Εἶδα τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου νά μοῦ χαμογελᾶ...
καίτόν ἀσπάσθηκα πάνω στήν καρδιά
τῆς αἰώνιας νιότης
Του... προσκυνητής.
Στό ξωκλήσι τοῦ πετροκάραβου...
πού οἱ γλάροι καθημερινά λειτουργοῦν τή θάλασσα...
μάζεψα στό μαντήλι μου δάκρυ τοῦ σκίνου...
Τά ἔβαλα νά λειτουργηθοῦνε γιά
σαράντα μέρες...
κάτου ἀπ’ τήν ἅγια τράπεζα
τ’ ἀη Γιάννη στήν Κυδιάντα...
Γιά νά τά ραντίσω ἁγίασμα
στόν οὐρανό νά βρέξει λίγη ἐλπίδα...
νά τά σπείρω στήν ἄγονη
γῆ τῆς λήθης ν’ ἀνθίσει ἄνοιξη...
νά τά φυτέψω στίς ἄγονες καρδιές νά
εὐδοκιμήσει καρπός...
ἀδελφοσύνης ...,
μαστίχι - μύρο.... χαμόγελο νά ἀνθεῖ αἰώνιο...
Στοῦ μάρτυρα τό εἰκόνισμα... τῆς Χίου τῶν λουλουδιῶν......
Μανώλης Φύσσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου