεβέντης παπάς που λειτούργησε στην Αγιά Σοφιά μετά την Άλωση. Η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά έγινε την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, ύστερα η Πόλη αλώθηκε. Κι όμως, ένα τολμηρός κρητικός παπάς, το 1919, 466 ολόκληρα χρόνια μετά την Άλωση, κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να λειτουργήσει στην Αγία Σοφιά. Πρωταγωνιστής αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος της εθνικής μας ζωής, της λειτουργίας στην Αγιά Σοφιά, ήταν ένα αληθινό παλικάρι, ένα βλαστάρι της λεβεντογέννας Κρήτης, ο παπά – Λευτέρης Νουφράκης από τις Άλωνες Ρεθύμνου Ο παπα-Λευτέρης Νουφράκης υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη Β’ Ελληνική Μεραρχία, μια από τις δυο Μεραρχίες πού συμμετείχαν στις αρχές του 1919 στο «συμμαχικό» εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία. Η Μεραρχία αύτη στο δρόμο προς την Ουκρανία στάθμευσε για λίγο στην Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των ονείρων του Ελληνικού λαού, η οποία την εποχή εκείνη βρισκόταν υπό «συμμαχική επικυριαρχία», ύστερα από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών με επικεφαλής 4ο γενναίο κρητικό και μαζί του τον ταξίαρχο Φραντζή, τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, το Λοχαγό Σταματίου και τον Υπολοχαγό Νικολάου αγνάντευαν από το πλοίο την πόλη και την Άγια-Σοφιά, κρύβοντας βαθιά μέσα στην καρδιά τους το μεγάλο μυστικό τους, τη μεγάλη απόφαση πού είχαν πάρει το περασμένο βράδυ, ύστερα από πρόταση και έντονη επιμονή του τολμηρού Κρητικού παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Να βγουν δηλαδή στην πόλη και να λειτουργήσουν στην Άγια-Σοφιά. Όλοι τους ήταν διστακτικοί, όταν άκουσαν τον παπα-Λευτέρη να τους προτείνει το μεγάλο εγχείρημα. Ήξεραν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Ή Άγια-Σοφιά ήταν ακόμη τζαμί και σίγουρα κάποιοι φύλακες θα ήταν εκεί, κάποιοι άλλοι θα πήγαιναν για προσευχή, δεν ήταν δύσκολο από τη μία στιγμή στην άλλη να γεμίσει η εκκλησία. Ύστερα ήταν και οί ανώτεροι τους, οι οποίοι δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι αυτή την ενέργεια, ή οποία σίγουρα θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων από τους «συμμάχους» για την «προκλητικότητα» της. Ίσως, μάλιστα, να δημιουργούνταν και διπλωματικό επεισόδιο, το οποίο φυσικά θα έφερνε σε δύσκολη θέση την Ελληνική κυβέρνηση και τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Όμως ο παπα-Λευτέρης είχε πάρει την απόφαση του, ήταν αποφασιστικός και κατηγορηματικός. Αν δεν έρθετε εσείς, θα πάω μοναχός μου! Μόνο ένα ψάλτη θέλω. Εσύ, Κωνσταντίνε Λιαρομάτη, θα μου κάνεις τον ψάλτη; Εντάξει, παππούλη, του απάντησε ο Ταγματάρχης, ο οποίος πήρε και αυτός την ίδια απόφαση, κι όλα πια είχαν μπει στο δρόμο τους. Τελικά, μαζί τους πήγαν και οί άλλοι. Το πλοίο πού μετέφερε τη Μεραρχία είχε αγκυροβολήσει στ’ ανοιχτά, γι’ αυτό επιβιβάστηκαν σε μία βάρκα στην οποία κωπηλατούσε ένας Ρωμιός της Πόλης και σε λίγο αποβιβάστηκαν στην προκυμαία. Ο Κοσμάς, Ο ντόπιος βαρκάρης, έδεσε τη βάρκα και τους οδήγησε από το συντομότερο δρόμο στην Αγιά Σοφιά. Η πόρτα ήταν ανοιχτή λες και τους περίμενε. Ο Τούρκος φύλακας κάτι πήγε να πει στη γλώσσα του, όμως τον καθήλωσε στη θέση του και τον άφησε άφωνο ένα άγριο κι αποφασιστικό βλέμμα του Ταξίαρχου Φραντζή. Όλοι μπήκαν μέσα με ευλάβεια και προχώρησαν κάνοντας το σταυρό τους. Ο παπα-Λευτέρης ψιθύρισε με μεγάλη συγκίνηση: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον σου, προσκυνήσω προς Ναόν Άγίον σου εν φόβω…». Προχωρεί γρήγορα, δεν χρονοτριβεί, εντοπίζει το χώρο στον όποιο βρισκόταν το Ιερό και η Αγία Τράπεζα. Βρίσκει ένα τραπεζάκι, το τοποθετεί σ’ αυτή τη θέση, ανοίγει την τσάντα του, βγάζει όλα τα απαραίτητα για τη Θεία Λειτουργία, βάζει το πετραχήλι του και αρχίζει. Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν, αποκρίνεται ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ή Θεία Λειτουργία στην Αγιά Σοφιά έχει αρχίσει. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να την ολοκληρώσουμε, σκέφτονται όλοι, και σταυροκοπιούνται με κατάνυξη. Οι αξιωματικοί μοιάζουν να τα ‘χουν χαμένα, όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και φαίνονται απίστευτα Η Θεία Λειτουργία προχωρεί κανονικά. Η Αγιά-Σοφιά ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια ξαναλειτουργείται!

(Ο Ιεροδιάκονος Παϊσιος Νουφράκης (1912-1913)) Ο παπα-Λευτέρης συνεχίζει. Όλα γίνονται ιεροπρεπώς, σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας. Ακούγονται τα «ειρηνικά», το «Κύριε ελέησον», «ό Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού…», πού γράφτηκε από τον ίδιο τον Ιουστινιανό με την προσταγή και την φροντίδα του οποίου χτίστηκε και ή Άγια-Σοφιά. Ακολουθεί ή Μικρή Είσοδος, το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…», ο Απόστολος από τον Ταξίαρχο Φραντζή και το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα από τον παπα-Λευτέρη. Χρέη νεωκόρου εκτελεί ό Υπολοχαγός Νικολάου. Στο μεταξύ η Αγιά Σοφιά αρχίζει να γεμίζει με Τούρκους. Ο παπα-Νουφράκης δεν πτοείται και συνεχίζει. Οι άλλοι κοιτάζουν σαστισμένοι πότε τον ατρόμητο παπά και πότε τους Τούρκους, πού μέχρι εκείνη τη στιγμή παρακολουθούν σιωπηλοί μη μπορώντας ίσως να πιστέψουν στα μάτια τους, γιατί αυτό πού γινόταν εκείνη την ώρα μέσα στην Αγιά Σοφιά ήταν πραγματικά κάτι το απίστευτο. Μετά το Ευαγγέλιο ακολουθεί το Χερουβικό από τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, ενώ ο παπα-Λευτέρης τοποθετεί το αντιμήνσιο πάνω στο τραπεζάκι, για να κάνει την Προσκομιδή. Οι Τούρκοι συνεχώς πληθαίνουν. Οι ώρες είναι δύσκολες, αλλά και ανεπανάληπτες, ιστορικές. Ο παπα-Νουφράκης συνεχίζει. Βγάζει από την τσάντα ένα μικρό Άγιο Ποτήριο, ένα δισκάριο, ένα μαχαιράκι, ένα μικρό πρόσφορο κι ένα μικρό μπουκαλάκι με νάμα. Με ιερή