Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ



Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ !
<<διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν>>(Απόστ. Παύλος)-(Πραξ. Αποστόλων, Κεφ. ΙΣΤ΄)

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου




        Πολλά έχουν λεχθεί και γραφεί για το λεγόμενο ΄΄Σκοπιανό΄΄ ζήτημα.
        Πατριδοκάπηλοι γείτονες οι οποίοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις, χρησιμοποιούν το όνομα της Μακεδονίας μας σε ένα κρατίδιο με ιστορία μόλις 25 ετών !
         Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική !
        Το μαρτυρούν ιστορικές πηγές τουλάχιστον εδώ και 2.500-3.000 έτη. Σε όλο το μήκος και πλάτος της Μακεδονίας, όπου κι αν σκάψεις, θα βρεις Ελληνικά γλυπτά και αγάλματα.
        Αιώνες αρκετούς προ Χριστού, που στο διάβα τους, πασιφανής είναι η απόδειξη ότι, όταν μιλάμε για ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μιλάμε για ΕΛΛΑΔΑ και ΜΟΝΟ !
        Ο ιστορικός, συγγραφέας και γεωγράφος Στράβων (64 π.Χ. – 24 μ.Χ.) αναφέρει στο έργο του <<Γεωγραφικά>> και στο χωρίο (Ζ΄, 9): <<έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία>>. <<Είναι Ελλάδα – ανήκει στην Ελλάδα – και η Μακεδονία>>.
        Ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς ο ιατρός, αναφέρει στις <<Πράξεις των Αποστόλων>>, παρουσιάζοντας τη δράση του Αποστόλου Παύλου (και ειδικότερα τις περιοδείες του) ότι μετέβη <<εις Φιλίππους (πλησίον της σημερινής Καβάλας) ήτιν εστίν πρώτη της μερίδος της Μακεδονίας πόλις κολωνία>> (ΙΣΤ΄, 16). Το βιβλίο των <<Πράξεων των Αποστόλων>> συνέγραψε ο Άγιος Λουκάς γύρω στο 62 μ.Χ. Οι Φίλιπποι ήταν μια από τις εξέχουσες πόλεις της Μακεδονίας.
        Το κράτος των Σκοπίων, το οποίο ιδρύθηκε πριν από 25 χρόνια και οφείλεται η ίδρυσή του αυτή στον ιμπεριαλισμό των Αμερικανών, στα λάθη των πρώην κομμουνιστικών κρατών, του Τίτο, των Βουλγάρων, Αλβανών, κ.α., δεν μπορεί να χρησιμοποιεί και να επικαλείται κάτι το οποίο δεν του ανήκει (ιστορικά, εθνικά, πολιτισμικά και ηθικά).
        Οι Έλληνες πολιτικοί οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.
        Ακόμη ηχεί στ΄αυτιά μου ο εθνικός λόγος του Μακεδόνα (Σερραίου) αειμνήστου Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος ένδακρυς διεκήρυσσε ότι <<Η Μακεδονία είναι ΜΙΑ και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ>>.
        Το αυτό ενθυμούμαι και παλαιότερα ότι διεκήρυσσε και ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, μάλιστα ΄΄μπλοκάροντας΄΄ (με εμπάργκο) το γειτονικό κρατίδιο αφού διέκρινε ότι διακατέχεται από εθνικιστικές τάσεις και τάσεις αλυτρωτισμού.
        Δυστυχώς, σήμερα, οι πολιτικοί επίγονοι και του Κων/νου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου μας έχουν απογοητεύσει !
        Η υπεύθυνη και σθεναρή στάση των πολιτικών αρχηγών της Ελλάδος του έτους 1992 (ότι, δηλαδή, δεν δεχόμαστε να φέρει καμία ονομασία το γειτονικό κρατίδιο, ούτε καν με σύνθετη χρήση του όρου <<Μακεδονία>>) καταλιμπάνεται μέρα με την ημέρα από την οσφυοκαμπτική στάση των σημερινών πολιτικών αρχηγών της χώρας μας.
        Όσο για την κυβέρνηση, τι να πει κανείς; Διαπραγματεύεται ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δίχως να έχει επικοινωνία με τα υπόλοιπα κόμματα του Ελληνικού κοινοβουλίου και δίχως να γνωρίζει κανείς ποιες είναι οι θέσεις της και τι ακριβώς επικαλείται ! Ο δε κυβερνητικός εταίρος, κ. Καμμένος πελαγοδρομεί μεταξύ σφύρας και άκμονος, ελέω κατοχής εξουσίας και καρέκλας !
        Ίσως στενοχωρήσω κάποιους, αλλά θα το πω δημόσια: Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι, όταν ο λαός δεν εισακούεται, πρέπει να βγαίνει στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στην πλατεία. Να ξυπνά έτσι τους κυβερνόντες !
        Με την ψήφο του κάθε 4 χρόνια καθορίζει την πορεία της χώρας του και υιοθετεί την πολιτική που επιθυμεί να εφαρμόσουν οι κυβερνόντες. Αλλά, στο ενδιάμεσο, εάν αισθάνεται ότι αδικείται κατάφορα, πρέπει να αντιδρά.
        Γι΄αυτό καλώ κι εγώ με τον λόγο και τη γραφίδα μου, κάθε συνέλληνα να δηλώσει δυναμικό παρόν στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία μας όταν και όπου αυτά γίνονται !
        Γιατί η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ΜΙΑ και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ !!!
        Όσοι διαπνέονται από εθνικό παλμό και ζήλο για τη Μακεδονία μας, ας αναζητήσουν την ταινία <<ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ>>, που κάποιοι φρόντισαν να απαγορευτεί και δεν την προβάλλουν τα βρωμοκάναλα (που προβάλλουν τσόντες, μάγους, αστρολόγους και … μαγείρισσες), να δουν τι σημαίνει αγώνας για τη Μακεδονία.

Όσον αφορά δε εμάς, τους Χιώτες, καλό είναι να γνωρίζουν κάποιοι ότι, στη Μακεδονία υπηρέτησε και ο Ιωακείμ Στρουμπής ως Επίσκοπος Αρδαμερίου (Χαλκιδική) και συνέβαλε τα μέγιστα στην εθνική δράση στην περιοχή, όπως επίσης και ο χιώτης Μητροπολίτης Πελαγονίας Ιωακείμ Φορόπουλος (στο Μοναστήρι). Ο δεύτερος μάλιστα τυγχάνει μακεδονομάχος και μάρτυρας. Ο πρώτος εκδιώχθηκε από την περιοχή κατ΄ απαίτηση των Τουρκοβουλγάρων. Αυτά για να μαθαίνουν κάποιοι ανίδεοι που δεν γνωρίζουν και σπεύδουν να κομματικοποιήσουν κάθε είδους λαϊκή αντίδραση. Έχουμε χρέος να μιλάμε για τη Μακεδονία μας! 





-        

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΜΑΛΑΣ



Αναμνήσεις από την προσωπικότητα και το ήθος του ως δάσκαλου και ανθρώπου






Το πέρασμα της ζωής είναι σημαδεμένο και διάστικτο από τις συνθήκες και  επιρροές που άφησαν οι άνθρωποι που γνωρίσαμε λίγο η πολύ…. γονείς παππούδες γιαγιάδες φίλοι συγγενείς  αλλά πάνω απ’ όλα οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ

Κι οι δάσκαλοι οι σπουδαίοι ...  είτε λίγο χρόνο τους συναντήσεις στη ζωή ...  είτε πολύ αφήνουν τα ίχνη τους έντονα  στον ζωγραφικό πίνακα του χαρακτήρα μας και των ιδεών μας …
Κι έρχονται κάπου - κάπου στιγμές που νοιώθεις την ανάγκη  να αρμέξεις την μνήμη σου και να κάνεις έναν μικρό η μεγαλύτερο απολογισμό μνήμης για κάποιον από τους δασκάλους σου  ξεχρεώνοντας ένα χρέος τιμής και μνήμης προς αυτόν

Και αυτό όσο μπόρεσα  πιο διακριτικά προσπάθησα να κάνω για έναν από τους δασκάλους που με επηρέασε με τη σοφία του αλλά και με τη στάση της ζωής του
                                                                                              Τον ΑΝΤΩΝΗ ΔΑΜΑΛΑ

Στα γυμνασιακά μου χρόνια γνώρισα τον Αντώνη Δαμαλά. τέλος  της δεκαετίας του 60
Τότε ερχόταν στα κάτω Καρδάμυλα και δίδασκε αγγλικά μαζί με την αδελφή του Αναστασία
Ήταν μειλίχιος άνθρωπος επικεντρωμένος στην αποστολή του… .
Κανενός είδους διασκορπισμός η σπατάλη στα λόγια του…. Εκτός από μια διακριτική  ευγένεια που ήταν άμεσα ευδιάκριτη και διάχυτη στην όλη συμπεριφορά του….                                                             
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή μαζί του ….

Πέρασαν τα χρόνια και το 1972 μαθητής εγώ πλέον στη σχολή μηχανικών Χίου είχα καθηγητή αγγλικών τον αείμνηστο Νίκο Γιαλούρη






Ήταν φθινόπωρο και ο Νίκος Γιαλούρης  επρόκειτο να ταξιδέψει για προσωπικούς λόγους στην Αγγλία  για λίγους μήνες οπότε έπρεπε την θέση του να την καλύψει ένας άλλος καθηγητής των αγγλικών …
Και έτσι έγινε …

Ένα  βροχερό πρωινό την  πρώτη ώρα των μαθημάτων  
είχαμε αγγλικά … Ο αρχηγός της τάξης σύμφωνα με τον κανονισμό της σχολής  ήταν στην πόρτα της αίθουσας και περιμένοντας  τον καθηγητή των αγγλικών …

 << Εγέρθητι !!!>> ακούστηκε  η φωνή του και μπήκε στην τάξη ο νέος καθηγητής  που  αντικατέστησε προσωρινά τον Νίκο Γιαλούρη

Όλοι μας εστιάσαμε το βλέμμα μας στον νεοφερμένο καθηγητή και προσπαθούσαμε να τον ψυχολογήσουμε
Εγώ αμέσως αναγνώρισα  τον καθηγητή που μας φρόντιζε πριν χρόνια στα Καρδάμυλα ..
 
Από την πρώτη κιόλας στιγμή καταλάβαμε πως ήταν ασύμβατος με στρατιωτικά παραγγέλματα τύπου <<εγέρθητι>> γιατί μας παρότρυνε βιαστικά αλλά και με ιδιαίτερη νηφαλιότητα και ήρεμο χαμόγελο να καθίσουμε ….

Κάθισε με σιγουριά στην έδρα και μας κοίταξε για αρκετές στιγμές αμίλητος αλλά και διακριτικά χαμογελαστός ….Και μέσα στην απόλυτη ησυχία  ακούστηκε μια ήρεμη γλυκιά πράα φωνή  …

Λέγομαι Αντώνης Δαμαλάς … είμαι Χιώτης  και θα είμαι ο καθηγητής σας στα αγγλικά για λίγους μήνες μέχρι να επιστρέψει ο κύριος Γιαλούρης.
Μετά άρχισε μια ήσυχη συζήτηση αναγνωριστική πάνω σε θέματα γενικά περί γλώσσας  κατ’ αρχήν με χειροπιαστές προσεγγίσεις για το πολιτιστικό περιεχόμενο μιας γλώσσας,  το ιδιωματικό αλλά και την ρευστότητα της … καθώς όπως είναι ζωντανός οργανισμός … πλάθεται και εξελίσσεται …

Τότε άκουσα την ρήση που έλεγε, … ότι ο πλούτος μιας ξένης γλώσσας κατακτιέται καλύτερα όσο καλύτερα κατέχει κάνεις τον πλούτο της μητρικής του γλώσσας
Συγκεκριμένα είπε << Όσο πιο καλά ελληνικά ξέρεις τόσο πιο καλά αγγλικά μπορείς  μάθεις >>
Και συμπλήρωσε .. <<Ένας νέος   παράλληλα με την μητρική του γλώσσα,  καλό είναι να μαθαίνει μόνο μια ξένη γλώσσα. ……  και όταν ωριμάσει μετά τα 22 του χρόνια να καταπιαστεί και με δεύτερη η και τρίτη ξένη γλώσσα ανάλογα με το ταλέντο του…>>

Θεωρούσε μάλιστα παιδαγωγικό ατόπημα το ξεκίνημα μάθησης πολλών ξένων γλωσσών από μικρή ηλικία …

Ακολούθησε μια εξαιρετική ανάλυση  της διαμόρφωσης των ιδιωματικών στοιχείων στην τεχνική γλώσσα και ορολογία. …  Και αυτό  για μας τους μέλλοντες τότε αξιωματικούς μηχανικούς  είχε καθοριστική αξία και σημασία …

Τα παραδείγματα που ανέφερε ήταν απλά και εξόχως κατατοπιστικά … Κυρίως τον ενδιέφερε  να αναπτύξουμε την δεξιότητα να αξιοποιούμε ότι έχουμε κατακτήσει από την ξένη γλώσσα που μαθαίναμε …Για πρώτη φορά ακούσαμε ερμηνεία μιας λέξης στα αγγλοαγγλικά και μας υπέδειξε την χρήση όσο μπορούμε λεξικών που ερμηνεύουν και αναλύουν τις άγνωστες λέξεις στα αγγλικά …

Κάτι πολύ ωραίο και εξαιρετικά ελκυστικό  στην διδασκαλία του ήταν οι ετυμολογικές προσεγγίσεις λέξεων που του έδιναν αφορμή να μας ταξιδεύει κάθε τόσο  στην ιστορία στην λαογραφία στα έθιμα και στα σύμβολα άλλων εποχών …  οικόσημα χιώτικα και μη  ονόματα ευγενών οικογενειών …. κ.λ.π.

Και δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτές οι επεξηγήσεις και αναλύσεις κατέληγαν και σε πολύ γοητευτικές ιστορίες που μας καθήλωναν ακόμα και τους πιο αδιάφορους για το μάθημα  και μας κρατούσαν με αυτιά τεντωμένα  και μάτια ανοικτά

Πραγματικά όταν μιλούσε δεν ακούγονταν  κιχ …
Σπάνια τον διέκοπτε κάποιος για κάποια απορία γιατί η συνακολουθία του λόγου του ήταν συνεπέστατη.  …..   
και καθώς η φωνή του ήταν ήρεμη και χαμηλή είχαμε όλοι τεντωμένα τα αυτιά  για να τον ακούμε …

Ο Αντώνης Δαμαλάς πράγματι  είχε έναν τρόπο  σαν δάσκαλος να αποτελεί το απόλυτο σημείο αναφοράς μέσα στην τάξη του  Και αυτό το πετύχαινε καθαρά με την ακτινοβολία της προσωπικότητας του και του λόγου του …
Με λίγα λόγια περιέγραψα τις διδασκαλικές πρακτικές αλλά και την γοητευτική χαρισματική προσωπικότητα του δάσκαλου Αντώνη Δαμαλά παρόλο που ήταν μόλις λίγοι μήνες  η περίοδος μαθητείας  μαζί του … Αλλά ειλικρινά αυτή την περίοδο την θυμάμαι σαν να ήταν χθες ….
Πολλές από τις ρήσεις του αλλά και τις απόψεις του καθώς μέσα στον χρόνο ωρίμασαν μέσα μου και αφομοιώθηκαν τις  υιοθέτησα  και τις κρατώ ακόμη
και  πιστεύω το ίδιο έχουν κάνει και πολλοί συμμαθητές μου.

Αλλά δεν σταμάτησαν εδώ οι εκπλήξεις καθώς συμπτωματικά μάθαμε ότι ο Αντώνης Δαμαλάς ήταν πανεπιστημιακός Δάσκαλος και είχε κληθεί  να διδάξει σε ανώτατο πανεπιστημιακό ίδρυμα  νομίζω στην ανώτατη εμπορική αν θυμάμαι καλά …

Μετά το πέρας της αποστολής του ο Αντώνης Δαμαλάς
έφυγε από το χιώτικο περιβάλλον τουλάχιστο αυτό που ήταν σχετικό με εμάς τους μαθητές της σχολής … 
Αλλά  ήταν τυχερό να τον ξανασυναντήσω  μετά από πολλά χρόνια σε περιβάλλον κοινών φίλων  αρκετές φορές  …
Στην παρέα ήταν πολλοί γνωστοί και επιφανείς Χιώτες ανάμεσα τους και ο Νίκος Γιαλούρης. Η παρουσία του και η συμπεριφορά του σε αυτές τις συνάξεις ήταν 
εξαιρετικά χαμηλών τόνων σχεδόν απαρατήρητη.
Ήταν το τελείως αντίθετο από την εκρηκτική προσωπικότητα τού Νίκου Γιαλούρη … ήταν μία ισορροπία των αντιθέσεων … Όταν συνομιλούσαν, …  ο εκρηκτικός και εν πολλοίς δηκτικός λόγος του Γιαλούρη έσβηνε διακριτικά  από τον ήρεμο και στέρεο λόγο του Αντώνη Δαμαλά και η συζήτηση κατέληγε  σε χαμόγελα αμοιβαίας αποδοχής.


Το Βιολί του Αείμνηστου Αντ. Δαμαλά  εκτεθειμένο σε προθήκη του ομώνυμου Ιδρύματος.


Μερικές φορές εμφανιζόταν στις συντροφιές κρατώντας ανά χείρας το βιολί του … Αλλά για να παίξει,..  όντας πολύ διακριτικός, .. έπρεπε να είναι σίγουρος για την αποδοχή της παρέας να τον ακούσει
Επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, .. δεν θυμάμαι συγκεκριμένα το ρεπερτόριο του. Όμως θυμάμαι το ήθος και το ύφος του παιξίματος του
Έπαιζε συνήθως μικρά κομμάτια ιταλικές καντσονέτες και επειδή σε αυτό το είδος και ο Γιαλούρης και εγώ ήμασταν απαίδευτοι δεν τον συνοδεύαμε με τις κιθάρες
Αντίθετα εκείνος όταν παίζαμε τραγούδια του Χατζιδάκι  του Ξαρχάκου Θεοδωράκη και άλλων  μας συνόδευε με το βιολί κάνοντας πολύ ωραία γεμίσματα με εξαιρετική μουσική οικονομία,… καθώς και ωραίους και εύστοχους αυτοσχεδιασμούς πάνω στα μουσικά θέματα …
Μετά από κάθε μουσική … σχεδόν πάντα ακολουθούσε συζήτηση με ξεχωριστές αναζητήσεις  τις οποίες ο Αντώνης Δαμαλάς παρακολουθούσε προσεκτικά με ελάχιστες παρεμβάσεις  … κι όταν η συζήτηση πήγαινε να σταματήσει η να καταλήξει σε ένα αλύτρωτο η ατελεσφόρητο συμπέρασμα  … πάντοτε έπαιρνε ήρεμα και σταθερά τον λόγο χαμογελαστός και την αποκαθιστούσε  με έναν τρόπο που δεν τραυμάτιζε τις διαφορετικές απόψεις αλλά συνήθως επικρατούσε … των αδιεξόδων …..
Μια φορά μάλιστα  σε μια σπαρταριστή συζήτηση κοινωνικής κριτικής με τον Νίκο Γιαλουρη για τον κατινισμό  τις ΚΑΤΙΝΕΣ … και τις μαντάμ μουσούδες …
το τελεσίδικο συμπέρασμα  του Γιαλουρη ήταν πως εντέλει οι κατίνες θα καταστρέψουν τον κόσμο κι η ανθρώπινη βλακεία δεν αναχαιτίζεται …
Οπότε λαμβάνει το λόγο ο Αντώνης Δαμαλάς  και λέει ήρεμα σταθερά και γλυκά …
<< Νίκο μου ……….Όλοι οι άνθρωποι είμαστε  μια απέραντη συνάρτηση αλληλοκαθορισμού
Για να ορίσουμε την έννοια για παράδειγμα ΚΑΛΟΣ χρειάζονται να υπάρχουν απαραίτητα οι έννοιες ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ   και   ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ
Άρα όλοι χρειαζόμαστε επί ίσοις όροις  και οι χειρότεροι και οι καλοί και οι καλύτεροι σε αυτή τη ζωή>>













Μανώλης Φύσσας


Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018

ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΠΡΥΤΑΝΕΥΕΙ…



Με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Δημ. Συμβουλίου

ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΠΡΥΤΑΝΕΥΕΙ…




Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου-
 Αντιδημάρχου Χίου


         Προσωπικοί λόγοι δεν μου επέτρεψαν να παρευρίσκομαι στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Εξάλλου, στην ημερήσια διάταξη δεν ήταν εγγεγραμμένο και δεν προβλεπόταν προγραμματισμένα να συζητηθεί κάποιο άλλο ζήτημα εκτός εκείνων της ημερήσιας διάταξης. Ωστόσο, για μια ακόμη φορά (που στο σύνολό τους πρέπει να ξεπερνούν τις 10-15 φορές), τέθηκε προ ημερησίας διάταξης, προς συζήτηση και λήψη Απόφασης, το ζήτημα της αντιμετώπισης των προβλημάτων που έχουν παρουσιαστεί εδώ και πολύ καιρό εξαιτίας της πλημμελούς λειτουργίας του χώρου παραμονής μεταναστών-προσφύγων, στην πρ. ΒΙΑΛ στο Χαλκειός.
          Οι κάτοικοι δικαίως διαμαρτύρονται, αφού ζουν εκεί δύσκολες καταστάσεις. Λεηλασίες προσωπικών περιουσιών, έντονη κινητικότητα μεταναστών σε ιδιοκτησίες των κατοίκων της περιοχής, μικροκλοπές, ζημιές, κλπ. Όλα αυτά οφείλονται στην ανικανότητα του Υπουργού Μετανάστευσης κ. Μουζάλα και των συνεργατών του να επιβάλλουν όρους και κανόνες λειτουργίας σε μια δομή που απευθύνεται σε ανθρώπους και όχι … ζώα. Διότι, οι συνθήκες διαμονής των ανθρώπων αυτών είναι αφενός συνθήκες που εμείς θα βάζαμε τα … ζωντανά μας και αφετέρου οι συνθήκες αντιμετώπισης των κατοίκων της περιοχής εκ μέρους της κεντρικής Πολιτείας είναι σαν να ζουν οι μόνιμοι αυτοί κάτοικοι σε ένα τόπο όπου συντηρείται ένας απέραντος … στάβλος (βλέπε πρ. ΒΙΑΛ σήμερα).
          Ο Δήμος Χίου, ευθύς μόλις ξέσπασε η λαίλαπα του πολέμου και ακολούθησαν οι μεταναστευτικές ροές συνεργάστηκε με την Ελληνική κυβέρνηση. Υπέγραψε Συμβόλαιο με τον κ. Μουζάλα ότι οι μετανάστες εκεί μόνο θα καταγράφονται, θα μένουν το μέγιστο μέχρι 3 ημέρες και θα φεύγουν. Αυτό δεν τηρήθηκε ποτέ από τον κ. Μουζάλα. Επίσης, συμφώνησε ο κ. Μουζάλας ότι, ο χώρος θα είναι περιορισμένος, φυλασσόμενος, θα έχει μέγιστο όριο στον αριθμό των εκεί φιλοξενουμένων (που δεν θα υπερβαίνει τα 800- 1.000 άτομα), θα υπάρχει κοινή επιτροπή εποπτείας Δήμου και Υπουργείου όπου θα παρακολουθείται η λειτουργία της δομής και θα υποδεικνύονται πράγματα για τη βελτίωσή της και –κυρίως – την μη πρόκληση κοινωνικής αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή. Από όλα αυτά ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΝ ΤΗΡΗΣΕ Ο κ. ΜΟΥΖΑΛΑΣ !!! (βέβαια, θα μου πει κάποιος: έχουν πει και σε τίποτα αλήθεια οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ; Εδώ το <<όχι>> το κάνουν <<ναι>> και το αντίστροφο ! Εσύ περίμενες να τηρήσει τον λόγο του ο Μουζάλας; Σε αυτό δεν θα διαφωνήσω !).     
          Ξαναλέω και ξαναγράφω για πολλοστή φορά: Οι πρόσφυγες και μετανάστες κάπου θα πήγαιναν. Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε σε νησί και δεν υπάρχουν φράχτες στη θάλασσα, όπως στον Έβρο ή την Κακκαβιά. Στη Μυτιλήνη βρίσκονται σε δυο σημεία. Στη Μόρια το πρώτο και στις παρυφές της πόλης της Μυτιλήνης το δεύτερο. Στη Σάμο βρίσκονται μόλις ένα χιλιόμετρο έξω από την πόλη (στον περιφερειακό της). Στη Λέρο πλησίον του χώρου του πρ. Ψυχιατρείου. Στην Κω σε δυο σημεία (hot spot και ΠΡΟΚΕΚΑ). Μήπως οι εκεί Δήμαρχοι και οι εκεί τοπικές κοινωνίες δεν φωνάζουν; Φωνάζουν κάθε μέρα. Και τι γίνεται; Τίποτα. Απεναντίας, επειδή εγώ πήγα στη Μυτιλήνη και είδα τι γίνεται και έχω και στη Σάμο γνωστούς και μαθαίνω, σας πληροφορώ ότι στη Χίο είναι κατά πολύ καλύτερη η κατάσταση. Στην δε Κω σας πληροφορώ ότι οι μετανάστες δεν είναι λιγότεροι από τη Χίο. Έχω πει και το ξαναλέω: Όποιος βγαίνει ελαφρά τη καρδία και λέει <<πάρτε τους από εδώ και πηγαίνετέ τους όπου θέλετε στην ενδοχώρα>> ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. Η Ελληνική συνείδηση πρέπει να αφορά την προστασία ολόκληρου του ελλαδικού χώρου: από τη Θράκη μέχρι το Καστελλόριζο, από τους Οθωνούς μέχρι τη Γαύδο. Όποιος νομίζει ότι, μεταφέροντας το πρόβλημα από τη Χίο μετατοπίζοντάς το στην Ειδομένη ή την Αθήνα ή την Πελοπόννησο, συγγνώμη, αλλά δεν έχει Ελληνική συνείδηση. Η λύση είναι μια: ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. Εάν αυτή η συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας τηρηθεί να είστε σίγουροι ότι εδώ θα μείνουν ελάχιστοι (που και αυτοί θα προχωρήσουν προς άλλα Ευρωπαϊκά κράτη).
          Όμως, οι αριστερές αγκυλώσεις του κ. Μουζάλα και των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ δεν αντέχουν να τηρήσουν τη συμφωνία αυτή. Ήλθε ο κ. Μουζάλας και μας αράδιασε μια σειρά ψέματα. Είπε ότι, εάν δεν μείνουν εδώ θα καταπέσει η συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας ! Μα, εάν καταπέσει αυτή η Συμφωνία θα φταίει ο ίδιος και η Ελληνική κυβέρνηση. Γιατί; Διότι δεν χορηγεί τα αρνητικά άσυλα σε όσους δεν είναι πρόσφυγες, με αποτέλεσμα να μένουν όλοι εδώ. Αυτός είναι η αιτία που δεν φεύγουν οι μετανάστες από τα νησιά. Πληροφορήθηκα ότι, επί μήνες γνωρίζουν για πληθώρα ατόμων (και στη Χίο) ότι, έχει εκδοθεί αρνητική απάντηση για αυτούς και δεν τους χορηγείται διότι, αφενός δεν ξέρουν πως θα αντιδράσουν και που και πως θα τους πάνε εάν αντιδράσουν βίαια και αφετέρου διότι δεν συμφωνούν με την επιστροφή ατόμων ως ιδεολογική πρακτική. Μιλάμε, δηλαδή, για πλήρη ανικανότητα στη δημόσια διοίκηση αλλά και αριστερές αγκυλώσεις που έχουν επιπτώσεις στην πατρίδα και την κοινωνική συνοχή μας ! Συνεπώς, ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ  ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ! 
          Ερχόμαστε τώρα στα καθ΄ημάς. Τι πρέπει να γίνει για να εξασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή;
