Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

ΤΟ ΑΊΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΦΗΓΚΑΣ





Πηγή  .... http://sinomosiologos.blogspot.gr

Αχαιοί και ΙΩΝΕΣ εκ του Ιάσωνα ..
Όλων οι ρίζες και των Ποντίων, εξ Αρκάδων, Αχαιών ... οι δε Ρωμαίοι, Ρώμος και Ρώμηλος εξ του ΑΙΝΕΙΑ ... Γιατί ΑΡΑΓΕΣ της Αμφίκλειας το μυστικό κρατείται, επτασφράγιστο. Γιατί της ΘΗΒΑΣ τα αρχαία, εν την καταπατημένη, δεν ανασύρουν, καμία σκαπάνη ... ενώ εκατομμύρια έχουν ροκανίσει, εκ του ΥΠΠ και Αθλητισμού ... 

Η πυραμίδα των ΘΗΒΩΝ ΜΗΠΩΣ είναι αρχαιότερη της Αιγύπτου ... η Σφήγκα και το αίνιγμα της, που ήτο ...  ο Επαμεινώνδας, ( ο καλύτερος όλων των εποχών στρατηγός και πρώτος όλων, ο διδάξας Φίλιππο ....), όταν η Θήβα ήτο η έχουσα τον πρώτο λόγο ... δεν παρέμβει και οργάνωση έθεσε στις του Άργους ... ο Κρέοντας ποιος ήτο ; ΔΥΣΤΗΧΩΣ αληθής ο κκ ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ ο ΒΑΡΝΑΛΗΣ λέγει

Δυστυχώς, η εθνική μας παιδεία, (δανειζόμενος εκ του αείμνηστου κκ ΚΩΣΤΑΝΤΗ ... τον τίτλο και ποίημα του...), δεν μας δίδαξαν όπως έπρεπε και παράλειψη εσκεμμένη οι τέκτονες του σκότους της νόησης, καλά και έντεχνα το πέρασαν και συνεχίζουν.....

«Εθνική Παιδεία»

Γανιάσατε, δασκάλοι, να ξεμάθω
να ῾μαι εγώ, να στοχάζομαι, να θέλω -
ψέματα όλο ν᾿ ακούω, να λέω, να πράττω,
για ψέματα να ζω και να πεθαίνω.

Δεν μπόρεσε ἡ σπουδή να με χαλάσει.
Αντέξανε σαρκίο, ψυχή και γνώση
μα κάθε τόσο θάνατος να ξέρεις
οτ᾿ είσαι πάντα πουλημένο κρέας












Καμάρης Μιχάλης



ΘΛΙΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ - ΕΛΛΑΔΑ





Ελλάδα, θλιμμένη μου πατρίδα, πατρίδα μου ωραία.
Ας μου επιτρέψει ο ποιητής να παραφράσω τα λόγια του…


Φωτό : in.gr 

Μαύρη η 18 Αυγούστου για το νησί μας, μαύρη επέτειος κάθε χρόνο ο Αύγουστος για πολλούς τόπους και συνεχώς αυξάνονται . Ζούμε ακόμα ένα ‘’ειρηνικό’’ καλοκαίρι, αλλά η πατρίδα μας πληγώνεται ξανά από τις φωτιές. Για μια ακόμη χρονιά εκατοντάδες στρέμματα πυκνού πευκοδάσους γίνονται παρανάλωμα της φωτιάς, βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπους και ζώα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των πυροσβεστών και των εθελοντών. Η ανεπάρκεια και η συνειδητή υποβάθμιση του μηχανισμού καταστολής των δασικών πυρκαγιών από τις κυβερνήσεις διαχρονικά, με έμφαση τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, κάνουν και πάλι αισθητή την παρουσία τους.


Φωτό : in.gr 

Η κυβέρνηση ακολούθησε την πεπατημένη των προηγουμένων ετών για την προετοιμασία αντιμετώπισης της αντιπυρικής περιόδου, η οποία ακολουθώντας την πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συντηρεί κι ενισχύει την υποχρηματοδότηση και τις τεράστιες ελλείψεις στον τομέα της δασοπροστασίας και πυρόσβεσης. Κατά συνέπεια ο καβγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στη ΝΔ πάνω στα καμένα δε μπορεί να κρύψει την ενοχή τους για την "εμπρηστική" τους πολιτική. Το μόνο για το οποίο νοιάζεται είναι η εξοικονόμηση πόρων, για να τροφοδοτεί με χρήμα τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους εμποροβιομήχανους, αλλά και η παράδοση της δασοπροστασίας και της εκμετάλλευσης του δασικού πλούτου στην κερδοσκοπική κλίκα, που λυμαίνεται έτσι κι αλλιώς τη χώρα και δυναστεύει το λαό.