συγκίνηση και κατάνυξη κάνει την προσκομιδή, ενώ ό Λιαρομάτης συνεχίζει να ψάλει το Χερουβικό. Όταν ολοκλήρωσε την Προσκομιδή, στρέφεται στον Υπολοχαγό Νικολάου, του λέει ν’ ανάψει το κερί για να ακολουθήσει ή Μεγάλη Είσοδος. Ό νεαρός Υπολοχαγός προχωρεί μπροστά με το αναμμένο κερί και ακολουθεί ό παπάς βροντοφωνάζοντας: «Πάααντων ημών μνησθείη Κύριος ό Θεός…». Στη συνέχεια ακολουθούν οι «Αιτήσεις»» και το «Πιστεύω», το όποιο είπε ό Φρατζής . Στο μεταξύ η Αγιά Σοφιά, έχει γεμίσει με Τούρκους κι ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί Έλληνες της Πόλης, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί αυτή την ώρα και παρακολουθούν με συγκίνηση τη λειτουργία, χωρίς να τολμούν να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους «δια τον φόβον των Ιουδαίων», ήτοι των Τούρκων. Μόνο κάποιες στιγμές δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα, πού τρέχουν από τους οφθαλμούς τους και για να μην προδοθούν φροντίζουν και τα σκουπίζουν πριν γίνουν «πύρινο» ποτάμι και τότε ποιος θα μπορούσε να τα συγκρατήσει. Η Λειτουργία στο μεταξύ φτάνει στο ιερότερο σημείο της, την Αναφορά. Ο παπα-Λευτέρης, με πάλλουσα από τη συγκίνηση φωνή, λέει: «Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα».Όλοι οί αξιωματικοί γονατίζουν και ή φωνή του Ταγματάρχη Λιαρομάτη ακούγεται να ψέλνει το «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ό Θεός ημών». Σε λίγη ώρα ή αναίμακτη θυσία του Κυρίου μας έχει τελειώσει στην Αγιά Σοφιά, ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια!! Ακολουθεί το «Άξιον εστίν», το «Πάτερ ημών», το «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και όλοι οί αξιωματικοί πλησιάζουν και κοινωνούν τα Άχραντα Μυστήρια. Ο παπα-Λευτέρης λέει γρήγορα τις ευχές και ενώ ο Λιαρομάτης ψέλνει το «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον…» καταλύει το υπόλοιπων της Θείας Κοινωνίας και απευθυνόμενος στον Υπολοχαγό Νικολάου του λέει: «Μάζεψε τα γρήγορα όλα και βαλτά μέσα στην τσάντα»,Ύστερα κάνει την Απόλυση! Ή Θεία Λειτουργία στην Άγια-Σοφιά, έχει ολοκληρωθεί. Ένα όνειρο δεκάδων γενεών Ελλήνων έχει γίνει πραγματικότητα. Ο παπα-Νουφράκης και οι τέσσερις αξιωματικοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στο πλοίο. Ή Εκκλησία όμως είναι γεμάτη Τούρκους, οί όποιοι έχουν αρχίσει να γίνονται άγριοι, επιθετικοί συνειδητοποιώντας τι ακριβώς είχε συμβεί. Η ζωή τους κινδυνεύει άμεσα. Όμως δε διστάζουν, πλησιάζει ο ένας τον άλλο, γίνονται «ένα σώμα», μια γροθιά και προχωρούν προς την έξοδο. Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να τους επιτεθούν, όταν ένας Τούρκος αξιωματούχος παρουσιάζεται με την ακολουθία του και τους λέει: «Ντουρούν χέμεν» (αφήστε τους να περάσουν). Το είπε με μίσος. Θα ήθελε να βάψει τα χέρια του στο αίμα τους, όμως εκείνη τη στιγμή έτσι έπρεπε να γίνει, αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα της πατρίδας του, δεν ήταν χρήσιμο γι’ αυτούς να σκοτώσουν τώρα πέντε Έλληνες αξιωματικούς μέσα στην άγια Σοφιά. Δεν ξεχνά ότι στ’ ανοιχτά της Πόλης βρίσκονται δυο ετοιμοπόλεμες Ελληνικές Μεραρχίες κι ακόμη ότι η Κωνσταντινούπολη βρίσκεται ουσιαστικά υπό την επικυριαρχία των νικητών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στους οποίους βέβαια δεν συμπεριλαμβάνονται οι Τούρκοι. Στο άκουσμα αυτών των λόγων οι Τούρκοι υποχωρούν. Ο παπα-Νουφράκης και οι άλλοι αξιωματικοί βγαίνουν από την Αγιά Σοφιά κατευθυνόμενοι προς την προκυμαία, όπου τους περιμένει ή βάρκα. Ένας μεγαλόσωμος Τούρκος τους ακολουθεί, σηκώνει ένα ξύλο και ορμά για να χτυπήσει τον παπα-Νουφράκη. Διαισθάνεται, ξέρει ότι αυτός ο παπάς είναι ο εμπνευστής αυτού του γεγονότος. Ο ηρωικός παπάς σκύβει για να προφυλαχθεί, αλλά ο Τούρκος καταφέρνει και τον χτυπά στον ώμο. Λυγίζει το σώμα του από τον αβάσταχτο πόνο, όμως μαζεύει τις δυνάμεις του, ανασηκώνεται και συνεχίζει να προχωρεί. Στο μεταξύ ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ο Λοχαγός Σταματίου αφοπλίζουν τον Τούρκο, ο οποίος είναι έτοιμος για να δώσει το πιο δυνατό κι ίσως το τελειωτικό χτύπημα στον παπά. Ήδη, πλησιάζουν στη βάρκα. Μπαίνουν όλοι μέσα. Ο Κοσμάς μαζεύει τα σχοινιά και αρχίζει γρήγορα να κωπηλατεί. Σε λίγο βρίσκονται πάνω στο ελληνικό πολεμικό πλοίο ασφαλείς .και θριαμβευτές. Βέβαια ακολούθησε διπλωματικό επεισόδιο και οί «σύμμαχοι» διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος αναγκάστηκε να επιπλήξει τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Όμως κρυφά επικοινώνησε μαζί του και «τον επαίνεσε και συνεχάρη τον πατριώτη ιερέα, πού έστω και για λίγη ώρα ζωντάνεψε μέσα στην Άγια-Σοφιά τα πιο ιερά όνειρα του Έθνους μας». Ο τολμηρός απλός παπάς, από τις Άλωνες Ρεθύμνου, σήκωσε πάνω στους ώμους του και ζωντάνεψε, έστω και για λίγο, ένα από τα πιο επικά, πιο, ιερά πιο άγια όνειρα… Υγρ. : ΞΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΛΙΕΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ...!!! ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ : el.wikipedia.org Γενικές πληροφορίες Γέννηση 1872/1874 Αλώνες Ρεθύμνης Θάνατος 5 Αυγούστου 1941 Αθήνα Αιτία θανάτου Φυσικά αίτια Χώρα πολιτογράφησης Ελληνική Εκπαίδευση και γλώσσες Εκπαίδευση Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Σχολή (τέλη 19ου - αρχές 20ου αι.) Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή (1905 - 1907) Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1907 - 1911) Πληροφορίες ασχολίας Ιδιότητα Αρχιμανδρίτης Στρατιωτικός ιερέας με βαθμό Ταγματάρχη και ιεροκήρυκας της Ορθόδοξης Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας στον Ελληνικό Στρατό (1912 - 1940) Ελληνοδιδάσκαλος Οικογένεια Γονείς Σπυρίδων Νουφράκης, Ελένη Κυριακάκη Αξιώματα και βραβεύσεις Βραβεύσεις Διακρίσεις και παράσημα από την ενεργό συμμετοχή στους Απελευθερωτικούς Αγώνες του Ελληνικού Στρατού (1912 - 1940)