          1). Να κατασκευαστεί αξιοπρεπές σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης στο χώρο της πρ. ΒΙΑΛ. με ευθύνη της διοίκησης της δομής.
          2). Να απαγορευτεί η έξοδος από το Κέντρο των εκεί ευρισκομένων μετά τη δύση του ηλίου και μέχρι το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας.
          3). Να υπάρχει έλεγχος εισόδου-εξόδου (με τη χορήγηση ηλεκτρονικής κάρτας εισόδου- εξόδου για τη διάρκεια της ημέρας).   
          4). Να προσληφθούν 15-20  φύλακες, όλοι από την περιοχή των Καμποχώρων -με προτεραιότητα το Χαλκειός-, με αποκλειστικό σκοπό την διενέργεια περίπολων στην περιοχή της ΒΙΑΛ (από τη βάση της και μέχρι ακτίνα 2 χιλιομέτρων) όπου θα επιτηρούνται ημέρα και νύκτα οικόπεδα, αγροτεμάχια, οικίες και κτίσματα της περιοχής.
          5). Να χορηγηθούν άμεσα όλες οι αρνητικές απαντήσεις όσων ήδη ευρίσκονται εκεί και δεν έχουν χορηγηθεί και να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία.
          Όλα αυτά εάν γίνουν δεν νομίζω να τίθεται πλέον ζήτημα κοινωνικής αναταραχής, τουλάχιστον μέχρι την εξάλειψη του φαινομένου των μεταναστευτικών ροών. Αυτά όλα, όμως, δεν είναι θέματα που αφορούν το Δήμαρχο αλλά τον Υπουργό και τα κυβερνητικά στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Αυτά είναι τόσο δύσκολα για τον κ. Μουζάλα, να τα κάνει, τη στιγμή που μοιράζονται εκατομμύρια σε ΜΚΟ, κλπ., από την Eυρώπη; Αυτά δεν τα βλέπει; Ποιο είναι το αντικείμενο ενασχόλησής του, ως Υπουργείο; Μπορεί να μας πει;
          Έρχονται κάποιοι και επιτίθενται στο Δήμαρχο. Κατανοώ την αγανάκτησή τους και εάν ήμουν στη θέση τους μπορεί να φώναζα και περισσότερο. Με μια διαφορά: Θα φώναζα στον κατάλληλο άνθρωπο και όχι σε όποιον βρίσκω μπροστά μου και είναι η εύκολη ΄΄λεία΄΄  για να εκτονωθώ εγώ… Διότι, έτσι και το πρόβλημα δεν λύνεται, αλλά και ο αρμόδιος (Υπουργός) δεν χαμπαριάζει απευθυνόμενος εσύ σ΄άλλον…
          ΄΄Λύσσαξαν΄΄ κάποιοι σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αλλού με βαρύτατους χαρακτηρισμούς και προπηλακισμούς αισχίστου είδους. Η δημοκρατία, κύριοι, αυτά δεν τα επιτρέπει.  Όλοι όσοι επικαλούνται τη δημοκρατία, τα δικαιώματά τους και το Σύνταγμα, για να επιτύχουν τα ΄΄θέλω΄΄ τους, ξεχνούν τη μεγαλύτερη υποχρέωση: Την ηθική και νόμιμη απαίτηση, όχι την παράλογη και ετσιθελική. Όχι αυτήν που λέει <<μακριά από εμένα και ας πάει το κακό στο γείτονα>>. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη, είναι ζούγκλα !
          Ο Δήμος Χίου ενήργησε μέχρι σήμερα, σύμφωνα με όσα η νομοθεσία του επιτρέπει. Ζούμε στο 2018 και όχι στο 1945, ούτε στο 1961 ούτε στο 1981. Τα τσαμπουκαλίκια άλλων εποχών και άλλων αιρετών έχουν παρέλθει. Εάν είσαι νόμιμος (και κυρίως ενεργείς με ηθικά κριτήρια) τότε να απαιτείς και να διεκδικείς με σθένος. Εάν όχι, οι τσαμπουκάδες δεν περνούν. Διότι εάν μάθεις έτσι να επιβιώνεις, θα βρεθεί μελλοντικά κάποιος πιο τσαμπουκάς από εσένα και θα σε αλέσει μια Χρυσή Αυγή ή ένας σύγχρονος κομμουνισμός. Και τα δυο αυτά μορφώματα στηρίζονται στο φασισμό και στο <<αποφασίζω και διατάζω>>. Εκεί θέλουμε να πάμε;
          Ζήτησε ο Δήμος να γίνει αγωγή έξωσης του Υπουργείου, όταν στο τέλος του χρόνου λήγει το μισθωτήριο της ΒΙΑΛ. Ασφαλώς και ιδιαίτερα έχοντας απέναντί μας έναν αναξιόπιστο συμβαλλόμενο που μέχρι σήμερα μάς εμπαίζει. Μάς εμπαίζει με τον πιο χυδαίο τρόπο, αφού, δεν φτάνει που δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, αλλά λέει και ψέματα. Είπε ο κ. Μουζάλας στους κατοίκους του Χαλκειούς ότι <<φταίει ο Δήμαρχος που λειτουργεί η ΒΙΑΛ, διότι είχα εξασφαλίσει 3,5 εκατομμύρια Ευρώ να κάνω αλλού τη δομή και ο Δήμαρχος δεν έδωσε το χώρο>>. Δεν είπε, όμως, ο ΨΕΥΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ότι ήθελε να πάει στον Χ.Α.Δ.Α.- πρώην Σκουπιδότοπο (στης ΄΄Κόρης το Γεφύρι΄΄ από πάνω) και να φέρει εδώ χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι θα περιφέρονταν στο Δαφνώνα, στις Καρυές και μέσα στην πόλη της Χίου (αφού η Αγ. Αικατερίνη, ο Αγ. Σπυρίδων Νερομύλων, ο Καστρομηνάς, τα Καθίσματα των Καρυών, η Παφυλίδα του Δαφνώνα, οι Αγ. Σαράντα, η Παναγία Βοήθεια, θα ήταν σε πολύ κοντινή με αυτά απόσταση). Είπε, λοιπόν, ότι δεν του δώσαμε τον ΧΑΔΑ. Και καλά κάναμε και δεν του τον δώσαμε. Δεν είπε, όμως, ότι του προτείναμε το <<18>> στο Αίπος και μάλιστα από κοινού με την Περιφέρεια και τους δυο Βουλευτές του Νομού, με την προϋπόθεση να γίνει μια χωροθέτηση για όλες τις δομές σε ένα σημείο στο νησί. Αυτή την απόφαση πήρε και το Περιφερειακό Συμβούλιο. Αυτό το απέκρυψε. Κι ενώ εκεί υπάρχει μεγάλη έκταση (μάλιστα ανήκουσα στο Ελληνικό Δημόσιο, οπότε και μπορούσε να κάνει εκεί ότι θέλει, δίχως πολλές διαδικασίες, αφού δεν θα εμπλέκονταν πολλοί φορείς), απέρριψε την πρόταση για τους δικούς του λόγους, μαζί με τον κ. Τόσκα.
Αυτά δεν τα είπε στους Χαλκούσους, αλλά έκαμε το εύκολο για τον ίδιο: Τους έστρεψε κατά του Δήμου. Δηλαδή <<δεν μπορώ να βαρέσω τον γάιδαρο και βαράω το σαμάρι>> !!! Αυτός είναι ο ανεκδιήγητος Μουζάλας που θα μείνει στην ιστορία, για τους Χιώτες τουλάχιστον, ως ο πιο ανίκανος να διαχειριστεί ένα ζήτημα που του έθεσε η Ελληνική Πολιτεία.
          Θεωρώ άδικη και παράλογη την επίθεση που δέχεται ο Δήμαρχος Χίου. Όλοι του προσάπτουν ότι διέθεσε τη ΒΙΑΛ. Αλλά κανένας δεν λέει με ποιους όρους την διέθεσε και ποιες προϋποθέσεις. Επίσης, κανένας δεν λέει ότι, εάν δεν την έδινε θα πήγαιναν τότε (αυτό είναι βέβαιο) σε ένα ανενεργό στρατόπεδο της ευρύτερης περιοχής. Εθελοτυφλούν όλοι και βρίζουν, καταρώνται, προπηλακίζουν, αλλά δεν προτείνουν καμία λύση. Αποσιωπούν, επίσης, επίτηδες ότι, όταν ανέλαβε ο Βουρνούς την 1η Σεπτεμβρίου 2014 υπήρχε ο χώρος πλησίον του Εργατικού Κέντρου γεμάτος με πρόσφυγες (που, ασφαλώς, δεν τους πήγε εκεί ο Βουρνούς, αλλά τους βρήκε εκεί) και με τον Δημοτικό Κήπο και την πόλη γεμάτα πρόσφυγες μετακινούμενους πεζή νυχθημερόν. Το <<ανάθεμα>> και το <<απελθέτω απ΄εμου το ποτήριον τούτο>> δεν είναι λύση. Τα <<κάστανα από τη φωτιά>> ας έλθει να βγάλει όποιος έχει την ικανότητα. Αλλά ο υπεύθυνος διοικητής δεν είναι αυτός που δεν παίρνει θέση και Αποφάσεις για να μην τρωθεί πολιτικά, αλλά αυτός που δίνει λύσεις, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής του. Κάποτε, όταν όλα αυτά τελειώσουν, θα αποκρυσταλλωθεί η εικόνα ποιος ενήργησε συνετά και ποιοι <<την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια>>…  (μήπως ο αείμνηστος Καλουτάς δεν είχε στείλει τους –τότε– Κούρδους στη ΒΙΑΛ; - Ποια εικόνα έχουμε σήμερα για τον μακαρίτη;  Ότι ήταν Νομάρχης με όραμα και άφησε έργο). Όταν δε απέναντί σου έχεις έναν αναίσθητο συμβαλλόμενο (ως εταίρο) πρέπει να εξαντλήσεις όλα τα ΝΟΜΙΜΑ μέσα, με αξιοπρέπεια και μη κινδυνεύοντας άλλως να χάσεις το δίκιο σου !
          Κατανοώ πλήρως τη στάση των κατοίκων πέριξ της ΒΙΑΛ, σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχουν και όσα οι ίδιοι βιώνουν καθημερινά. Αλλά και η παραπληροφόρηση, που τεχνηέντως καλλιεργείται, τρέχει σαν χιονοστιβάδα μέσα στα χωριά.
Εκείνο που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι ο λαϊκισμός και η δημαγωγία, με τα οποία διακατέχονται ορισμένοι αιρετοί που νομίζουν ότι θα γίνουν Δήμαρχοι ή επικεφαλής παρατάξεων. Ζήτησαν κάποιοι, να λάβει το Δημοτικό Συμβούλιο Απόφαση για να κλείσει ο δρόμος προς την πρ. ΒΙΑΛ, για τα μεγάλα οχήματα, προκειμένου να μην μεταφέρουν τους επιπλέον οικίσκους, τοποθετώντας πλησίον του δρόμου ογκώδη αυτοκίνητα του Δήμου. Ο Δήμος Χίου εξ αρχής δήλωσε δημόσια ότι, αντιτίθεται στην με καθοιονδήποτε τρόπο επέκταση της δομής στην πρ. ΒΙΑΛ και θα την αναχαιτίσει με κάθε ΝΟΜΙΜΟ μέσο. Είμαστε δημόσιος φορέας, όχι αναρχική ομάδα. Εκφράζουμε τον λαό και υπηρετούμε μια συντεταγμένη δημοκρατικά και νομικά Πολιτεία. Ασκήσαμε όλα εκείνα τα ένδικα μέσα προκειμένου να μην γίνει η επέκταση. Το διατρανώνουμε προς κάθε κατεύθυνση. Προσφύγαμε στη δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη δεν απεδέχθη το αίτημά μας. Τι πρέπει να κάνουμε; Να αυθαιρετήσουμε; Δηλαδή, όταν το ίδιο Δικαστήριο εξέδωκε Απόφαση για το Μερσινίδι, οι Υπουργοί κ.κ. Τόσκας και Μουζάλας δεν την αποδέχθηκαν; Τότε η δικαιοσύνη ήταν καλή και τώρα δεν είναι;  Ακούστηκαν τρομερά πράγματα από ανθρώπους που διατείνονται ότι έχουν σειρά ετών στην τοπική Αυτοδιοίκηση και μάλιστα ασκήσαντες διοίκηση σε θέσεις διακριτές! Δεν γνωρίζουν ποιες είναι οι αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου; Δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι, αυτά τα πράγματα επισύρουν ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες; Δεν έχουν σωφρονιστεί από το πλήθος των μηνύσεων για παραβάσεις στις οποίες έχουν υποπέσει για μια σειρά ζητημάτων στη δημόσια διοίκηση; Ο διακαής πόθος για την πρωτοκαθεδρία και ο εξευμενισμός των ψηφοφόρων τους έχει οδηγήσει στα να παρεκτρέπονται και να αυθαιρετούν; Δεν είναι η ψηφοσυλλογή ολετήρας συνειδήσεων, ούτε ολετήρας στην εφαρμογή της νομιμότητας. Όλα έχουν ένα όριο. Υπάρχει και αξιοπρέπεια. Κι εγώ εάν ήμουν στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν υπήρχε περίπτωση να ψηφίσω να κλείσει ο δρόμος με αυτοκίνητα του Δήμου. Για τους εξής λόγους:
1). Διότι, δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα το Δημοτικό Συμβούλιο,
2). Διότι, δεν υπάρχει περίπτωση μια τέτοια απόφαση του ΔΣ να εγκριθεί από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου (που πρέπει, για να είναι νόμιμη),
3). Διότι, για να κλείσεις ή έστω παρεμποδίσεις τη διέλευση σε δρόμο οφείλεις να έχεις την έγκριση της Αστυνομίας ή την εντολή της Εισαγγελίας,
4). Διότι, εφόσον κάνεις Δικαστήριο και το χάνεις, εν γνώσει σου παρανομείς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται,
5). Διότι, είναι βεβαιότατο ότι, δεν υπήρχε περίπτωση δημοτικός υπάλληλος-οδηγός να πάρει το όχημα του Δήμου και να κάνει κάτι τέτοιο, ακόμη και εάν λάμβανε τέτοια εντολή από το Δήμο, μετά τα όσα προηγήθηκαν.
 Συνεπώς, όσοι πρότειναν τούτο μιλούν εκ του ασφαλούς, ξέροντας ότι δεν γίνεται και το κάνουν με μοναδικό σκοπό και στόχο να πλήξουν τη δημοτική Αρχή και ιδιαίτερα το πρόσωπο του Δημάρχου. Δημαγωγία αίσχιστου είδους !!! Λυπάμαι και ντρέπομαι για όσα διαδραματίστηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Πλήρης εκμετάλλευση ανθρώπων-μονίμων κατοίκων που έχουν πληγεί από την ανικανότητα της κυβέρνησης στη διαχείριση του προσφυγικού και στη λειτουργία των δομών καταγραφής ή/και φιλοξενίας, ελέω ψηφαλακιών!!! Βέβαια, οι κάτοικοι γνωρίζουν ότι, ούτε εκείνοι πήγαν να σταθούν πλησίον τους σε όσα κάνουν, αλλά μόνο στα Συμβούλια είναι λαλίστατοι! Γνωρίζουν, επίσης, ότι είναι οι ίδιοι που πρότειναν στο Δημοτικό Συμβούλιο, να γίνει και ΠΡΟΚΕΚΑ (Κέντρο Παραβατικών) μέσα στην ίδια τη ΒΙΑΛ (ευτυχώς, υπάρχουν τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου, για τους λόγου το αληθές). Είπαμε, όλα έχουν ένα όριο! Μπορεί κάποιοι να φωνασκούν κατά του Δημάρχου, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που έχουν, πλέον, καταλάβει τι είδους πολιτικές εξυπηρετούνται από ορισμένους, όταν <<βαρούν το σαμάρι, αντί τον γάιδαρο>> !
Ελάτε όλοι μαζί να ενωθούμε, να απαρτίσουμε ένα ενιαίο, κοινό, μέτωπο και να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: α) την επιστροφή στην Τουρκία όσων δεν είναι πρόσφυγες και β) την αξιοπρεπή διαβίωση στις δομές φιλοξενίας, με τη φύλαξη, τον έλεγχο και την απαγόρευση κυκλοφορίας τη νύκτα εκτός δομής. Δεν αφορά αυτό μόνο τους μονίμους κατοίκους, αλλά και τους ίδιος τους μετανάστες (για την προστασία τους).

Ελάτε να δώσουμε ηχηρό μήνυμα αντίστασης απέναντι στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που μας κοροϊδεύει και μάς έχει εγκαταλείψει.
 Όχι όλα στο Δήμο.- 




Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ



Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ  ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ Κ. ΜΑΡΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΣΗΣ ΓΑΜΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΤΗ



Είναι αλήθεια ότι έχει μεγάλη σημασία η κανονικότητα. Η κανονικότητα σώζει και κατοχυρώνει τα προσχήματα και την ιερότητα των πράξεων μας.
Μα τι είναι η ιερότητα  ;
Για παράδειγμα ιερότητα είναι η απόσταση μαθητή - δασκάλου  ,  γιατρού - ασθενούς κ.λ.π.
Ιερότητα δηλαδή είναι το άθροισμα της δεοντολογίας και των ορίων … Αν χάσουμε τα όρια χάνεται η ιερότητα και εκφυλίζεται η κανονικότητα. 
Ποιος όμως ορίζει τα κριτήρια της δεοντολογίας …
Κατά τη γνώμη μου το τρίπτυχο 
παράδοση - αυθεντικότητα – ταυτότητα.
Στο τρίπτυχο αυτό αν αφαιρεθεί ένα από τα στοιχεία του τότε αναιρούνται και τα άλλα δύο …              Ίσως ο μητροπολίτης Χίου Ψαρών και Οινουσών κ. Μάρκος απαγορεύοντας την τέλεση γάμου και βάπτισης σε μια μόνο τελετή … προσπαθεί να επανακαθιερώσει την κανονικότητα όχι μόνο στα μυστήρια της εκκλησίας αλλά και σε πολλά άλλα που έχει ξεπέσει η κοινωνία μας.
Προσπαθεί ίσως να σώσει όλα εκείνα τα προσχήματα και τις αξίες που αυτά στηρίζουν τα οποία διαβρώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και έπεσαν …
Για παράδειγμα τα μυστήρια του γάμου και του βαπτίσματος στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν χάσει το βάθος και την ουσία τους  και έχουν μείνει στον τύπο στην υπερβολή των στολισμών και άλλων εκδηλώσεων με πολλά έξοδα και σπατάλες  μεγάλη  παραγωγή  πλαστικών σκουπιδιών  κ.λ.π.
Κι αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας…
Και την ίδια στιγμή η κοινωνία μας  είναι γεμάτη με πρόσωπα της ανάγκης της στέρησης του πόνου της φτώχειας της απορίας … κ.λ.π.
Εύχομαι ο λόγος του Μητροπολίτη μας να είναι πειστικός και ευρύς για να μας αγκαλιάσει να μας εμπνεύσει και να μας πείσει εν τέλει … για το καλό της κοινωνίας μας και το μέλλον το δικό μας αλλά και των παιδιών μας


















Μανώλης Φύσσας

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

ΜΝΗΜΗ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ


ΜΝΗΜΗ  ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ (ΤΖΑΝΑΚΑΚΗ) ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ- (04.01.1964)

-ΕΝΑΣ  ΑΓΙΟΣ  ΤΩΝ  ΗΜΕΡΩΝ  ΜΑΣ,  ΑΝΑΜΕΣΑ  ΜΑΣ,  ΣΤΗ  ΧΙΟ-

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου



Στις  4  Ιανουαρίου τιμάται η Οσιακή κοίμηση  του γέροντος Νικηφόρου (Τζανακάκη) του λεπρού, ο οποίος μόνασε στο Λωβοκομείο της Χίου, εκάρη Μοναχός από τον Αγ. Άνθιμο (Βαγιάνο), Ιδρυτή, Κτήτορα  και Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναγίας Βοηθείας - του οποίου υπήρξε υποτακτικός- ενός Αγίου Μοναχού  που έδειξε <<σημεία>> τόσο εν ζωή όσο και μετά την Κοίμησή του (μέχρι και σήμερα) και εξεδήμησε προς Κύριον στις 4 Ιανουαρίου 1964 στον Αντιλεπρικό σταθμό της Αγ. Βαρβάρας Αιγάλεω. Στην ιερή μνήμη του Αγίου αυτού σημειώνονται οι κατωτέρω σκέψεις οι οποίες ήδη έχουν κοινοποιηθεί στον τοπικό Τύπο.




Μόλις  πριν  από  λίγα έτη  η  Αγία  και  Ιερά  Σύνοδος  του  Οικουμενικού  Πατριαρχείου  προέβη  στην  ανακήρυξη  ως  Αγίου  του  Οσίου  Νικηφόρου  συμπεριλαμβάνοντάς  τον  στη  σεπτή  χορεία  των  Αγίων  της  Ορθοδόξου  Εκκλησίας  μας.
Έτσι,  συγκαταριθμήθηκε και τυπικά ο Όσιος Νικηφόρος ο λεπρός  στο  Αγιολόγιο  της  Εκκλησίας,  εκεί  όπου  ο  Θεός  τον  κατέταξε  ήδη  από  την  εδώ,  επίγεια,  παρουσία  του  και  μέσα  στην  οποία  ήδη  διέλαμψε  με  το  προορατικό  και  το  θαυματουργικό  χάρισμα. 
Ευχή  και  προσδοκία  μας  να  τιμηθεί  δεόντως  και  στη  Χίο  ο  Όσιος  Νικηφόρος ο λεπρός. Μάλιστα  την  ίδια  ημέρα  τιμάται  και  άλλος  τοπικός  Άγιος,  ο  Όσιος  Ονούφριος  ο  Διάκονος (εκ  Τυρνάβου)  ο  οποίος  έπεσε  στα  χέρια  των  Αγαρηνών  Τούρκων  και  παρέδωσε  την  ψυχή  του  στον  Κύριο  μαρτυρικά,  στις  4  Ιανουαρίου  1818,  στο  νησί  μας.  Η  Χίος,  στις  4  Ιανουαρίου  εκάστου  έτους  οφείλει  να  ενθυμείται  τους  Αγίους  της  αυτούς  και  να  ικετεύει  τον  πανοικτίρμονα  Θεό  δια  πρεσβειών  τους  να  μας  λυτρώσει  από  τα  δεινά  που  μας  βασανίζουν  ως  λαός  και  ως  έθνος.


Χαιρόμαστε ιδιαίτερα διότι και η τοπική μας Εκκλησία (Ιερά Μητρόπολις Χίου, Ψαρών και Οινουσσών) συμπεριέλαβε τον Άγιο Νικηφόρο στο χιακό Αγιολόγιο, σε όλες τις εκδόσεις της Ιεράς Μητροπόλεως, αποφάσισε δε, πολύ εύστοχα, να τιμά τη μνήμη του κατά μήνα Ιανουάριο, την Κυριακή των 10 λεπρών.

**********************************************************

<<Τω καιρώ εκείνω, ήν ο Ιησούς εν μια των πόλεων, και ιδού, ανήρ πλήρης λέπρας. Και ιδών τον Ιησούν, πεσών επί πρόσωπον, εδεήθη αυτού, λέγων: Κύριε, εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι. Και εκτείνας την χείρα, ήψατο αυτού ειπών: Θέλω, καθαρίσθητι. Και ευθέως η λέπρα απήλθεν απ΄αυτού>> (Λουκ. Ζ΄, 15-21).


Όλοι μας είδαμε στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA την περίφημη σειρά ΄΄Το Νησί΄΄ που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο (μυθιστόρημα) της Βικτόρια Χίσλοπ που έσπασε όλα τα ρεκόρ και έφθασε στο 70 % της τηλεθέασης και δικαίως, αφού τα παρουσιαζόμενα έχουν βγει μέσα από τα σπλάχνα του λαού.
Η όλη υπόθεση αναφέρεται στη ζωή των ασθενών στο Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας, το μικρό αυτό ξερονήσι απέναντι από την Πλάκα, στην Ελούντα, στο Νομό Λασιθίου της Κρήτης (είχα την ευκαιρία να την επισκεφθώ το καλοκαίρι του 1990 με τον αείμνηστο ιατρό Γιώργο Πατηνιωτάκη και την, επίσης μακαριστή πλέον, σύζυγό του Χρυσούλα). Η ιστορία αυτή μας μεταφέρει στο έτος 1939 (η Σπιναλόγκα έκλεισε το 1957 κι ενώ το 1948 βρέθηκε το αντιβιοτικό της νόσου του Χάνσεν) οπότε και οι προσβαλλόμενοι ασθενείς μεταφέρονταν υποχρεωτικά εκεί για να απομονωθούν, ζώντας σε άθλιες και ελεεινές συνθήκες.