Πύρινος Εφιάλτης

Οι φωτιές που εκδηλώνονται τις τελευταίες μέρες σε όλη τη χώρα και μάλιστα σε επιλεγμένες περιοχές καίγοντας και σπίτια, αναδεικνύουν την έλλειψη ετοιμότητας και συνολικά τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων και των Τοπικών Διοικήσεων τις τελευταίες δεκαετίες. Ευθύνες όμως που δεν «περιορίζονται» στα λειψά κονδύλια, την υποχρηματοδότηση της Δασικής Υπηρεσίας και Πυροσβεστικής. Έχουν να κάνουν συνολικά με την εφαρμοζόμενη, χρόνια τώρα πολιτική των κυβερνήσεων που αντιμετωπίζουν τους ορεινούς όγκους ως εμπόρευμα, με νόμους κι άλλες μεθοδεύσεις τους, ενώ τους αξιοποιούν αφού πρώτα περάσει από πάνω τους μια λαίλαπα φωτιάς για να... καθαρίσει το τοπίο. Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, υποβαθμίστηκε ακόμη περισσότερο η Δασοπροστασία με χαρακτηριστική την υποστελέχωση και στο νησί μας της ΠΥ αφού στάλθηκε δυναμικό στα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια. Η κυβέρνηση αδιαφορεί για την αναγκαιότητα της ολοκληρωμένης διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων. Μεταφέρει τη διαχείριση - αξιοποίηση των ορεινών όγκων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Φορτώνει με διάφορους τρόπους στον κάθε καλοπροαίρετο πολίτη μέσω του εθελοντισμού τις δικές της ευθύνες για μια ολοκληρωμένη πολιτική προστασίας των δασών στην οποία βεβαίως έχουμε θέση και ο καθένας και η καθεμία.

Λαίλαπα Φωτιάς ...

Οι πυροσβέστες καλούνται για μια ακόμη χρονιά να προσφέρουν το έργο τους, κυρίως με όπλο το φιλότιμο και την αυτοθυσία. Οι δαπάνες για τη διαχείριση και τον καθαρισμό των δασικών οικοσυστημάτων, τη συντήρηση του δασικού οδικού δικτύου, καθώς και την κατασκευή και συντήρηση υδατοδεξαμενών, κρουνών υδατοληψίας και πυροφυλακίων είναι ασήμαντες.

Η προστασία του δασικού μας πλούτου, της φύσης μας, του νησιού μας, είναι ανάγκη να γίνει υπόθεση όλων μας. Να γίνει υπόθεση πάλης κάθε εργαζόμενου, αυτοαπασχολούμενου, αγρότη, ανέργου, μαθητή και φοιτητή.











Γιάννης Ν. Παληός

19/8/2017





Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΙΑΚΟΣΟΙ





Αρχίζοντας από τα ιδιόπρεπα και ιδιοσέβαστα με τα πάλαι τοις Έλλησι και της ζωής  μας, θα καταθέσω δυό προτάσεις στους Βουλευτές της Επικράτειας. Βασική αρχή ως εντολή για έναν ηγέτη, καθοδηγό, Προϊστάμενο, Πρόεδρο, Βουλευτή προς το λαό είναι: Να ζήτε όπως ζω. Να κάνετε αυτό που κάνω. Όπως εγώ ζω και ενεργώ σωστά και δίκαια κι’ εσείς σωστά και δίκαια. Και αφού εγώ το κατορθώνω κι’ εσείς να μπορείτε πρέπει. Μαζί να συμπάσχομε.
Αυτό σε μια κοινωνία ορθοπραξίας και αξιοπρέπειας. Αν αυτό κουτσαίνει ή παραποιείται εις βάρος των άλλων ανθρώπων, των πολιτών, των ψηφοφόρων, κακότροπη η ζωή, ανώμαλη και η αιτία από την δυσαρέσκεια ως τα φαινόμενα εκτροπών και τέλους. Οι μέρες που ζούμε, μέρες απρόσμενες και άπρεπης αγωνίας για έναν λαό, από όσους κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες ανάξια, χωρίς γνώσεις, πείρα, όντες ακατάλληλοι και άμαθοι για τέτοια κυβερνητικά πόστα.                                                                       Στα ύψη η φορολογία, οι μισθοί και συντάξεις μιας ζωής πετσοκομένες, χιλιάδες τα λουκέτα (κύριο φούσκωμα της ανεργίας) οι τιμές στα μέσα κοινής ωφέλειας να ανεβαίνουν και οι τιμές αγαθών οι πιο ακριβές της Ευρώπης χάρις στον ΦΠΑ. Και όλοι οι αίτιοι της συμφοράς μέσα κι’ έξω απ’ την Βουλή να φλυαρούν και να ακίζονται με εξυπνάδες και εμφυολογήματα φτηνά. Ο κοσμάκις υποφέρει κατά πατώματα και οι Βουλευτές μας λεβεντοπλασμένοι και απείραχτοι σε μισθούς και προνόμια, πάσχουν για εμάς τους κακόψυχους και όλο ψηφίζουν στην Βουλή νόμους σωτηρίας μας, για ανέχεια και δυστυχία.




Η Βουλή των Ελλήνων


Ας μιλήσω πρακτικά. Αν ήμουν βουλευτής θα δίσταζα να έρχομαι στη Χίο, αφού χρόνια τώρα και οι δυο Βουλευτές ξαναϋπογράφουν νόμους εξαθλίωσης του Λαού και όχι του δικούς τους μισθού και προνομίων. Λες και τα δικά τους προνόμια και μισθοί δεν τα ψήφισαν οι ίδιοι, αλλά τους τα χάρισε ο Δίας ή ο Μαμωνάς, γι’ αυτό και τα υπερασπίζονται με πάθος.
Οι Βουλευτές Χίου και όλοι οι Βουλευτές της Ελλάδας, αν νοιώθουν λιγάκι άνθρωποι των ψηφοφόρων τους και λιγάκι έλληνες, δύο πράγματα τα ζητούμενα να εκτελεστούν.                         
 Πρώτο: Να αποφασίσουν ή να ψηφίσουν περικοπή των μισθών τους. Στο μισό και παρακάτω, γιατί η οργή και ανέχεια της πείνας καραδοκεί.
Δεύτερο: οι Βουλευτές από τρακόσιοι (300) να γίνουν διακόσιοι(200). Εύκολη η απόφαση. Το ορίζει και το επιτρέπει το Σύνταγμα της Ελλάδος, αν πιστεύουν στο Σύνταγμα και την Ελλάδα. (Το κέρδος από πολλές δόσεις μνημονίου)
Έχω την αίσθηση πως διαβάζοντας όσα γράφω, να με θεωρείται το λιγότερο αφελή. Έχετε δίκιο. Αυτοί όχι διακόσιους (200) αλλά τετρακόσιους θέλουν τους Βουλευτές (έχουν πολλά απολειφάδια να τακτοποιήσουν) και οι οχτώ χιλιάδες ακαμάτικος μισθός να διπλασιαστεί και ο Λαός στ’ ανάθεμα. Λες και ο λαός με δάκρυα βρύσης τους παρακάλεσε να βολευτούν.
Διαβάζω στις εφημερίδες της Χίου τις ενέργειες και δημοσιεύσεις των δύο Βουλευτών της. Ο ένας να ζητά αποπομπή, ενώ κι’ αυτού το Κόμμα ως τα μπούνια αίτιο της φθοράς και ο άλλος μεγαχωχεί υποστηρίζοντας άχαρα καμώματα.
Και η κατάληξη… αν θεωρούν τον εαυτό τους έλληνα, Χιώτη, φίλο των ψηφοφόρων τους, να απαιτήσουν από το Κόμμα τους και να δημοσιεύσουν στον τύπο την απόφαση τους, που είναι απαίτηση όλων των Ελλήνων.
Πρώτο: Κουτσούρεμα των μισθών και προνομίων των Βουλευτών και…                                                                     
 Δεύτερο: Στις επόμενες εκλογές οι Βουλευτές από τριακόσιοι(300) να γίνουν διακόσιοι(200). Εύκολο, μόνο με μια ψηφοφορία στην Βουλή όπως επιτρέπει το Σύνταγμα της Ελλάδας.
Αλλιώς… κοροϊδεύουν και εμπαίζουν τους Χιώτες ψηφοφόρους τους με λόγια, λόγια, λόγια. Αμάν πια, ας αρχίσει από την Χίο και τις επαρχίες η φρονιμάδα
















Γ. ΔΙΛΜΠΟΗΣ


Σημ : 

Γ. ΔΙΛΜΠΟΗΣ

Βιογραφικό
Θεολόγος – Συγγραφέας - πρ. Σχολικός Σύμβουλος.
Γεννήθηκε στη Χίο το 1932. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση.

Πολυγραφότατος . Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1963 με την ποιητική συλλογή "Ο Επαναστάτης λόγος".  Έχει γράψει ποίηση, πεζογραφία και θεατρικά έργα. Ακόμη έχει ανθολογήσει ποιητές και διηγηματογράφους της Χίου.







Σάββατο 5 Αυγούστου 2017

ΟΥΤΕ ΚΛΕΦΤΗΣ ΝΑ ΄ΣΟΥΝΑ

....Τα κατάφερα πάλι, να μπω με το νου νύχτα στο σπίτι μας και να φύγω πριν ξημερώσει ...Η μάννα, εκεί, στη θέση της πάντα, δίπλα στο τραπέζι της κουζίνας με κοιτάζει και δεν καταλαβαίνει ...Δεν σε ξέρει κανείς γιούκα μου πια, λέει. Κι όσοι μας ξέρανε, έχουνε πεθάνει ... Αααχου γιέ μου, ούτε κλέφτης να ‘σουνα, κάτσε να πιούμε ένα καφέ μαζί ...
-- Ρε μάννα ... Κάπου εκεί πρέπει να έκλαψα. Πάντα στη θύμηση της μάνας μου κλαίω ... Ενα καφέ μαζί σου ξανά ρε μάννα και τι στο κόσμο ...

Είχα μια τάση από μικρός να κρύβω πράγματα. Απαγορευμένα περιοδικά, παρέες, έρωτες, ιδέες. Προπαντός ιδέες και που και που κανένα κλεμμένο τσιγάρο. Η πιο μακρινή μου βόλτα μέχρι το σχολείο ... και πάντα να έχω πίσω μου το βλέμμα της ...
Μικροαπαγορεύσεις του τύπου, από κει δεν θα πηγαίνεις, δεν θα ξαναμιλήσεις μ’ αυτόν, δεν, δεν, δεν ... Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κάποια στιγμή λες ψέματα για να ξεφύγεις, καθώς η ζωή μέσα σου παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις ... Να φύγω, να φύγω, ν’ ανοίξω τα φτερά μου ...


Έργο : Μιχ. Γ. Καριάμη


-- Μάννα θα φύγω ...
Μετά το Λύκειο εξαφανίστηκα. Συμμαθητές δεν αναγνωρίζω πια, ούτε συγγενείς. Καμιά φορά περνώντας με το αυτοκίνητο δείχνω με το δάκτυλο τοποθεσίες. Να το σχολείο μου ... Να η εκκλησία που με βάπτισαν. Εκεί ήταν τα μπιλιάρδα του Βασίλη...Η καφετέρια που αράζαμε ...
-- Δεν σε ξέρει κανείς γιούκα μου πια ... Κι όσοι μας ξέρανε, έχουνε πεθάνει ... Αααχου γιέ μου, ούτε κλέφτης να ‘σουνα.....
-- Ρε μάννα......
Είναι τέσσερις το πρωί. Αχνοφέγγει. Πίνω μόνος καφέ και κοιτάζω τη βροχή. Στο τόπο που με έριξε η τύχη βρέχει συνέχεια. Δεν παραπονιέμαι όμως. Κάπου – κάπου βραδάκι, πετάγομαι στο πατρικό μου και φεύγω αξημέρωτα...
-- Αααχου γιέ μου, ούτε κλέφτης να ‘σουνα ...
-- Ρε μάννα  ...








Νίκος Χατζημανώλης





(Στη παντοτινή θύμηση της μάνας μου)