ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΧΡΟΝΟΥ

Είναι παρατηρημένο δυστυχώς στην ελληνική πραγματικότητα ότι όλο και περισσότερο απουσιάζει συστηματικά και δεν εφαρμόζεται ο όρος “διαχείριση χρόνου”. ( ένα από τα κακά μας) Το “χρόνου φείδου” που λέγανε οι αρχαίοι πάει περίπατο Στην ηλεκτρονική εποχή μάλιστα και απουσιάζει από παντού, δηλαδή από την οικογένεια τις δημόσιες υπηρεσίες τα σχολεία κ.ο.κ.

Στο δημόσιο τομέα είναι συνήθειο να υπάρχει μια χαλαρότητα που κατά κανόνα συνοδεύεται και από έλλειψη προτεραιοτήτων στις ενέργειες. Όποιος ευσυνείδητος άρχοντας η υπάλληλος πάει να αντιδράσει τον κτυπούν (συνήθως στο στομάχι) οι άλλοι, οι παλαιότεροι για να μην τους χαλάει την “πιάτσα”. Αποτέλεσμα να έχουμε τεράστιο αριθμό υπαλλήλων χωρίς να γίνεται η δουλειά μας, αλλά και καθεστώς της νοοτροπίας με τίτλο “δουλειές στο γόνατο η χύμα”.

Τι να πούμε τώρα και για την οικογένεια; Μια απ΄ τα ίδια. Η τηλεόραση δεν σταματάει λεπτό γιατί δεν υπάρχει μια στιγμή χωρίς κάποιο σήριαλ συν τα πρωινάδικα κλπ. (Ενώ τα αξιόλογα προγράμματα προβάλλονται συνήθως όταν κοιμόμαστε μαζί με τα ροζ). Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το διαδίκτυο επίσης αναλώνει μικρούς και μεγάλους και στο σπίτι και εκτός σπιτιού όπου στις πιο πολλές περιπτώσεις χαζοξενυκτούν με παιχνίδια αμφίβολης ποιότητας και κακών επιρροών. Και όλα αυτά μαζί συστήνουν ένα τεράστιο “σκότωμα” (διασκορπισμό) πολύτιμου χρόνου. Και συμβάλουν (βοηθούν) να καταργείται και να ισοπεδώνεται η επιλεκτικότητα και η συγκριτική σκέψη.

Γινόμαστε, λίγο πολύ, αποδέκτες των πάντων και δεν μένει χρόνος να προλάβουμε να ξεχωρίσουμε κάποια πράγματα να τα διαλέξουμε που μας ταιριάζουν και να επικεντρωθούμε σε αυτά! Έτσι έρχεται η κάθε μόδα κάθε “όνομα φίρμα” και το κάθε “συμφέρον” και μας τραβάει από τη μύτη άβουλους η σχεδόν άβουλους παραμορφώνοντάς μας “μοδάτα” για να είμαστε και «in». Είναι φυσικό κάτω από αυτές τις συνθήκες να χάνεται η λογική των προτεραιοτήτων και έτσι να γίνεται αδύνατη και η αντίδραση μας και η οργάνωσή μας. Όλα τα παραπάνω γεννούν και διαιωνίζουν στις αντιδράσεις μας μπέρδεμα, άγχος, βιασύνη και σπασμωδικές ενέργειες (κορεσμό). Και το χειρότερο από όλα ως αποτέλεσμα σπασμωδικών ενεργειών είναι το χάσιμο του χρόνου και του σκοπού. (δηλαδή χάνουμε και τα αυγά και τα καλάθια)

Σε αυτό το πλαίσιο κατά τη γνώμη μου εντάσσονται και οι περιβόητες αυτών των ημερών , καταλήψεις στα σχολεία. Που σαν αντίδραση στις πιο πολλές περιπτώσεις είναι σπασμωδική γιατί δεν περιέχει όραμα ,έμπνευση αλλά και πρόταση πολλές φορές για την επίλυση των αιτημάτων και προβλημάτων που χρονίζουν πάλι για τους ίδιους λόγους, στη μεριά τώρα ... των υπηρεσιών και ίσως και των κομματικών ρεβανσισμών.

Έτσι αυτοκτονούμε κάθε τόσο κοινωνικά και παιδαγωγικά διεκδικώντας σπασμωδικά τα δίκαια αιτήματά μας παραβλέποντας η καταπατώντας γι’ αυτά πολλές φορές και τα δίκαια των συνανθρώπων μας. (Κατά τη γνώμη μου καμιά αντίδραση δεν είναι δημοκρατική όταν πλήττει τη ζωή τη ελεύθερη βούληση αλλά και την αξιοπρέπεια έστω και ενός συμπολίτη)

Η οργάνωση σαν εργαλείο της σωστής διαχείρισης χρόνου της κοινωνικής και πολιτιστικής αναβάθμισής μας νομίζω πρέπει να ξεκινά από την οικογένεια και να ακτινοβολεί προς την κοινωνία. Όταν είμαστε οργανωμένοι αλλά και κοινωνικά συνειδητοί σε όλα τα πράγματα, θα είμαστε ακριβείς στην ώρα μας, όλα θα γίνονται στην ώρα τους και θα είναι δύσκολο να επικρατήσει πολιτική που δεν υπηρετεί ουσιαστικά το κοινωνικό σύνολο.

Έχω τη γνώμη επομένως (έτσι τουλάχιστο όπως καταλαβαίνω) να ξεκινήσουμε όσο μπορούμε από το σπίτι και τα παιδιά μας (ο καθένας ξεχωριστά). Να γίνουμε δυσάρεστοι και στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας αν χρειαστεί βάζοντας στην άκρη τις υπερβολές και τις σπατάλες του χρόνου.

Το χάσιμο του χρόνου από τις διάφορες αντιδράσεις και καταλήψεις των σχολείων είναι μια πληγή στην κοινωνία μας γιατί βλέπουμε ότι στις ενέργειες αυτές ενώ υπάρχει δίκιο δεν υπάρχει ούτε φλόγα ούτε έμπνευση. Είναι καιρός να σκεφτουμε σοβαρά πως κάθε αγώνας και κάθε θυσία θέλει να περιέχει όλες εκείνες τις αρχές και τις αξίες που θα τον καταστήσουν άμεσα η μακροπρόθεσμα γόνιμο. Κάθε αγώνας θέλει συνεχόμενη επαγρύπνηση να γίνεται σωστά, να εκδηλώνεται στη σωστή ώρα για να μην μας βγουν τελικά και οι θυσίες μας άδικες, άγονες, η χαμένες.

ΦΥΣΣΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