<<Περπατώντας στον δρόμο της Σπιναλόγκας, σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από κάποιο μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Άφησε δυο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπυρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτόν τον δρόμο>>. Αυτά έγραφε ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, όταν το 1930 προσβλήθηκε από την νόσο του Χάνσεν, τυφλώθηκε και έχασε το ένα του χέρι. Όμως, αγωνίστηκε για την καλυτέρευση των συνθηκών των ανθρώπων της Σπιναλόγκας, ίδρυσε της ΄΄Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας΄΄ και πέτυχε όσα κανείς άλλος γύρω από αυτή.
Στον οικισμό της Σπιναλόγκας λειτουργούσε η Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, με Ιερείς που λειτουργούσαν και κοινωνούσαν τους λεπρούς, κατέλυαν τη Θεία Κοινωνία και ουδέποτε ασθένησαν (απόδειξη του θαύματος της Θείας Κοινωνίας). Μάλιστα, υπήρξε και Ιερέας ο οποίος επέλεξε ηθελημένα να μείνει με τους ασθενείς δίχως ο ίδιος να νοσήσει. Αρκετοί Χανσενικοί παντρεύτηκαν εκεί, γέννησαν παιδιά που δεν αρρώστησαν ποτέ, ενώ με πρωτοβουλία της Αδελφότητας επήλθε κάποια βελτίωση στις άθλιες συνθήκες τα τελευταία χρόνια λειτουργίας του Λεπροκομείου. Τα σπίτια ασβεστώθηκαν, η υγιεινή των ασθενών ήταν πιο επιμελής, διανοίχθηκαν νέοι περιμετρικοί δρόμοι, φτιάχτηκαν οι μόλοι, συστάθηκε υπηρεσία καθαριότητας των εξωτερικών χώρων, κατασκευάστηκαν θέατρο και κινηματογράφος και από τα μεγάφωνα του δρόμου την ημέρα ακουγόταν ελαφρά, κλασική, μουσική. Λειτούργησαν καφενείο, βιβλιοθήκη και κουρείο και οι ασθενείς-εξόριστοι φρόντιζαν ο ένας τον άλλον, μελετούσαν και έκαναν όποια εργασία μπορούσαν για να βελτιώσουν τη ζωή τους.

******************************************************

Δράττομαι της ευκαιρίας αυτής και παραθέτω τούτες τις δυο σκέψεις για τον λόγο ότι, η ίδια ακριβώς κατάσταση υπήρχε και εδώ στη Χίο, στο Λωβοκομείο στον Κοφινά. Το Λωβοκομείο της Χίου έκλεισε κι αυτό το έτος 1957, όταν οι εναπομείναντες 15 Χανσενικοί μεταφέρθηκαν στο Θεραπευτήριο Λοιμωδών Νόσων στην Αγ. Βαρβάρα – Αιγάλεω Αττικής. Κι εδώ υπήρχε ο Γέροντας της Παναγίας ΄΄Βοήθειας΄΄, ο Άγιος Άνθιμος (Βαγιάνος) ο οποίος βρήκε στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ένα Λεπροκομείο όπου η δυσωδία, η βαρβαρότητα και η πορνεία ήσαν στην πρώτη σειρά της καθημερινότητας. Ο Γέροντας μέσα σε λίγα χρόνια, κι αφού έμεινε αρκετά στο Λωβοκομείο, λειτουργούσε, κήρυττε, κατηχούσε, άλλαξε άρδην τη ζωή των ασθενών. Οι ασθενείς που διαρκώς ήσαν ανήσυχοι βρήκαν στο πρόσωπό του τον καλό φίλο, τον στοργικό πατέρα, τον πιστό αδελφό. Αντί βλαστήμιες και τσιφτετέλια ακούγονταν πλέον σοφά λόγια και ο ένας επικουρούσε στα διακονήματα του άλλου.



Ο Όσιος Νικηφόρος στα τελευταία του χρόνια στο κελλάκι του, στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων Αγίας Βαρβάρας Αττικής


Ο Γέροντας πολλούς νουθέτησε, συνέτισε και έκανε μειλίχιους, ήρεμους, πράους, πιστούς. Οι ασθενείς πανηγύριζαν και στις τρεις εορτές τους, του Αγίου Λαζάρου (το ομώνυμο Σάββατο πριν την Κυριακή των Βαΐων) και της Οσίας Μελάνης και του Αγίου Ζωτικού του Ορφανοτρόφου (των προστατών τους, στις 31 Δεκεμβρίου), αλλά και την θαυματουργό Παναγία ΄΄Υπακοή΄΄ (στις 8 Σεπτεμβρίου), μάλιστα σε αρκετές από τις εορτές αυτές είχε 
λειτουργήσει ο Μητροπολίτης Παντελεήμων Φωστίνης (τέλη της δεκαετίας του 1940 και κατά τη δεκαετία του 1950). Στο Λωβοκομείο, από τα χέρια του Γέροντα, εκάρησαν αρκετοί Μοναχοί και Μοναχές ασθενείς, ενώ επιτελέσθηκαν δεκάδες θαύματα πολλά των οποίων καταγράφονται στα βιβλία της βιογραφίας του Αγίου Ανθίμου που εξέδωσε η Ιερά Μονή της Παναγίας Βοηθείας και οι συγγραφείς κ.κ. Αντώνιος Χαροκόπος και Πόπη Χαλκιά – Στεφάνου. Μάλιστα, ένας υποτακτικός του Γέροντα ο μοναχός Νικηφόρος Τζανακάκης, λεπρός και τυφλός, μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο της Αγ. Βαρβάρας όπου και εκοιμήθη έπειτα από πολλά χρόνια. Ο μοναχός αυτός είχε το προορατικό χάρισμα και μετέδιδε τεράστια ψυχική δύναμη σε όποιον τον επισκεπτόταν, έδειξε δε και ΄΄σημεία΄΄ (αγιότητας) μετά την κοίμησή του. Από τα γεγονότα αυτά είναι ολοφάνερο ότι η ποιότητα ζωής εξαρτάται πρωτίστως από εκείνους που εξουσιάζουν τον εαυτό τους, πώς τον εξουσιάζουν και πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα της ζωής. 







                Θα κλείσω το παρόν σημείωμα με μια φράση του αειμνήστου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Πυρουνάκη: <<Η μεγαλύτερη εξαχρείωση είναι να λατρεύεις τα δεσμά σου>>.
        Ο  Άγιος  Νικηφόρος  δεν  λάτρευσε  τα  δεσμά  (σωματική  ασθένεια)  του  αλλά  τα  αξιοποίησε  προς  δόξαν  Θεού.  Και  αντί  να  γίνει  ασθενής  άνθρωπος  με  ασέβεια  έναντι  του  Θεού,  κέρδισε,  δια  της  υπομονής,  της  επιμονής,  της  παρακλήσεως  και  της  θείας  παρηγορίας  να  ελκύσει  την  θεία  πρόνοια  και  εν  τέλει  την  θεία  χάρη,  αυτή  που  τον  ανέδειξε  θαυμαστό  Άγιο  και ικέτη  στον  θρόνο  του  Θεού  για  όλους  εμάς  τους  αμαρτωλούς.  Αυτού  του  Αγίου  την  πρεσβείαν  και  μεσιτείαν  επιζητούμεν  διακαώς  και  αενάως. Αμήν.-




ΥΓ : Θέλω να κάνω γνωστό στο σεβαστό αναγνωστικό κοινό ότι, οι φωτογραφίες του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού καθώς και τα σχόλια αυτών έχουν πηγή προέλευσης τον    Ορθόδοξο Συναξαριστή  http://www.saint.gr/
τον οποίο και θερμά ευχαριστούμε